Song Qingling: Różnice pomiędzy wersjami

Song Qingling
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone	宋庆龄
Pismo tradycyjne	宋慶齡
Hanyu pinyin	Sòng Qìnglíng
Wade-Giles	Sung Ch’ing-ling
Wymowa (IPA)	[sʊ̂ŋ tɕʰîŋ.lǐŋ]
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 08:56, 12 kwi 2019

Song Qingling, Madame Sun Jat-sen (ur. 27 stycznia 1893, zm. 29 maja 1981) – chińska polityk, żona Sun Jat-sena, później głowa państwa w ChRL.

Jedna z sióstr Song, które odegrały znaczącą rolę w historii Chin. Jej młodszą siostrą była Song Meiling, późniejsza żona Czang Kaj-szeka. W przeciwieństwie do sióstr, Song Qingling w Kuomintangu reprezentowała lewicowe skrzydło. Następnie związała się z KPCh. Po przejęciu władzy przez komunistów, była obdarzona szacunkiem jako wdowa po ”Ojcu Nowoczesnych Chin”. W latach 1968–1972, wspólnie z Dong Biwu, pełniła formalną funkcję głowy państwa w ChRL. Z trzech sióstr Song znana jest jako ta, która kochała Chiny^[1].

Życiorys

Urodzona w zamożnej rodzinie szanghajskiego przedsiębiorcy i misjonarza metodystycznego Charliego Songa, na chrzcie otrzymała imię Rosamond^[2]. Ukończyła żeński college w Macon (stan Georgia, USA). 25 października 1915 roku poślubiła w Japonii Sun Jat-sena. Związek ten wzbudził wiele kontrowersji i sprzeciw rodziny Song. Choć była jego sekretarką, a Sun Jat-sen pozostawał w przyjacielskich stosunkach z jej ojcem, miał też pierwszą żonę, Lu Muzhen, a różnica wieku między Song i Sunem wynosiła 26 lat^[2].

Po śmierci Suna (1925) wybrana została do centralnych struktur Kuomintangu. Po pogorszeniu stosunków KMT z ZSRR w 1927 wyemigrowała do Moskwy. Podczas wojny chińsko-japońskiej (1937–1945) powróciła do Chin. Założyła Chińską Ligę Obrony, organizację charytatywną zajmującą się m.in. zapewnieniem dzieciom opieki medycznej i dostępu do edukacji^[2]. Politycznie coraz bardziej zbliżała się do komunistów; w 1948 roku była jednym ze współzałożycieli Rewolucyjnego Komitetu Chińskiego Kuomintangu.

Po utworzeniu ChRL została wiceprzewodniczącą Centralnego Rządu Ludowego, przewodniczyła także Stowarzyszeniu Przyjaźni Chińsko-Radzieckiej i objęła honorowe stanowisko przewodniczącej Ogólnochińskiego Związku Kobiet. W 1951 roku została uhonorowana Międzynarodową Leninowską Nagrodą Pokoju^[2].

Z pomocą Israela Epsteina założyła magazyn China Reconstructs, znany obecnie jako międzynarodowy miesięcznik China Today. W 1953 roku opublikowany został zbiór jej pism Walka o Nowe Chiny^[2].

W latach 1968-72 wraz z Dong Biwu pełniła funkcję głowy państwa, którą jako wiceprzewodniczący ChRL objęli wspólnie po usuniętym przewodniczącym Liu Shaoqi. Ponownie kierowała państwem latach 1976–1978 podczas kolegialnych 21-osobowych rządów po śmierci przewodniczącego Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych Zhu De.

16 maja 1981 roku została przyjęta do Komunistycznej Partii Chin i otrzymała bezprecedensowy w historii tytuł honorowej głowy państwa^[2].

Jej posiadłość na terenie Shichahai w Pekinie została zamieniona na muzeum^[3]. W Chinach znajduje się więcej miejsc pamięci poświęconych Song Qingling.

