Korona królów: Różnice pomiędzy wersjami

Korona królów
Gatunek	historyczny,; telenowela
Kraj produkcji	Polska
Oryginalny język	polski
Twórcy	Krystyna Łączyńska
Główne role	Patrz sekcja Obsada
Muzyka tytułowa	Marcin Przybyłowicz
Liczba odcinków	292 (+ 5 specjalnych)
Liczba serii	3
	Produkcja
Produkcja	Telewizja Polska
Reżyseria	Wojciech Pacyna; Jacek Sołtysiak; Jerzy Krysiak; Piotr Fiedziukiewicz; Szymon Nowak
Scenariusz	Konsultacja scenariuszowa:; Ilona Łepkowska; (seria 1) Scenariusz:; Ilona Łepkowska; (odc. 1 i 2); Jan Piotr Szafraniec; (odc. 1-2, 19-30, od 135); Agnieszka Olejnik; (odc. 19-135); Monika Zięba-Rybkowska; (odc. 19-21, od 31); Małgorzata Jurczak; (odc. od 19); Dariusz Banek; (odc. 19-21); Ewelina Chyrzyńska; (odc. 19-43, od 246); Klara Kawka; (odc. 31-43); Ewa Bulanda; (odc. od 31); Anna Stańko; (odc. 44-199); Anna Krasucka; (od odc. 85); Anna Wakulik (od odc. 246); (odc. 44-199); Marcin Marciniak; (od odc. 155); Marta Hryniak; (od odc. 161); Dominik Wieczorkowski-Rettinger; (od odc. 200); Teresa Czepiec; (odc. 85-154); Konrad Sobieszczański; (odc. 85-154); Joanna Ślesicka; (odc. 85-199)
Muzyka	Zespół Sabionetta
Zdjęcia	Krzysztof Pakulski; Jacek Fabrowicz; Tomasz Wójcik; (od odc. 85); Paweł Figurski; (od odc. 85); Romuald Lewandowski; (od odc. 85); Rafał Paradowski; (odc. 85-160)
Scenografia	Andrzej Haliński; Teresa Gruber
Czas trwania odcinka	ok. 25 min
	Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji	Polska
Data premiery	1 stycznia 2018
Stacja telewizyjna	TVP1
Pierwsza emisja	1 stycznia 2018
Lata emisji	od 2018
Status	trwający
Format obrazu	16:9 HDTV 1080i
Format dźwięku	stereo
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

(Pokaż wszystkie zmiany oczekujące na przejrzenie)

[wersja przejrzana]

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 22:35, 30 lis 2019

Korona królów – polski serial telewizyjny, a zarazem telenowela historyczna, emitowany od 1 stycznia 2018 na antenie TVP1, opowiadający o monarchii w Polsce pod panowaniem kolejno: ostatnich Piastów, Andegawenów i pierwszych Jagiellonów w XIV wieku.

14 marca 2018 nadawca zapowiedział produkcję drugiej serii, której emisja rozpoczęła się 3 września 2018^[1]. 25 czerwca 2019 po emisji finałowego odcinka poinformowano o rozpoczęciu prac nad trzecią serią, której premiera odbyła się 9 września 2019^[2]^[3]. Plenery nagrywano w Bobolicach, Inowłodzu, Lidzbarku Warmińskim, Kwidzynie, Dębnie a także w Malborku^[4] i Grodźcu oraz Wąchocku^[5], Rabsztynie, Jeżowie, Mrozach^[6] i Chęcinach^[7].

Spis serii

Seria	Okres emisji	Odcinki	Premiera serii	Finał serii	Pora emisji	Główny bohater
1	zima–wiosna 2018	1–84 (84)	1 stycznia 2018^[1]	23 maja 2018	poniedziałek–czwartek 18.30	Kazimierz III Wielki
Odcinek specjalny: Od księcia do króla			24 maja 2018^[8]		czwartek 18.30
2	2018/2019	85–245 (161)	3 września 2018^[9]	25 czerwca 2019^[10]	poniedziałek–czwartek 18.30
Odcinki specjalne: Zanim nastali Jagiellonowie			2 września 2019^[11]	5 września 2019^[12]
3	2019/?	od 246 (?)	9 września 2019^[3]^[13]			Jadwiga Andegaweńska

Akcje sezonów

Pierwszy sezon przedstawia wydarzenia z lat 1325–1339, ukazując ostatnie lata panowania króla Władysława Łokietka i początki rządów Kazimierza Wielkiego. Skupia się głównie na pierwszym małżeństwie króla z królową Aldoną Anną Giedyminówną oraz relacjach z matką, królową Jadwigą Kaliską^[14]. Ukazane zostają pierwsze chwile panowania młodego Kazimierza, szczęśliwe małżeństwo z Anna, stosunki z Olgierdem i Kiejstutem a także polityka dyplomatyczna Królestwa za czasów panowania młodego króla. Również dalsze losy matki króla - Jadwigi Kaliskiej są głównymi wątkami sezonu. Akcja finałowego odcinka ma miejsce 10 grudnia 1339 roku. Sezon kończy śmierć matki Kazimierza.

Akcja drugiego sezonu obejmuje głównie lata 1342–1370 i skupia się na trzech głównych wątkach, ukazujących dwory: wawelski, wyszehradzki i świdnicki. Historia Kazimierza Wielkiego, jego trzech kolejnych żon: królowej Adelajdy Heskiej, czeskiej mieszczki Krystyny Rokiczany i królowej Jadwigi Żagańskiej, oraz dworu rozszerzona zostaje o losy jego siostry królowej Węgier, Elżbiety Łokietkówny i jej syna króla Ludwika Węgierskiego, oraz siostrzeńca, Bolka II Małego – księcia świdnickiego, jego żony księżnej Agnieszki Habsburżanki i bratanicy cesarzowej Anny Świdnickiej. Sezon zgłębia tajniki małżeństwa Kazimierza z Adelajdą Heską, jego stosunek do nowej żony, a także zdesperowanego władcę, który za wszelką cenę pragnie spłodzić męskiego potomka, który w przyszłości miałby panować w Królestwie. Ukazuje również małżeństwa jego córek z pierwszego małżeństwa - Kunegundy i Elżbiety. Akcja finałowego odcinka rozgrywa się w roku 1374, w którym na świat przychodzi Jadwiga Andegaweńska^[15].

Trzeci sezon opowiada o panowaniu Andegawenów w Polsce. Akcja rozpoczyna się na przełomie 1376 i 1377 roku za panowania Ludwika Węgierskiego. Ukazane zostają ostatnie lata jego panowania, a także ostatnie chwile regencji jego matki Elżbiety w Królestwie Polskim. Sezon zgłębia życie i panowanie królowej Jadwigi Andegaweńskiej, koronowanej w 1384 roku na króla Polski. Jednym z głównych wątków ma być jej relacja z księciem Wilhelmem Habsburgiem oraz małżeństwo z księciem litewskim, Władysławem Jagiełłą, a także losy matki - królowej Elżbiety Bośniaczki i siostry - królowej Marii Andegaweńskiej^[16].

Fabuła

Seria 1

Akcję serialu rozpoczyna śmierć króla Polski Władysława Łokietka, przekazującego władzę w państwie swemu synowi Kazimierzowi Wielkiemu i rozgrywa się wokół utrzymania ziem połączonych przez Łokietka w jedno państwo^[17].

Rok 1325. Od pięciu lat królem i królową Polski są Władysław Łokietek i Jadwiga Kaliska. Ich córka Elżbieta jest zaś królową Węgier, jako żona władcy andegaweńskiego króla Karola Roberta, a Kunegunda księżną świdnicką. Łokietek planuje korzystny sojusz związany z ślubem swojego ostatniego żyjącego syna, królewicza Kazimierza. Jadwiga modli się do Boga o opiekę nad zjednoczonym Królestwem Polskim i prosi, by dopomógł dokończyć dzieła jej męża. Na Wawel przybywa zbiegły z niewoli litewskiej rycerz Pełka z Sieciechowa. Błaga króla o pomoc dla Polaków w niewoli. Biskup krakowski Nankier przekonuje Łokietka, że korzystne byłoby małżeństwo królewicza Kazimierza z córką wielkiego księcia Litwy, Giedymina. Królowa Jadwiga jest przeciwna, by jej syn poślubił pogankę. W końcu zgadza się jednak dla dobra Królestwa i przybliżenia pogańskiej Litwy do chrześcijaństwa. Kazimierz buntuje się początkowo, wkrótce jednak zgadza się. Księżniczka Aldona jest zakochana w rycerzu Arunasie, jednak okazując posłuszeństwo woli ojca, przybywa do Polski m.in. wraz z dwórką Egle i kucharką Gabiją. Jej brat, Olgierd Giedyminowic zapewnia ją o swoim wsparciu i obiecuje, że przybędzie jej z pomocą, gdy będzie tego potrzebować. Królowa Polski, Jadwiga Kaliska od początku okazuje przyszłej synowej wrogość. Podczas pierwszej rozmowy z Aldoną nakazuje jej bezwzględne posłuszeństwo wobec męża, a także zakazuje jej kiedykolwiek sprzeciwiać się jej woli. Księżniczka przyjmuje chrzest i otrzymuje nowe imię – Anna. Wkrótce odbywa się jej ślub z królewiczem i ich noc poślubna.

Po siedmiu latach Anna i Kazimierz są już rodzicami dwóch córek, Elżbietki i Kundzi. Po zwycięskiej wyprawie, zdobyciu Kościana i triumfalnym powrocie do Krakowa, król Władysław traci siły, a jego stan królowa Jadwiga pragnie ukryć szczególnie przed Anną. W rozmowie z zaufanym doradcą, kasztelanem krakowskim Spycymirem z Melsztyna oświadcza również, że dopóki ona żyje, nie odda korony. Postanawia zatem pozbyć się księżniczki z dworu. Słowa te słyszy Anna. Przyszła królowa jest przerażona. Czuje się otoczona przez wrogów na Wawelu. O pomoc prosi Egle. Postanawia wezwać na pomoc brata, Olgierda. Gdy jednak wymyka się z zamku na spotkanie z nim, Jadwiga oskarża ją o zdradę i spiskowanie wspólnie z Olgierdem przeciwko Polsce. Kazimierz staje po stronie żony, choć nie usprawiedliwia jej postępowania i sam jest pełen podejrzeń. W 1333 roku król Władysław umiera. Na Wawelu pojawia się nieślubna córka Kazimierza, Jolenta z listem od jego siostry, królowej Węgier Elżbiety z listem, z którego wynika, że dziecku grozi niebezpieczeństwo. Anna dostrzega w niej podobieństwo do męża. Jadwiga obawia się, czy nie jest to córka Klary Zach. Kazimierz jednak zaprzecza. Nie wyjawia jednak matce, ani żonie, kim była matka Jolenty. Na uroczystości pogrzebowe przybywają dwie córki króla Władysława: Kunegunda, księżna świdnicka wraz z synem Bolkiem, i Elżbieta, królowa Węgier. Kunegunda próbuje nastawić siostrę przeciwko bratu i jego żonie, chcąc by to jej syn otrzymał koronę. Elżbieta jednak staje po stronie Kazimierza i zaprzyjaźnia się z Anną, a także jej bratem, Olgierdem. Księżna Kunegunda choruje. Matka zajmuje się nią z czułością. Na zamku dochodzi do próby otrucia królowej. Zatrute wino wypija jednak podczaszy, Jan Ligęza, po czym umiera. Na Wawelu wybucha panika. Olgierdowi udaje się udaremnić zamach na życie królewien, córek Kazimierza, za co przyszły król jest mu bardzo wdzięczny i zapewnia, że jest dla niego jak brat. Zaprasza go wraz z ojcem na swoją koronację. Kunegunda nie może pogodzić się z tym, że jej siostra jest królową Węgier, brat za niedługo włoży polską koronę, a ona jest tylko księżną, co wypomina matce. Wkrótce wraz z synem Bolkiem opuszcza Wawel i wraca do Wittenbergi.

Zgodnie z ostatnią wolą Łokietka, tron Polski objąć ma Kazimierz. Na koronację przybywa drugi brat Anny, książę Kiejstut wraz z rycerzem Arunasem. Jadwiga wykorzystuje ten fakt, by oskarżyć księżniczkę Annę o zdradę. Na zwołanym przez nią tajnym sądzie, Anna dowodzi swej niewinności. Helena, której Jadwiga nakazała donosić o poczynaniach Anny, mimo początkowego oskarżenia księżniczki, odwołuje wcześniejsze zeznanie. Jadwiga jest zawiedziona. Kazimierz ufa żonie, a Anna zapewnia go o swej wierności. Wyjaśnia również, że spotkała się z Arunasem jedynie po to, by rozliczyć się z przeszłością i poprosić, by zniknął z jej życia. Jest bowiem świadoma, iż musi pozostać wierna mężowi i wierze chrześcijańskiej. Mimo licznych prób pogrążenia księżniczki, Anna u boku swego męża zostaje koronowana na królową Polski. Pierwsze dni panowania są jednak dla niej niezwykle trudne. Wokół nie cichną bowiem plotki na jej temat. Mimo że została królową, czuje, że nikt nie liczy się z jej zdaniem. Jej spowiednik, brat Wojciech doradza jej pokorę. Anna stara się być uprzejma dla swojej teściowej. Królowa-matka mimo pozornie miłego zachowania nie zamierza pogodzić się z utratą korony, ani zaakceptować żony syna. Czując, że Kazimierz nie liczy się jednak z jej zdaniem tak, jak dotychczas wyjeżdża do klasztoru klarysek w Sączu, zostawiając jednak na Wawelu Katarzynę Pilecką, mającą za zadanie szpiegować młodą królową. Wkrótce cały zamek obiega wieść o ciąży Anny. Kazimierz jest szczęśliwy i ma nadzieję, że żona da mu męskiego potomka. Katarzyna rozpoczyna poszukiwania Arunasa, by pogrążyć żonę Kazimierza. Dawny ukochany Anny zostaje jednak mnichem i przybiera imię Szymon. Chce ofiarować swoją miłość Bogu. Gdy Jasiek dowiaduje się, że jego ukochana Helena zdradziła swoją panią, zrywa zaręczyny. Dwórka pogrąża się w rozpaczy. Jadwiga okazuje jej łaskę i namawia Annę na przebaczenie jej. Królowa pozwala Helenie zostać na zamku. Wkrótce również poleca jej nauczenie jej córek praktycznych umiejętności. Przyjaciółka Jadwigi zostaje schwytana przez rozbójników, którym przewodzi Baśka Dunin. Wkrótce zostaje uratowana przez Jaśka. Baśką i Henryk uciekają. Dwórka Anny, Cudka bierze ślub z rycerzem Niemierzą z Gołczy, choć jest zakochana w królu Kazimierzu. Król przystaje na ich prośbę i zgadza się, by zaopiekowali się Jolentą. W noc świętojańską Helena zostaje napadnięta w lesie. Na Wawel przybywa Bolko i przekazuje wieść o śmierci księżnej Kunegundy. Wkrótce wraz z Kazimierzem udaje się z tą wiadomością do Sącza. Po poznaniu prawdy Jadwiga pogrąża się w rozpaczy, a jej stan się pogarsza. Kazimierz zabiera matkę na Wawel, mimo iż medyk ostrzega przed podróżą, która może okazać się dla niej zbyt niebezpieczna. Królowa Anna troskliwie opiekuje się chorą teściową, mimo licznych upokorzeń i krzywd, jakich od niej doznała. Kazimierz postanawia wyruszyć na krucjatę. Gdy wypowiada te słowa, jego matka otwiera oczy. Wkrótce Jadwiga odzyskuje siły i zmienia swoje nastawienie do Anny. Kazimierz wykupuje Katarzynę z niewoli. Helena nie myśli racjonalnie i wyprowadza królewny nad rzekę. Anna jest przerażona. Jadwiga próbuje ją pocieszyć. Kazimierz prowadzi poszukiwania córek, które wkrótce odnajduje Jasiek. Helena zostaje wtrącona do lochu. Jasiek broni jej jednak przed królem, przekonując, że dwórka nie myśli racjonalnie przez przebytą traumę. Jadwiga przekonuje syna i dwórka odzyskuje wolność.

Katarzyna Pilecka po powrocie na zamek znów zaczyna manipulować otoczeniem. Doprowadza do tego, że Jadwiga odprawia Egle, po oskarżeniu litewskiej dwórki o krzywdzenie królewskich córek, co oburza Annę. Królowa-matka wraca do Sącza. Kazimierz zarządza poszukiwania Egle. Anna pod wpływem manipulacji Katarzyny wyrzuca z zamku Gabiję, która znajduje posadę w karczmie. Na Wawelu pojawia się siostrzenica kanclerza, Machna, która rozkochuje w sobie króla i znajduje sympatię jego córek. Kazimierz kłóci się z Anną i pozostaje głuchy na jej ostrzeżenia względem Machny i Katarzyny. Niewierny mąż zdradza będącą w zaawansowanej ciąży żonę z Machną. Odkrycie przez królową prawdy doprowadza do wypadku. Anna spada ze schodów, a jej stan się pogarsza. Na zamek wracają Egle i Gabija, którym udało się schwytać przestępcę i uzyskać cenne informacje o przetrzymywanym w niewoli Pełce z Sieciechowa, ojcu Cudki. Litwinki zajmują się będącą w ciężkim stanie królową.

Królowa Anna rodzi nieżywego chłopca. Kanclerz wysyła Machnę do klasztoru. Na Wawel przybywa Arunas i przygotowuje lekarstwo dla dawnej ukochanej. Król rozkazuje go uwięzić. Gdy jednak Anna odzyskuje zdrowie, zwraca mu wolność, lecz zabrania wstępu na zamek. Kazimierz przyrzeka Annie, że już nigdy nie sprawi jej cierpienia. Wkrótce w nagrodę za zasługi Gabija zostaje ochmistrzynią na dworze królowej. Anna przeprasza ją, że nie uwierzyła jej wcześniej. Gabija przyrzeka, że będzie wypełniać swoje obowiązki najlepiej, jak potrafi. Eliasz przekazuje królowej tragiczne dla niej wieści. Uważa bowiem, że istnieją niewielkie szanse na to, by jeszcze raz mogła zostać matką. Królowa jest przerażona i obawia się gniewu męża, który wciąż oczekuje na narodziny syna. Rok 1335. Jasiek nawiązuje romans z Baśką Dunin i ma z nią syna. Anna od dwóch lat ukrywa przed mężem, że nie może mieć już dzieci. Gdy król poznaje prawdę wpada w silny gniew i wyładowuje swoją wściekłość na przerażonej królowej. Niedługo potem wyjeżdża do Wyszehradu, gdzie prowadzi rozmowy z królem Węgier, Karolem Robertem, królem Czech, Janem Luksemburskim i Krzyżakami. Podczas jego nieobecności królowa Anna broni Wawelu przed najazdem Jana Grota, usiłującego uwolnić swego siostrzeńca z lochów. Paszek został pojmany za niepłacenie danin, nie przeszedł również ordaliów. Na Wawelu pojawia się kuzynka Jana Grota, Bożena Tęczyńska – najbogatsza kobieta w Małopolsce. Wykorzystując swój spryt udaje jej się wywrzeć dobre wrażenie na królowej Annie, która przyjmuje ją na swój dwór. Gedko zaczyna kraść i zostaje wtrącony do lochu. Aby ratować życie wydaje Baśkę. Baśka zostaje ścięta. Trzebor oskarża Jaśka o romans z Baśką. Król wybacza Jaśkowi. Trzebor zostaje zamordowany przez Henryka. Ligęza zostaje skazany na wygnanie. Wkrótce na zamku zjawia się również córka Bożeny, Małgorzata. Obie kobiety mają nadzieję na szybkie znalezienie mężów na zamku, a wkrótce uwaga ich obu spoczywa na kasztelanie krakowskim, Spytku z Melsztyna. Na zaproszenie królowej przybywa Katarzyna Pilecka, która znów zaczyna manipulować otoczeniem. Robiąc Bożenie Tęczyńskiej na złość, przyjmuje oświadczyny Spytka. Bożena jest załamana. Po powrocie ze zjazdu wyszehradzkiego, Kazimierz odsuwa od siebie Annę. Król chce zerwać węzeł małżeński z Anną i odprawić żonę. W tajemnicy przed nią planuje unieważnienie ich małżeństwa i próbuje doszukać się czegokolwiek co mogłoby ją pogrążyć. Tymczasem Anna pragnie upiększyć zamek wawelski, który od zawsze wydawał się jej ponury. Nakazuje sprowadzić odpowiednich fachowców. Jej plany popiera Bożena. Katarzyna uważa, że umieszczanie malowideł na ścianach zamkowych jest zbyteczne. Kazimierz wzywa królową na rozmowę. Ku zaskoczeniu Anny zapewnia ją, że nie ma zamiaru jej odesłać. Katarzyna pragnie pogrążyć Egle, dlatego śledzi ją. Gdy widzi Litwinkę, modlącą się do Boga, odczuwa poczucie winy. Wkrótce dwórka królowej zostaje oskarżona. Katarzyna występuje w jej obronie. Egle przechodzi ordalia, polegające na ściśnięciu rozgrzanego żelaza. Pilecka prosi ją o wybaczenie i pomaga zagoić rany. W Sączu, w rozmowie z Jadwigą, Katarzyna przyznaje się do błędu. Nie wierzyła bowiem wcześniej w dobre intencje Egle. Królowa-matka również, przypomina jak źle traktowała Annę. Jej podejście do synowej zmieniło się jednak, gdy zrozumiała swój błąd.

