Przedstawiciele dyplomatyczni Polski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Pallor (dyskusja | edycje)
m →‎Węgry: link corr.
Linia 2062: Linia 2062:
* 11 listopada 1991 – czerwiec 1997 – [[Andrzej Kapiszewski]] (''chargé d’affaires a.i, a od 1995 ambasador z akredytacją na Sułtanat Omanu i Katar'')
* 11 listopada 1991 – czerwiec 1997 – [[Andrzej Kapiszewski]] (''chargé d’affaires a.i, a od 1995 ambasador z akredytacją na Sułtanat Omanu i Katar'')
* czerwiec 1997 – 2001 – [[Kazimierz Mordaszewski]] (''chargé d’affaires'', akredytacje jw.)
* czerwiec 1997 – 2001 – [[Kazimierz Mordaszewski]] (''chargé d’affaires'', akredytacje jw.)
* 2001–2005 – [[Mirosław Adamczyk]] (''chargé d’affaires'')
* 2001–2005 – [[Mirosław Adamczyk (dyplomata)|Mirosław Adamczyk]] (''chargé d’affaires'')
* 26 września 2005 – 31 lipca 2010 – [[Roman Chałaczkiewicz]] (''ambasador'', do 2006 r. akredytowany również w Katarze)
* 26 września 2005 – 31 lipca 2010 – [[Roman Chałaczkiewicz]] (''ambasador'', do 2006 r. akredytowany również w Katarze)
* 2 marca 2011–2015 – [[Adam Krzymowski]]
* 2 marca 2011–2015 – [[Adam Krzymowski]]

Wersja z 18:47, 3 paź 2019

Marcin Kromer, Wiedeń 1558–1564
Stanisław Chomętowski, Stambuł 1712–1714, Petersburg 1719–1720
Krzysztof Antoni Szembek, Wiedeń 1713–1714
Stanisław Poniatowski, Berlin 1733
Alojzy Fryderyk von Brühl, Petersburg 1762
Feliks Franciszek Łoyko, Paryż 1766
Franciszek Antoni Kwilecki, Berlin 1771–1776
Franciszek Bukaty, Londyn 1772–1785
Eustachy Sapieha, Wielka Brytania 1919–1920
Witold Jurasz, Wenezuela (1968–1973), Nigeria (1978–1983), Irak (1986–1990), Libia (1996–2001)
Andrzej Jasionowski, Serbia (2009–2014), Chorwacja (od 2017), 2008
Henryka Mościcka-Dendys, Dania (od 2015), 2015
Joanna Wronecka (z prawej), Egipt (1999–2003), Maroko (2005–2010), Jordania (2010–2015), ONZ (od 2017), 2017
Adam Burakowski składa listy uwierzytelniające na ręce prezydenta Rama Natha Kovinda, Indie (od 2017), 2017

Przedstawiciele dyplomatyczni PolskiI RP, II RP, PRL i III RP, według nazw państw (ew. organizacji międzynarodowych), w których pełnili lub pełnią misję dyplomatyczną. Lista obejmuje przedstawicieli dyplomatycznych Polski, posiadających różne rangi dyplomatyczne, którzy pełnili funkcję szefów misji dyplomatycznych.

Afganistan

Albania

 Osobny artykuł: Ambasadorowie Polski w Albanii.

Algieria

Angola

Arabia Saudyjska

Argentyna

Ambasador w Argentynie akredytowany jest także na Paragwaj i od 2008 na Urugwaj.

Armenia

Australia

Austria

Azerbejdżan

Ambasador w Azerbejdżanie od 2012 akredytowany jest także na Turkmenistan.

Bangladesz

Belgia

 Osobny artykuł: ambasadorowie Polski w Belgii.

