Wilhelm Kubsz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne merytoryczne |
|||
Linia 69: | Linia 69: | ||
Studiował filozofię w [[Krobia|Krobi]] oraz teologię w [[Obra (województwo wielkopolskie)|Obrze]], podczas studiów zdobył uprawnienia technika dentystycznego. W czerwcu 1936 przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako ekonom w Seminarium Duchownym w Obrze, był wikarym w Łuninie na [[Polesie|Polesiu]]. |
Studiował filozofię w [[Krobia|Krobi]] oraz teologię w [[Obra (województwo wielkopolskie)|Obrze]], podczas studiów zdobył uprawnienia technika dentystycznego. W czerwcu 1936 przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako ekonom w Seminarium Duchownym w Obrze, był wikarym w Łuninie na [[Polesie|Polesiu]]. |
||
Po 17 września 1939 został wikariuszem przy dziekanie Poczobucie-Odlanickim, sprawował dozór nad parafią Puzicze koło [[Baranowicze|Baranowicz]]. Po 1941 zagrożony aresztowaniem ze strony Niemców przystąpił do oddziału partyzantów radzieckich płk. Wasiliewa. Po utworzeniu w ZSRR [[1 Warszawska Dywizja Piechoty|1 Dywizji Piechoty im. Generała Tadeusza Kościuszki]] został jej kapelanem, później płk dypl. [[Zygmunt Berling]] mianował go majorem. Otrzymał uprawnienia delegata apostolskiego na terytorium ZSRR. Po sformowaniu [[1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR|1 Korpusu]] został jego dziekanem. Redagował katolicki dodatek do pisma "[[Żołnierz Wolności]]" pod nazwą "Bóg i Ojczyzna". Po przejściu [[Front wschodni (II wojna światowa)|frontu wschodniego]] pod koniec 1943, w [[Katyń|Katyniu]] 30 stycznia 1944 podczas uroczystości żałobnych upamiętniających ofiary [[Zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]], w których uczestniczyli żołnierze 1 Korpusu PSZ w ZSRR, w wygłoszonym [[Kazanie|kazaniu]] potwierdził sprawstwo Niemców pomordowania polskich oficerów, tym samym artykułując tzw. [[Zbrodnia katyńska#Fałszowanie i zatajanie zbrodni – kłamstwo katyńskie|„kłamstwo katyńskie”]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Andrzej Leszek Szcześniak]] | tytuł = Katyń. Relacje, wspomnienia, publicystyka | wydawca = Alfa | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 224-225 | isbn = 83-7001-296-5 | rozdział = W lesie katyńskim. Nad mogiłą ofiar zbrodni niemieckiej | nazwisko r = Gustaw Butlow}}</ref>. |
Po 17 września 1939 został wikariuszem przy dziekanie Poczobucie-Odlanickim, sprawował dozór nad parafią [[Puzicze]] koło [[Baranowicze|Baranowicz]]. Po 1941 zagrożony aresztowaniem ze strony Niemców przystąpił do oddziału partyzantów radzieckich płk. Wasiliewa. Po utworzeniu w ZSRR [[1 Warszawska Dywizja Piechoty|1 Dywizji Piechoty im. Generała Tadeusza Kościuszki]] został jej kapelanem, później płk dypl. [[Zygmunt Berling]] mianował go majorem. Otrzymał uprawnienia delegata apostolskiego na terytorium ZSRR. Po sformowaniu [[1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR|1 Korpusu]] został jego dziekanem. Redagował katolicki dodatek do pisma "[[Żołnierz Wolności]]" pod nazwą "Bóg i Ojczyzna". Po przejściu [[Front wschodni (II wojna światowa)|frontu wschodniego]] pod koniec 1943, w [[Katyń|Katyniu]] 30 stycznia 1944 podczas uroczystości żałobnych upamiętniających ofiary [[Zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]], w których uczestniczyli żołnierze 1 Korpusu PSZ w ZSRR, w wygłoszonym [[Kazanie|kazaniu]] potwierdził sprawstwo Niemców pomordowania polskich oficerów, tym samym artykułując tzw. [[Zbrodnia katyńska#Fałszowanie i zatajanie zbrodni – kłamstwo katyńskie|„kłamstwo katyńskie”]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Andrzej Leszek Szcześniak]] | tytuł = Katyń. Relacje, wspomnienia, publicystyka | wydawca = Alfa | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 224-225 | isbn = 83-7001-296-5 | rozdział = W lesie katyńskim. Nad mogiłą ofiar zbrodni niemieckiej | nazwisko r = Gustaw Butlow}}</ref>. |
||