Rok 1337. Król chce porozmawiać z Olgierdem, potrzebuje jednak jakiegoś pretekstu do spotkania. Królowa Anna układa odpowiedni plan. Kazimierz jest pełen podziwu dla żony, podobnie jak Spytek. Egle po przejściu ordaliów i odzyskaniu zdrowia przeszła przemianę. Przyjęła bowiem chrzest. Córka Anny i Kazimierza, Kundzia choruje. Król obawia się wybuchu epidemii, bowiem wcześniej zachorowała również ochmistrzyni Gabija, a także kupiec z podgrodzia. Zabrania żonie widywania się z córką. Anna pomimo zagrożenia życia czuwa przy córce. Królewna wkrótce odzyskuje zdrowie, podobnie jak Gabija. Do Krakowa przybywa Olgierd. Podczas polowania z Kazimierzem, zostaje trafiony zatrutą strzałą, przeznaczoną dla króla. Na Wawel przybywa królowa Elżbieta. Niepokoi ją stan Olgierda. Dochodzi ona do wniosku, że strzała musiała być zatruta. Książę odzyskuje siły, a królowa postanawia odwiedzić matkę w klasztorze. Uczestniczy w obłóczynach Jadwigi, podczas których obecny jest arcybiskup gnieźnieński Janisław. Królowa-matka zostaje zakonnicą. Po powrocie na zamek, Elżbieta wypomina bratu, że nie odwiedzał matki w Sączu. Zwraca mu uwagę, że m.in. właśnie dla niego Jadwiga wstąpiła do klasztoru, by usunąć się w cień i pozwolić mu swobodnie rządzić królestwem. Elżbieta domaga się także, by jego następcą został jej syn, Ludwik.

Rok 1338. Królowa Anna coraz częściej płacze i jest przygnębiona, co dostrzegają jej córki. Anna postanawia spędzać z nimi więcej czasu. Kazimierz wyrusza na drugi zjazd wyszehradzki. Spotyka się z Bolesławem Jerzym Trojdenowiczem. Nie zjawia się na nim król Czech Jan Luksemburski, przysyła syna, co zostaje odebrane jako zniewaga. Królowa Elżbieta i Karol Robert zapewniają Kazimierza o swoim wsparciu. Po powrocie z Węgier król zdradza żonę z Cudką. Prawdę poznaje Egle, nie wyjawia jej jednak swojej pani w obawie o jej stan zdrowia. Cudka odczuwa silne wyrzuty sumienia. Wkrótce odbywa szczerą rozmowę z Niemierzą, który wybacza jej. W 1339 odbywa się proces warszawski skierowany przeciwko zakonowi krzyżackiemu. Sędziami są Galhard de Carceribus i Piotr le Puy. Stronę Królestwa Polskiego reprezentują: arcybiskup gnieźnieński Janisław, biskup Jan Grot i archidiakon Jarosław Bogoria a krzyżacką Jakub z Biskupic. Tymczasem królowa Anna znów zostaje odsunięta przez Kazimierza. Podupada na zdrowiu, a jej stan się pogarsza. Król wzywa na zamek Arunasa, on jednak obawia się, że na ratunek jest już za późno. Królewny są przerażone. Dwór modli się za królową. Anna umiera na rękach męża. Kazimierz uważa, że śmierć żony to kara za jego grzechy. Cały zamek pogrąża się w żałobie. Dwór żeński zostaje rozwiązany, jednak Kazimierz pozwala Egle i Gabiji zostać na zamku, by nie sprawiać więcej smutku córkom. Królowa Elżbieta odwiedza Jadwigę w klasztorze i opowiada o pogrzebie Anny. Jadwiga uważa, że Kazimierz powinien pozostać silny. Jasiek spotyka się z Ligęzą i zostają zaatakowani przez Henryka, w którym Jasiek rozpoznaje zbója z bandy Baśki. Kiedy Henryk wyznaję, że jest bratankiem wójta Alberta Jasiek rzuca się na nich. Henryk ginie a Ligęza zostaje ranny. Ligęza wkrótce wraca do zdrowia. Król wraz z córkami przyjeżdża do Sącza. Królowa-matka doradza mu ponowny ożenek, a na kandydatkę typuje Małgorzatę Luksemburską. Elżbietka chce wstąpić do klasztoru, jednak zmienia zdanie po spędzeniu tam kilku dni. Proces warszawski zmierza ku końcowi, po burzliwych obradach i lekceważącym zachowaniu Krzyżaków, podjęty zostaje wyrok. Sąd nakazuje zakonowi zwrócić Królestwu Polskiemu zagrabione ziemie czyli Pomorze i ziemię chełmińską, a także wypłacić odszkodowanie. Na Wawelu odbywa się wesele rycerza Jaśka z Melsztyna i Ofki. Na zamek dociera wieść o śmierci siostry królowej Anny, Eufemii Giedyminówny, która została otruta przez bojarów, domagających się, by jej mąż Jerzy Trojdenowicz ustąpił z tronu. Dochodzi do zamachu na życie króla. Zabity zostaje Grzegorz Nekanda, który planował ślub z Bożeną Tęczyńską. Król uznaje szlachciankę za wdowę, mimo że ona i Nekanda nie zdążyli się pobrać. Tymczasem z Sącza nadchodzą ponaglające wieści. Król wyrusza na spotkanie z matką. Jadwiga opowiada synowi historię jego narodzin, po czym umiera^[18]^[19].

Seria 2

Rok 1342. Minęły trzy lata od śmierci królowej Anny i królowej matki Jadwigi. Król Kazimierz poślubił Adelajdę Heską prawie rok wcześniej. Nowej królowej trudno jest się odnaleźć na Wawelu, szczególnie, że starsza córka Kazimierza z pierwszego małżeństwa, Elżbietka jest do niej wrogo nastawiona. Adelajda czuje ogromną presję, wie, że król oczekuje od niej szybkiego urodzenia następcy tronu. Król wraz z małżonką udaje się do Świdnicy na spotkanie z siostrzeńcem, księciem Bolkiem II Małym i jego rodziną. Zapewnia go o swoim wsparciu. Wspólnie prowadzą m.in. rozmowy z księciem żagańskim, Henrykiem V Żelaznym. Adelajda ma nadzieję, że spodziewa się dziecka. Niespodziewanie dociera wieść o chorobie i śmierci króla Węgier, Karola Roberta. Kazimierz wyrusza do Wyszehradu na pogrzeb, zostawiając żonę w Świdnicy. Królowa jest rozżalona, nie ufa królowi, pragnie również za wszelką cenę nie powtórzyć losu, jaki spotkał jej matkę, która przez zdrady małżonka musiała szukać schronienia u matki. W Świdnicy znajduje przychylność, szczególnie księżnej Agnieszki. Wkrótce jednak powraca na Wawel. Księżna świdnicka Agnieszka troskliwie opiekuje się bratanicą męża, księżniczką Anną. Jej matka zmarła jakiś czas wcześniej, a ojciec – książę Henryk, nie zajmuje się dzieckiem. Bolko zapewnia żonę, że zawsze będzie ją kochał, nawet jeśli nie doczekają się dzieci. Postępuje odwrotnie, niż Kazimierz, który od Adelajdy oczekuje jedynie powicia męskiego potomka. Na Wawel przybywa Hińcza podający się za bratanka Grzegorza Nekandy. Bożena jest załamana. Na Wawel przybywa Wacław z Balic kuzyn Grzegorza Nekandy i mówi że Hińcza nie kłamie. Wkrótce Wacław przyznaję, że został przekupiony przez Hińczę. Po wielu latach na Wawelu pojawia się nieślubna córka króla Jolenta, wychowywana przez Cudkę i Niemierzę. Królewna Elżbieta okazuje przyrodniej siostrze wrogość i oskarża o kradzież. Przykrości nie szczędzi również Adelajdzie. Wkrótce przechodzi jednak przemianę, wyznaje swoje winy i pragnie naprawić szkody, jakie wyrządziła. Wie, że była zbyt okrutna dla Jolenty i młodej macochy. Czuła bowiem ogromny żal od czasu śmierci matki królowej Aldony Anny. Królowa Adelajda posyła po medyka. Za wszelką cenę chce urodzić królowi syna, bowiem wie, że od tego zależy jej los. Po dotarciu do Wyszehradu Kazimierz jest spóźniony. Polską delegację ominął pogrzeb Karola Roberta i koronacja jego najstarszego żyjącego syna, Ludwika. Podczas oficjalnego powitania i uczty obok siostry Kazimierza – królowej Elżbiety i jej najmłodszego syna Stefana, nie ma młodego króla. Kazimierz jest rozgoryczony. Gdy wreszcie spotyka się z Ludwikiem, szesnastoletni król odmawia mu pomocy, ponieważ wuj nie przybył na pogrzeb jego ojca. Królowa Elżbieta po śmierci męża jest roztrzęsiona i potrzebuje pocieszenia, musi jednak zachować spokój i powagę. Szczerze rozmawia z bratem i obiecuje, że przekona syna. Wkrótce dochodzi do rozmowy królów Polski i Węgier. Na Wawel dociera wieść o planowanym ślubie królewny Elżbiety z księciem słupskim Bogusławem. Tymczasem książę Henryk chce oddać córkę Annę do klasztoru klarysek, gdzie przebywa jego siostra Konstancja. Księżna Agnieszka jest załamana. Nieoczekiwanie brat Bolka zmienia zdanie i oddaje jej opiekę nad Anną. Agnieszka i Bolko roztaczają nad dziewczynką prawdziwie rodzicielską opiekę. Stach i Mela widzą zabitego woźnicę. Stach zostaje przyprowadzony pod sąd ratuje go Ligęza. Hińcza zostaje przyprowadzony pod sąd. Bożena prosi o oszczędzenie Hińczy lochów. Tymczasem Jolenta zostaje porwana przez zakochanego w niej Arnosta. Cudka martwi się o córkę. Adelajda odkrywa ze smutkiem, że nie jest w ciąży. Ma nadzieję, że jej nowy medyk Karl jej pomoże. Jego metodom sprzeciwia się jednak Eliasz. Królowa nie wie, co powinna zrobić. Obawia się gniewu męża, któremu będzie musiała wyznać, że nie jest w ciąży. Przyznaje się Ofce, że zazdrości jej błogosławionego stanu. Ofka i Bogna pocieszają królową. Adelajda tęskni za ojcem, bratem i rodzinną Hesją. Czuje się odrzucona przez męża, gdy ten wraca na Wawel. Jest rozzłoszczony, gdy dowiaduje się, że żona nie jest brzemienna. Królowa błaga o przebaczenie. Czuje, że zawiodła męża. Kazimierz nie ma jednak ochoty z nią rozmawiać i traktuje ją oschle. Na zamku pojawia się również brat zmarłej królowej Anny, Olgierd. Król prowadzi z nim rozmowy. Wuj uczy królewny strzelania z łuku. Przybysław prosi króla, by ten pozwolił powrócić na zamek jego córce Helenie. Kazimierz się zgadza. Dwórka powraca na Wawel i błaga królewny o przebaczenie. Na zamku nie cichną plotki na jej temat. Niemierza odnajduje pohańbioną Jolentę i zabiera ją na Wawel. Cudka jest roztrzęsiona. Helena ratuje jej córkę przed próbą samobójczą, a później się nią zajmuje. Cudka i Jolenta wracają do Gołczy. Olgierd chciałby, aby król wydał młodszą córkę za któregoś z Litwinów, by przypieczętować sojusz. Kazimierz odmawia. Olgierd wspomina swoją siostrę Aldonę, wkrótce wraca na Litwę. Arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria wyrusza do Malborka, by rozmawiać z Krzyżakami. Mimo komplikacji udaje mu się uzyskać gwarancję pokoju z Królestwem Polskim. Królowa Adelajda zaprzyjaźnia się z włoską złotnicą Bellą, którą podziwia za zaradność. Włoszka przedstawia władczyni z dumą swe wyroby. Skromna królowa wyznaje jednak, że nie potrzebuje aż tak wielu ozdób. Ostatecznie jednak przyjmuje je i daje Belli wynagrodzenie. Podziwia ją za zaradność. Tym bardziej smuci ją wieść, że Bella zdecydowała się wyjechać na stałe do Italii. Ofiarowuje jej wizerunek świętej Elżbiety. Ma bowiem nadzieję, że pomoże ona przywrócić zdrowie jej ojcu. Księżna Agnieszka próbuje przekonać Bolka do ukarania rycerza Guncela, który bezustannie dopuszcza się haniebnych czynów, m.in. hańbienia i zastraszania dwórek i bicia podwładnych. Książę bagatelizuje całą sprawę i karci Agnieszkę, że ośmieliła się próbować mu coś narzucić. Okazuje łaskę Guncelowi, nawet, gdy ten próbuje porwać i uwięzić w skrzyni księcia żagańskiego, co mogłoby doprowadzić do wojny. Agnieszka nie może zrozumieć postępowania męża.

Rok 1343. Relacje między królem, a królową Adelajdą ulegają poprawie. Kazimierz ceni rady małżonki. Wpada jednak w silny gniew, gdy dowiaduje się, że królowa w dalszym ciągu nie jest brzemienna. Oskarża również Karla o niewłaściwe metody. Adelajda jest zrozpaczona. Kazimierz zarzuca jej brak miłości, czego dowodem ma być brak potomstwa. Adelajda zapewnia go o swym uczuciu. Kazimierz zaczyna ponownie rozglądać się za dwórkami. Adelajda postanawia dowiedzieć się, dlaczego Mikołaj Ligęza i Egle rozstali się. Dworzanie bowiem szepczą, że winna temu jest Bella. Litwinka szczerze zwierza się królowej. Adelajda okazuje jej zrozumienie. Kazimierz chce jakoś wynagrodzić swoje zachowanie żonie i naprawić ich relacje, ku zaskoczeniu Adelajdy. Widząc cierpnie Heleny, Katarzyna Pilecka postanawia zrealizować pomysł Spytka, podsunięty mu przez Eliasza, czyli przenieść dwórkę do Świdnicy. Na Wawelu zjawia się Guncel. Katarzyna zadręcza się. Obawia się, że brutalny rycerz skrzywdzi Helenę. Uspokaja ją Pełka. Królowa Adelajda ciepło żegna Helenę, a dwórka dziękuje jej za wszystko. W drodze do Świdnicy ratuje Guncelowi życie. Rycerz zabiega o jej względy. W Świdnicy dwórka Ilza okazuje się być do niej wrogo nastawiona i próbuje się jej pozbyć z dworu. Bolko próbuje namówić brata do ożenku dla dobra księstwa. Książę Henryk wciąż jednak nie jest na to gotowy. Wyznaje bratu, że jego zmarła żona, księżna Katarzyna nie zginęła w wypadku, lecz skoczyła ze skały celowo, gdyż wiedziała o jego miłości do innej kobiety. Tymczasem wójt krakowski Mikołaj zabiega o względy ochmistrzyni Gabiji. Zostaje okrzyknięty bohaterem, gdy ratuje dziecko podczas wielkiego pożaru w Krakowie. Gabija nie jest pewna swych uczuć do niego. Wkrótce na Wawel przybywa bogaty i barwny orszak królowej Elżbiety. Kazimierz serdecznie wita siostrę. Ona jednak jest przygnębiona i, będąc w melancholijnym nastroju, wspomina ich dzieciństwo. Wkrótce okazuje się, że prawdziwym powodem jej przyjazdu jest troska o syna, królewicza Andrzeja, który dla dobra Królestwa Węgier musiał poślubić zachłanną i chciwą Joannę, pragnącą jedynie władzy. On i jego żona mieli zostać parą królewską Neapolu, jednak Joanna wystarała się u papieża o pozwolenie na to, by jedynie ona została koronowana. Wystraszony królewicz regularnie posyłał listy do matki z prośbą o pomoc. Bał się bowiem o swoje życie. Królowa Elżbieta postanawia wyruszyć z wyprawą do Rzymu i Neapolu w walce o życie i pozycję syna, a w razie potrzeby zabrać go do domu. Kazimierz nie jest przekonany do jej pomysłu. Zrozpaczona Egle zwraca się o pomoc do królowej. Adelajda niezwłocznie zarządza poszukiwania jej córki, Audre i Gabiji. Tymczasem biskup Jan Grot otrzymuje list od papieża z gratulacjami wypracowania pokoju z Krzyżakami. Jest rozzłoszczony, bowiem niemal nikt tak, jak on, pragnie wojny z Zakonem Krzyżackim. Ofiarowuje relikwiarz z kością św. Wojciecha królowej Elżbiecie. W rozmowie z duchownym władczyni wyznaje, że Ludwik nie poprze Kazimierza w wojnie z Krzyżakami. Królowa Adelajda bezskutecznie próbuje zaprzyjaźnić się z siostrą męża. Elżbieta jednak stwierdza, że Adelajda jest nieprzydatna, a jej jedynym zadaniem jest urodzenie syna. Słowa te wielce ranią młodą królową. Relacje pomiędzy kobietami stają się coraz bardziej napięte. Adelajda stara się to jakoś naprawić, dumna Elżbieta nie szczędzi jej jednak cierpkich słów, które mocno dotykają delikatną królową. Elżbieta pociesza siostrzenicę przed ślubem. Chce też ufundować nagrobek dla ojca. Adelajda zwierza się Katarzynie. Królowa namawia męża, by nagrobek jego ojca wykonał artysta z Hesji. Kazimierz zgadza się. Adelajda cierpi, bowiem w dalszym ciągu nie może zajść w ciążę. Pragnie nie tylko spełnić obowiązek i dać mężowi dziedzica, ale i mieć dziecko, które mogłaby kochać. Mimo wątpliwości zgadza się na metody lecznicze Eliasza. Henryk Żagański oblega Głogów. W Świdnicy ludzie obawiają się wojny. Kazimierz postanawia zaatakować Wschowę. Pogarszają się relacje między królem i królową. Zrozpaczona Adelajda czuje się osamotniona i opuszczona. Podczaszy Idzi opowiada jej, że życie królowej Anny u boku króla również było trudne. Wyznaje jej również skrywany od lat sekret związany z królową Anną. Adelajda przyrzeka mu, że nikomu go nie zdradzi. Dziękuje mu za szczerość. Jego wyznanie dało jej siłę. Na Wawel wracają Niemierza i Cudka. Królową cieszą słowa Cudki na temat poprawiającego się stanu Jolenty. Cudka zamartwia się. Niemierza chce znowu wysłać przybraną córkę do klasztoru. Po rozmowie z Eliaszem rozumie jednak, że jedynie Bóg może ją tam powołać. Cudka jest szczęśliwa. Kazimierz prowadzi rozmowy z Krzyżakami w sprawie pokoju. Sprawa staje pod znakiem zapytania. Królowej Adelajdzie udaje się udobruchać Jakuba z Biskupic, wysłannika z Malborka przez recytację wiersza w języku niemieckim. Gdy Gabija dowiaduje się, że jej ukochany wójt Mikołaj ma żonę, którą przed nią ukrywa, nie chce go znać. Wójt chce uzyskać przebaczenie. Wiadomość o śmierci żony wydaje się mu rozwiązaniem problemów. Gabija jednak czuje się upokorzona. Chce o nim zapomnieć, wciąż go jednak kocha. Dostaje od Meli miksturę. Zamiast kilku kropli wypija całą butelkę. Traci przytomność i uderza głową w konar. Traci pamięć. Pomaga jej karczmarz Samuel, który uważa, że za wypadkiem stoi królowa. Wójt przyrzeka, że znajdzie winnego. Adelajda prosi Niemierzę, by został ochmistrzem aż Gabija odzyska pamięć. Karl przeprowadza operację. Relacje pomiędzy królewną Elżbietą a Adelajdą ulegają pogorszeniu. Królewna ostrzega macochę przed kamieniarzem Kunadem, Nadchodzi moment pożegnania. Adelajda wysyła z Elżbietką Katarzynę zamiast Cudki, a także Maćka. Królewna opuszcza Wawel. Ochmistrzyni powoli zdrowieje i odzyskuje wspomnienia, szczególnie dzięki królewnie Kunegundzie i wójtowi. Kunegunda bardzo tęskni za siostrą. Po pokonaniu oporu możnych dzięki m.in. staraniom księcia Bogusława, w Kaliszu zostaje zawarty pokój wieczysty z Krzyżakami. Pomorze przekazane zostaje im w wieczystą jałmużnę. Na pokój nie zgadza się biskup Grot. Nie przekonują go słowa arcybiskupa Bogorii. Królewna Elżbietka wychodzi za mąż za księcia Bogusława. Jest pełna obaw, chce namówić męża do złożenia ślubów czystości, jednak po gniewie ojca zmienia zdanie. Z żalem wspomina zmarłą matkę. Jest wdzięczna Katarzynie za wsparcie. Pilecka przed ślubem daje jej wisiorek z krzyżem, który dostała od jej babki, królowej Jadwigi Kaliskiej. Strona polska i krzyżacka wymieniają listy pokojowe. Kazimierz z wojskami rusza na Wschowę. Szybko zdobywają miasto. Muszą bronić się jednak przed akcjami odwetowymi. Królowa Adelajda ma żal do męża za tak długą nieobecność. Martwi się, że nie urodzi mu syna. Tymczasem w Świdnicy okazuje się, że księżna Agnieszka jest brzemienna. Bolko jest pewny, że urodzi się mu syn, który będzie mógł zawalczyć o koronę Polski.