Besarabia

Białoruś

Bośnia i Hercegowina[24]

Brazylia

Bułgaria

Cesarstwo Mandżukuo

Chanat Krymski

Chile

Chiny

Chorwacja

Cypr

Czarnogóra

  • 26 lipca 2006 – 2011 Jarosław Lindenberg (chargé d’affaires)
  • sierpień – wrzesień 2010 – Paulina Kapuścińska (chargé d’affaires)
  • od 8 listopada 2011 – 2015 – Grażyna Sikorska[34]
  • marzec 2015 – lipiec 2015 – Paweł Łącki (chargé d’affaires)
  • od 15 lipca 2015 – 2017 – Irena Tatarzyńska[35]
  • 2017–2018 – Anna Kasprzak (chargé d’affaires)
  • od 31 sierpnia 2018 – Artur Dmochowski

Czechy

W latach 1918–1992 – Czechosłowacja

20 marca 1939 – likwidacja placówki w związku z powstaniem Protektoratu Czech i Moraw i ustaniem stosunków dyplomatycznych.

Dania

9 kwietnia 1940 – likwidacja placówki w związku z okupacją Danii przez III Rzeszę

Demokratyczna Republika Konga

DR Konga do 1997 funkcjonowała jako Zair. W 2008 zlikwidowano ambasadę RP w Kinszasie.

Egipt

W latach 1958–1971 Egipt funkcjonował pod nazwą Zjednoczona Republika Arabska i przy takim państwie akredytowany był ambasador w Kairze.

Ekwador

Estonia

30 września 1939 – likwidacja placówki na żądanie ZSRR wobec rządu Estonii.

Etiopia

Filipiny

W latach 1994–2018 ambasada RP w Manili była zamknięta.

Finlandia

18 stycznia 1942 – likwidacja placówki w związku z zerwaniem stosunków dyplomatycznych

Francja

Gdańsk i Wolne Miasto Gdańsk

Ghana

Grecja

Gruzja

Gwinea

Hamburg

Hiszpania

Ambasadorowie w Hiszpanii są jednocześnie akredytowani na Andorę.

Holandia

Indie

Indonezja

Irak

Iran

Irlandia

W 1958 rząd Irlandii przestał uznawać status dyplomatyczny placówki. We wrześniu 1976 Irlandia uznała rząd PRL i w marcu 1977 oficjalnie wznowiono stosunki dyplomatyczne między Irlandią a Polską na szczeblu ambasad.

Islandia

Do 31 marca 2013 akredytację na Islandię posiadał ambasador w Norwegii. W l. 2007-2013 na Islandii funkcjonował konsulat generalny.

Izrael

Japonia

Jemen

Placówka w Sanie została zlikwidowana 31.08.2008. Jej kompetencje przejęła ambasada RP w Rijadzie.[68]

Jordania

Jugosławia

W latach 1918–1929 Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców (SHS) Opracowano na podstawie materiału źródłowego[70].

Przekształcenie Jugosławii w Serbię i Czarnogórę.

Kambodża

W latach 1979–1989 państwo funkcjonowało pod nazwą Ludowa Republika Kampuczy. Ambasadę w Phnom Penh zamknięto w 2008[73].

Kamerun

Kanada

Katar

Kazachstan

Kenia

Kolumbia

Korea Południowa

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[87]

Korea Północna

Kostaryka

Zamknięcie ambasady w San José w 2008[73].

Królestwo Neapolu

Królestwo Prus

Kuba

Kuwejt

Laos

Zamknięcie ambasady w Wientianie w 2008.

Liban

Libia

Liga Narodów

[93]

Zamknięcie Stałej Delegatury w związku z rozwiązaniem Ligi Narodów.

Litwa

16 października 1939 – likwidacja placówki wobec ustania stosunków dyplomatycznych

Lotaryngia

Luksemburg

Łotwa

5 października 1939 – likwidacja placówki na żądanie ZSRR wobec rządu Łotwy

Macedonia Północna

Malezja

Malta

Funkcję polskiego przedstawiciela dyplomatycznego na Malcie pełni Ambasador RP w Republice Malty w formule ambasadora wizytującego, z siedzibą w MSZ RP.

Maroko

Meksyk

Mjanma (d. Birma)

Mołdawia

Mongolia

2009 – zamknięcie placówki w Ułan Bator

Mozambik

NATO

Nepal

Obecnie akredytowany na Nepal jest ambasador w Indiach.

