Stanisław Tołłoczko: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Tołłoczko
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1868 ; Czelejów
Data i miejsce śmierci	5 marca 1935 ; Lwów
Zawód, zajęcie	chemik
Narodowość	Polska
Uczelnia	Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
Wyznanie	rzymsko-katolickie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 11:12, 23 kwi 2019

Stanisław Tołłoczko (ur. 22 sierpnia 1868 w Czelejowie koło Brześcia, zm. 5 marca 1935 we Lwowie) – polski chemik, profesor.

Życiorys

Syn Jana Tołłoczko i Karoliny z Jaskłowskich. Jego ojciec brał udział w powstaniu styczniowym w 1863 za co został przez Rosjan zesłany na Sybir, a majątek Rakowica koło Brześcia miał być skonfiskowany. Stanisław w 1893 ukończył Cesarski Uniwersytet Warszawski z tytułem kandydata nauk przyrodniczych. W 1896 uzyskał tytuł naukowy doktora filozofii na Uniwersytecie w Getyndze. Został asystentem na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1901 habilitował się uzyskując tytuł docenta chemii fizycznej. W 1905 powołany na profesora Uniwersytetu Lwowskiego, a w jego strukturze został kierownikiem Katedry Chemii Nieorganicznej, od 1918 do 1935 na przemianowanym Uniwersytecie Jana Kazimierza w ramach Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego. Od 1914 do 1917 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego lwowskiego uniwersytetu.

W 1923 był wiceprezesem zarządu lwowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego^[1]. W 1935 wybrany na prezesa PTCh. Był kierownikiem I Instytutu Chemicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Członek przybrany Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członek czynny Towarzystwa Naukowego w Warszawie, w latach 1912–1913 prezes Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. W latach 1908–1914 redaktor „Kosmosu”.

Zajmował się głównie kinetyką reakcji chemicznych. Wraz z Ludwikiem Brunerem był autorem wielokrotnie wznawianych podręczników chemii nieorganicznej (przy współpracy Wiktora Kemuli)^[2] i organicznej^[2] (wydania powojenne w opracowaniu Bogusława Bobrańskiego)^[3]^[4].

Otrzymał Order Odrodzenia Polski.

Zmarł 5 marca 1935, a 7 marca odbył się jego pogrzeb. Pochowany w kaplicy w pobliżu majątku rodzinnego w Rakowicy (obecnie na terenie Białorusi).

Przypisy

↑ Memoriał. „Przemysł Chemiczny”. 7, s. 193, 1923.
↑ ^a ^b Tołłoczko, Stanisław (1868-1935). Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].
↑ Chemia organiczna. Wyd. 7 dawnego podręcznika L. Brunera i St. Tołłoczki, uzup. i oprac. Bogusław Bobrański, PWN 1954. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].
↑ Bogusław Bobrański, Stanisław Tołłoczko, Chemia organiczna. Na podst. wyd. 7 podręcznika L. Brunera i S. Tołłoczki uzup. przez B. Bobrańskiego, PWN 1957. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].

Bibliografia

Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11, str. 566, PWN, Warszawa 1968
Zgon ś. p. prof. U. J. K. dr. Stanisława Tołłoczki. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 53 z 6 marca 1935.
Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 36. ISBN 978-83-7188-964-6.

[1] Memoriał. „Przemysł Chemiczny”. 7, s. 193, 1923.

[BN1-2] Tołłoczko, Stanisław (1868-1935). Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].

[3] Chemia organiczna. Wyd. 7 dawnego podręcznika L. Brunera i St. Tołłoczki, uzup. i oprac. Bogusław Bobrański, PWN 1954. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].

[4] Bogusław Bobrański, Stanisław Tołłoczko, Chemia organiczna. Na podst. wyd. 7 podręcznika L. Brunera i S. Tołłoczki uzup. przez B. Bobrańskiego, PWN 1957. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 20: / Linia 20: @@
 == Życiorys ==
-Syn [[Powstanie styczniowe|powstańca styczniowego]] z 1863, zesłanego na Sybir. W 1893 ukończył Cesarski [[Uniwersytet Warszawski]] z tytułem kandydata nauk przyrodniczych. W 1896 uzyskał tytuł naukowy doktora filozofii na [[Uniwersytet w Getyndze|Uniwersytecie w Getyndze]]. Został asystentem na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], gdzie w 1901 habilitował się uzyskując tytuł docenta chemii fizycznej. W 1905 powołany na profesora [[Lwowski Uniwersytet Narodowy im. Iwana Franki|Uniwersytetu Lwowskiego]], a w jego strukturze został kierownikiem Katedry Chemii Nieorganicznej, od 1918 do 1935 na przemianowanym Uniwersytecie Jana Kazimierza w ramach [[Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie|Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego]]. Od 1914 do 1917 pełnił funkcję dziekana [[Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego|Wydziału Filozoficznego]] lwowskiego uniwersytetu.
+Syn Jana Tołłoczko i Karoliny z Jaskłowskich. Jego ojciec brał udział w [[Powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]] w 1863 za co został przez Rosjan zesłany na Sybir, a majątek [[Rakowica Mała|Rakowica]] koło Brześcia miał być skonfiskowany. Stanisław w 1893 ukończył Cesarski [[Uniwersytet Warszawski]] z tytułem kandydata nauk przyrodniczych. W 1896 uzyskał tytuł naukowy doktora filozofii na [[Uniwersytet w Getyndze|Uniwersytecie w Getyndze]]. Został asystentem na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], gdzie w 1901 habilitował się uzyskując tytuł docenta chemii fizycznej. W 1905 powołany na profesora [[Lwowski Uniwersytet Narodowy im. Iwana Franki|Uniwersytetu Lwowskiego]], a w jego strukturze został kierownikiem Katedry Chemii Nieorganicznej, od 1918 do 1935 na przemianowanym Uniwersytecie Jana Kazimierza w ramach [[Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie|Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego]]. Od 1914 do 1917 pełnił funkcję dziekana [[Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego|Wydziału Filozoficznego]] lwowskiego uniwersytetu.
 W 1923 był wiceprezesem zarządu lwowskiego [[Polskie Towarzystwo Chemiczne|Polskiego Towarzystwa Chemicznego]]<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Memoriał | czasopismo = Przemysł Chemiczny | wolumin = 7 | strony = 193 | data = 1923 | url = http://bcpw.bg.pw.edu.pl/Content/6375/pch23_nr07.pdf}}</ref>. W 1935 wybrany na prezesa PTCh. Był kierownikiem I Instytutu Chemicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Członek przybrany Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członek czynny Towarzystwa Naukowego w Warszawie, w latach 1912–1913 prezes [[Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika|Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika]]. W latach 1908–1914 redaktor „[[Kosmos (czasopismo)|Kosmosu]]”.
@@ Linia 28: / Linia 28: @@
 Otrzymał [[Order Odrodzenia Polski]].
-Zmarł 5 marca 1935, a 7 marca odbył się jego pogrzeb.
+Zmarł 5 marca 1935, a 7 marca odbył się jego pogrzeb. Pochowany w kaplicy w pobliżu majątku rodzinnego w Rakowicy (obecnie na terenie Białorusi).
 == Przypisy ==