W 1344 dochodzi do konfliktu pomiędzy królową a Kundzią. Królewna widziała bowiem, jak Jutta pozowała Kunadowi. Adelajda w złości wykrzyczała pasierbicy, że mogła sprowadzić cały swój dwór i nie pozwolić zostać na zamku Litwinkom Egle i Gabii, które uważa za dzikuski. Gdy znajduje jednak portret Jutty, wyrzuca ją z dworu. Dwórka jest załamana. Prosi o pomoc królewnę. Kunegunda wstawia się za nią u królowej. Jutta zostaje. Adelajda swoją złość wyładowuje na Karlu, któremu zarzuca, że nie potrafi jej wyleczyć z bezpłodności. Medyk pakuje się. Jagna wyznaje mu miłość pocałunkiem. Królowa słabnie. Eliasz przestrzega ją przed nazbyt emocjonalnym podejściem. Ostrzega ją również przed Kunadem, który może zechcieć wykorzystać dobre serce królowej. Adelajda daje Karlowi czas do Bożego Narodzenia. W Świdnicy dochodzi do tragedii. Księżna Agnieszka traci przytomność i traci dziecko. Bolko jest załamany. Wysyła brata na front. Książę Henryk ginie w bitwie pod Oleśnicą. Guncel, aby przekonać Przybysława, że jest godny poślubić Helenę próbuje przyczynić się do zawarcia przymierza między królem a księciem. Działania wojenne cichną. Na Święta Bożego Narodzenia na Wawel przybywają Agnieszka i Bolko. Kazimierz jest szczęśliwy z tej wizyty, odwrotnie, niż siostrzeniec. Bolko obwinia wuja o śmierć brata. Król jest załamany brakiem potomka. Grot sugeruje, że potrzeba większego uczucia. Relacje pomiędzy Kazimierzem a Adelajdą ulegają poprawie. Guncel i Ligęza wracają z misji poselskiej. Kazimierz mówi córce, że zostanie żoną cesarskiego syna. Prosi żonę o opiekę nad Kundzią. Zazdrosna o urodę i wdzięk pasierbicy, królowa w okrutny sposób poniża królewnę i insynuuje, że syn cesarza na pewno nie zechce jej poślubić. Tymczasem królewna olśniewa przybyłego cesarskiego posła swoją urodą. Mela zostaje pojmana. Gabija, która odzyskała już pamięć chce się z nią pojednać, okazuje się to jednak niemożliwe. Mela oślepia i dusi swym łańcuchem więziennym strażnika, ucieka i atakuje ochmistrzynię. Zostaje skazana na śmierć.

Rok 1345. Kazimierz od trzech miesięcy oczekuje na cesarza. Królewna Kunegunda oczekuje spotkania z przyszłym mężem. Na polecenie króla porwany i uwięziony zostaje czeski królewicz Karol. Bolko jest wściekły. Obawia się, że przez nierozsądne działania Kazimierza może wybuchnąć wojna. Nikiel donosi Czechom. Nieoczekiwanie Karol Luksemburski ucieka z niewoli. Król jest pewien, że na Wawelu jest szpieg. Okazuje się nim podczaszy Idzi, który próbuje wykonać zadanie otrucia królewny Kunegundy. Truciznę wypija jednak dwórka Oda. Zapada w śpiączkę. Medycy orzekają, że wypiła truciznę. Na zamku wybucha panika. Wszyscy boją się truciciela. Po wybudzeniu się Oda wyznaje, kto podał jej zatrute wino. Kazimierz zamierza bezwzględnie ukarać Idziego. Królowa Adelajda radzi mu jednak, by spróbował wykorzystać go, gdyż może on doprowadzić go do innych szpiegów. Podczaszy wyznaje, że Czesi chcą nie dopuścić do ślubu królewny z Ludwigiem Wittelsbachiem. Okłamuje szpiegów, że królewna umiera. Kazimierz chce zmylić wroga i zaatakować od innej strony. Wojna polsko-czeska wydaje się przesądzona. Wojska czeskie ruszają na księstwo świdnickie. Bolko za wszelką cenę chce zawrócić orszak Agnieszki. Księżna jednak nie słucha Guncela i wraca na zamek, ku złości męża. Twierdzi jednak, że nie mogłaby go opuścić w tak dramatycznych chwilach. Rozpoczyna się oblężenie Świdnicy. Płoną jej przedmieścia. Agnieszka żarliwie modli się o pokój. Okazuje się nieocenionym wsparciem dla męża. Kazimierz szykuje się do wymarszu wojsk. Czeka jednak na wsparcie Wittelsbachów, którzy wciąż jedynie piszą o posagu królewny, natomiast nie wspominają o pomocy podczas wojny. Bolko wraz z najlepszymi siłami zbrojnymi jakie posiada wyrusza na front. Wysyła również Guncela. Helena dowiaduje się, że Nikel szpiegował. Królestwo Węgierskie wraz z królem Ludwikiem Andegaweńskim i jego matką Elżbietą, gotowe jest do udzielenia Polsce pomocy. Kazimierz wyrusza na wojnę. Adelajda wraz z Eliaszem żarliwie modlą się w kaplicy o zakończenie działań wojennych i zdrowie króla. Kunegunda jest przerażona, boi się zamachu. Odmawia jedzenia i picia. Gabija przygotowuje jej posag. Nikel boi się kary i wyprowadza Helenę z zamku. Ratuję ją Guncel. Helena wychodzi za mąż za Guncela. Służka Weronika jest zazdrosna. Niespodziewanie na Wawel przybywa książę Warcisław, brat Bogusława z wiadomością o ciąży królewny Elżbiety, która przesyła podarek. Królowa jest zazdrosna o błogosławiony stan pasierbicy. Mimo wojny, Kazimierz zdradza Adelajdę z nieznaną kobietą na Śląsku. Kunegunda ma koszmary o śmierci ojca. Modli się o jego bezpieczny powrót. Na zamek dociera jej narzeczony, Ludwig, syn cesarza. Nie szczędzi komplementów zarówno królewnie, jak i królowej. Kunegunda zakochuje się w nim od pierwszego wejrzenia i marzy o ślubie. Karci ją królowa, mówiąc, że to nie przystoi tak zabiegać o względy mężczyzny. Ludwig, nie myśląc o trwającej wojnie, ani o sojuszu, obsypuje prezentami narzeczoną. Daje jej m.in. konia, papużki i małpkę. Adelajda oznajmia Gabiji, że wyruszy z królewną do Bawarii. Litwinka prosi ją o zmianę decyzji. Adelajda podważa jej oddanie królewnie. Wójt próbuje pomóc ukochanej, później postanawia, że wyruszy w świat razem z nią. Czesi ruszają w stronę Krakowa. Król wraz z wojskiem jak najprędzej musi wracać na Wawel. Wójt z Maćkiem przygotowują się do zamknięcia stolicy Królestwa. Wkrótce rozpoczyna się oblężenie Krakowa. Kazimierz wyzywa króla Czech Jana Luksemburskiego na pojedynek. On jednak wyśmiewa go, widząc brak wojsk Wittelsbachów. Królewna Kunegunda wychodzi za mąż za Ludwiga Wittelsbacha. Na Wawel wraca Jolenta, w której zakochuje się cesarski rycerz Hasso Wedel. Oświadcza się jej, a później pojedynkuje z Niemierzą, który i tak nie zgadza się na ślub. Przekonuje go jednak Ludwig. Syn cesarza wyjeżdża niespodziewanie z Krakowa, gdyż nie otrzymał całego posagu. Kazimierz odmówił mu tego wobec niewywiązania się go z sojuszu. Królewna Kunegunda wręcza macosze szkatułkę, która należała do jej matki. Wzruszona królowa Adelajda, odczuwająca silne wyrzuty sumienia, uważa, że jedynie szczera spowiedź może jej pomóc. Ku jej zdziwieniu Eliasz, któremu się spowiada, nie potępia jej czynów, co daje jej siłę. Uradowana z otrzymanego rozgrzeszenia królowa pragnie zobaczyć się z mężem. Niespodziewanie przyłapuje go na zdradzie. Od tej pory męczą ją koszmary senne o licznych zdradach, jakich dopuszcza się król, a także o tym, że zamyka ją w wieży. Adelajda prosi o pomoc Katarzynę. Pilecka odkrywa, że nową kochanką Kazimierza jest Małgorzata, żona Pełki. Ukrywa jednak to przed delikatną królową, a niemoralną i nielojalną dwórkę ostrzega przed konsekwencjami. Kazimierz ostatecznie skazuje Idziego na tortury i śmierć, po przebytej z nim rozmowie. Po trzech miesiącach rozpaczy za mężem, który nagle zniknął, Kunegunda próbuje wziąć sprawy w swoje ręce i dowiedzieć się, ile pieniędzy zostało wypłaconych Ludwigowi. Adelajdę męczą ciągłe żale królewny. Królowa dowiaduje się także prawdy o królu i Małgorzacie. Grozi dwórce, że wyjawi prawdę jej mężowi. Niespodziewanie na Wawel dociera wieść o tragicznej śmierci syna królowej Elżbiety, królewicza Andrzeja. Andrzej został uduszony sznurem i wyrzucony przez okno. Zrozpaczona węgierska królowa obwinia o śmierć syna jego żonę, królową Neapolu Joannę. Na Wawel wraca mich Wojciech, dawny spowiednik królowej Anny. Adelajda próbuje dowiedzieć się, czy Kazimierz zdradzał również swoją pierwszą żonę. Zadaje Wojciechowi liczne pytania.

Rok 1347. Po powrocie z Awinionu w towarzystwie legata papieskiego Piotra z Volterry biskup Grot znów wdaje się w spór z Kazimierzem, za co karci go arcybiskup Bogoria. Kazimierz odbywa rozmowę z legatem, który słyszał od Grota o łamaniu przez króla prawa, nieprzyzwoitym zachowaniu i sporze z królową. Królowa Adelajda w dalszym ciągu nie może zajść w ciążę, a królewna Kunegunda zamieszkać wraz se swym mężem. Dużym wsparciem jest dla nich brat Wojciech. Wójt oświadcza się Gabii. Przeciwna temu związkowi jest mieszczka Regina, która zaczyna intrygować. Adelajda jest zrozpaczona, wciąż nie może zapomnieć o zdradach Kazimierza, a zamek aż huczy od plotek. Wojciech rozmawia o tym z królem. Kazimierz oznajmia, że od żony woli inną, ale że jest skłonny przeprosić królową. Gdy jednak Adelajda wspomina imię jego kochanki Małgorzaty, król opuszcza jej komnatę, zostawiając zapłakaną i roztrzęsioną królową. Kazimierz skarży się na Grota. Niespodziewanie Wojciech przynosi wieść o pogarszającym się stanie duchownego. Biskup Jan Grot jest umierający. Czuwa przy nim Eliasz, królewna a także jego siostrzeniec Paszek. Kazimierz prosi Grota o przebaczenie. Znajduje również listy, które biskup chciał wysłać do papieża, z których wynika, że odwołał on wszystkie ekskomuniki i poparł działania króla. Wszyscy oczekują na przyjazd arcybiskupa Bogorii z ostatnim sakramentem. Grot błogosławi królewnę Kunegundę. Prosi również króla, by ten poskromił Czechów za współpracę z Krzyżakami. Sam zaś chce zostać pochowany z mieczem brata, którego zabili Krzyżacy. Biskup odchodzi. Kazimierz chce, by jak najszybciej wybrać nowego biskupa.

Rok 1348. Do Budy powraca król Ludwik z Neapolu. Królowa Elżbieta jest uradowana, widząc syna. Radość sprawia jej również fakt, że Ludwik przywiózł z sobą małego księcia Karola Mertela, syna nieżyjącego Andrzeja. Księżniczka Anna Świdnicka pod opieką dwórki Ilzy przybywa do Budy, by zamieszkać w zamku królewskim ciotki swojego ojca, królowej Elżbiety. Księżna Agnieszka tęskni za bratanicą, która stała się dla niej bliska jak córka. Namawia Bolka, by wybrali się do Budy. Uradowana z kołysania wnuka, Elżbieta nakazuje służkom zająć się Anną, której nie chce przyjąć. Księżniczka zaczyna płakać i oświadcza, że chce wracać do domu. Ludwik namawia matkę do spotkania z dziewczynką. Królowa jednak stwierdza, że przyda się jej nauka cierpliwości i czekania. Gdy dochodzi wreszcie do spotkania, Anna jest zmieszana. Elżbieta zarzuca Ludwikowi, że nie wtrącił do lochu Joanny. Nie wystarcza jej, że uwięzieni zostali jej krewni. Na Wawel dociera nowy biskup krakowski. Kazimierz cieszy się z wyboru Szyrzyka, który jego zdaniem jest mniej konfliktowy od Grota. Okazuje się jednak, że Szyrzyk zmarł na dżumę w Awinionie, a nowym biskupem został Jan Bodzęta z Jankowa. Król wpada w gniew. Grozi, że nie uzna Bodzęty jako nowego biskupa. Wkrótce pomiędzy nimi dochodzi do pierwszych zatargów. Bolko wybacza Nikelowi. Na Wawel przybywa Olgierd, jako wielki książę litewski. Razem z Kazimierzem ustalają, że muszą zachować sojusz, mimo wojny polsko-litewskiej. Olgierd rozmawia z Kunegundą przy grobie jej matki. Królewna prosi wuja o pomoc. Nieoczekiwanie do Budy dociera wieść o przyjeździe Olgierda. Niespodziewanie książę Karol dostaje gorączki i umiera. Cały dwór węgierski pogrąża się w żałobie. Elżbieta jest zrozpaczona. Straciła już trzech synów, a teraz jeszcze wnuka. Dużym wsparciem okazuje się być dla niej Olgierd. W Namysłowie zawarty zostaje pokój, kończący wojnę polsko-czeską. Bodzęta krytykuje ten krok. Niezmiernie cieszy go fakt o romansie króla. Zaczyna szantażować Kazimierza. W jego sporze z Adelajdą, staje po stronie królowej. Kazimierz planuje atak na Ruś, do której pretensje rości sobie jednak król Ludwik Węgierski. Elżbieta przekonuje syna, by nie wchodził w konflikt z wujem. Kazimierz prowadzi rozmowy z synem chana Złota Orda Dżany Beg, Berdi Beg i Tatarami. Królowa Adelajda czuje się niepotrzebna na zamku.

W 1349 roku Kazimierz powraca do Krakowa po zwycięskiej wyprawie na Ruś. Królowa Adelajda oczekuje na powrót męża. Ze smutkiem jednak wyznaje, że nawet, gdyby przyozdobiła się w najpiękniejsze klejnoty i tak jest niemiła mężowi, w odróżnieniu od jego licznych kochanek. Kazimierz próbuje zakończyć romans z Małgorzatą, choć stwierdza, że Adelajda nie jest mu miła. Królowa z żalem stwierdza, że już od dawna nikt nie traktuje jej jak królowej. Na zamek docierają również wieści o licznych zdradach, jakich dopuścił się Kazimierz w Czchowie. Adelajda jest załamana. W Budzie królowa Elżbieta odkrywa, że brat kazał szpiegować ją i jej syna, Ludwika. Wysyła na Wawel swojego informatora. Król Ludwik jest niepocieszony. W Europie głośno o wyprawach jego wuja, a o zwycięstwie w Neapolu nikt już nie pamięta. Młody władca postanawia zachowywać się jak król. Decyduje o wyjeździe młodszego brata, królewicza Stefana do Sepos. Elżbieta jest zrozpaczona. Księżniczka Anna pilnie uczy się historii. Konflikt króla Kazimierza z biskupem Bodzętą przybiera na sile. Biskup wysyła wikariusza Marcina Baryczkę na naradę królewską, by przekazał on królowi, jak negatywne zdanie ma papież o jego nieprzyzwoitym zachowaniu. Za wytknięcie błędów, rozjuszony król nakazuje pozbyć się niewygodnego duchownego. Z polecenia Kazimierza, ksiądz Marcin Baryczka zostaje zamordowany przez utopienie w Wiśle przez zbira Kochana. W tym samym czasie Gabija i były wójt oczekują w kościele na wikarego, by udzielił im ślubu. Z powodu jego zaginięcia, ślubu udziela im brat Wojciech.

Rok 1350. Na zamku nie cichną rozmowy na temat morderstwa księdza Baryczki. Wzmaga się gniew przeciwko królowi. Na Wawel przybywa arcybiskup Bogoria, prowadząc dochodzenie w sprawie morderstwa księdza Baryczki. Królowa i Kunegunda obawiają się, że Kazimierza w końcu dosięgnie sprawiedliwość za liczne zbrodnie, jakich się dopuścił. Eliasz przekonuje je, że nawet najcięższy grzech można odkupić. Dwórka Oda okazuje się szpiegować na Wawelu dla Czechów. Na Wawel dociera Marcin z Rajska, zaufany człowiek królowej Elżbiety, by wesprzeć Kazimierza. Królowa Adelajda jest coraz bardziej załamana swoją sytuacją. Kazimierz w ramach pokuty za śmierć Baryczki planuje budowę kościołów w Stopnicy, Zagości, Szydłowcu i Kargowie oraz kolegiaty w Wiślicy i Sandomierzu, postanawia również przynajmniej spróbować nie okazywać niechęci żonie. Wspólnie uczestniczą w nabożeństwie i przyjmują komunię. Król znowu zaczyna odwiedzać ją w komnacie. Elżbieta i Ludwik chcą wydać Annę za mąż. Kandydata zaakceptować musi jednak Bolko, będący opiekunem bratanicy. Księżniczka tęskni za Świdnicą. Wkrótce księżna Agnieszka i Bolko przybywają do Budy, by odwiedzić bratanicę księcia – Annę. Księżna jest wzruszona. Razem z Bolkiem prowadzą rozmowy z królową Elżbietą i Ludwikiem. Od tego zależy los ich księstwa. Tymczasem do Krakowa przybywa król Ludwik, by prowadzić rozmowy z wujem, Kazimierzem.