Niemcy

  • 1 lutego 1919 – 8 marca 1920 – Franciszek Charwat (konsul generalny w Berlinie, kierownik poselstwa)
  • 8 marca 1920 – 1 października 1920 – Ignacy Szebeko (chargé d’affaires)
  • 14 października 1920 – 1 sierpnia 1921 – Alfred Wysocki (chargé d’affaires)
  • 1 września 1921 – 3 września 1921 – Jerzy Madeyski (chargé d’affaires)
  • 3 września 1921 – 1 maja 1923 – Jerzy Madeyski (poseł)
  • 1 maja 1923 – 7 czerwca 1923 – Tadeusz Jackowski (chargé d’affaires)
  • 7 czerwca 1923 – 26 czerwca 1928 – Kazimierz Olszowski (poseł)
  • 1 lipca 1928 – 31 grudnia 1930 – Roman Knoll (poseł)
  • 10 stycznia 1931 – 2 lipca 1933 – Alfred Wysocki (poseł)
  • 3 lipca 1933 – 28 października 1934 – Józef Lipski (poseł)
  • 29 października 1934 – 1 września 1939 – Józef Lipski (ambasador)

1 września 1939 – likwidacja placówki w związku z agresją III Rzeszy na Polskę i zerwaniem stosunków dyplomatycznych.

Niemiecka Republika Demokratyczna

Zamknięcie placówki w związku z połączeniem NRD z RFN.

Nigeria

Nikaragua

Norwegia

Do 2013 ambasador w Norwegii akredytowany był także na Islandię.

Nowa Zelandia

  • 1941–1945 – Kazimierz Wodzicki (konsul generalny RP)
  • ok. 1991 – Stanisław Amanowicz (chargé d’affaires)
  • ok. 1993–1996 – Agnieszka Mrowińska (chargé d’affaires)
  • ok. 1998–2001 – Andrzej Sołtysiński (chargé d’affaires)
  • 8 grudnia 2004 – kwiecień 2009 – Lech Mastalerz (ambasador)
  • 25 lutego 2010 – 30 czerwca 2014 – Beata Stoczyńska[106] (ambasador)
  • od 18 sierpnia 2014 – Zbigniew Gniatkowski (ambasador)

Organizacja Narodów Zjednoczonych

Przedstawiciele przy Biurze ONZ w Nowym Jorku

Przedstawiciele przy Biurze ONZ w Genewie

Przedstawiciele przy Biurze ONZ w Wiedniu

Przedstawiciele przy UNESCO w Paryżu

Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[108].

Pakistan

Panama

  • ok. 1991–1992 – Tadeusz Janik, chargé d’ affaires a. i.
  • 2001 – Marcin Popławski, chargé d’ affaires a. i.
  • 22 lipca 2004 – 2008 – Marek Makowski
  • od 2017 – Leszek Biały

W l. 2008-2017 ambasada w Panamie była zamknięta.

Palestyna (Palestyńska Władza Narodowa)

Peru

Ambasador w Peru akredytowany jest także w Boliwii i Ekwadorze.

Portugalia

Rada Europy

Opracowano na podstawie materiałów źródłowych[112][113].

Republika Południowej Afryki

Rosja

Rumunia

4 listopada 1940 – likwidacja placówki na żądanie III Rzeszy wobec rządu Królestwa Rumunii.

Sabaudia (Królestwo Sardynii – Turyn)

Saksonia

Senegal

W l. 2008–2015 Ambasada RP w Dakarze była zamknięta.

  • 31 maja 2016 – 31 maja 2017 – Michał Radlicki (chargé d’affaires)
  • 1 czerwca 2017 – 22 stycznia 2018 – Wojciech Korobowicz (chargé d’affaires)
  • od listopada 2017 – Margareta Kassangana (z akredytacją na Burkina Faso, Gambię, Gwineę, Gwineę Bissau, Mali, Wybrzeże Kości Słoniowej i Republice Zielonego Przylądka)

Serbia

Opracowane na podstawie materiału źródłowego[120]

Wcześniej Serbia i Czarnogóra (2003-2006) oraz Jugosławia (przed 2003).