Przypisy

↑ Jeffrey Hays: WARLORDISM IN CHINA AND CHIANG KAI-SHEK. factsanddetails.com. [dostęp 10 czerwca 2010]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Soong Ching-ling (Song Qingling) – Mother of the Nation. history.cultural-china. [dostęp 10 czerwca 2010]. (ang.).
↑ Former Residence of Soong Ching Ling. china.org.cn. [dostęp 10 czerwca 2010]. (ang.).

[1] Jeffrey Hays: WARLORDISM IN CHINA AND CHIANG KAI-SHEK. factsanddetails.com. [dostęp 10 czerwca 2010]. (ang.).

[cultural-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Soong Ching-ling (Song Qingling) – Mother of the Nation. history.cultural-china. [dostęp 10 czerwca 2010]. (ang.).

[3] Former Residence of Soong Ching Ling. china.org.cn. [dostęp 10 czerwca 2010]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 22: / Linia 22: @@
 == Życiorys ==
 Urodzona w zamożnej rodzinie szanghajskiego przedsiębiorcy i misjonarza [[metodyści|metodystycznego]] [[Charles Song|Charliego Songa]], na chrzcie otrzymała imię Rosamond<ref name = cultural>{{cytuj stronę | url = http://history.cultural-china.com/en/48History7160.html | tytuł = Soong Ching-ling (Song Qingling) – Mother of the Nation | opublikowany = history.cultural-china | data dostępu = 10 czerwca 2010 | język = en}}</ref>. Ukończyła żeński college w Macon (stan Georgia, USA). [[25 października]] [[1915]] roku poślubiła w Japonii [[Sun Jat-sen]]a. Związek ten wzbudził wiele kontrowersji i sprzeciw rodziny Song. Choć była jego sekretarką, a Sun Jat-sen pozostawał w przyjacielskich stosunkach z jej ojcem, miał też pierwszą żonę, Lu Muzhen, a różnica wieku między Song i Sunem wynosiła 26 lat<ref name = cultural />.
-Po śmierci Suna (1925) wybrana została do centralnych struktur [[Kuomintang]]u. Po pogorszeniu stosunków KMT z ZSRR w 1927 wyemigrowała do Moskwy. Podczas wojny [[Wojna chińsko-japońska (1937–1945)|wojny chińsko-japońskiej]] (1937–1945) powróciła do Chin. Założyła Chińską Ligę Obrony, organizację charytatywną zajmującą się m.in. zapewnieniem dzieciom opieki medycznej i dostępu do edukacji<ref name = cultural />. Politycznie coraz bardziej zbliżała się do komunistów; w [[1948]] roku była jednym ze współzałożycieli [[Rewolucyjny Komitet Chińskiego Kuomintangu|Rewolucyjnego Komitetu Chińskiego Kuomintangu]].
+Po śmierci Suna (1925) wybrana została do centralnych struktur [[Kuomintang]]u. Po pogorszeniu stosunków KMT z ZSRR w 1927 wyemigrowała do Moskwy. Podczas [[Wojna chińsko-japońska (1937–1945)|wojny chińsko-japońskiej]] (1937–1945) powróciła do Chin. Założyła Chińską Ligę Obrony, organizację charytatywną zajmującą się m.in. zapewnieniem dzieciom opieki medycznej i dostępu do edukacji<ref name = cultural />. Politycznie coraz bardziej zbliżała się do komunistów; w [[1948]] roku była jednym ze współzałożycieli [[Rewolucyjny Komitet Chińskiego Kuomintangu|Rewolucyjnego Komitetu Chińskiego Kuomintangu]].
 Po utworzeniu ChRL została wiceprzewodniczącą Centralnego Rządu Ludowego, przewodniczyła także Stowarzyszeniu Przyjaźni Chińsko-Radzieckiej i objęła honorowe stanowisko przewodniczącej Ogólnochińskiego Związku Kobiet. W [[1951]] roku została uhonorowana [[Międzynarodowa Leninowska Nagroda Pokoju|Międzynarodową Leninowską Nagrodą Pokoju]]<ref name = cultural />.