W 1351 roku król Ludwik ponownie przybywa na Wawel. Prowadzi rozmowy z wujem, królem Kazimierzem. Polska i Węgry chcą wspólnie poprowadzić kolejną wyprawę na Ruś. Król węgierski początkowo nie jest zdecydowany, przypomina również, że gdy wuj nie będzie miał męskiego potomka, to on odziedziczy koronę. Gdyby zaś stało się inaczej, będzie miał prawo do wykupu Rusi. Kazimierz rywalizuje z siostrzeńcem. Niemierza i Pełka dostają się do litewskiej niewoli u księcia Kiejstuta Giedyminowica. Cudka jest przerażona. Pociesza ją Małgorzata. Kiejstut każe poćwiartowane ciała rycerzy wysłać Kazimierzowi. Król dociera do Olgierda. Walki nie ustają. Kazimierz zapada na ciężką chorobę w Lublinie. Ludwik próbuje obwołać się władcą dwóch królestw i wymusza na możnowładcach przysięgę wierności. Nie składa jej jedynie Jasiek, który wiernie trwa przy Kazimierzu. Królowa Adelajda chce natychmiast pakować kufry i ruszać do męża. Powstrzymują ją jednak doradcy. Szafraniec doradza jej, by utrzymywała chorobę męża w tajemnicy. Bodzęta twierdzi, że jest to dobry czas, by pokazała, jak wielką jest królową. Adelajda organizuje wielkie święto w dniu Narodzenia Najświętszej Marii Panny, na co oburza się część dworzan. Uroczystość upamiętnia poległych rycerzy, Pełkę i Niemierzę. Dodaje wszystkim otuchy. Wkrótce Adelajda otrzymuje serdeczne podziękowania od mieszkańców Krakowa. Podczas nieobecności męża może się wykazać. Małgorzata i Cudka cierpią po stracie mężów. Wkrótce z Pomorza dociera goniec z wieścią, że królewna Elżbieta urodziła syna, Kaźka. Wiadomość o wnuku przywraca króla do zdrowia. Ludwik popada w panikę. Kazimierz powraca do Krakowa. Wkrótce odzyskuje zdrowie. Czule zajmują się nim Adelajda i Kunegunda. Kazimierz przeprasza żonę za całe zło, jakie jej uczynił i gratuluje, jak wspaniale rządziła podczas jego choroby. Odnawia się uczucia pomiędzy Kazimierzem i Cudką. Wkrótce okazuje się, że młoda wdowa jest w ciąży. Helena gości Jakuba z Biskupic i jego giermka Jakusza z Obrzycka. Okazuje się, że towarzysz Krzyżaka jest jej przyrodnim bratem. Mężczyzna porywa brzemienną siostrę. Guncel i Przybysław pogrążają się w żałobie, myśląc, że Helena zginęła. W Budzie królowa Elżbieta zadręcza się. Drży o życie Ludwika, a swoją frustrację wyładowuje na doradcach i księżniczce Annie. Kiejstut zostaje pojmany. Ludwik chce namówić Litwina na chrzest w zamian za koronę. Jasiek, Jura i Maciej Borkowic puszczają Kiejstuta wolno, a za nimi stoi książę płocki Bolesław, który ginie podczas pogoni za Kiejstutem. Ludwikowi udaje się zdobyć Ruś. Po rozmowie z wujem, powraca na Węgry, zostawiając na Wawelu swojego informatora Błażeja z Rajska.

1352. Widoczna ciąża Cudki staje się tematem dworskich plotek. Katarzyna podejrzewa, że dziecko, które nosi kobieta, nie jest zmarłego Niemierzy, ale króla. Królowa Adelajda jest załamana. Pomimo upływu lat wciąż nie może zajść w ciążę. Sprawy nie ułatwia świadomość, że jej mężowi syna może urodzić kochanka. Kazimierz chce anulować układy z Węgrami i uczynić swym następcą wnuka, Kaźka. Królowa Elżbieta jest zdumiona takim obrotem spraw, bowiem, to jej syn Ludwik miał zasiąść na polskim tronie. W Wielkopolsce zawiązana zostaje konfederacja pod przewodnictwem brata Heleny, Macieja Borkowica. Za królem stoi powinowaty Borkowica wojewoda Beniamin z Kołdrąbia. Za jego i Suchywilka sprawą od konfederacji odchodzą Leszczycowie i Zarembowie. Podczas wymiany zdań z Maciejem, wojewoda Beniamin z Kołdrąbia upada i ginie od śmiertelnego uderzenia w głowę. Guncel wraz z Borkowicem uciekają na Śląsk. Spytek wyjeżdża na rozmowy z Tatarami a towarzyszy mu Dobiesław z Kurozwęk. Syn Chana nakazuje obciąć mu język, który przekazany zostaje królowi. Kazimierz chce wykupić druha z niewoli. Katarzyna zadręcza się. Królowa oddaje swe klejnoty, by uratować jej męża. Cudka spowiada się Wojciechowi i wyznaje, że nosi dziecko króla. Spytek powraca na Wawel. Audre przypadkiem spotyka w karczmie Bogdana, który, jak się okazuje, przybył do Krakowa z polecenia węgierskiej królowej. Cudka rodzi bliźnięta, którym nadaje imiona zmarłego męża i ojca: Pełka i Niemierza. Ich ojcem chrzestnym zostaje król, co wstrząsa Adelajdą. Kazimierz nie zaprzecza, że jest ojcem dzieci Cudki. Królowa jest wściekła. Spytek w drodze do Melsztyna umiera. Król Ludwik powraca do Budy. Wita go matka, Elżbieta. Ludwik chce, by opuściła dwór i przeniosła się do klasztoru. Elżbieta udowadnia jednak swoją mądrość. Wkrótce dochodzą do porozumienia. Elżbieta nakazuje Paszkowi opuszczenie Budy, oskarżając go o uchybienie Annie. Kazimierz wydaje rozkaz pojmania i zabicia Macieja Borkowica bez sądu. Bogdan zabija Błażeja z Rajska, który odkrył jego sekret. Agnieszka i Bolko przybywają do Budy. Trwają przygotowania do ślubu Anny z królem czeskim, Karolem. Księżniczka boi się ślubu z prawie czterdziestoletnim mężczyzną. Agnieszka jest pełna obaw. Na Wawelu odbywa się ślub Jutty i Jana Jury. Bogdan dokonuje zamachu na króla. Na pomoc rusza Jasiek. Wzburzony Kazimierz natychmiast wyrusza na Węgry, dowiedzieć się, kto chciał go zabić. Przed wyjazdem oświadcza Adelajdzie, że ich małżeństwo się skończyło. Królowa popada w rozpacz. Chce opuścić Wawel.

1353. W Budzie odbywa się ślub króla Karola Luksemburskiego z księżniczką Anną. Małżeństwo potwierdza noc poślubna. Kazimierzowi w głowie zawraca czeska mieszczka Krystyna Rokiczana, która przybyła z dworem Karola. Ludwik próbuje ich połączyć. Kazimierz prowadzi rozmowy z Karolem. Do Budy dociera Guncel, po tym jak nie zastał Bolka w Świdnicy. Prosi go o wstawiennictwo u Kazimierza, by król pomógł pomścić Helenę. Ma jednak przeczucie, że żona żyje. Krystyna obiecuje szpiegować dla Ludwika. Ma być również szpiegiem Karola. Adelajda musi podjąć decyzję co do losu schwytanego Bogdana, ale nie chce tego robić. Audre nie może uwierzyć w winę ukochanego. Bogdan umiera podczas tortur.

W 1355 roku Kazimierz oświadcza królowej Adelajdzie, że już niedługo uzyska zgodę na rozwód. Władczyni na skutek przebytych dramatycznych wydarzeń ociera się o szaleństwo. Zrozpaczona próbuje popełnić samobójstwo, jednak ratują ją dwórki. Król nakazuje jej wyjazd do Żarnowca. Wkrótce dostaje zaproszenie do Pragi. W przymusowej podróży do żarnowieckiej twierdzy, królowej towarzyszą Oda i Ligęza. Adelajda nie może pogodzić się z utratą korony, wciąż uważa się za królową Polski. Tymczasem Kazimierz po dotarciu do Pragi nakazuje druhom odnaleźć Krystynę, która zawróciła mu w głowie. Suchywilk podejrzewa, że kobieta może być szpiegiem. Król jest jednak zbyt zafascynowany Czeszką, by w to uwierzyć. Gdy odnajduje Krystynę, zabiera ją z sobą do Budy, lecz nakazuje jej się ukrywać. W zamku nie zastaje Elżbiety ani Ludwika. Wszyscy wyruszyli do Rzymu na koronację cesarską królowej Anny Świdnickiej i Karola. Po spędzeniu z kochanką nocy, Kazimierz nie posiada się ze szczęścia. W Świdnicy trwa bunt dowodzony przez Kekelona Czirn. Kiczold i Peter proszą o pomoc Kazimierza. Tymczasem marszałek Szafraniec odwiedza na wygnaniu Adelajdę. Ku jego zdumieniu, stan królowej znacznie się poprawił. Adelajda odnalazła w Żarnowcu spokój i poświęciła się swej pasji do sztuki.

1356. Kazimierz zabiera Krystynę do Krakowa i oddaje jej komnatę żony. Król przyrzeka, że zrobi wszystko, by unieważnić małżeństwo z Adelajdą i poślubić nową wybrankę. Ponieważ Kazimierzowi nie udało się uzyskać zgody na zerwanie węzła małżeńskiego z Adelajdą, decyduje się na popełnienie bigamii. Nielegalnego ślubu udziela młodej parze opat tyniecki Jan. Krystyna uważa się za królową Polski, choć w rzeczywistości prawowitą władczynią pozostaje uwięziona w Żarnowcu Adelajda. Królowa postanawia walczyć o swe prawa do końca. Dokonała się w niej przemiana. Stała się silna i niezłomna. Wysyła list do papieża, informując go o grzechu jakiego dopuścił się jej mąż. Papież nakazuje królowi przywrócić królową na Wawel i oddalić Krystynę. Kazimierz jednak nie zamierza tego robić. Nie zauważa nawet tego, że jego ukochana jest szpiegiem Karola Luksemburskiego i donosi mu o wszystkim, co dzieje się na Wawelu. Uwięzienie prawowitej małżonki i królowej Polski odbija się echem w całej Europie. Decyzja Kazimierza komplikuje sytuację całej dynastii. Kanclerz Zbigniew sprzedaje cały swój majątek i wysyła wszystko jako posag królewny Kundzi. Przeczuwa, że jego koniec jest bliski i chciałby zrobić coś dobrego. Wkrótce na Wawel przybywa książę Ludwig po żonę. Kazimierz wpada w gniew, gdy dowiaduje się, że kanclerz zapłacił posag za jego plecami. Wszystko sobie jednak wyjaśniają. Królewna dziękuje Zbigniewowi. Wkrótce kanclerz umiera. Krystyna modli się w kaplicy i prosi Boga o szczęście dla Kunegundy. Uważa, że ona sama nie zasługuje by prosić o cokolwiek dla siebie, ale królewna jak nikt inny zasługuje na łaskę. Kazimierz żegna się z córką. Królewna Kunegunda po jedenastu latach od ślubu, wyjeżdża do męża. Kazimierz jest świadomy, że już nigdy nie zobaczy żadnej ze swych córek. Prosi Hasso Wedla o przekazanie Jolencie pamiątki po jej prawdziwej matce. Na Wawel przybywa Bolko i namawia Kazimierza na oddalenie Krystyny i powrót do Adelajdy, która pozostaje prawowitą królową Polski. Tymczasem w Żarnowcu Adelajda zdradza króla z Mikołajem Ligęza. Oda jest rozczarowana jej postawą. Królową odwiedza biskup Bodzęta. Na spowiedzi Oda wyznaje grzech Adelajdy. Królowa widząc jej tęsknotę za marszałkiem Szafrańcem, odsyła ją na Wawel. Biskup wyznaje Kazimierzowi to, czego dowiedział się w Żarnowcu. Król jest wściekły. Postanawia ożenić się z Krystyną. Rokiczana jest zaskoczona oświadczynami, ale zgadza się od razu. Wkrótce oświadcza Beneszowi, że nie będzie już szpiegować. Szczerze pokochała Kazimierza i nie zamierza mu szkodzić. Czech grozi, że coś złego może spotkać jej rodzinę. Saraj Isaden Oglu pyta króla jakiego prawa mają przestrzegać Ormianie niemieckiego czy ormiańskiego. Król wydaje przywilej dla Ormian. Jasiek jest pełen pogardy dla Krystyny i okazuje jej niechęć przy każdej okazji. Ofka namawia go do posłuszeństwa królowi. Jutta rodzi syna, z którego dumny jest Jura. Król musi pożyczyć pieniądze od Lewka. W Tyńcu odbywa się ślub Kazimierza z Krystyną, który staje się skandalem na skalę europejską. Rozzłoszczony cesarz Karol postanawia pozbyć się Krystyny na dobre. Wkrótce na Wawel docierają zatrute łakocie dla Krystyny. Benesz, za to zostaje wtrącony do lochu. Rokiczana obawia się, że czeski szpieg może ją pogrążyć. Tak manipuluje Reginą, że kobieta truje mężczyznę. Rokiczana bije się z myślami, czuje się winna. Decyduje się powiedzieć królowi część prawdy, a mianowicie, że Karol chciał by dla niego szpiegowała, ale odmówiła. Tymczasem Guncel powraca do państwa krzyżackiego i udaje mu się uratować ukochaną żonę Helenę i urodzoną w niewoli córeczkę Helenkę. Rodzina wraca do Sierakowa. Przybysław cieszy się z odnalezienia Heleny i Helenki. Bogoria chce namówić Kazimierza na spisanie statutu dla Wielkopolski, który ma zostać ogłoszony w Piotrkowie.

W roku 1357 królewna Kunegunda umiera w Niemczech. Kazimierz jest załamany śmiercią córki. W kaplicy przeprasza Boga za swoje grzechy. Uważa, że śmierć ukochanej córki to kara za bigamiczny ślub z Krystyną. Michał z Czacza donosi na Macieja Borkowica. Tymczasem w Żarnowcu królowa Adelajda pogrąża się w coraz większym smutku. Kazimierz zablokował jej dostęp do królewskiego skarbca i pozbawił wszelkich dochodów. Adelajda musiała sprzedać wszystko, by ona i służba miały co jeść. Z jej planów rozbudowy i upiększenia Żarnowca nic nie wychodzi. Środki wyczerpują się bardzo szybko. Oda jest gotowa oddać jej swój posag. Królowa dziękuje jej z poruszeniem, ale nie może tego przyjąć. Wkrótce pisze błagalny list do ojca, w którym prosi go, by pozwolił jej powrócić do rodzinnej Hesji. W 1358 cesarzowa Anna rodzi córkę, co jest dla niej zawodem. W tych chwilach towarzyszyć chcą jej Bolko i Agnieszka, jednak Anna nie życzy sobie kontaktu z kimkolwiek. Karol również bardziej chciałby syna, niż córkę. Karol umawia się na spotkanie z Olgierdem we Wrocławiu. Tymczasem na Wawel dociera Borkowic, któremu król gotów jest darować karę, jeśli ślubuje mu posłuszeństwo. Po spisaniu przysięgi zostaje uwolniony, jednak wkrótce próbuje zabić Guncela, który próbował go chronić. Własnym ciałem zasłonił go Mikołaj Jeger, mąż Gabiji. Maciej Borkowic zostaje schwytany i z rozkazu króla zamurowany żywcem w Olsztynie. Tymczasem do Krakowa wraca na krótko Egle, która pomaga dojść do zdrowia mężowi Gabiji, a gdy ten wraca do zdrowia, wyjeżdża do Opoczna do córki. Tymczasem w Żarnowcu Adelajda otrzymuje list od ojca, w którym ponownie nie pozwala jej wrócić do domu. Królowa pogrąża się w coraz większej rozpaczy. Radość przynoszą jej odwiedziny dwórek: Ody i Jutty, które są dla niej jak siostry. Wkrótce na Wawel przybywają Olgierd, książę Bogusław i jego syn Kaźko. Kazimierz chce zawrzeć z nim sojusz. Kaźko ma ożenić się z Kenną. Esterka Małach bratanica Samuela prosi króla o wsparcie dla Żydów. Kazimierz jest oczarowany Esterką. Wydaje również przywileje dla Żydów. W Budzie pijany Karol obraża Elżbietę a Ludwik wypowiada mu wojnę, którą toczy się też o wpływy w Akwileji.

1361. Na Pomorzu umiera starsza córka Kazimierza, Elżbieta.

W 1363 roku Karol chce, aby arcyksiążę Austrii oddał mu Tyrol i patriarchat w Akwileji. Kazimierz zaprasza na zjazd w Krakowie. Papież chce arbitrażu. Arbitrami mają być Kazimierz i Bolko. Do porozumienia ma dążyć nuncjusz Piotr z Volterry. Zazdrosny o Esterkę rycerz atakuję Jaśka. Do walki przyłącza się Jan Jura, który dostaje śmiertelny cios i umiera.

W 1364 Bogoria wraca z Awinionu i informuje Kazimierza że papież zgodził się na Uniwersytet w Krakowie. Bodzęta jest urażony i wysyła Zawiszę z Kurozwęk do Awinionu, by zapobiec budowie uniwersytetu. 12 maja powstaję akademia a dokumenty przygotowują Mikołaj Jeger i Wierzynek. Ludwik początkowo nie chce jechać na zjazd, ponieważ Kazimierza nie było na traktacie w Brnie ale przekonuję go matka. W przygotowaniach do zjazdu pomaga kupiec Mikołaj Wierzynek. Na Wawel przybywa muzyk Guillaume de Machaut, sekretarz króla Cypru. Kazimierz chce znaleźć muzyka, który zwycięży Francuza w turnieju. Do Krakowa przybywa muzyk Jan z Sącza, którego matka Kazimierza niosła do chrztu. Jan wpada w oko Esterce. Guillaume zazdrości mu talentu i truje Jana. Na zjazd przybywają: Ludwik Węgierski i jego matka Elżbieta, Ludwig Rzymianin, cesarz Karol i jego żona Elżbieta, Bolko i Agnieszka, książę Bogusław i król Cypru i Jerozolimy Piotr de Lusignan. Piotr Cypryjski namawia królów do krucjaty przeciwko Turkom i do zdobycia Aleksandrii. Czeski szpieg dusi a potem zadaje ciosy nożem Rokiczanie. Krystyna umiera. Turniej muzyczny wygrywa Guillaume de Machaut, którego Maciek oskarża o zabójstwo Jana z Sącza. Kazimierz chce ożenić się z Jadwigą Żagańską. Papież się nie zgadza. Jan z Czarnkowa fałszuje bullę papieską. Henryk Żagański zgadza się na ślub. Suchywilk wygłasza wykład o prawie. Regina dowiaduje się, że jej córka jest w ciąży z kuchcikiem Grzymkiem.

W 1365 Kazimierz bierze ślub z księżniczką żagańską Jadwigą we Wschowie. Wkrótce na Wawel przybywa legat papieski Piotr z Volterry, który przekazuje oburzenie papieża, oraz, że ślub jest nieważny. Prawowitą małżonką Kazimierza pozostaje Adelajda. Jadwiga jest przerażona, gdy dowiaduje się o sfałszowanej bulli. Oświadcza jednak, że zawsze będzie stać po stronie męża. Wkrótce okazuje się, że młoda dziewczyna jest w ciąży. Kazimierz jest pewny, że urodzi mu się syn, którego nazwie Władysław. Bodzęta chce wiedzieć, kto i dlaczego sfałszował bullę. Tymczasem w Budzie królowa Elżbieta wraz Ludwikiem naradzają się razem z Bolkiem w sprawie Kazimierza. Na ich spotkanie przybywa królowa Adelajda. Wygnana polska królowa prosi Elżbietę o pomoc i wstawiennictwo u jej brata. Elżbieta jednak okazuje jej chłód i oświadcza, że Adelajda nigdy nic nie znaczyła i się to nie zmieni, a także oskarża przerażoną Adelajdę o zmarnowanie Kazimierzowi życia. Adelajda jest załamana. W 1366 Jadwiga przedwcześnie rodzi córkę. Kazimierz jest rozczarowany i nadaje jej imię Anna, po pierwszej żonie. Jadwiga jest oburzona. Rodzicami chrzestnymi królewny zostają Jasiek i Ofka. Wkrótce umiera biskup krakowski Bodzęta w Kielcach. Dobiesław chce zostać kasztelanem krakowskim. Walczy też o godności kościelne dla jego syna Zawiszy. Nowym kasztelanem krakowskim zostaje jednak Jasiek. Po rozmowie z Ligęzą, który oskarżył królową Adelajdę o zdradę męża, legat informuje króla, że jest szansa na unieważnienie ślubu z Adelajdą. Kazimierz wyrusza na Ruś.

W 1367r. Kazimierz wprowadza monetę grosz krakowski. Lewek ma kandydata dla Esterki - Nikodema.

W 1368 roku Kazimierz dowiaduje się o śmierci Kenny, żony Kaźka i córki Olgierda. Gdy Kazimierz dowiaduje się, że jego żona jest w drugiej ciąży, nakazuje przyspieszyć jej koronację. W Budzie Elżbieta postanawia, że zrobi wszystko, by do tego nie dopuścić. Adelajda wciąż błaga ją o pomoc. Oświadcza, że póki starczy jej sił, będzie walczyć o swój honor i nie podda się nigdy. Suchywilk chce zwiększyć używanie grosza krakowskiego i wydobywanie soli. Lewek zostaje żupnikiem. Wkrótce na Wawel przybywa arcybiskup gnieźnieński Bogoria. Odbywa się koronacja Jadwigi na królową Polski. Kazimierz wiąże z młodą małżonką wielkie plany. Druga córka Jadwigi i Kazimierza otrzymuje imię Kunegunda. Ligęza prosi Egle a by go zabiła. Wkrótce razem z Egle je wilcze jagody – truciznę. Egle ma wizję, o niebezpieczeństwie dla córki króla. Wkrótce wizja się spełnią. Przysłany przez Adelajdę Lajos i szantażowana przez niego Oda porywają małą Kunegundę. Księżna Agnieszka słyszy jak Oda przeprasza za to Boga w modlitwie. Wkrótce królewna zostaje odnaleziona. Dochodzi do pojedynku Bolka z Lajosem podczas którego książę zostaje ranny. Agnieszka jest przerażona. Bolko chce aby jego żona była bezpieczna. Lajos przebija się nożem aby nikt się nie dowiedział kto go przysłał. Bolko umiera. Po jego śmierci księstwem świdnicko-jaworskim samodzielnie włada żona – księżna Agnieszka Habsburżanka. Regina zostaje wtrącona do lochu za napaść na warsztat Mikołaja i Gabijii. Regina mówi Dobiesławowi o tym, że Krystyna była szpiegiem. Andrzej z Tęczyna odkąd nie dostał kasztelanii knuje z Dobiesławem z Kurozwęk. W Budzie Adelajda wciąż prosi o pomoc Elżbietę Łokietkównę. Ona jednak odmawia.

