Walia (król wizygocki): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
życiorys |
|||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
|data urodzenia = |
|data urodzenia = |
||
|miejsce urodzenia = |
|miejsce urodzenia = |
||
|data śmierci = [[418/419]] |
|data śmierci = [[418]]/[[419]] |
||
|miejsce śmierci = |
|miejsce śmierci = |
||
|przyczyna śmierci = |
|przyczyna śmierci = |
||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
Po niepowodzeniu prób zajęcia Afryki Walia podjął w 416 r. rokowania z Cesarstwem, zakończone szybko układem pomiędzy królem a cesarzem [[Flawiusz Honoriusz|Honoriuszem]]{{odn|Wilczyński|2001|s=459-460}}. Od tego momentu w polityce Walii nastąpiła zmiana: z przeciwnika Cesarstwa stał się on najważniejszym jego sojusznikiem na półwyspie Iberyjskim. Pod rządami Walii Wizygoci przeprowadzili wiele kampanii w służbie cesarza [[Flawiusz Honoriusz|Honoriusza]]. Pokonali zjednoczone siły [[Wandalowie|Wandalów]], [[Swebowie|Swebów]] i [[Alanowie|Alanów]] i pomogli w usunięciu uzurpatora [[Maksymus]]a (Maksyma). |
Po niepowodzeniu prób zajęcia Afryki Walia podjął w 416 r. rokowania z Cesarstwem, zakończone szybko układem pomiędzy królem a cesarzem [[Flawiusz Honoriusz|Honoriuszem]]{{odn|Wilczyński|2001|s=459-460}}. Od tego momentu w polityce Walii nastąpiła zmiana: z przeciwnika Cesarstwa stał się on najważniejszym jego sojusznikiem na półwyspie Iberyjskim. Pod rządami Walii Wizygoci przeprowadzili wiele kampanii w służbie cesarza [[Flawiusz Honoriusz|Honoriusza]]. Pokonali zjednoczone siły [[Wandalowie|Wandalów]], [[Swebowie|Swebów]] i [[Alanowie|Alanów]] i pomogli w usunięciu uzurpatora [[Maksymus]]a (Maksyma). |
||
W nagrodę za usługi oddane Cesarstwu Walia otrzymał od Honoriusza pozwolenie na zasiedlenie terenów Akwitanii przez Wizygotów. W trakcie zajmowania prowincji król umarł, a proces zasiedlania Akwitanii dokończył jego następca Teodoryk{{odn|Wilczyński|2001|s=461-462}}. |
W nagrodę za usługi oddane Cesarstwu Walia otrzymał od Honoriusza pozwolenie na zasiedlenie terenów [[Akwitania|Akwitanii]] przez Wizygotów. W trakcie zajmowania prowincji król umarł, a proces zasiedlania Akwitanii dokończył jego następca Teodoryk{{odn|Wilczyński|2001|s=461-462}}. |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Wersja z 12:19, 23 lip 2019
| |
| Król Wizygotów | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data śmierci | |
Walia ( ? - [[418[1]/419]] ) - król Wizygotów z rodu Baltów w latach 415-419.
Losy Walii przed jego wyniesieniem na tron wizygocki w 415 r. nie są znane[2]. Niewiele wiadomo również o okolicznościach zabójstwa jego poprzednika, Sigeryka, oraz o motywach wyboru Walii na króla. Orozjusz wskazuje na jego antyrzymskie poglądy jako na jeden z powodów, dla których został wybrany przez Wizygotów na swojego władcę[3].
W wyniku konfliktu z Cesarstwem, w celu uniezależnienia się od rzymskich dostaw żywności, Walia podjął próbę zajęcia ziem północno-zachodniej Afryki, która jednak zakończyła się klęską - burza morska zaskoczyła flotę Wizygotów w okolicach Gades i zmusiła Walię do rezygnacji z planów inwazji[4].
Po niepowodzeniu prób zajęcia Afryki Walia podjął w 416 r. rokowania z Cesarstwem, zakończone szybko układem pomiędzy królem a cesarzem Honoriuszem[5]. Od tego momentu w polityce Walii nastąpiła zmiana: z przeciwnika Cesarstwa stał się on najważniejszym jego sojusznikiem na półwyspie Iberyjskim. Pod rządami Walii Wizygoci przeprowadzili wiele kampanii w służbie cesarza Honoriusza. Pokonali zjednoczone siły Wandalów, Swebów i Alanów i pomogli w usunięciu uzurpatora Maksymusa (Maksyma).
W nagrodę za usługi oddane Cesarstwu Walia otrzymał od Honoriusza pozwolenie na zasiedlenie terenów Akwitanii przez Wizygotów. W trakcie zajmowania prowincji król umarł, a proces zasiedlania Akwitanii dokończył jego następca Teodoryk[6].
Przypisy
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 462.
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 457.
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 458.
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 458-459.
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 459-460.
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 461-462.
Bibliografia
- Collins R., Hiszpania w czasach Wizygotów. 409-711. Wyd. PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-15308-3
- Marek Wilczyński: Germanie w służbie zachodniorzymskiej w V w. n.e.. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2001. ISBN 83-7271-059-7. [dostęp 2019-07-23].