Ostra niewydolność serca: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 11:47, 4 cze 2019

Ostra niewydolność serca (ONS, łac. insufficientia cordis acuta, ang. acute heart failure) – szybko rozwijający się zespół objawów podmiotowych i przedmiotowych spowodowanych upośledzeniem czynności skurczowej lub rozkurczowej serca, co skutkuje niedostatecznym zaopatrzeniem komórek w tlen i substancje odżywcze oraz zaburzeniem funkcji wielu narządów i układów. Może rozwinąć się de novo lub jako dekompensacja przewlekłej niewydolności serca.

Podział

Postacie kliniczne

ostra niewyrównana niewydolność serca
nadciśnieniowa ostra niewydolność serca (przełom nadciśnieniowy)
obrzęk płuc
wstrząs kardiogenny
niewydolność serca z dużym rzutem
prawostronna niewydolność serca

Klasyfikacje

Klasyfikacja Killipa-Kimballa^[1]:

I – nie ma objawów klinicznych dekompensacji serca, bez cech zastoju w krążeniu płucnym ani III tonu serca
II – niewydolność serca, zastój poniżej dolnych kątów łopatek objawiający się wilgotnymi rzężeniami i (lub) III ton serca
III – pełnoobjawowy obrzęk płuc, rzężenia nad ponad połową pól płucnych
IV – wstrząs kardiogenny, hipotonia (ciśnienie tętnicze skurczowe ≤90 mm Hg) i cechy hipoperfuzji obwodowej (oliguria, sinica, zlewne poty)

Klasyfikacja Forrestera^[2]:

I – chorzy bez objawów hipoperfuzji obwodowej i bez cech zastoju w płucach; CI > 2,2 l/min/m², PCWP <18 mm Hg
II – chorzy z izolowanym zastojem w płucach, bez objawów hipoperfuzji obwodowej; CI > 2,2 l/min/m², PCWP > 18 mm Hg
III – chorzy ze wstrząsem hipowolemicznym, z objawami hipoperfuzji obwodowej, ale bez cech zastoju w płucach. CI < 2,2 l/min/m², PCWP <18 mm Hg
IV – chorzy we wstrząsie kardiogennym, z objawami hipoperfuzji obwodowej i cechami zastoju w płucach. CI < 2,2 l/min/m², PCWP >18 mm Hg.

Etiologia

Przyczyny dekompensacji przewlekłej niewydolności serca:

nieodpowiednie leczenie, brak współpracy (low compliance)
nadmierna podaż wody i sodu
postęp choroby podstawowej
choroba niedokrwienna serca
nadciśnienie tętnicze
zaburzenia rytmu
infekcje
zatorowość płucna

Objawy i przebieg

Objawy ostrej lewokomorowej niewydolności serca:

objawy małego rzutu:
- splątanie, senność
- blada, chłodna, spocona skóra
- hipotonia
- tętno nitkowate
- skąpomocz
- sinica obwodowa
objawy zastoju:
- duszność
- kaszel
- hipertonia
- blada, chłodna i wilgotna skóra
- osłuchowe cechy zastoju nad płucami (rzężenia drobno- i średniobańkowe)

Nieprawidłowości w badaniach dodatkowych

Monitorowanie hemodynamiczne

nieprawidłowy wynik pomiaru ciśnienia zaklinowania cewnikiem Swana-Ganza jest diagnostyczny

EKG

zazwyczaj nieprawidłowe, zależne od choroby podstawowej

Badania laboratoryjne

poziom troponin, CK-MB podwyższony gdy przyczyną ONS jest ostry zespół wieńcowy
jonogram

Gazometria krwi tętniczej
RTG klatki piersiowej

objawy choroby podstawowej
zastój w krążeniu płucnym

ECHO serca

ocena charakteru zaburzenia czynności serca

Rozpoznanie

Rozpoznanie opiera się na wywiadzie, badaniu przedmiotowym i na wynikach badań dodatkowych.

Różnicowanie

Ostra niewydolność serca różnicuje się z:

zaostrzeniem astmy
zaostrzeniem POChP
zatorowością płucną.

Kardiogenny obrzęk płuc wymaga różnicowania z obrzękiem niekardiogennym.

Kryteria rozpoznania wstrząsu kardiogennego:

kliniczne objawy hipoperfuzji obwodowej
hipotonia (SP ≤90 mm Hg przez co najmniej 30 min pomimo podaży płynów i.v.)
CI <2,2 l/min/m²
PCWP >18 mm Hg
oliguria <20-30 ml/h

Leczenie

Leczenie farmakologiczne

nitraty
diuretyki
leki inotropowe dodatnie:
noradrenalina
leki antyarytmiczne (amiodaron; przeciwwskazane leki klasy IC)

Leczenie wspomagające

tlenoterapia, wentylacja wspomagana
mechaniczne wspomaganie czynności serca
- kontrapulsacja wewnątrzaortalna (IABP)
- urządzenia wspomagające czynność komór (VAD)

Leczenie inwazyjne

Rokowanie

W klasyfikacji Killipa śmiertelność wewnątrzszpitalna wynosi w klasach I-IV odpowiednio: 6%, 30%, 40% i 80-90%.