1370 Jadwiga rodzi trzecią córkę, również Jadwigę. Na Wawel przybywa Cudka. Nie radzi sobie z wychowaniem synów. Królowa jest zazdrosna o męża, ale potem zaprzyjaźnia się z Cudką. Na skutek nieszczęśliwego upadku z konia, podczas polowania Kazimierz jest na łożu śmierci. W testamencie swym następcą czyni wnuka – Kaźka Słupskiego, wspomina swą żonę Jadwigę Żagańską i ich dwie żyjące córki, a także m.in. nieślubnych synów W ostatnich chwilach życia powraca do niego zmarła małżonka – królowa Anna. Kazimierz Wielki umiera 5 listopada. Do Krakowa przybywają Ludwik z matką. Elżbieta zabiera córki brata: Annę i Jadwigę do Budy. Ludwik koronuje się na króla Polski, po czym opuszcza kraj i wraca do Budy. Na polskim tronie jako regentka zasiada Królowa Matka Elżbieta i pozostaje na Wawelu.

Rok 1374. Mijają cztery lata od śmierci króla Kazimierza. Ludwik jest królem Węgier i Polski, zaś w jego imieniu rządy regencyjne nad Wisłą nadal sprawuje matka – Elżbieta Łokietkówna. Zawisza z Kurozwęk i jego ojciec Dobiesław widzą, że dzięki rządom Andegawenów dostaną nowe urzędy. Tymczasem wnuk Kazimierza, Kaźko próbuje pozbawić Ludwika korony, którą chciał zapewnić mu dziadek. Jego starania nie przynoszą skutku. Jasiek planuje stworzyć radę, która będzie decydować o wszystkim co się dzieję. W Wielkopolsce może wybuchnąć opozycja do której namawia wygnany za kradzież insygniów królewskich Jan z Czarnkowa. Kiejstut chce zaatakować Kraków. Olgierd jest przeciwny. Kiejstut zarzuca Olgierdowi, że on nie chce zaatakować Krakowa, ponieważ kocha Elżbietę Łokietkównę. Młody Jagiełło podsłuchuje rozmowę Olgierda z Kiejstutem, i zaczyna interesować się polityką. W Budzie na świat przychodzi najmłodsza córka Ludwika – Jadwiga Andegaweńska. Elżbieta podejmuje starania, by jej wnuczka została kolejnym królem Polski^[20]^[21].

Seria 3

Jest rok 1376. Od sześciu lat królem Polski jest węgierski król Ludwik Andegaweński. W jego imieniu władzę sprawuje nadal matka – królowa Elżbieta Łokietkówna.

W Krakowie z powodu sprzeczki o wóz z sianem wybucha konflikt, który doprowadza wkrótce do rzezi Węgrów. Królowa matka musi opuścić miasto. Ludwik mianuje księcia Władysława Opolczyka namiestnikiem Królestwa Polskiego. Tymczasem córki Ludwika: Maria, Katarzyna i Jadwiga przygotowywane są do pełnienia funkcji w przyszłości. Ludwik i Elżbieta Bośniaczka rozpieszczają Marię i Katarzynę za to Elżbieta Łokietkówna przepada za Jadwigą. Stosunki pomiędzy królowymi są napięte. Cudka martwi się o swojego syna Niemierzę, który pojechał na wojnę z Litwinami i nie wrócił. Prosi o pomoc Władysława Opolczyka, ten jednak chce za to zapłaty. Okazuje się, że Niemierza żyje. Pragnie on zemsty na Kiejstucie. Jako Pomsta proponuje Konradowi Wallenrodowi, że będzie szpiegował dla Krzyżaków w Wilnie, z kolei Litwinom przedstawia się jako Cyryl i staje się druhem księcia Skirgiełły. Wkrótce Królestwo Polskie zostaje najechane przez Litwę. W 1377r. Kiejstut i jego syn Witold napadają na obóz Konrada Wallenroda. W Wilnie wielki książę litewski, Olgierd przygotowuje się na śmierć. W ostatnich chwilach wspomina swą niespełnioną miłość - królową Elżbietę Łokietkównę. Na wiadomość o najeździe na obóz krzyżacki Olgierd umiera. Odbywa się pogrzeb podczas którego rodzina księcia pali jego ciało. Królowa Elżbieta rozpacza po jego śmierci. Ludwik wraz z żoną ukrywają przed nią plany wyprawy odwetowej na Litwę. Po śmierci Olgierda władzę w księstwie obejmuje jeden z jego synów, Jogaiło. Ludwik wyrusza na czele rycerstwa z wyprawą odwetową, mimo przestróg matki. Opolczyk chce pokonać Jogaiłę. Jasiek wysyła drugiego z synów Cudki - Pełkę do Budy aby nakłonił Elżbietę Łokietkównę do powrotu do Krakowa. Opolczyk jest znienawidzony przez mieszczan, wkrótce bierze kredyt u Nikodema, męża Esterki. Opolczyk przekupuje kolejnych polskich możnych i tworzy stronnictwo. Na Litwie nawiązuje się spór o władzę pomiędzy młodym księciem, a jego stryjem – Kiejstutem. Matka Jogaiły, księżna Julianna proponuje synowi chrzest i ślub z księżną moskiewską Zofią. Julianna obawia się, że Opolczyk który kolekcjonuje dzieła sztuki zabierze Ikonę Matki Przeczystej, która znajduje się w Bełzie. Jagiełło wysyła brata na wojnę w obronie Bełza i ikony. Misja kończy się klęską. Ikona trafia w ręce Opolczyka, kolekcjonującego cenne przedmioty. Chce ukryć ten fakt przed królem Ludwikiem. Król Ludwik planuje małżeństwo swojej najmłodszej córki, królewny Jadwigi z austriackim księciem, Wilhelmem Habsburgiem. Jego rodzice Leopold Habsburg i Viridis Visconti zgadzają się na ślub. Mała królewna Jagwiga szybko się uczy, odznacza się też wielką dobrocią i bystrością umysłu. Dokuczają jej starsze siostry. Elżbieta uważa, że Jadwiga jest za mała, by wysłać ją samą do Wiednia, więc postanawia towarzyszyć wnuczce. Wkrótce jednak musi wrócić do Krakowa. Mała królewna Jadwiga jedzie zatem do Austrii bez rodziny. Początki na nowym dworze są dla niej bardzo trudne. Za zerwanie kwiatków naraża się na wielki gniew Viridis. Wkrótce wina za wyrwanie strony z cennej księgi, czemu winny jest książę Wilhelm, spada na niewinną Jadwigę. Niezrównoważona księżna postanawia w okrutny sposób ukarać dziewczynkę. Mała Jadwiga zostaje zamknięta w pustej, oddalonej komnacie i głodzona, mimo sprzeciwu wiernej dwórki Margit i Marcina. Gdy Wilhelm przyznaje się do winy, księżna uważa, że to bohaterski czyn. Jadwiga źle znosi pobyt w Wiedniu. Ukrywa się w kaplicy. Wyznaje Margit, że Bóg powiedział jej, że nie zostanie żoną Wilhelma. W roku 1378 królewna zostaje zaręczona. Ślub na przyszłość z Wilhelmem ma uprawomocnić się wraz z osiągnięciem przez dziewczynkę pełnoletności, czyli dwunastu lat. Do tego czasu układ może zostać zerwany, po zapłaceniu drugiej stronie odszkodowania. Tymczasem w Budzie staje się tragedia - najstarsza z królewien, Katarzyna - umiera. Królowa Elżbieta Bośniaczka popada w rozpacz. Jan Radlica podejrzewa truciznę. Utrata ukochanego dziecka jest dla Elżbiety wielkim ciosem. W karczmie pojawia się Jan z Kleparza syn Krasnej, który twierdzi że jest nieślubnym synem króla Kazimierza. W tym czasie król Ludwik wraz z matką są w Krakowie. Łokietkówna musi dopilnować spraw regencji w Polsce. Niespodziewanie ociepla się jej relacja z Jaśkiem z Melsztyna. Ludwik po rozmowie z Opolczykiem wraca na Węgry. Wieść o śmierci ukochanej córki i następczyni tronu, jest dla niego wielkim ciosem. Nie może się z tym pogodzić. Tymczasem w Krakowie królowa regentka pozbawia Opolczyka namiestnictwa. Chytry książę próbuje ją przekupić, jednak Elżbieta jest zbyt uczciwa. Opolczyk odgraża się. Na Wawel przybywa Jan z Kleparza. Królowa Elżbieta poważnie zastanawia się, czy rzeczywiście jest on synem jej zmarłego brata. Wkrótce ów człowiek zostaje pobity. Elżbieta hojnie go obdarowuje. Król decyduje o powrocie Jadwigi na Węgry. Pełka zakochuje się w żonie swego brata - Helenie, córce byłej dwórki Heleny. Viridis i Leopold nie wiedzą, czy wysłać z Jadwigą do Budy Wilhelma. Po śmierci Katarzyny, boją się epidemii. W 1379 roku księżniczka Maria Olgierdówna, siostra Jagiełły bierze ślub z bojarem Wojdyłłą. Jagiełło błaga matkę o błogosławieństwo dla nich. Księżna Julianna stawia warunek: chce by syn przyjął prawosławny chrzest i ożenił się z Zofią. Książę odmawia. Litewskie poselstwo na czele ze Skirgiełłą dociera najpierw do Malborka, a później do Budy. Bośniaczka myśli, że to jej dana będzie misja nawrócenia ostatniego pogańskiego kraju w Europie na chrześcijaństwo. Po utracie namiestnictwa Opolczyk z zemsty wmawia Przedborowi z Brzezia i Sędziwojowi z Szubina, że Ludwik ich oszukał. Mężczyźni jadą do Koszyc gdzie ustalają, że kto będzie rządził Polską po śmierci Ludwika. Część możnych popiera kandydaturę córki króla - Marii Andegaweńskiej, a część - księcia Siemowita Mazowieckiego. Na zjeździe zjawia się król. Polacy składają przysięgę wierności królewnie Marii, jako ich przyszłej władczyni. Królowa regentka postanawia po raz kolejny powrócić na Węgry, by wesprzeć swą ukochaną wnuczkę Jadwigę. Do Budy przybywa książę Wilhelm wraz z rodzicami. Królowa Elżbieta Bośniaczka chce unieważnić zaręczyny Jadwigi i Wilhelma. Przestraszone dzieci postanawiają się ukryć w ogromnym kufrze.

Rok 1380. Królowa-matka Elżbieta wręcza wnuczce Jadwidze wyjątkowy podarek - drogocenną szkatułkę z kości słoniowej. Wkrótce jednak jej stan się pogarsza. Królowa umiera. Jadwiga jest zrozpaczona. Nie może pogodzić się ze śmiercią ukochanej babci. Na pogrzebie królowej przy trumnie po raz ostatni żegna się z nią. Żona Ludwika, również Elżbieta powoli wychodzi z cienia teściowej. Tymczasem nowym biskupem krakowskim zostaje rozpustny syn Dobiesława, Zawisza Kurozwęcki. Mężczyzna przesadza z trunkami i nie może prowadzić mszy. W 1381r. Kiejstut zdobywa Wilno i wysyła Olgierdowiczów do Krewy. Helena zakochuje się w Pełce. Zawisza podglądając ich spada z drabiny. Biskupem opiekuje się Jan z Kleparza. Mikołaj z Alwernii jest podwrażeniem umiejętności Jana i daje mu nauki medyczne. Jasiek umiera. Dobiesław z Kurozwęk zostaje kasztelanem. W 1382 roku umiera Zawisza z Kurozwęk. Kiejstut porywa, torturuje i zabija Wojdyłłe. Niedługo potem umiera Ludwik. Po śmierci Ludwika w 1382 roku w Polsce nastaje czas niebezpiecznego bezkrólewia. Pojawia się wielu pretendentów do krakowskiego tronu. Skłócone rody możnowładcze gotowe są pogrążyć królestwo w wojnach domowych i chaosie, co może doprowadzić do ponownego rozbicia kraju, który z takim trudem został zjednoczony przez Łokietka. Kiejstut zostaje uwięziony w Krewie i zabity przez Niemierzę. Wybucha wojna domowa . Z Krewa w kobiecym przebraniu ucieka Witold. Maria zostaje koronowana na króla Węgier. W Radomsku odbywa się zjazd szlachty.

1383r. Odbywa się zjazd w Sieradzu. Jan z Tęczyna przekonuje panów do Jadwigi. Arcybiskup Bodzanta i książę Siemowit próbują uprowadzić Jadwigę. Ich zamiary niweczą Spytek i Pełka. Jagiełło postanawia ożenić się z Jadwigą.

Rok 1384. Po wielu sporach pomiędzy polskimi możnowładcami, a węgierską królową Elżbietą Bośniaczką, wdowa po Ludwiku wyraża zgodę na wysłanie najmłodszej córki do Polski. Dziesięcioletnia królewna Jadwiga przybywa wraz z bogatym orszakiem do Polski. Na jej powitanie w Sączu przybywają poddani. W tłumie ukrywa się zamachowiec Cztan z Borowiny, zostaje jednak schwytany przez Niemierzę. Panowie polscy od tej pory postanawiają strzec Jadwigi za wszelką cenę i chronić przed trudną prawdą. Ukrywają przed nią informacje o próbie porwania i zamachu. Jadwiga pragnie być dobrą władczynią. Zwiedza Wawel i rozmawia ze służbą. Jej dwórki są przerażone. Jadwiga poznaje Dymitra z Goraja i uważa, że jest on dobrym człowiekiem. Chce również spotkać się z człowiekiem najbardziej pomagającym ubogim. Urzędnicy za wszelką cenę nie chcą jednak dopuścić do jej spotkania z Janem z Kleparza. Sytuację wykorzystuje Gniewosz z Dalewic, który podaje się za dobroczyńcę, oszukując dobrą Jadwigę i podstępem dostaje się na Wawel. Od tej pory szpieguje młodą królową. Wkrótce Jadwiga poznaje ukrywaną przed nią prawdę. Nie może uwierzyć, że ludzie, których obdarzyła zaufaniem ją zataili przed nią bolesną prawdę. Spytek korzy się przed nią. Królowa podarowuje mu swój pierścień, czyniąc go najbardziej zaufanym człowiekiem jej i Wilhelma. Dziewczyna z utęsknieniem czeka na narzeczonego, on jednak nie zjawia się. Wilhelm bawi się uczuciami Jadwigi, a jego miłosne listy są autorstwa jego kuzyna, księcia Luca Visconti. Wilhelm zdradza Jadwigę z innymi kobietami. Zależy mu jedynie na uciechach i zdobyciu władzy. Jadwiga tymczasem wciąż szczerze kocha przyobiecanego jej księcia Wilhelma. Nie przybywa on jednak przed koronacją. Przysyła jedynie Lucę z kolejnym fałszywym listem. 16 października ma odbyć się koronacja Jadwigi. Dziewczyna jednak stawia arcybiskupowi Bodzancie warunek - ma poprzeć jej pierwszy rozkaz w zamian za uzyskanie przebaczenia. Jadwiga Andegaweńska w katedrze wawelskiej zostaje koronowana na króla Polski. Poddani składają jej hołd. Pierwszym rozkazem króla jest ułaskawienie zamachowca Cztana z Borowiny. Wkrótce Jadwiga powierza mu misję chrystianizacji Litwy. Jako Król zostaje powitana przez poddanych. Otrzymane podarki nakazuje zamienić na misy grosza dla biednych. Czas mija, a Wilhelm nie przybywa o Polski. Jadwiga czuje się osamotniona. Margit i Erzebet są dla niej dużym wsparciem. Tymczasem Spytek knuje za jej plecami, realizując bez względu na wszystko swój plan wydania Jadwigi za litewskiego księcia Jogaiłę, nie licząc się z uczuciami królowej, która szczerze mu zaufała.

Rok 1385. Trwa sroga zima. Jadwiga zadbała o poddanych, ale zapasy na Wawelu się kończą. Mimo śniegów do Krakowa dociera orszak. Jadwiga ma nadzieję, że to jej ukochany Wilhelm, ale okazuje się, że to Litwini na czele ze Skirgiełłą. Przywożą podarki dla króla, ale również podstępem przemycają na Wawel pogańską czarownicę i nałożnicę Jogaiły - Raganę, która ma na jego rozkaz szpiegować polską władczynię i rzucić na nią urok. Tymczasem Jadwiga nie ma pojęcia, jaki jest powód wizyty Litwinów. Wojewoda Spytek brnie w dalsze kłamstwa i manipuluje dobrą władczynią. W rozmowach z urzędnikami zarzeka się, że w małżeństwie Jadwigi i Jogaiły widzi spełnienie swych snów o potędze Polski. Jadwiga jest przerażona, gdy poznaje powód przyjazdu Litwinów. Jest oburzona. Zdradzili ją wszyscy, którym po raz kolejny zaufała. Została postawiona przed dokonanym wyborem. Mimo rozpaczy, z godnością przyjmuje posłów. Nie zamierza jednak dłużej zostawać na Wawelu, wśród wrogów, którzy nie liczą się z jej zdaniem. Jadwiga modli się przed czarnym krucyfiksem i prosi Boga, by do niej przemówił. Dziewczyna podejmuje decyzję o powrocie do Budy. Spytek nie chce do tego dopuścić. Jadwiga jest mu potrzebna do realizacji planu - osadzeniu Litwina na polskim tronie. Jest jednak świadom tego, że jako zdrajca nie dostanie się przed jej oblicze. Honorowa królowa gardzi knowaniami i kłamstwem. Wojewoda planuje więc kolejną intrygę. Fałszywie korzy się przed Władysławem Opolczykiem i prosi go o pomoc. Książę przekonuje królową by wysłuchała Spytka. Jadwiga ustępuje, ale na razie nie jest w stanie znów zaufać wojewodzie, który nie zamierza porzucić swych planów ani naprawić błędów. Jadwiga znajduje pomoc u Opolczyka, który przyrzeka jej, że sprowadzi Wilhelma. Jadwidze zaś radzi by zwodziła panów polskich, iż rozważa małżeństwo z Litwinem. Gniewosz z Dalewic zajmuje się przygotowaniem domu w Krakowie dla Wilhelma. O pomoc zostaje poproszony też Jan z Kleparza. Córki Przedbora z Brzezia: Śmichna i Mścichna zostają dwórkami Jadwigi. Margit nie wie, czy można im ufać. Jadwiga boi się, że nie mogą już zaufać nikomu na Wawelu. Mimo to jest dla wszystkich życzliwa i znosi wszystko z godnością. Opolczyk przekazuje królowej obraz, rzekomo od Wilhelma. Śmichna podsłuchuje i odkrywa prawdę. Mówi o tym Jadwidze, za co zostaje wyrzucona z Wawelu, ale wkrótce powraca. Razem z siostrą pomagają Jadwidze. Panowie polscy uparcie dążą do małżeństwa Jadwigi z Litwinem. Gniewosz z Dalewic mówi królowej, że może się przed tym uratować, jeśli ona i Wilhelm skonsumują małżeństwo. Pełka po bójce z Niemierzą, umiera. Cudka wyrzeka się Niemierzy i wyrzuca go z domu. Jadwiga jest zrozpaczona, gdy dowiaduje się, że jej matka zgodziła się na układ z Litwą. Ku przerażeniu urzędników, Jadwiga znika z Wawelu. Udaje się bowiem do Sącza, by się modlić. W drodze, nad rzeką, podczas modlitwy, dziewczynie ukazuje się duch jej prababki i imienniczki, królowej Jadwigi Kaliskiej. Zmarła królowa wyjawia prawnuczce, że Bóg wybrał ją do ważnego zadania, oraz by ufała Matce Bożej, powróciła na Wawel, tam modliła się i czekała na znak. Pod wpływem tego widzenia, Jadwiga wraz z dwórkami wraca na Wawel. Organizuje wielką uroczystość na zamku z okazji Święta Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Czyni też przygotowania do ślubu z Wilhelmem. Nakazuje Dymitrowi sprowadzenie polskiej korony z Budy na koronację jej męża. Dymitr jest wściekły. Podjudza pozostałych, by wspólnie nie dopuścili do tego ślubu. Inni urzędnicy zrozumieli jednak swój błąd i nie chcą zmuszać Jadwigi do ślubu z poganinem. Tymczasem na Litwie, zawiązana zostaje Unia w Krewie. Księżna Julianna oświadcza Jagielle, że wyjeżdża do monsteru i więcej jej nie zobaczy. Jagiełło jest smutny i płacze. Tymczasem czarownica Ragana wciąż knuje na Wawelu i próbuje rzucać klątwy na Jadwigę. Gdy nieubłaganie zbliża się czas pełnoletności królowej, do polskiej stolicy przybywa jej ukochany. Dymitr z Goraja zamyka przed nim bramy. Po powrocie z Krewa, Spytek, gdy dowiaduje się o obrocie spraw, jest rozjuszony. Po raz kolejny próbuje manipulować Jadwigą. Ucieka się do gróźb i podnosi na nią głos. Jadwiga jest oburzona jego knowaniami. Wilhelm zatrzymuje się w domu przygotowanym przez Gniewosza. Jadwiga otrzymuje od niego kolejny podarek - białego konia. Postanawia jechać na nim na przejażdżkę, jednak koń jest niespokojny i o mało co nie dochodzi do wypadku. Niemierza staje się wiernym rycerzem królowej. Prosi ją, by przywróciła na Wawel jego matkę. Jadwiga rozmawia z Cudką o Litwie. Kobieta błaga ją, by wybrała Jagiełłę i ochrzciła pogan. Jadwiga jest rozdarta. Nie wie, co jest znakiem od Boga, który kandydat na męża jest właściwy dla niej i dla królestwa. Margit odkrywa, że obraz nie był od WIlhelma, a wkrótce także, że to nie on pisze listy do Jadwigi, ale Luca Visconti. Śmichna i Mścichna również prowadzą śledztwo i dochodzą do podobnych wniosków. Margit uważa, że z dwojga złego, lepszy jest Jagiełło. Tymczasem Wilhelm rozdaje jałmużnę mieszkańcom Krakowa i udaje się na pielgrzymkę pokutną na Skałkę zgodnie ze zwyczajem koronacyjnym. Lud stolicy widzi w nim króla. Wilhelm i Jadwiga wspominają siebie nawzajem z dziecięcych lat. Książę postanawia zawalczyć o ukochaną w rycerski sposób. Jadwiga pragnie go zobaczyć, jednak urzędnicy do tego nie dopuszczają. Wkrótce na Wawel przybywa żona Władysława Opolczyka, księżna Eufemia Mazowiecka. Energiczna księżna robi na wszystkich duże wrażenie. Opór Jadwigi względem małżeństwa z Jagiełłą maleje, jednak Eufemia przekonuje ją, że nie powinna ustępować, tylko połączyć się ze swym ukochanym. Księżna wymyśla kolejne fortele, mające na celu zorganizowanie schadzki ukochanych. Opolczyk i Gniewosz chcą by odbyło się to w klasztorze franciszkanów. WiIlhelm czeka na umiłowaną Jadwigę. Rozwścieczony Dymitr podstępem zamyka jednak królową w jej komnacie. Jadwiga jest zrozpaczona, przerażona i wściekła. Chwyta za topór i usiłuje nim sforsować drzwi. Wkrótce musi jednak ustąpić.