Singapur

Słowacja

1 września 1939 – likwidacja placówki wobec agresji III Rzeszy i Słowacji na Polskę i zerwania stosunków dyplomatycznych.

Słowenia

Sri Lanka

  • ok. 1991–1992 – Stanisław Zakrzewski (chargé d’affaires)

Stany Zjednoczone

Stolica Apostolska

Sudan

Syria

Od 2012 do 2017 działalność ambasady w Damaszku była zawieszona.

Szwajcaria

Ambasadorzy w Szwajcarii akredytowani są również na Liechtenstein.

Szwecja

Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego

Tajlandia

Tanzania

2008–2017 – zamknięcie ambasady w Dar es Salaam.

Tunezja

Turcja

Turkmenistan

W 2012 ambasada w Aszchabadzie została zlikwidowana.

Ukraina

Poselstwo RP w Charkowie zostało zniesione 1 marca 1924, w związku z utworzeniem ZSRR i likwidacją odrębnej służby dyplomatycznej Ukraińskiej SRR. W latach 1924–1991 pomiędzy Polską a Ukrainą nie istniały stosunki dyplomatyczne, zostały nawiązane po proklamacji niepodległości Ukrainy w 1991.

Unia Europejska

Urugwaj

W 2008 ambasadę w Montevideo zamknięto; akredytowany na Urugwaj jest ambasador w Argentynie.

Uzbekistan

Wenezuela

Ambasador w Wenezueli akredytowany jest także na Barbados, Saint Kitts i Nevis, Grenadę, Jamajkę, Gujanę, Surinam, Trynidad i Tobago, Saint Vincent i Grenadyny, Dominikę.

Węgry

31 grudnia 1940 – likwidacja placówki na żądanie III Rzeszy wobec rządu Królestwa Węgier

Wielka Brytania

Wietnam

Nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Polską a Wietnamem nastąpiło 4 lutego 1950. 25 grudnia 1954 na ręce Prezydenta Demokratycznej Republiki WietnamuHo Chi Minha – listy uwierzytelniające przekazał pierwszy ambasador Polski – Tomasz Piętka. Polska utrzymywała wówczas stosunki dyplomatyczne na szczeblu ambasad jedynie z DRW. Po włączeniu w 1976 Republiki Wietnamu do DRW i powstaniu w ten sposób Socjalistycznej Republiki Wietnamu (SRW), przyjęto zasadę ciągłości stosunków dyplomatycznych – SRW stało się bezpośrednim następcą prawnym DRW. W związku z powyższym Józef Puta został pierwszym polskim ambasadorem w SRW[163].

Włochy

Wybrzeże Kości Słoniowej

  • ok. 1991–1992 – Andrzej Kulesza (chargé d’affaires)
  • 1993–2001 – Piotr Myśliwiec (chargé d’affaires)

Zimbabwe

W 2008 zamknięto ambasadę w Harare.

Zjednoczone Emiraty Arabskie

Opracowany na podstawie materiału źródłowego[168]