Przypisy

↑ ThomasT. Killip ThomasT., III, John T.J.T. Kimball John T.J.T., Treatment of myocardial infarction in a coronary care unit. A two year experience with 250 patients, „The American Journal of Cardiology”, 20 (4), 1968, s. 457-464, DOI: 10.1016/0002-9149(67)90023-9, PMID: 6059183 .
↑ J.S.J.S. Forrester J.S.J.S., G.A.G.A. Diamond G.A.G.A., H.J.H.J. Swan H.J.H.J., Correlative classification of clinical and hemodynamic function after acute myocardial infarction, „The American Journal of Cardiology”, 39 (2), 1977, s. 137–145, ISSN 0002-9149, PMID: 835473 [dostęp 2019-06-03] .

Bibliografia

Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 323-332. ISBN 83-7430-031-0.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] ThomasT. Killip ThomasT., III, John T.J.T. Kimball John T.J.T., Treatment of myocardial infarction in a coronary care unit. A two year experience with 250 patients, „The American Journal of Cardiology”, 20 (4), 1968, s. 457-464, DOI: 10.1016/0002-9149(67)90023-9, PMID: 6059183 .

[2] J.S.J.S. Forrester J.S.J.S., G.A.G.A. Diamond G.A.G.A., H.J.H.J. Swan H.J.H.J., Correlative classification of clinical and hemodynamic function after acute myocardial infarction, „The American Journal of Cardiology”, 39 (2), 1977, s. 137–145, ISSN 0002-9149, PMID: 835473 [dostęp 2019-06-03] .

[1]

[2]

@@ Linia 11: / Linia 11: @@
 === Klasyfikacje ===
-[[Klasyfikacja Killipa-Kimballa]]<ref>{{Cytuj | autor=Thomas Killip III, John T. Kimball | tytuł=Treatment of myocardial infarction in a coronary care unit. A two year experience with 250 patients | czasopismo=Am J Cardiol | wolumin=20 | numer=4 | s=457-464 | data=październik 1968 | doi=10.1016/0002-9149(67)90023-9 | pmid=6059183}}</ref>:
+[[Klasyfikacja Killipa-Kimballa]]<ref>{{Cytuj | autor=Thomas Killip III, John T. Kimball | tytuł=Treatment of myocardial infarction in a coronary care unit. A two year experience with 250 patients | czasopismo=The American Journal of Cardiology | wolumin=20 | numer=4 | s=457-464 | data=październik 1968 | doi=10.1016/0002-9149(67)90023-9 | pmid=6059183}}</ref>:
 * '''I''' – nie ma objawów klinicznych dekompensacji serca, bez cech zastoju w krążeniu płucnym ani [[Osłuchiwanie serca|III tonu serca]]
 * '''II''' – niewydolność serca, zastój poniżej dolnych kątów łopatek objawiający się wilgotnymi rzężeniami i (lub) III ton serca
@@ Linia 17: / Linia 17: @@
 * '''IV''' – [[wstrząs kardiogenny]], [[hipotonia]] (ciśnienie tętnicze skurczowe ≤90&nbsp;mm Hg) i cechy [[hipoperfuzja|hipoperfuzji]] obwodowej ([[Skąpomocz|oliguria]], [[Sinica (objaw)|sinica]], zlewne poty)
-[[Klasyfikacja Forrestera]]<ref>{{Cytuj |autor = J. S. Forrester, G. A. Diamond, H. J. Swan |tytuł = Correlative classification of clinical and hemodynamic function after acute myocardial infarction |czasopismo = The American Journal of Cardiology |data = 1977-2 |data dostępu = 2019-06-03 |issn = 0002-9149 |wolumin = 39 |numer = 2 |s = 137–145 |pmid = 835473 |url = https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/835473}}</ref>:
+[[Klasyfikacja Forrestera]]<ref>{{Cytuj |autor = J. S. Forrester, G. A. Diamond, H. J. Swan |tytuł = Correlative classification of clinical and hemodynamic function after acute myocardial infarction |czasopismo = The American Journal of Cardiology |data = 1977-2 |data dostępu = 2019-06-03 |issn = 0002-9149 |wolumin = 39 |numer = 2 |s = 137–145 |pmid = 835473}}</ref>:
 * '''I''' – chorzy bez objawów hipoperfuzji obwodowej i bez cech zastoju w płucach; CI > 2,2 l/min/m², PCWP <18&nbsp;mm Hg
 * '''II''' – chorzy z izolowanym zastojem w płucach, bez objawów hipoperfuzji obwodowej; CI > 2,2 l/min/m², PCWP > 18&nbsp;mm Hg