Rok 1386. Jadwiga wie, że nie uchroni się przed małżeństwem z poganinem. Pociesza ją myśl o chrystianizacji ostatniego pogańskiego kraju w Europie. Boi się jednak, że wychodząc na Jagiełłę, popełni grzech bigamii. Eufemia wciąż widzi szansę na ratunek. Sytuacja wydaje się jednak zupełnie bez wyjścia. Królowa wysyła Zawiszę z Oleśnicy na Litwę, by sprawdził, czy Jagiełło rzeczywiście przypomina niedźwiedzia, jak o nim mówiono. Książę przyjmuje posłańca w łaźni. Tymczasem królowa Jadwiga uczy się sztuki władania mieczem.^[22]

Obsada

Główna obsada

Aktor ^[18]^[23]	Rola	Opis	Seria
Dagmara Bryzek	Królowa Jadwiga Andegaweńska	Król Polski z dynastii Andegawenów. Córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki. Prawnuczka Władysława Łokietka.	od 3^[24]
Amelia Zawadzka
Natalia Wolska
Wasyl Wasyłyk	Książę Jagiełło	Syn Olgierda Giedyminowica, bratanek królowej Aldony Anny i wnuk Giedymina. Wielki książę litewski.	od 3
Bruno Rajski	Książę Jagiełło		2
Katarzyna Czapla	Królowa Matka Elżbieta Łokietkówna	Siostra Kazimierza Wielkiego i matka Ludwika Węgierskiego. Babka Jadwigi Andegaweńskiej. Królowa Węgier i „starsza królowa Polski”. Regentka Królestwa Polskiego.	od 1
Kamil Siegmund	Król Ludwik Węgierski	Syn Elżbiety Łokietkówny i Karola Roberta. Ojciec Jadwigi Andegaweńskiej. Król Węgier i Polski.	od 1
Jan Hrynkiewicz			2
Filip Pilarski			2
Filip Dziwiszek			1
Mateusz Król	Król Kazimierz III Wielki	Ostatni król Polski z dynastii Piastów	1
Andrzej Hausner	Król Kazimierz III Wielki	Ostatni król Polski z dynastii Piastów	od 2^[b]
Marta Bryła	Królowa Aldona Anna Giedyminówna	Pierwsza żona Kazimierza Wielkiego. Księżniczka litewska i królowa Polski	1–2^[c]^[20]
Aleksandra Przesław	Królowa Adelajda Heska	Druga żona Kazimierza Wielkiego, królowa Polski	2
Halina Łabonarska	Królowa Matka Jadwiga Kaliska	Królowa Polski, matka Kazimierza Wielkiego, żona Władysława Łokietka	od 1^[d]

Rodzina królewska

Aktor^[18]^[23]	Rola	Opis	Seria
Dynastia Andegawenów
Małgorzata Buczkowska	Królowa Elżbieta Bośniaczka	Żona Ludwika Węgierskiego. Matka Jadwigi Andegaweńskiej. Królowa Węgier i niekoronowana królowa Polski	od 3
Olga Madejska	Królowa Maria Andegaweńska	Córka Ludwika Andegaweńskiego i Elżbiety Bośniaczki. Siostra Jadwigi Andegaweńskiej. Królowa Węgier.	od 3
Justyna Zielska
Nadia Gałzińska
Antonina Litwiniak	Królewna Katarzyna Andegaweńska	Córka Ludwika Andegaweńskiego i Elżbiety Bośniaczki. Siostra Jadwigi Andegaweńskiej. Królewna węgierska.	od 3
Bartłomiej Zieliński	Królewicz Andrzej Andegaweński	Syn Elżbiety Łokietkówny i Karola Roberta. Królewicz węgierski i książę Kalabrii.	1
Wiktor Benicki	Królewicz Stefan Andegaweński	Syn Elżbiety Łokietkówny i Karola Roberta. Królewicz węgierski.	1
Filip Dziwiszek	Królewicz Stefan Andegaweński		2
Jan Krzysztof Szczygieł	Król Karol I Robert	Mąż Elżbiety Łokietkówny, ojciec Ludwika Węgierskiego. Dziadek Jadwigi Andegaweńskiej. Król Węgier.	1
Dynastia Piastów
Wiesław Wójcik	Król Władysław I Łokietek	Król Polski, ojciec Kazimierza Wielkiego i pradziadek Jadwigi Andegaweńskiej.	1–2^[c]
Marta Wiśniewska	Królewna Elżbieta Kazimierzówna	Córka Kazimierza Wielkiego i Aldony Anny. Królewna polska i księżna pomorska.	2
Gabriela Świerczyńska			1
Julia Młynarczyk			1
Martyna Dudek	Królewna Kunegunda Kazimierzówna	Córka Kazimierza Wielkiego i Aldony Anny. Królewna polska i elektorowa brandenburska.	2
Emilia Rostek			1
Wiktoria Zembrzycka			1
Aleksandra Nowosadko	Królowa Jadwiga żagańska	Czwarta żona Kazimierza Wielkiego. Księżniczka żagańska i królowa polska.	2
Anna Grycewicz	Księżna Kunegunda Łokietkówna	Siostra Kazimierza Wielkiego i matka Bolka Małego. Księżna świdnicka.	1–2^[c]
Zbigniew Suszyński	Książę Władysław Opolczyk	Palatyn węgierski, wielkorządcą Królestwa Polskiego, namiestnik Rusi Halickiej	od 3
Grażyna Szapołowska	Księżna Eufemia mazowiecka	Druga żona Władysława Opolczyka. Księżna opolska.	od 3
Miłosz Kwiecień	Książę Kaźko IV Słupski	Wnuk Kazimierza Wielkiego, syn Elżbiety Kazimierzówny. Książę pomorski.	2
Krzysztof Rogucki	Książę Kaźko IV Słupski		2
Andrzej Popiel	Książę Bolko II Mały	Syn Kunegundy Łokietkówny. Książę świdnicko-jaworski.	1–2
Ewelina Pankowska	Księżna Agnieszka Habsburżanka	Żona Bolka II Małego. Księżna świdnicko-jaworska.	1–2
Michał Wolny	Książę Henryk II Świdnicki	Brat Bolka II Małego. Ojciec Anny Świdnickiej. Książę świdnicki.	2
Natalia Wolska	Cesarzowa Anna Świdnicka	Córka Henryka II Świdnickiego. Wychowanka Bolka II Małego. Trzecia żona Karola IV Luksemburskiego. Cesarzowa rzymska, królowa czeska i księżniczka świdnicka.	2
Julia Gawrysiuk	Cesarzowa Anna Świdnicka		2
Maciej Pesta	Książę Siemowit IV Mazowiecki	Pretendent do polskiego tronu.	od 3
Dorota Kuduk	Księżna Konstancja Świdnicka	Córka Kunegundy Łokietkówny. Księżniczka świdnicka i księżna głogowska.	1
Ireneusz Pastuszak	Książę Przemysł Sieradzki	Bratanek Władysława Łokietka. Książę Sieradza.	1
Jan Wieczorkowski	Książę Władysław Garbaty	Bratanek Władysława Łokietka. Książę Łęczycy.	1
Przemysław Furdak	Książę Henryk V Żelazny	Ojciec Jadwigi Żagańskiej. Książę Żagania.	2
Marek Siudym	Książę Henryk I Jaworski	Stryj Bolka II Małego. Książę Jawora.	2
Adam Turczyk	Książę Bogusław V Pomorski	Mąż Elżbiety Kazimierzówny. Książę pomorski.	2
Piotr Jeleń	Książę Ludwig VI Rzymianin	Mąż Kunegundy Kazimierzówny. Elektor Brandenburgii.	2
Damian Kulec	Książę Warcisław V Pomorski	Brat Bogusława V Pomorskiego. Książę pomorski.	2
Dynastia Habsburgów
Kacper Gaduła-Zawratyński	Książę Wilhelm Habsburg	Narzeczony Jadwigi Andegaweńskiej. Książę austriacki.	od 3
Antoni Zakowicz
Bruno Tomczyk
Wojciech Niemczyk	Książę Leopold III Habsburg	Ojciec Wilhelma Habsburga. Książę austriacki	od 3
Patrycja Soliman	Księżna Viridis Visconti	Matka Wilhelma Habsburga. Księżniczka mediolańska i księżna austriacka.	od 3
Jakub Fret	Książę Luca Visconti	Kuzyn Wilhelma Habsburga. Książę włoski.	od 3
Dynastia Giedyminowiczów
Bohdan Graczyk	Wielki książę litewski Giedymin	Wielki książę litewski, założyciel dynastii Giedyminowiczów. Ojciec Aldony Anny, Olgierda i Kiejstuta. Dziad Władysława Jagiełły.	1
Wojciech Żołądkowicz	Książę Olgierd Giedyminowic	Ojciec Władysława Jagiełły i brat Aldony Anny. Książę litewski.	od 1
Dorota Naruszewicz	Księżna Julianna Twerska	Żona Olgierda i matka Władysława Jagiełły. Wielka księżna litewska.	od 3
Antoni Sałaj	Książę Skirgiełło	Syn Olgierda i Julianny. Brat Jagiełły.	od 3
Emma Giegżno	Księżniczka Aleksandra Olgierdówna	Córka Olgierda i Julianny. Siostra Jagiełły.	od 3
Przemysław Kowalski	Książę Korygiełło	Syn Olgierda i Julianny. Brat Jagiełły.	od 3
Jakub Mazurek	Książę Kiejstut Giedyminowic	Stryj Władysława Jagiełły i brat Aldony Anny. Książę litewski.	od 1
Ihor Aronov	Książę Witold Kiejstutowicz	Syn Kiejstuta. Kuzyn Jagiełły.	od 3
Adrianna Kućmierz	Księżna Anna Światosławowna	Żona Witolda.	od 3
Anya Zalevskaya	Księżniczka Maria Olgierdówna	Córka Olgierda i Julianny.	od 3
	Księżniczka Helena Olgierdówna	Córka Olgierda i Julianny.	od 3
Andrey Zhuravsky	Wojdyłło	Szwagier Jagiełły, bojar litewski i mąż Marii Olgierdówny.	od 3
Dynastia Luksemburgów
Jan Marczewski	Cesarz Karol IV Luksemburski	Mąż Anny Świdnickiej i Elżbiety Pomorskiej. Król Czech i cesarz rzymski.	1–2
Saniwoj Król	Cesarz Karol IV Luksemburski		1–2
Saniwoj Król	Król Jan Luksemburski	Ojciec Karola IV Luksemburskiego. Król Czech.	1
Maksymilian Dobrowolski	Królewicz Zygmunt Luksemburski	Syn Karola IV Luksemburskiego i narzeczony Marii Andegaweńskiej. Królewicz czeski.	od 3

Urzędnicy królewscy, szlachta, rycerze oraz związani z dworem

Aktor^[18]^[23]	Rola i opis	Seria
Wawel
Michalina Sosna	Krystyna Rokiczana, morganatyczna trzecia żona króla Kazimierza	2
Joanna Kwiatkowska-Zduń	Cudka z Rzochowa, córka Pełki z Sieciechowa, żona Niemierzy z Gołczy i kochanka króla Kazimierza i matka jego nieślubnych synów	od 3
Paulina Lasota		1–2
Marcelina Chlebna		1^[e]
Adrian Brząkała	Pełka Kazimierzowic, nieślubny syn króla Kazimierza i Cudki	od 3
Karol Czajkowski	Niemierza Kazimierzowic, nieślubny syn króla Kazimierza i Cudki i mąż Heleny Reibnitz.	od 3
Sławomir Orzechowski	Spycimir Leliwita, kasztelan krakowski, ojciec Jaśka z Melsztyna	1–2
Marcin Rogacewicz	Jasiek z Melsztyna, rycerz Kazimierza i mąż Ofki, ojciec Spytka II	od 1
Wiktoria Wolańska	Ofka z Książa, żona Jaśka z Melsztyna	1-2
Aleksander Kaleta	Spytek II z Melsztyna, syn Jaśka i Ofki, mąż dwórki Elżbiety Lackfi	od 3
Gabriela Całun	Jadwiga Melsztyńska z Pileckich, córka Jaśka i Ofki, żona Ottona Pileckiego i matka chrzestna Jagiełły.	od 3
Izabela Noszczyk	Bogna z Książa, stryjna Ofki	1–2
Izabela Noszczyk	Krystyna Biecka, ochmistrzyni dworu królowej Jadwigi Andegaweńskiej	od 3
Andrzej Mastalerz	Dymitr z Goraja, podskarbi	od 3
Dariusz Kowalski	Gniewosz z Dalewic, podkomorzy	od 3
Tomasz Sapryk	Kanclerz Zbigniew ze Szczyrzyca	1–2
Robert Gonera	biskup krakowski Jan Grot	1–2
Artur Dziurman	biskup krakowski Jan Bodzęta z Jankowa herbu Poraj	2
Arkadiusz Cyran	biskup krakowski Jan Radlica, medyk Ludwika Węgierskiego i opiekun Jadwigi Andegaweńskiej	od 3
Piotr Dąbrowski	Arcybiskup Gnieźnieński Bodzanta	od 3
Agnieszka Mandat	Katarzyna Pilecka, żona Spycimira Leliwity, przyjaciółka królowej Jadwigi Kaliskiej i matrona na dworze Aldony Anny i Adelajdy	1–2
Andrzej Musiał	Sędziwój z Szubina, wojewoda kaliski	od 3
Arkadiusz Detmer	Przedbor z Brzezia, marszałek dworu Jadwigi Andegaweńskiej	od 3
Aleksandra Nieśpielak	Felicja, siostra Przedbora z Brzezia, matrona na dworze królowej Jadwigi Andegaweńskiej	od 3
Piotr Nowak	Jan Jura, podkomorzy, kasztelan krakowski, mąż dwórki Jutty	2
Grzegorz Wons	Marcin z Rajska, kanonik Segedynu, mentor Ludwika Węgierskiego i Jadwigi Andegaweńskiej	od 2
Leszek Zduń	Janko z Czarnkowa, kronikarz	2
Adam Bobik	Mnich Wojciech, spowiednik królowej Aldony i Adelajdy	od 1
Wenanty Nosul	Eliasz, mnich i medyk	1–2
Łukasz Dąbrowski	Ojciec Tomasz	od 3
Violetta Arlak	Bożena Tęczyńska, dalsza kuzynka Jana Grota	1–2
Wojciech Stolorz	Jan z Tarnowa, kuzyn Spytka II z Melsztyna	od 3
Andrzej Deskur	Arcybiskup Gnieźnieński Jarosław Bogoria	1–2
Krzysztof Wrona	Pełka z Sieciechowa, kasztelan kaliski, ojciec Cudki i mąż Małgorzaty Tęczyńskiej	1–2
Piotr Gawron-Jedlikowski	Niemierza z Gołczy, mąż Cudki, ochmistrz i poseł króla	1-2
Marcin Rudziński	Arcybiskup Gnieźnieński Janisław Korab	1
Piotr Ligienza	Mikołaj Ligęza, podczaszy, marszałek dworu, doradca króla, syn Jana Ligęzy	1–2
Jacek Kopczyński	Grzegorz Nekanda, marszałek dworu, narzeczony Bożeny Tęczyńskiej	1
Paweł Janyst	Arcybiskup Gnieźnieński Janusz Suchywilk ze Strzelec, siostrzeniec Jarosława Bogorii, doradca Kazimierza	od 1
Miron Jagniewski	Paszek, sekretarz i siostrzeniec Jana Grota, nauczyciel księżniczki Anny Świdnickiej	1–2
Paulina Kondrak	Jagna z Melsztyna, córka Spycimira Leliwity	1–2
Marianna Zydek	Małgorzata Tęczyńska, córka Bożeny Tęczyńskiej, żona Pełki z Sieciechowa i kochanka króla Kazimierza	1–2
Piotr Furman	Mikołaj z Alwernii	od 3
Hubert Bronicki	Hanul	od 3
Jan Dravnel	Edmundas, rycerz Olgierda	1–2
Stanisław Zatłoka	Biskup krakowski Nankier Kołda	1
Sławomir Holland	Podczaszy Jan Ligęza, ojciec Mikołaja Ligęzy	1
Jakub Mróz	Giovanni, nauczyciel tańca z Włoch, ukochany Jagny	1
Hubert Wróblewski	Karl z Wiesbaden, medyk królowej Adelajdy, ukochany Jagny	2
Joanna Osyda	Jolenta, nieślubna córka króla Kazimierza, żona rycerza Hasso Wedla	2
Blanka Wiatrowska		1
Szymon Kołodziej	Jan z Kleparza, domniemany syn króla Kazimierza	od 3
Tomasz Ciachorowski	Herman z Opatowca, doradca króla Kazimierza, wielkorządca krakowski	2
Marek Richter	Oliwier Ratold, sędzia na dworze węgierskim, doradca królowej Elżbiety Łokietkówny	2
Lech Mackiewicz	Jan Mądrostka, sędzia	2
Mateusz Kmiecik	Idzi, podczaszy	1–2
Karol Biskup	Piotr Szafraniec marszałek, mąż dwórki Ody, ojciec Piotra Szafrańca Seniora	2
Bartosz Roch Nowicki	Piotr Szafraniec Junior, syn Piotra Szafrańca i dwórki Ody	od 3
Rafał Rosiak	Trzebor z Kończyska	1
Bartosz Adamczyk	Krajczy Adam	1–2
Bartłomiej Cabaj	Andrzej z Tęczyna, syn Bożeny Tęczyńskiej	2
Jakub Głukowski	Jan z Tęczyna, syn Andrzeja	od 3
Michał Sitarski	Dobiesław z Kurozwęk, kasztelan wiślicki, szpieg Ludwika Węgierskiego	od 1
Jan Kowalewski	Biskup krakowski Zawisza z Kurozwęk, syn Dobiesława	od 1
Mariusz Drężek	Krystyn z Ostrowa, ochmistrz dworu królowej Jadwigi Andegaweńskiej	od 3
Jarosław Witaszczyk	Domarat z Pierzchna	od 3
Czesław Bogdański	Mszczuj z Chrzelowa wojewoda sandomierski	2
Wiesław Zdanowicz	Piotr Nosal kasztelan sandomierski	2
Tadeusz Chudecki	podskarbi Świętosław Pałuka	1–2
Maciej Robakiewicz	Adam z Książa, opiekun Ofki	1
Mateusz Lisiecki-Waligórski	Mikołaj z Biechowa	2
Maciej Grzybowski	Władysław z Wilhelmowa	2
Michał Czachor	Otton z Pilczy, syn Katarzyny, starosta Rusi, mąż Jadwigi Melsztyńskiej	od 1
Piotr Michalski	Kunat, rzeźbiarz z Hesji	2
Wojciech Dmochowski	Błażej z Rajska, kuzyn Marcina, szpieg króla Ludwika Węgierskiego	2
Jacek Ryś	Maciej Borkowic, przywódca konfederacji wielkopolskiej, syn Przybysława, brat dwórki Heleny	2
Zbigniew Dziduch	Beniamin z Kołdrębia	2
Świdnica
Stanisław Sygitowicz	Rudiger von Bolcze, marszałek Bolka	2
Ziemowit Wasielewski	Podczaszy Zygfryd	2
Jerzy Światłoń	Sędzia dworski Kiczold Hoberg	2
Bartosz Głogowski	Nikel Bolz, ochmistrz w Świdnicy	2
Mateusz Mosiewicz	Guncel Reibnitz, rycerz Bolka, mąż dwórki Heleny	2
Aleksander Mikołajczak	burgrabia Kekelon Czirn	2
Łukasz Węgrzynowski	Peter Zedlitz, protoniusz w Świdnicy	2