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Prezydent podpisał dodatkowe akredytacje dla trzech ambasadorów. Gazeta Prawna, 2209-07-23.
  2. a b c Kadra kierownicza polskiej służby zagranicznej. Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, 2009. s. 384.
  3. Ambasada RP w Luandzie.
  4. Nominacje ambasadorów 29 lipca 2015.
  5. Dorota Kołakowska: Dyplomata ze świeżym spojrzeniem. rp.pl, 2011-10-02. [dostęp 2011-11-19].
  6. Kalendarium ambasady RP w Rijadzie. rijad.polemb.net.
  7. Dodatek do nr 8 dziennika urzędowego ministerstwa spraw zagranicznych. Sieć służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, 15 sierpnia 1948.
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-28–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 560).
  9. a b c ambasadorowie powołani i odwołani w 2009 roku, www.prezydent.pl [dostęp 15 maja 2010].
  10. Zakończenie misji Ambasadora Jacka Bazańskiego.
  11. Ambasada RP w Buenos Aires. [dostęp 2015 15 04].
  12. http://buenosaires.msz.gov.pl/pl/aktualnosci/ambasador_marek_pernal_zlozyl_wizyte_minister_spraw_zagranicznych_republiki_argentynskiej.
  13. Ambasada RP w Erywaniu.
  14. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 listopada 2014 r. nr 110-46–2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 84).
  15. Ambasador [online], erywan.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-05] (pol.).
  16. a b c d e f Kadra kierownicza polskiej służby zagranicznej, „Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej”, 2007.
  17. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 września 2010 r. nr 110-50–2010 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 70, poz. 892).
  18. İlham Əliyev Polşanın Azərbaycanda yeni təyin olunmuş səfirinin etimadnaməsini qəbul edib. president.az, 27.02.2015 (azer.).
  19. Polska ma nowego ambasadora w Mińsku. iuve.pl, b.d. [dostęp 2011-11-24].
  20. M.P. z 2011 r. nr 1, poz. 4.
  21. M.P. z 2015 r. poz. 948.
  22. M.P. z 2016 r. poz. 243.
  23. Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej na Białorusi [online], minsk.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-05] (pol.).
  24. Poprzedni Ambasadorowie [online], sarajewo.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-05] (pol.).
  25. Ambasada RP w Sarajewie.
  26. Stosunki dyplomatyczne Polski 1944–1981 r. Ameryka (1944–1978). Warszawa: PWN 1979. s. 23–24.
  27. Ameryka Północna i Południowa 1918–2007. Warszawa: 2008. s. 29.
  28. Ambasador [online], brasilia.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-05] (pol.).
  29. Joanna Leszczyńska: Profesor Ryszard Piasecki ambasadorem w Chile. naszemiasto.pl, 2009-02-11. [dostęp 2011-11-19].
  30. Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Santiago de Chile [online], santiago.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-05] (pol.).
  31. Marian Kałuski: Polacy w Chinach. Instytut Wydawniczy „Pax”, 2001. s. 96.
  32. Karol Pindór, [w:] League of Nations Search Engine databazie (LONSEA). Uniwersytet w Heidelbergu, [dostęp 2014-06-21].
  33. Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Chorwacji [online], zagrzeb.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-08] (pol.).
  34. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 listopada 2011 r. nr 110-32–2011 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2011 r. nr 104, poz. 1051).
  35. Irena Tatarzyńska nowym ambasadorem RP w Czarnogórze.
  36. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-40–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 568).
  37. Ambasada zamknięta w 2008 roku. Akredytowany na ten kraj jest ambasador RP w Angoli; Ambasada RP w Angoli.
  38. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-33–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 563).
  39. Ambasador [online], addisabeba.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-08] (pol.).
  40. Poczet ambasadorów [online], msz.gov.pl [dostęp 2018-09-06] (pol.).
  41. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 września 2008 r. nr 110-47–2008 o zmianie postanowienia w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 70, poz. 629).