W 1944 został dziekanem [[Ordre de Bataille 1 Armii Polskiej w ZSRR|Armii Polskiej w ZSRR]]. Brał udział w walkach na terytorium Polski, w styczniu 1945 został zwolniony ze służby w wyniku konfliktu z [[Michał Rola-Żymierski|generałem Rolą-Żymierskim]] oraz pozbawiony odznaczeń<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.sjerzy.parafia.info.pl/?p=main&what=21 | tytuł = Duszpasterstwo wojskowe w okresie PRL | autor = Paweł Piontek, Marek Wesołowski | opublikowany = sjerzy.parafia.info.pl | data dostępu = 2016-12-11}}</ref>. Urzędował w kościele garnizonowym w Lublinie, podobnie jak jego następca ks. płk [[Stanisław Warchałowski (duchowny)|Stanisław Warchałowski]] (obecnie [[Parafia cywilno-wojskowa Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Lublinie|parafia cywilno-wojskowa pw. Niepokalanego Poczęcia NMP]])<ref>{{Cytuj stronę | url = http://parafia-garnizonowa-lublin.pl/historia-parafii/ | tytuł = Historia kościoła garnizonowego w Lublinie | opublikowany = parafia-garnizonowa-lublin.pl | data dostępu = 2016-12-11}}</ref>. |
W 1944 został dziekanem [[Ordre de Bataille 1 Armii Polskiej w ZSRR|Armii Polskiej w ZSRR]]. Brał udział w walkach na terytorium Polski, w styczniu 1945 został zwolniony ze służby w wyniku konfliktu z [[Michał Rola-Żymierski|generałem Rolą-Żymierskim]] oraz pozbawiony odznaczeń<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.sjerzy.parafia.info.pl/?p=main&what=21 | tytuł = Duszpasterstwo wojskowe w okresie PRL | autor = Paweł Piontek, Marek Wesołowski | opublikowany = sjerzy.parafia.info.pl | data dostępu = 2016-12-11}}</ref>. Urzędował w kościele garnizonowym w Lublinie, podobnie jak jego następca ks. płk [[Stanisław Warchałowski (duchowny)|Stanisław Warchałowski]] (obecnie [[Parafia cywilno-wojskowa Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Lublinie|parafia cywilno-wojskowa pw. Niepokalanego Poczęcia NMP]])<ref>{{Cytuj stronę | url = http://parafia-garnizonowa-lublin.pl/historia-parafii/ | tytuł = Historia kościoła garnizonowego w Lublinie | opublikowany = parafia-garnizonowa-lublin.pl | data dostępu = 2016-12-11}}</ref>. |
Wersja z 16:01, 19 sie 2019
Data i miejsce urodzenia |
29 marca 1911 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
24 lipca 1978 |
administrator parafii Puzicze | |
Okres sprawowania | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
1936 |
pułkownik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
kapelan 1 DP |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Wilhelm Franciszek Kubsz (ur. 29 marca 1911 w Gliwicach, zm. 24 lipca 1978 w Jeleniej Górze) – polski duchowny katolicki, podpułkownik ludowego Wojska Polskiego, generalny dziekan WP, kapelan 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki[1].
Życiorys
Pochodził z wieloletniej rodziny górnośląskiej. Ojciec pracował jako kolejarz, brał udział w powstaniach śląskich. W 1914 rodzina przeprowadziła się do Wodzisławia Śląskiego, gdzie ukończył szkołę podstawową. Następnie studiował w seminarium duchownym oo. oblatów w Lublińcu, po czym wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Oblatów Misjonarzy Maryi Niepokalanej w Markowicach.
Studiował filozofię w Krobi oraz teologię w Obrze, podczas studiów zdobył uprawnienia technika dentystycznego. W czerwcu 1936 przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako ekonom w Seminarium Duchownym w Obrze, był wikarym w Łuninie na Polesiu.
Po 17 września 1939 został wikariuszem przy dziekanie Poczobucie-Odlanickim, sprawował dozór nad parafią Puzicze koło Baranowicz. Po 1941 zagrożony aresztowaniem ze strony Niemców przystąpił do oddziału partyzantów radzieckich płk. Wasiliewa. Po utworzeniu w ZSRR 1 Dywizji Piechoty im. Generała Tadeusza Kościuszki został jej kapelanem, później płk dypl. Zygmunt Berling mianował go majorem. Otrzymał uprawnienia delegata apostolskiego na terytorium ZSRR. Po sformowaniu 1 Korpusu został jego dziekanem. Redagował katolicki dodatek do pisma "Żołnierz Wolności" pod nazwą "Bóg i Ojczyzna". Po przejściu frontu wschodniego pod koniec 1943, w Katyniu 30 stycznia 1944 podczas uroczystości żałobnych upamiętniających ofiary zbrodni katyńskiej, w których uczestniczyli żołnierze 1 Korpusu PSZ w ZSRR, w wygłoszonym kazaniu potwierdził sprawstwo Niemców pomordowania polskich oficerów, tym samym artykułując tzw. „kłamstwo katyńskie”[2].