Dwórki i służący

Aktor^[18]^[23]	Rola i opis	Seria
Małgorzata Kozłowska	Margit, dwórka królowej Jadwigi Andegaweńskiej	od 3
Emma Herdzik	Elżbieta Lackfi, dwórka królowej Jadwigi Andegaweńskiej, żona kasztelana Spytka II	od 3
Izabela Baran	Śmichna, córka Przedbora z Brzezia, dwórka królowej Jadwigi Andegaweńskiej	od 3
Anna Biernacik	Mścichna, córka Przedbora z Brzezia, dwórka królowej Jadwigi Andegaweńskiej	od 3
Karina Seweryn	Egle, dwórka Królowej Aldony Anny i Adelajdy	1–2
Agata Bykowska	Gabija, kucharka litewska, ochmistrzyni, żona wójta krakowskiego Mikołaja Jegera	1–2
Karolina Kominek	Oda, dwórka królowej Adelajdy i Jadwigi Żagańskiej, żona marszałka Piotra Szafrańca	2
Hanna Wojak	Jutta, dwórka królowej Adelajdy i Jadwigi Żagańskiej, żona Jana Jury	2
Gabriela Chojecka	Audre, córka Egle, podkuchenna	1–2
Miłosz Kwiecień	Maciek z Bartnicy, psiarczyk, podłowczy, justycjariusz	1
Olaf Marchwicki		1
Maksymilian Michasiów		od 2
Ilona Korycka	Dwórka Halszka, żona Mikołaja Ligęzy	1
Dagmara Bąk	Dwórka Helena z Sierakowa, żona Guncela	1–2
Magda Groszek	Helena Reibnitz, córka dwórki Heleny i Guncela, żona Niemierzy Kazimierzowica i kochanka Pełki Kazimierzowica	2
Kinga Jasik		od 3
Zofia Schwinke	Ilona, dwórka królowej Elżbiety Łokietkówny	od 1
Renata Berger	Stanisława, dwórka królowej Jadwigi Kaliskiej	1
Aleksandra Ciejek	Dwórka Manita	2
Monika Radziwon	Służka Kachna	1–2
Helena Chorzelska	Służka świdnicka Weronika Schwarz	1–2
Mikołaj Klimek	Kunczko, sługa Bolka Małego	2
Dominika Kryszczyńska	Machna ze Szczyrzyca, siostrzenica kanclerza Zbigniewa, kochanka króla Kazimierza	1
Beata Chyczewska	Klara Pukar, dwórka królowej Elżbiety Łokietkówny	od 2
Monika Domowicz	Anda, dwórka królowej Elżbiety Łokietkówny	od 1
Karolina Szczepanowska	Służka węgierska	2
Dagmara Brodziak	Służka Femka	1–2
Dominika Buczek	Służka węgierska Gizela	od 2
Małgorzata Regent	Służka węgierska Rezeda	2
Karol Kunysz	Posłaniec króla Ludwika Węgierskiego	od 3
Magdalena Łamża	Służka świdnicka Dorota	2
Mirosław Kupiec	Kuchmistrz	1
Kordian Rekowski	Radosław, przyjaciel Niemierzy z Gołczy	1
Robert Zawadzki	Amadej, sługa królowej Elżbiety Łokietkówny	1
Grzegorz Woś	Sługa Śmil, służący króla Kazimierza	1–2
Arkadiusz Machel	Łaziebny Opanasz, sługa Władysława Jagiełły	od 3
Paulina Masiak	Ilza, dwórka księżnej Agnieszki i księżniczki Anny Świdnickiej	2
Marcin Gaweł	Kucharz Węgierski	1
Sebastian Perdek	Dobiesław, sługa Katarzyny Pileckiej	1–2
Mirosław Jękot	Kuchmistrz	1–2
Grzegorz Kowalczyk	Stajenny Rafał	od 1
Ryszard Jabłoński	Kucharz Wojtek	2
Krzysztof Pyziak	Kucharz Jakusz	2
Kacper Lech	Kuchcik Grzymek, mąż Urszuli	od 1
Marcin Bubółka	Kuchcik Miłek	1–2
Sylwia Skrzypczak	Służka Ofki	2
Małgorzata Rytel	Służka Jolenty	2
Mieszko Barglik	Konrad, sługa Guncela	2
Marek Karpowicz	Jaxa, strażnik	1–2
Krzysztof Chudzicki	Boxa, strażnik	1–2
Arkadiusz Smoleński	Giermek Jakuba z Biskupic Jakusz z Obrzycka	2
Igor Korus	Strażnik wawelski	od 2
Sylwia Skrzypczak	Służka Pela	2
Bartłomiej Gola	Sługa króla Ludwika Węgierskiego	od 3
Aleksandra Spyra	Niania litewska	od 3
Wojciech Andrzejczuk	Sługa Cesarza Karola IV Luksemburskiego	2
Dominik Szarawacki	Sługa Macieja Borkowica	2
Sebastian Grygo	Sługa księcia Władysława Opolczyka	od 3
Daria Krzyżaniak	Służka wawelska	od 3
Sławomir Mandes	Sługa księcia Skirgiełły	od 3
Michał Wilk	Sługa Mikołaja z Alwernii	od 3
Marek Pituch	Sługa księcia Skirgiełły	od 3
Artur Paczesny	Lisica, sługa Jagiełły	od 3
Hubert Podgórski	Przecław / Sługa wawelski	od 2
Piotr Wiszniowski	Witowit, wojownik litewski	1-od 3

Inni bohaterowie

Aktor^[18]^[23]	Rola i opis	Seria
Anna Terpiłowska	Esterka Małach, kochanka króla Kazimierza, bratanica karczmarza Samuela, karczmarka i żona Nikodema.	od 2
Zbigniew Waleryś	Karczmarz Samuel, stryj Esterki	1–2
Marcin Miodek	Nikodem, mąż Esterki	od 2
Stefan Knothe	biskup warmiński	od 3
Maciej Makowski	Andrzej Wierzynek, syn Mikołaja Wierzynka, kupiec krakowski	od 3
Karolina Piechota	Przekupka Rozalia, żona Charcika, narzeczona Józefa	1
Bartłomiej Nowosielski	Garncarz Józef z Prądnika, narzeczony Rozalii	1
Karolina Porcari	Bella, była narzeczona Mikołaja Ligęzy	2
Maurycy Popiel	Arunas Szymon, dawna miłość królowej Anny, zakonnik	1
Paweł Rusinowski	Kapłan Znicz	od 3
Natalia Lesz	Ragana, litewska kapłanka	od 3
Aleksandra Grzelak	Barbara Dunin, rozbójniczka, ukochana Jaśka z Melsztyna	1
Jasper Sołtysiewicz	Gedko z Sandomierza, przyjaciel Jaśka z Melsztyna	1
Karol Zakrzewski	Witautas, kupiec litewski, krewny Gabiji	1–2
Łukasz Pawłowski	Kupiec Filip	2
Mateusz Burdach	Bogdan, sokolnik, krewny przekupki Rozalii, ukochany Audre	2
Jan Cięciara	Bogdan, sokolnik, krewny przekupki Rozalii, ukochany Audre	1
Ludmiła Warzecha	Babka	1
Maciej Mikołajczyk	Stasiek z Wierzbina	1
Jan Franasowicz	Minstrel	1
Wojciech Czerwiński	Kat Jędrzej, kuzyn Rozalii, mąż Meli	1–2
Maja Wachowska	Krasna. kochanka króla Kazimierza	2
Wojciech Starostecki	Kupiec Jarzynka	1–2
Dominik Bąk	Mszczuj	1
Michał Gadomski	Rozbójnik Krystyn z Samborca	1
Sławomir Głazek	Przeor z Tyńca	1
Katarzyna Radochońska	Karczmarka Mela z Warszawy, żona kata Jędrzeja	1–2
Marek Kasprzyk	Gospodarz Stach z Warszawy, przyjaciel Meli	1–2
Mariusz Ostrowski	Marcin Charcik, mąż przekupki Rozalii	1
Mariusz Ostrowski	Grabarz Filip	od 3
Dorota Chotecka-Pazura	Regina, mieszczka krakowska, żona Kacpra	1-2
Natalia Łągiewczyk	Urszula, córka Reginy i Kacpra, żona kuchcika Grzymka	od 3
Witold Wieliński	Garbarz Mszczuj	1–2
Tadeusz Kwinta	Opat Jan z Tyńca	1–2
Waldemar Kotas	Przybysław Borkowic z Sierakowa, ojciec dwórki Heleny i Macieja Borkowica	2
Dominik Łoś	Wójt krakowski Mikołaj Jeger, rajca w radzie miejskiej, mąż Gabiji	od 1
Marek Prażanowski	Mikołaj Wierzynek	2
Mateusz Kwiecień	Lewek z Olkusza, żupnik króla Kazimierza	1–2
Klaudiusz Kaufmann	Benesz, czeski szpieg Karola IV Luksemburskiego	2
Karol Drozd	muzyk Jan z Sącza	2
Krzysztof Konrad	Eberhard Muelheim, patrycjusz wrocławski	2
Adrian Wajda	Marcin, czeladnik	2
Izabela Bujniewicz	Przekupka Lenka, przyjaciółka Reginy i Gabiji	2
Sebastian Ziomek	Pomocnik karczmarza Samuela	2
Justyna Ducka	Dobruszka, żona Tyczki	1–2
Filip Milczarski	Tyczka, wesołek	1–2
Daniel Mosior	Pajda, wesołek	1–2
Daniel Guzdek	Gąsior, wesołek	1–2
Roch Siemianowski	Łowczy Teodor	1–2
Kacper Matula	Lubko	1–2
Ryszard Kluge	Tomasz Obruszny	1
Józef Grzymała	Rymwid	1
Stanisław Biczysko	medyk Piotr z Poznania	1
Marcin Sitek	Mściszek, strażnik lochów	2
Michał Włodarczyk	strażnik Niestrasz	1–2
Jerzy Janeczek	legat papieski Galhard de Carceribus	1
Cezary Nowak	Piotr le Puy	1
Piotr Wiszniowski	Witowit, Litwin	od 1
Michał Meyer	strażnik Roch	1
Michał Lewandowski	Hasso Wedel, rycerz cesarski i mąż Jolenty	2
Łukasz Mazurek	Wikariusz Marcin Baryczka	2
Kiril Denev	Eutyfron, rycerz Ludwika Węgierskiego	2
Dariusz Bronowicki	Kupiec Paweł / Szlachcic z Wielkopolski	od 2
Łukasz Pawłowski	Kupiec Paweł	od 3
Paweł Caban	Michał z Czacza / Zwolennik z Wielkopolski	od 2
Mariusz Laskowski	Saraj Isaden Oglu, ormiański kupiec	2
Rafał Szałajko	Wacław z Balic, udawany kuzyn Grzegorza Nekandy	2
Filip Krupa	Hińcza, oszust	2

Monarchowie, Krzyżacy i arystokracja z innych krajów

Aktor^[18]^[23]	Rola i opis	Seria
Karol Pocheć	Konrad Wallenrod	od 3
	Winrich von Kniprode	2
	Von Markward	1
Łukasz Pruchniewicz	Konrad Zöllner, wielki mistrz krzyżacki	od 3
Dariusz Siastacz	Vok Kravarz	1
Marcin Kiszluk	Piotr de Lusignan król Cypru	2
Paweł Tucholski	Guillaume de Machaut	2
Jacek Krautsorst	Konrad von Brunenstein/Aleksander von Kornre	1–2
Bartłomiej Krat	Ludolf von Koening/Henryk von Plauen	1–2
Łukasz Pruchniewicz	Heinrich von Beventin	2
Piotr Kaźmierczyk	Friedrich von Spira	2
	Dietrich von Altenburg	1
Przemysław Walich	Jakub z Biskupic, komtur Papowa Biskupiego	1–2
Rafał Ostrowski	Arnost, czeski szlachcic	2
Mateusz Wojtasiński	Syn Chana Berdi Beg	2

Epizodyczni

Aktor^[18]^[23]	Rola i opis	Seria
Radosław Chabowski	Kupiec	2
Ireneusz Kozioł	Rybak	2
Zbigniew Kasprzyk	Rybak	2
Wiesław Kowalski	starosta wrocławski Konrad Falkenhain	2
Ewa Pająk	Mieszczka krakowska	2
Łukasz Kornacki	Mnich z Tyńca	2
Paweł Stachowczyk	kmieć	2
Arkadiusz Wrzesień	Tatar	2
Jakub Kotyński	Tatar	2
Krzysztof Nowakowski	Szewczyk	2
Paweł Kleszcz	zwiadowca	2
Paulina Kinaszewska	mniszka klaryska	1
Tomasz Urbański	Duchowny	2
Robert Gondek	Inkwizytor	2
Bartosz Dermont	Zwiadowca, szpieg litewski	2
Marcin Włodarski	Heretyk świdnicki	2
Waldemar Czyszak	Niewidomy starzec	2
Daniel Pałubicki	Chłopak, złodziej chleba	2
Jakub Cendrowski	Chłopak z tłumu	2
Dorota Szperlak	Młoda kobieta	2
Marcin Sosnowski	zdrajca w Malborku	2
Zbigniew Borek	medyk	2
Oliwia Bosowska	Katka	2
Adam Szyszkowski	lichwiarz	1
Maciej Wilewski	Tomasz	1
Jakub Ulewicz	mężczyzna	1
Paweł Szczesny	zdradzany mąż	2
Marcelina Szczepaniak	Klientka	2
Ewa Domańska	Kobieta	2
Jakub Sielski	Młodzieniec śpiewający i deklamujący	2
Eliza Ratajczyk	Dziewczyna z Papowa	2
Joanna Król	Żona kowala	2
Rafał Rutowicz	Ogrodnik	2
Szymon Nowak	mężczyzna	2
Krzysztof Konrad	Murarz Starszy	2
Szymon Kołodziej	Murarz Młodszy	2

Emisja za granicą

Węgry

8 września 2018 Telewizja Polska sprzedała prawa do emisji serialu węgierskiej telewizji publicznej Duna Médiaszolgáltató na okres 3 lat. Węgierska wersja uzyskała nazwę Koronás sas, zaś emisja pierwszej serii rozpoczęła się w niedzielę – 23 czerwca 2019 o godz. 21.00 (po jednym odcinku tygodniowo) z węgierskim dubbingiem. 7 września zwiększono emisję do dwóch odcinków tygodniowo^[25].

Japonia

19 grudnia 2018 Telewizja Polska poinformowała, że serial będzie emitowany w Japonii^[26]. 1 października 2019 poinformowano, że japońska wersja uzyskała nazwę Daiō kajimyeshu ~Yokubō no vaveru-jō~ (jap. 大王カジミェシュ～欲望のヴァヴェル城～), zaś premiera będzie miała miejsce w grudniu tego samego roku, a odcinki zostaną wyemitowane od poniedziałku do piątku. W porównaniu od oryginalnej wersji, wersja japońska będzie liczyć 42 odcinki (2 polskie odcinki w jednym) po ok. 50 minut i zostanie wyemitowana z japońskimi napisami. Emisja japońskiej wersji językowej serialu ma związek ze 100. rocznicą nawiązania stosunków dyplomatycznych między Polską a Japonią^[27].

Odcinki specjalne

Korona królów: Zanim nastali Jagiellonowie

Korona królów: Zanim nastali Jagiellonowie to cykl czterech odcinków specjalnych będących rozszerzoną wersją 4 ostatnich odcinków drugiego sezonu serialu o krótki wstęp historyczny, przedstawiony przez Wojciecha Żołądkowicza - odtwórcę roli Księcia Olgierda Giedyminowicza i prezentera serialu dokumentalnego Korona królów: Taka historia.... Cykl został wyemitowany pomiędzy 2 września, a 5 września 2019 roku jako wprowadzenie do trzeciego sezonu serialu, którego emisja ruszyła tydzień później^[28].

Nr	Data pierwszej emisji	Tytuł odcinka^[28]
1	2 września 2019	Wielki król bez syna
2	3 września 2019	Sprawa śląska
3	4 września 2019	Testament Kazimierza Wielkiego
4	5 września 2019	Koszyce 1374

Korona królów: Od księcia do króla

Korona królów: Od księcia do króla to specjalny 25-minutowy odcinek serialu. Zgłębiał tajemnicę zdobycia władzy przez Kazimierza. Odcinek ten stanowi podsumowanie wydarzeń pierwszej serii serialu – od momentu zaręczyn Kazimierza z Anną do momentu śmierci jego matki Jadwigi^[29]. Premiera specjalnego odcinka miała miejsce 24 maja 2018, dzień po zakończeniu emisji pierwszego sezonu serialu^[30].

Korona królów: Taka historia...

Korona królów: Taka historia... to program mający na celu edukację historyczną. Premierowe odcinki emitowane są w piątki o godz. 18.30, począwszy od 7 września 2018 roku^[31].