  42. საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრო – Poland [online], mfa.gov.ge [dostęp 2018-10-04].
  43. Ambasada RP w Tbilisi.
  44. Umowa o współpracy kulturalnej między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a rządem Republiki Gwinei podpisana w Konakry dnia 10 marca 1966 r.. [dostęp 2016-02-01].
  45. Ambasador Marzenna Adamczyk składa kopie listów uwierzytelniających.
  46. Poprzedni Ambasadorowie [online], haga.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-08] (pol.).
  47. Poland and Ind ia exchange ambassadors [dostęp 2012-01-03].
  48. Ambasador [online], nowedelhi.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-12] (pol.).
  49. Poprzedni Ambasadorowie [online], dzakarta.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-12] (pol.).
  50. Europejska Akademia Dyplomacji. [dostęp 9 lipca 2011].
  51. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 września 2008 r. nr 110-48–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 70, poz. 630).
  52. Nowy ambasador w Iraku przejął placówkę. rp.pl, 2008-04-10. [dostęp 2011-11-19].
  53. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 marca 2014 r. nr 110-08–2014 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 796).
  54. Chargé d’affaires a. i. RP w Iraku [online], bagdad.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-12] (pol.).
  55. Nominacje dla nowych ambasadorów RP [online], msz.gov.pl [dostęp 2018-04-12] (pol.).
  56. Polish and Iranian envoys.
  57. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-31–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 562).
  58. a b Komisja sejmowa pozytywnie o trzech kandydatach na ambasadorów. salon24.pl, 2010-06-24. [dostęp 2011-11-19].
  59. a b Prezydent mianował nowych ambasadorów. dziennik.pl, 2010-10-19. [dostęp 2011-11-19].
  60. Nominacja dla nowego ambasadora RP w Iranie [online], msz.gov.pl [dostęp 2018-04-12] (pol.).
  61. Nominacje dla nowych ambasadorów RP [online], msz.gov.pl [dostęp 2018-04-12] (pol.).
  62. Andrzej Chojnowski, Jerzy Tomaszewski: Izrael. Warszawa: 2003, s. 447.
  63. Page 130 | Issue 33009, 6 January 1925 | London Gazette | The Gazette.
  64. Zbiory NAC on-line – prototyp.
  65. Zdzisław Kurnikowski. Zbiory NAC on-line – prototyp. [dostęp 2011-08-30]. (pol.).
  66. a b c Nominacje dla ambasadorów RP w Izraelu, Singapurze i Nigerii [online], msz.gov.pl [dostęp 2018-06-11] (pol.).
  67. Poprzedni ambasadorzy [online], tokio.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-12] (pol.).
  68. na temat możliwości współpracy gospodarczej z Jemenem.
  69. a b Czego nie podpisał prezydent. wprost.pl, 2009-07-12. [dostęp 2011-10-20].
  70. Ambasada RP w Belgradzie – Historia. belgrad.polemb.net. [dostęp 2011-10-03]. (pol.).
  71. Wspólna deklaracja Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Związku Komunistów Jugosławii oraz rządów Polski i Jugosławii. „Głos Koszaliński”, s. 1, nr 222 z 17 września 1957. 
  72. Wywiad z ostatnim ambasadorem RP w Kambodży – K. Duchowskim, „Centrum Studiów Polska-Azja”, 18 grudnia 2010 [dostęp 2018-08-19] (pol.).
  73. a b https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/userfiles/_public/k8/dokumenty/stenogram/oswiadczenia/person/3902o.pdf.
  74. Ambasada RP w Ottawie.
  75. Strona MSZ.
  76. Ambasada RP w Doha.
  77. Profil na UAM.
  78. Encyklopedia Solidarności.
  79. Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 4022/VI z 21 lipca 2010.
  80. Nominacje dla nowych ambasadorów RP [online], msz.gov.pl [dostęp 2018-04-12] (pol.).
  81. Agata Szostakiewicz: Polska/ Gwałtowne zmiany kadrowe w MSZ. Polski Portal Spraw Zagranicznych, 2007-09-21. [dostęp 2011-11-24].
  82. Tego jeszcze w Kenii nie było. chopin2010.pl (oficjalna strona Roku Chopinowskiego), 2011-02-28.
  83. Ambasada RP w Nairobi.
  84. M.P. z 2012 r. poz. 521.
  85. M.P. z 2016 r. poz. 13.
  86. Poprzedni Ambasadorowie [online], nairobi.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-12] (pol.).
  87. Polityka [online], seul.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-05] (pol.).