W 1944 został dziekanem Armii Polskiej w ZSRR. Brał udział w walkach na terytorium Polski, w styczniu 1945 został zwolniony ze służby w wyniku konfliktu z generałem Rolą-Żymierskim oraz pozbawiony odznaczeń[3]. Urzędował w kościele garnizonowym w Lublinie, podobnie jak jego następca ks. płk Stanisław Warchałowski (obecnie parafia cywilno-wojskowa pw. Niepokalanego Poczęcia NMP)[4].
Przed armią radziecką i polskim wojskiem ukrywał się w Górach Świętokrzyskich, gdzie ponownie wstąpił na ścieżki życia zakonnego, tym razem w klasztorze oo. oblatów w Świętym Krzyżu pod nazwiskiem pokrywkowym Franciszek Kopiec[5]. Przebywał także w Poznaniu, a następnie był misjonarzem ludowym w Gdańsku. W latach 1957–1964 był proboszczem w Laskowicach (gmina Jeżewo) w województwie kujawsko-pomorskim. W 1964 został kapelanem, a następnie proboszczem kościoła garnizonowego św. Elżbiety we Wrocławiu. Od 1969 do 1972 pełnił funkcję proboszcza parafii garnizonowej św. Kazimierza Królewicza w Katowicach. Natomiast w latach 1972–1978 był proboszczem garnizonu i parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Jeleniej Górze.
Zmarł w Jeleniej Górze, gdzie został pochowany na cmentarzu komunalnym. 18 lutego 1993 Rada Miejska Jeleniej Góry nadała imię kapelana jednej z ulic okalających były jeleniogórski kościół garnizonowy. Odznaczony m.in. Krzyżami Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Grunwaldu, Orderem Wojny Ojczyźnianej II kl.[6] i Krzyżem Walecznych[7], a także (pośmiertnie) Krzyżem Virtuti Militari IV klasy.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Julian Humeński, Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych 1939-1945, Wydawnictwo Caritas, Warszawa 1974, s. 466.
- ↑ Gustaw Butlow: W lesie katyńskim. Nad mogiłą ofiar zbrodni niemieckiej. W: Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Relacje, wspomnienia, publicystyka. Warszawa: Alfa, 1989, s. 224-225. ISBN 83-7001-296-5.
- ↑ Paweł Piontek, Marek Wesołowski: Duszpasterstwo wojskowe w okresie PRL. sjerzy.parafia.info.pl. [dostęp 2016-12-11].
- ↑ Historia kościoła garnizonowego w Lublinie. parafia-garnizonowa-lublin.pl. [dostęp 2016-12-11].
- ↑ Jan Wiesław Wysocki. Duszpasterstwo wojskowe w Armii Polskiej w ZSRR i w I Armii Wojska Polskiego. „Saeculum Christianum”. 2013 (20), s. 230. http://bazhum.muzhp.pl.+Muzeum Historii Polski.
- ↑ Mieczysław Patera: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku. Katowice 1996, s. 213.
- ↑ „Życie Warszawy”, nr 175 z 26 lipca 1978, s. 11 (nekrolog)
Bibliografia
- Ze Wschodu z kapelanem: rzecz o księdzu - kapelanie 1 Polskiej Dywizji Piechoty imienia Tadeusza Kościuszki Pułkowniku Wilhelmie Franciszku Kubszu, Nadarzyn 1998
- Piotr Hojka, Wodzisław Śląski i ziemia wodzisławska w czasie II wojny światowej, Wodzisław Śląski 2011
- Andrzej Topol, Wilhelm Kubsz, Katowice 1983
- Dariusz Chodyniecki. Ksiądz pułkownik Franciszek Wilhelm Kubsz: pierwszy kapelan Ludowego Wojska Polskiego. „Saeculum Christianum”. 6, s. 61-122, 1999.
- Członkowie Związku Patriotów Polskich
- Wojskowi związani z Jelenią Górą
- Ludzie związani z Wodzisławiem Śląskim
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu
- Odznaczeni Orderem Wojny Ojczyźnianej II klasy
- Polscy prezbiterzy oblaccy
- Kapelani polskich sił zbrojnych podczas II wojny światowej
- Kapelani ludowego Wojska Polskiego
- Posłowie do Krajowej Rady Narodowej
- Urodzeni w 1911
- Zmarli w 1978
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego – uczestnicy walk na froncie wschodnim
- Duchowni związani z Jelenią Górą