Spis odcinków

Nr	Data pierwszej emisji	Tytuł odcinka

2 sezon Korony królów

1	7 września 2018	Pewnego razu w średniowiecznej Polsce
2	14 września 2018	Król w podróży czyli logistyka wypraw królewskich
3	21 września 2018	Od poganki do królowej. Aldona Anna Giedyminówna
4	28 września 2018	Kat w średniowiecznym Krakowie
5	5 października 2018	Wielka matka wielkiego króla. Jadwiga Kaliska
6	12 października 2018	Książę Bolko. Władca Świdnicy
7	19 października 2018	Nie od razu Kraków zbudowano...
8	26 października 2018	Pozycja kobiet w średniowieczu
9	2 listopada 2018	Memento Mori
10	9 listopada 2018	Doradcy królewscy
11	23 listopada 2018	Średniowieczny handel
12	30 listopada 2018	Rozrywki w średniowiecznym mieście
13	7 grudnia 2018	Ars medicina czyli jak leczono w średniowieczu
14	14 grudnia 2018	Mieczem czy słowem? Czyli wojny Kazimierza Wielkiego
15	28 grudnia 2018	Wokół stołu
16	4 stycznia 2019	Co z tymi Krzyżakami?
17	7 grudnia 2018	Dwór królewski, czyli blask majestatu
18	11 stycznia 2019	Sprawa Wschowy
19	25 stycznia 2019	Sądownictwo i porządek publiczny w XIV-wiecznej Polsce
20	1 lutego 2019	Biskup krakowski Jan Grotowic
21	8 lutego 2019	Czary, magia, zabobony
22	15 lutego 2019	Kochali się czy nie kochali
23	22 lutego 2019	Królestwo Polskie a Wittelsbachowie
24	1 marca 2019	Jasne, ciemne, dubeltowe lub marcowe
25	8 marca 2019	Król na łowach
26	15 marca 2019	Przed wielką Unią... Relacje polsko-litewskie w XIV wieku
27	22 marca 2019	Uniwersytet w Krakowie
28	29 marca 2019	Rozwody w średniowieczu
29	5 kwietnia 2019	Elżbieta Łokietkówna – żona, matka, królowa
30	12 kwietnia 2019	Szlachta, herby, rody
31	19 kwietnia 2019	Rycerstwo śląskie
32	26 kwietnia 2019	Cudzoziemcy za czasów Kazimierza Wielkiego
33	3 maja 2019	Duchowieństwo w XIV w.
34	10 maja 2019	Dynastia Luksemburgów
35	17 maja 2019	Andegawenowie
36	24 maja 2018	Kobiety Kazimierza
37	31 maja 2019	Sukcesja tronu polskiego
38	7 czerwca 2019	Uczta u Wierzynka

3 sezon Korony królów

39	6 września 2019	Pomnik Kazimierza Wielkiego^[28]
40	20 września 2019	Precz z Węgrami
41	27 września 2019	Wąż i krzyż - wieczna pamięć księcia Olgierda
42	4 października 2019	Ostatni krzyk mody
43	11 października 2019	Opolczyk - droga do namiestnika
44	18 października 2019	Służby specjalne
45	25 października 2019	Janko z Czarnkowa - kronikarz czy awanturnik
46	8 listopada 2019	Dziedzice i bękarci - dzieci w średniowieczu
47	15 listopada 2019	Wallenrodyzm
48	29 listopada 2019	Gadżeciarze – broń do walki, łowów i ozdoby

Założenia

Początkowo flagową produkcją historyczną Telewizji Polskiej miał być serial Korona królowej, którego scenarzystkami były Maria Ciunelis i Agata Danielowska, zaś konsultantem historycznym dr hab. Jerzy Pysiak^[32]. Projekt scenariusza Korony królowej został pozytywnie zaopiniowany przez profesorów Henryka Samsonowicza i Krzysztofa Ożóga^[32].

Serial zapowiadany był przez Telewizję Polską jako największa produkcja tej telewizji od 30 lat. Jej głównym celem ma być edukacja historyczna^[17]. Prezes TVP Jacek Kurski zaznaczył, że serial nie będzie tak wysokobudżetowy, jak zachodnie seriale historyczne^[33].

Odbiór

Serial Korona królów na początku jego emisji spotkał się ze zróżnicowanymi opiniami, w przeważającej części raczej negatywnymi. Szybko stał się obiektem licznych memów w Internecie^[34]. Obok krytycznych uwag dotyczących kwestii produkcyjnych i merytorycznych, zwracano uwagę na niewygórowane nakłady budżetowe oraz na uzasadnioną celowość tworzenia serialu ukazującego średniowieczną Polskę^[35]^[36]. Z uwagi na realizację serialu przez telewizję publiczną podporządkowaną rządowi PiS, w ramach ogłaszanej przez ten rząd polityki historycznej, odbiór serialu stał się w znacznej mierze pochodną poglądów politycznych i serial był broniony głównie przez prawicowych komentatorów sprzyjających rządowi, a także polityków PiS (m.in. Krystynę Pawłowicz), którzy krytykowali zarazem osoby krytykujące serial^[37]. Wśród nich, Michał Karnowski ocenił, że „historia Polski opowiadana jest z miłością, dumą, ale bez infantylizmu”, a krytyków nazwał cynicznymi „rechociarzami”^[37]. Serial TVP chwalony był także, a jego krytycy dezawuowani przez zespół Wiadomości TVP^[37]. Mimo to, część publicystów kojarzonych z prawicą, jak Łukasz Warzecha czy Sławomir Cenckiewicz również krytykowała poziom artystyczny i wykonanie serialu^[37]. Ujawniono wpis na Twitterze wiceministra kultury Pawła Lewandowskiego, że „zgnił”, kiedy zobaczył trzeci odcinek^[37]^[35].

W krytycznej opinii Tomasza Lisa reżyseria produkcji została oceniona jako kiepska, scenariusz – fatalny, scenografia – parciana, obsada – nędzna, kostiumy – kiepskie^[38]. Aneta Kyzioł w recenzji w tygodniku „Polityka” oceniła serial na 1 na 6 punktów, wyrażając opinię, że: „średniowiecze przypomina to z parodii Monty Pythona z tą różnicą, że tu wszystko jest na – bardzo – serio i są prawdziwe konie”^[39]. Negatywnie oceniła grę aktorską, charakteryzację i dialogi („nieporadni aktorzy w niedopasowanych perukach i kostiumach wygłaszają drewniane dialogi”)^[39]. Krytykowane jest m.in. luźne oparcie serialu na faktach, przez co serial porównywany jest do tureckiej telenoweli Wspaniałe stulecie. Widzowie zwracają uwagę na niekonsekwencje: np. Litwini w niektórych scenach rozmawiają ze sobą po litewsku, w innych po polsku^[33]. W związku z umiarkowanym budżetem serialu krytykowano, że dwór królewski składa się z „kilkunastu osób”, a ślub Kazimierza to „kameralna uroczystość w małej salce”^[39].

Przychylne zdanie o serialu wyraził Piotr Zaremba, który uznał zmasowaną krytykę serialu za motywowaną politycznie oraz według którego, przy pewnych niedoskonałościach produkcji, należy dostrzec jej pozytywy, które zaprezentowane w formie telenoweli historycznej ukazują dawną historię Polski szerokiej widowni^[40].

Według analizy branżowego portalu wirtualnemedia.pl, w pierwszym tygodniu emisji „Koronę królów” oglądało średnio 3,09 mln widzów. Dwa pierwsze odcinki historycznej telenoweli pokazane w Nowy Rok miały 3,71 mln oglądających, a średnia widownia odcinków emitowanych w dni powszednie wyniosła 2,61 mln osób. TVP1 w czasie emisji produkcji jest liderem rynku telewizyjnego w 4+^[41].

Logo ekranowe

Podczas premierowej i powtórkowej emisji każdego odcinka, logo stacji TVP1, TVP Polonia oraz TVP HD zmienia się z koloru białego na złoty^{[potrzebny przypis]}, nawiązując tym samym do czcionki napisów użytych w serialu.

Produkcja

Począwszy od odcinka szóstego, przed, jak i po każdym premierowym odcinku, ukazane zostaje odpowiednio: przypomnienie wydarzeń z poprzedniego odcinka oraz skrót wydarzeń z kolejnego. W odcinkach 30-84 pasmo w kolejnym odcinku następuje przed napisami końcowymi, a począwszy od drugiego sezonu zostało usunięte. Od odcinka 7 wprowadzono numerację epizodów – we wcześniejszych numery odcinków nie były pokazywane. W marcu 2018 Jacek Kurski, prezes zarządu TVP S.A., zapowiedział powstanie drugiej serii, która miała premierę jesienią 2018.

Uwagi

↑ Stan na 27 listopada 2019 r.
↑ Gościnnie pojawia się w odcinku 273.
↑ ^a ^b ^c Gościnnie pojawia się w odcinku 244.
↑ Gościnnie pojawia się w odcinku 244 i 290.
↑ Tylko w odcinku 1.

Przypisy

↑ ^a ^b TVP szykuje seriale o Piłsudskim, Osieckiej i Wyszyńskim, ekranizację powieści Wildsteina i drugi sezon „Korony królów” [online] [dostęp 2018-04-28] (pol.).
↑ Nowe odcinki „Korony królów” od września w TVP1. Dagmara Bryzek i Wasyl Wasyłyk w rolach głównych (wideo) [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-07-11] (pol.).
↑ ^a ^b "M jak…": Skandaliczna decyzja TVP rozwścieczy fanów? [online], swiatseriali.interia.pl [dostęp 2019-08-05] (pol.).
↑ AgataA. Gołąbek AgataA., RadosławR. Konczyński RadosławR., „Korona królów” w Malborku. Zdjęcia do nowych odcinków serialu TVP [zdjęcia], „Dziennikbaltycki.pl” [dostęp 2018-02-02] (pol.).
↑ Korona Królów jest kręcona w Wąchocku [ZDJĘCIA] - echodnia.eu [online], - echodnia.eu [dostęp 2019-06-20] (pol.).
↑ Korona Królów w Mrozach - Urząd Miasta i Gminy Mrozy [online], www.mrozy.pl [dostęp 2019-07-11] .
↑ Chęciński Zamek w kadrze ˝Korony królów˝! - START - Gminny Portal Internetowy - Chęciny [online], www.checiny.pl [dostęp 2019-07-11] .
↑ Premiera nastąpiła o godz. 18.30, czyli w porze emisji odcinków sezonu.
↑ „Korona królów 2” od 3 września. W piątki TVP będzie edukować o historii Polski [online] .
↑ WTOREK 25.06.2019 Program 1 [online] .
↑ Korona Królów TVP [online], www.facebook.com [dostęp 2019-08-31] (pol.).
↑ Korona Królów TVP [online], www.facebook.com [dostęp 2019-08-31] (pol.).
↑ Program TVP1 na 9 września 2019 [online] [dostęp 2019-08-21] .
↑ o serialu [online], koronakrolow.vod.tvp.pl [dostęp 2018-09-11] (pol.).
↑ Telewizja Polska SA –T.P.S.– OMI Telewizja Polska SA –T.P.S.–, Telewizja Polska rozpoczęła zdjęcia do nowego sezonu telenoweli historycznej „Korona królów” – Telewizja Polska S.A. – tvp.pl [online], centruminformacji.tvp.pl [dostęp 2018-09-11] .
↑ Wielkie zmiany w "Koronie królów". Wielu aktorów straci pracę [online], www.se.pl [dostęp 2019-04-01] .
↑ ^a ^b Janusz Wróblewski. Wpadamy w historię. „Polityka”. 1 (3142), s. 122–125, 2018.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Korona królów - FilmPolski.pl, „FilmPolski” [dostęp 2018-07-08] (pol.).
↑ Korona królów [online], VOD Tvp.pl [dostęp 2018-07-08] (pol.).
↑ ^a ^b Wróci do serialu, choć nie żyje! [online], www.se.pl [dostęp 2019-05-04] .
↑ Korona królów [online], VOD Tvp.pl [dostęp 2018-09-10] (pol.).
↑ W trzecim sezonie... [online], koronakrolow.vod.tvp.pl [dostęp 2019-07-02] (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Korona królów - Filmweb. [dostęp 2018-04-13].
↑ Nowe odcinki „Korony królów” od września w TVP1. Dagmara Bryzek i Wasyl Wasyłyk w rolach głównych (wideo) [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-06-26] (pol.).
↑ M5 TV [online], www.facebook.com [dostęp 2019-09-07] .
↑ „Korona królów” będzie lecieć w japońskiej telewizji. TVP sprzedało też licencje do innych krajów. Gazeta.pl, 2018-12-19. [dostęp 2018-12-20].
↑ 【日本・ポーランド国交樹立100周年記念】ポーランドの歴史大作「大王カジミェシュ～欲望のヴァヴェル城～」日本初上陸！：時事ドットコム [online], 時事ドットコム [dostęp 2019-10-01] (jap.).
↑ ^a ^b ^c Korona Królów TVP [online], www.facebook.com [dostęp 2019-08-26] (pol.).
↑ Korona królów - odcinek specjalny [online], vod.tvp.pl [dostęp 2019-08-26] (pol.).
↑ TelewizjaT. Polska TelewizjaT., Specjalny odcinek "Korony królów" dziś o 18:30 w #TVP1 i #TVPVOD! [online], Twitter, 24 maja 2018 [dostęp 2019-08-26] (pol.).
↑ „Korona królów 2” od 3 września. W piątki TVP będzie edukować o historii Polski [online] [dostęp 2018-08-10] (pol.).
↑ ^a ^b Jak z ‘Korony królowej’ zrobiła się ‘Korona królów’. 'To miał być zupełnie inny serial. Nasz pomysł wyrzucono do kosza’, „wyborcza.pl” [dostęp 2018-06-16] (pol.).
↑ ^a ^b Aneta Kyzioł: „Korona królów”, czyli polskie modlitwy o tron. Polityka, 2018-01-05. [dostęp 2018-01-13].
↑ „Korona królów”, nowy serial TVP. Internauci recenzują. Polityka.pl. [dostęp 2018-11-14].
↑ ^a ^b „Korona królów” poróżniła publicystów „Sieci” i „Do Rzeczy”. Wiceminister kultury: zgniłem, jak to zobaczyłem. wirtualnemedia.pl, 2018-01-04. [dostęp 2018-01-14].
↑ „Korona królów” to biedna produkcja z męczącą grą aktorską i słabymi dialogami. Ale dobrze, że powstaje (opinie). wirtualnemedia.pl, 2018-01-14. [dostęp 2018-01-14].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Malwina Dziedzic. Korona z paździerza. „Polityka”. 2/2018 (3143), s. 7, 2018-01-10.
↑ Tomasz Lis. Liga amatorska. „Newsweek Polska”. 3, s. 2, 2018.
↑ ^a ^b ^c Aneta Kyzioł. Msza o tron. „Polityka”. 2/2018 (3143), s. 71, 2018-01-10.
↑ Bronię „Korony królów”. Nie jest doskonała, ale oparta na ciekawym założeniu. wpolityce.pl, 2018-01-10. [dostęp 2018-01-14].
↑ „Korona królów” hitem TVP1. Telenowelę historyczną ogląda o 570 tys. widzów więcej niż „Klan”. wirtualnemedia.pl, 2018-01-09. [dostęp 2018-02-08].

Bibliografia

Korona królów w bazie filmpolski.pl
Korona królów w bazie Filmweb

Linki zewnętrzne

[1] Stan na 27 listopada 2019 r.

[u2-26] Gościnnie pojawia się w odcinku 273.

[u3-27] Gościnnie pojawia się w odcinku 244.

[u4-28] Gościnnie pojawia się w odcinku 244 i 290.

[u5-29] Tylko w odcinku 1.

[:1-2] TVP szykuje seriale o Piłsudskim, Osieckiej i Wyszyńskim, ekranizację powieści Wildsteina i drugi sezon „Korony królów” [online] [dostęp 2018-04-28] (pol.).

[3] Nowe odcinki „Korony królów” od września w TVP1. Dagmara Bryzek i Wasyl Wasyłyk w rolach głównych (wideo) [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-07-11] (pol.).

[:2-4] "M jak…": Skandaliczna decyzja TVP rozwścieczy fanów? [online], swiatseriali.interia.pl [dostęp 2019-08-05] (pol.).

[5] AgataA. Gołąbek AgataA., RadosławR. Konczyński RadosławR., „Korona królów” w Malborku. Zdjęcia do nowych odcinków serialu TVP [zdjęcia], „Dziennikbaltycki.pl” [dostęp 2018-02-02] (pol.).

[6] Korona Królów jest kręcona w Wąchocku [ZDJĘCIA] - echodnia.eu [online], - echodnia.eu [dostęp 2019-06-20] (pol.).

[7] Korona Królów w Mrozach - Urząd Miasta i Gminy Mrozy [online], www.mrozy.pl [dostęp 2019-07-11] .

[8] Chęciński Zamek w kadrze ˝Korony królów˝! - START - Gminny Portal Internetowy - Chęciny [online], www.checiny.pl [dostęp 2019-07-11] .

[9] Premiera nastąpiła o godz. 18.30, czyli w porze emisji odcinków sezonu.

[10] „Korona królów 2” od 3 września. W piątki TVP będzie edukować o historii Polski [online] .

[11] WTOREK 25.06.2019 Program 1 [online] .

[12] Korona Królów TVP [online], www.facebook.com [dostęp 2019-08-31] (pol.).

[13] Korona Królów TVP [online], www.facebook.com [dostęp 2019-08-31] (pol.).

[14] Program TVP1 na 9 września 2019 [online] [dostęp 2019-08-21] .

[15] o serialu [online], koronakrolow.vod.tvp.pl [dostęp 2018-09-11] (pol.).

[16] Telewizja Polska SA –T.P.S.– OMI Telewizja Polska SA –T.P.S.–, Telewizja Polska rozpoczęła zdjęcia do nowego sezonu telenoweli historycznej „Korona królów” – Telewizja Polska S.A. – tvp.pl [online], centruminformacji.tvp.pl [dostęp 2018-09-11] .

[17] Wielkie zmiany w "Koronie królów". Wielu aktorów straci pracę [online], www.se.pl [dostęp 2019-04-01] .

[Wróblewski-18] Janusz Wróblewski. Wpadamy w historię. „Polityka”. 1 (3142), s. 122–125, 2018.

[FilmPolski-19] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Korona królów - FilmPolski.pl, „FilmPolski” [dostęp 2018-07-08] (pol.).

[20] Korona królów [online], VOD Tvp.pl [dostęp 2018-07-08] (pol.).

[A.Gied.-21] Wróci do serialu, choć nie żyje! [online], www.se.pl [dostęp 2019-05-04] .

[22] Korona królów [online], VOD Tvp.pl [dostęp 2018-09-10] (pol.).

[23] W trzecim sezonie... [online], koronakrolow.vod.tvp.pl [dostęp 2019-07-02] (pol.).

[Filmweb-24] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Korona królów - Filmweb. [dostęp 2018-04-13].

[25] Nowe odcinki „Korony królów” od września w TVP1. Dagmara Bryzek i Wasyl Wasyłyk w rolach głównych (wideo) [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-06-26] (pol.).

[30] M5 TV [online], www.facebook.com [dostęp 2019-09-07] .

[31] „Korona królów” będzie lecieć w japońskiej telewizji. TVP sprzedało też licencje do innych krajów. Gazeta.pl, 2018-12-19. [dostęp 2018-12-20].

[32] 【日本・ポーランド国交樹立100周年記念】ポーランドの歴史大作「大王カジミェシュ～欲望のヴァヴェル城～」日本初上陸！：時事ドットコム [online], 時事ドットコム [dostęp 2019-10-01] (jap.).

[:3-33] Korona Królów TVP [online], www.facebook.com [dostęp 2019-08-26] (pol.).

[34] Korona królów - odcinek specjalny [online], vod.tvp.pl [dostęp 2019-08-26] (pol.).

[35] TelewizjaT. Polska TelewizjaT., Specjalny odcinek "Korony królów" dziś o 18:30 w #TVP1 i #TVPVOD! [online], Twitter, 24 maja 2018 [dostęp 2019-08-26] (pol.).

[36] „Korona królów 2” od 3 września. W piątki TVP będzie edukować o historii Polski [online] [dostęp 2018-08-10] (pol.).

[:0-37] Jak z ‘Korony królowej’ zrobiła się ‘Korona królów’. 'To miał być zupełnie inny serial. Nasz pomysł wyrzucono do kosza’, „wyborcza.pl” [dostęp 2018-06-16] (pol.).

[Kyzioł-38] Aneta Kyzioł: „Korona królów”, czyli polskie modlitwy o tron. Polityka, 2018-01-05. [dostęp 2018-01-13].

[39] „Korona królów”, nowy serial TVP. Internauci recenzują. Polityka.pl. [dostęp 2018-11-14].

[wirt-40] „Korona królów” poróżniła publicystów „Sieci” i „Do Rzeczy”. Wiceminister kultury: zgniłem, jak to zobaczyłem. wirtualnemedia.pl, 2018-01-04. [dostęp 2018-01-14].

[41] „Korona królów” to biedna produkcja z męczącą grą aktorską i słabymi dialogami. Ale dobrze, że powstaje (opinie). wirtualnemedia.pl, 2018-01-14. [dostęp 2018-01-14].

[paździerz-42] Malwina Dziedzic. Korona z paździerza. „Polityka”. 2/2018 (3143), s. 7, 2018-01-10.

[Lis-43] Tomasz Lis. Liga amatorska. „Newsweek Polska”. 3, s. 2, 2018.

[polityka-44] Aneta Kyzioł. Msza o tron. „Polityka”. 2/2018 (3143), s. 71, 2018-01-10.

[45] Bronię „Korony królów”. Nie jest doskonała, ale oparta na ciekawym założeniu. wpolityce.pl, 2018-01-10. [dostęp 2018-01-14].

[46] „Korona królów” hitem TVP1. Telenowelę historyczną ogląda o 570 tys. widzów więcej niż „Klan”. wirtualnemedia.pl, 2018-01-09. [dostęp 2018-02-08].

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[b]

[c]

[d]

[e]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

@@ Linia 1873: / Linia 1873: @@
 | bgcolor="#ffffff" | 15 listopada 2019
 |''Wallenrodyzm''
+|-
+| bgcolor="#dfeeef" | 48
+| bgcolor="#ffffff" | 29 listopada 2019
+|''Gadżeciarze – broń do walki, łowów i ozdoby''
 |}