  88. Ambasada RP w Pekinie – życiorys ambasadora Chomickiego.
  89. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-37–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 565).
  90. Prezydent mianował nowych ambasadorów. tvp.info, 2011-02-09. [dostęp 2011-11-20].
  91. Jacek Pietrzak. Dyplomacja polska wobec sprawy niepodległości Syrii i Libanu w latach II wojny światowej. „Dzieje Najnowsze”. XXXVI, s. 124, 2004. ISSN 00419-8824. 
  92. Historii stosunków dwustronnych [*] [online], bejrut.msz.gov.pl [dostęp 2019-01-25].
  93. <Polska w Lidze Narodów [online], msz.gov.pl [dostęp 2018-05-10] (pol.).
  94. Nominacja z 29 maja 2017 Postanowienie Prezydenta.
  95. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 lipca 2010 r. nr 110–17–2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 55, poz. 746).
  96. Ambasada RP w Rydze.
  97. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lutego 2014 r. nr 110-05–2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 793).
  98. Poczet ambasadorów [online], kualalumpur.msz.gov.pl [dostęp 2018-05-22] (pol.).
  99. Ambasada RP w Rabacie.
  100. Ambasador [online], kiszyniow.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-20] (pol.).
  101. Wspomnienia ambasadora RP w Mongolii Zbigniewa Kulaka. Początek misji (pisane 14 grudnia 2005).
  102. Wspomnienia ambasadora RP w Mongolii Zbigniewa Kulaka. Mój życiorys.
  103. M.P. z 2019 r. poz. 148.
  104. Rafał Lesiecki: Polska bez ambasadora przy NATO. Kto będzie następcą?. Defence24.pl, 2019-03-29.
  105. Andrzej Przyłębski ambasadorem RP w RFN.
  106. Ambasada RP w Wellington.
  107. Kierownik Stałego Przedstawicielstwa [online], wiedenonz.msz.gov.pl [dostęp 2017-10-16] (pol.).
  108. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej: Historia placówki. [dostęp 2011-08-24]. (pol.).
  109. Kłopoty lustracyjne powodem dymisji. rp.pl, 2010-11-27. [dostęp 2011-11-20].
  110. Ambasada RP w Limie.
  111. Zarys historii polsko-portugalskich stosunków dyplomatycznych.
  112. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej: Byli Stali Przedstawiciele RP przy Radzie Europy. [dostęp 2011-08-24]. (pol.).
  113. Życiorys ambasador Urszuli Gacek. [dostęp 2011-08-24]. (pol.).
  114. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-27–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 559).
  115. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 grudnia 2008 r. nr 110-56–2008 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2009 r. nr 4, poz. 24).
  116. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 sierpnia 2008 r. nr 110-23–2008 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 69, poz. 619).
  117. Marcin Wilczek Ambasador [online], bukareszt.msz.gov.pl [dostęp 2018-04-22] (pol.).
  118. Zapis przebiegu posiedzenia komisji [online], sejm.gov.pl [dostęp 2018-05-06] (pol.).
  119. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-39–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 567).
  120. Ambasada RP w Belgradzie.
  121. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lutego 2014 r. nr 110-03–2014 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 791).
  122. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lutego 2014 r. nr 110-04–2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 792).
  123. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 stycznia 2016 r. nr 110.2.2016 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2016 r. poz. 158).
  124. W dniach 6–25 marca 2009 jako ambasador-designee. Zobacz: Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 grudnia 2008 r. nr 110-54–2008 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 97, poz. 832).
  125. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 marca 2018 r. nr 110.14.2018 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej [online], prawo.sejm.gov.pl [dostęp 2018-06-11] (pol.).
  126. Ambasador Zenon Kosiniak-Kamysz nowym Dziekanem Korpusu Dyplomatyczno-Konsularnego w Singapurze. Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Singapuru, 2017-06-28. [dostęp 2017-06-30].
