Krążowniki rakietowe typu California

Krążowniki rakietowe typu California

Kraj budowy	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	US Navy
Stocznia	Newport News Shipbuilding
Wejście do służby	16 lutego 1974
Zbudowane okręty	dwa
Okręty w służbie	brak
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna: 10.530 długich ton
Długość	181,8 metra
Szerokość	18,6 metra
Zanurzenie	9,6 metra
Napęd	2 reaktory PWR GE D2G. 2 turbiny parowe (70.000 KM), 2 śruby
Prędkość	więcej niż 30 węzłów
Załoga	CGN-36: 528 osób CGN-37: 547 osób
Uzbrojenie	rakietowe: • Harpoon w 8 Mk 141 • Standard SM-1 w 2 Mk 13 Mod 3 artyleryjskie: • 2 działa DP Mk 45 kal. 127 mm • 2 × 20 mm Phalanx CIWS Mk 16 systemy przeciwpodwodne: • ASROC wyrzutniach Mk 16 • torpedy Mk 32
Wyposażenie lotnicze	tylko dla celów zaopatrzenia (VERTREP)

{{Typ okrętu infobox}} Nieoczekiwana grafika: "grafika".

Krążowniki rakietowe typu California – amerykańskie krążowniki budowane w latach 70. dwudziestego wieku, pierwszy – poza lotniskowcami – typ nawodnych okrętów z napędem atomowym marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych przeznaczony do seryjnej produkcji. Krążowniki typu California, były w rzeczywistości nuklearną wersją okrętów rakietowych proponowanych dla US Navy na początku lat 60. z systemem rakietowym Tartar-D. Ich konstrukcja została opóźniona na skutek sprzeciwu wobec budowy nawodnych okrętów z napędem atomowym ze strony sekretarza obrony Roberta McNamary oraz finansowych potrzeb wojny w Wietnamie. Środki finansowe na budowę okrętów tego typu, zostały wyasygnowane dopiero na skutek silnego nacisku ze strony Kongresu. Wszystkie jednostki tego typu budowane były stoczni Newport News Shipbuilding w Newport News. Okręty tego typu, oryginalnie klasyfikowane były jako fregaty rakietowe (DLGN), jednak ich klasyfikacja uległa zmianie 30 czerwca 1975 roku.

Konstrukcja

Okręty tego typu budowane były według projektu SCB nr 241, będącego częścią projektu nowej serii SCB 241.65. Okręty wyposażone były w duże lądowisko dla helikopterów, nie miały jednak ani hangaru ani urządzeń przystosowanych do obsługi śmigłowców, toteż helikoptery wykorzystywane były jedynie do zaopatrywania jednostek. Z uwagi na fakt iż wyrzutnie Mk 13 nie mogły pomieścić rakietotorped ASROC, wyposażone były początkowo w wyrzutnie Mk 16, które zostały jednak w 1993 roku usunięte. W odróżnieniu od poprzednich typów CG/CGN, jednostki typu California nie zostały wybudowane z drugą baterią artyleryjską, uzbrojone natomiast zostały w 80 pocisków rakietowych serii Standard klasy woda-powietrze SM-1 (né Tartar-D system). Okrętów tych nie zaopatrzono w pociski Tomahawk, dysponowały za to ośmioma umieszczonymi na burtach śródokręcia wyrzutniami Mk 141 pocisków Harpoon. System obrony bezpośredniej jednostek stanowiły dwa działa kal 20 mm Phalanx CIWS Mk 16 zaś możliwość zwalczania okrętów podwodnych zapewniały torpedy Mk 32 kalibru 324 mm w czterech pojedynczych wyrzutniach torpedowych.

Wyposażenie elektroniczne
Na wyposażenie elektroniczne okrętów tego typu składały się:

1. radary:
   • przeszukiwania przestrzeni powietrznej AN/SPS-48E 3D i AN/SPS(V)5;
   • nawigacyjny AN/SPS-64(V)9
   • przeszukiwania powierzchni AN/SPS-67(V)1
2. sonar dziobowy AN/SQS-26CX
3. układy kontroli ognia:
   • Mk 11 Mod 3
   • dwa układy kontroli ognia rakietowego Mk 74
   • układ kontroli ognia artyleryjskiego Mk 86 z radarami AN/SPG-60 i AN/SPQ-9A
   • układ kontroli ognia broni przeciwpodwodnej (ZOP) Mk 114
   • cztery radary kontroli ognia AN/SPG-51D
4. w skład układów walki elektronicznej (EW) wchodziły: AN/SLQ-25 Nixie, AN/SLQ-32(V)3 oraz AN/SLQ-34

Bibliografia

• Norman Polmar: The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet. T. Sixteenth Edition. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, s. 117. ISBN 1-55750-686-8.