Wikipedysta:Ffkapa/brudnopis9: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
== Demografia == |
== Demografia == |
||
Na początku lat 90. XX wieku w Polsce mieszkały 1563 osoby o tym nazwisku, najwięcej w Warszawie – , |
Na początku lat 90. XX wieku w Polsce mieszkały 1563 osoby o tym nazwisku, najwięcej w Warszawie – 313, w Katowicach – 111 i we Wrocławiu 107{{r|snwwpu}}. W 2002 roku według bazy [[PESEL]] mieszkało w Polsce około 1685 osób o nazwisku – Szczurowski, najwięcej w Warszawie, powiecie mińskim i w Krakowie{{r|snupw}}. |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Aktualna wersja na dzień 21:50, 10 paź 2019
Szczurowski (forma żeńska: Szczurowska, liczba mnoga: Szczurowscy) – polskie nazwisko.
Etymologia nazwiska[edytuj | edytuj kod]
Nazwisko utworzone formantem –ski od nazwy miejscowej ,,Szczurów,, (Szczurowo) (w powiecie chełmskim w gminie Żmudź, może też w powiecie włodawskim, w gminie Urszulin) → Andrzejewski[1][2]. Nazwisko Szczurowski źródła wzmiankują od roku 1426[1].
Jest również prawdopodobne pochodzenie nazwiska od formy imienia Andrzej, natomiast Dziadulewicz opisuje ród Andrzejewskich pochodzenia tatarskiego, których protoplastą był Andrysz (Andrej) Kadyszewicz (wzmiankowany w 1525 roku). Nazwisko rodu mogło powstać od nazwy rodowych włości – Andrzejewszczyzny. Ród wyginął wraz ze śmiercią ostatniego przedstawiciela w 1627 roku[3].
Rody szlacheckie[edytuj | edytuj kod]
Nazwisko Andrzejewski nosiło kilka rodów szlacheckich. Byli to: Andrzejewscy herbu własnego Andrzejewski (powiat oszmiański)[3], Andrzejewscy herbu Prus (odmiana I i III) zamieszkujący na Litwie (gubernie wileńska i kowieńska)[4] oraz Andrzejowscy herbu Nałęcz[5].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90. XX wieku w Polsce mieszkały 1563 osoby o tym nazwisku, najwięcej w Warszawie – 313, w Katowicach – 111 i we Wrocławiu 107[6]. W 2002 roku według bazy PESEL mieszkało w Polsce około 1685 osób o nazwisku – Szczurowski, najwięcej w Warszawie, powiecie mińskim i w Krakowie[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków • Słownik historyczno-etymologiczny. T. I. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1999, s. 8.
- ↑ Zofia Kaleta: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. III. Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN, 1997, s. 1.
- ↑ a b Stanisław Dziadulewicz: Herbarz rodzin tatarskich w Polsce. Wilno: Stanisław Dziadulewicz, 1929, s. 23-24.
- ↑ Seweryn hr. Uruski: Rodzina • Herbarz szlachty polskiej. T. I. Warszawa: Gebethner i Wolf, 1904, s. 36.
- ↑ Zbigniew Leszczyc: Herby szlachty polskiej. T. 1,2. Poznań: Antoni Fiedler, 1908, s. 233.
- ↑ Kazimierz Rymut: Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych. T. 1. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1992, s. 55.
- ↑ Kazimierz Rymut: Słownik nazwisk używanych w Polsce na początku XXI wieku (wydanie II poprawione)(CD-ROM). Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 2005.