  127. The Ambassador of the Republic of Poland His Excellency Zenon Kosiniak-Kamysz presenting his credentials to President Dr Tony Tan Keng Yam. Ministry of Foreign Affairs Singapore, 2014-07-30. [dostęp 2017-06-30]. (ang.).
  128. Presentation of Credentials [online] [dostęp 2018-10-24] (ang.).
  129. Ambasada RP w Bratysławie: Rok 2007. [dostęp 2011-08-02]. (pol.).
  130. Joanna Matloňová: Sztuka dialogu. Forum Polsko-Słowackie, 2009-03-29. [dostęp 2011-08-02]. (pol.).
  131. Marcin Wojciechowski: Andrzej Krawczyk ambasadorem na Słowacji. Gazeta.pl, 2008-10-23. [dostęp 2011-08-02]. (pol.).
  132. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 września 2010 r. nr 110-41–2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 70, poz. 883).
  133. Prezydent mianował 13 nowych ambasadorów. Plus Biznesu, 2010-10-19. [dostęp 2011-11-20].
  134. a b Bogusław Winid: W cieniu Kapitolu. Dyplomacja Polska wobec Stanów Zjednoczonych Ameryki 1919–1939. Warszawa: PoMost, 1991. s. 166, 198.
  135. a b c d e f g h i j k l m n o Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Ameryka Północna i Południowa 1918–2007. Warszawa: Askon, 2007. s. 160–161.
  136. Ambasador Piotr Wilczek złożył kopie listów uwierzytelniających.
  137. Piotr Samerka: Historia Ambasady RP przy Stolicy Apostolskiej w latach 1919–1945. Wstęp, czyli pierwsi polscy posłowie w Rzymie. [dostęp 8 stycznia 2009].
  138. Piotr Samerka: Historia Ambasady RP przy Stolicy Apostolskiej w latach 1919–1945. Posłowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów. [dostęp 8 stycznia 2009].
  139. Krzysztof Gołębiewski: Zarys dziejów stosunków polsko-watykańskich. [dostęp 8 stycznia 2009].
  140. Piotr Nowina-Konopka. Zamiast wstępu. Rzeczpospolita Polska i Stolica Apostolska: jaka dyplomacja?. „Scripta Manent”. 3, s. 7–15, 2016. Rzym: Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej. (pol.). 
  141. Nowy ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej – Janusz Kotański.
  142. Jakub Kumoch nowym ambasadorem Polski w Szwajcarii.
  143. Nowa Gazeta Polska, nr 12 (237), ROK XII, 13.06.2010.
  144. Sztokholm pożegnał ambasadora.
  145. Ambasador Wiesław Tarka wręczył listy uwierzytelniające JKM Karolowi XVI Gustawowi.
  146. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 sierpnia 2008 r. nr 110-24–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 69, poz. 620).
  147. M.P. 2014 nr 0, poz. 77.
  148. a b Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Tajlandii: Diplomatic corps: POLAND. [dostęp 2018-07-19]. (ang.).
  149. Internetowy System Aktów Prawnych: M.P. 2017 poz. 73. [dostęp 2017-06-30]. (pol.).
  150. Ambasada RP w Bangkoku: Personel. [dostęp 2016-09-18].
  151. Poprzedni Ambasadorowie. Ambasada RP w Tunisie. [dostęp 2012-10-26].
  152. Nominacje dla ambasadorów RP w Tunezji i Jordanii i stałym przedstawicielstwie przy OECD w Paryżu.
  153. M.P. z 2016 r. poz. 241.
  154. M.P. z 2016 r. poz. 242.
  155. Stały przedstawiciel Polski przy UE złożył dymisję.
  156. Przedstawiciele RP przy UE.
  157. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-26–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 558).
  158. M.P. z 2015 r. poz. 1109.
  159. M.P. z 2017 r. poz. 66.
  160. Ambasador [online], caracas.msz.gov.pl [dostęp 2018-05-22] (pol.).
  161. a b Andrzej Rachuba (red.): Dzieje rodziny Ciechanowieckich herbu Dąbrowa (XIV–XXI wiek). Warszawa: DiG, 2013, s. 427.
  162. Polsko-węgierskie relacje dyplomatyczne. budapeszt.msz.gov.pl. [dostęp 2017-10-30].
  163. a b c Poprzedni ambasadorowie Polski w Wietnamie [online], hanoi.msz.gov.pl [dostęp 2017-04-12] (pol.).
  164. Prezydent mianował nowych ambasadorów. 2010-10-01. [dostęp 2011-11-23].
  165. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lutego 2014 r. nr 110-06–2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 794).
  166. Prelegenci – X Europejski Kongres Gospodarczy – Katowice 14–16 maja 2018 r. [online], eecpoland.eu [dostęp 2019-01-06] (pol.).
  167. Ambasada RP w Pretorii.
  168. Kalendarium wydarzeń w stosunkach pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi. Ambasada RP w Abu Dabi, b.d.

Bibliografia