Bill Medley: Różnice pomiędzy wersjami
Bill Medley |
(Brak różnic)
|
Wersja z 17:43, 4 sty 2020
Bill Medley w The Big E w West Springfield (2012) | |
Imię i nazwisko |
William Thomas Medley |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Instrumenty | |
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
od 1959 |
Powiązania |
The Diamonds, Bobby Hatfield, The Paramours, The Romancers, Jennifer Warnes |
Współpracownicy | |
Don Fiduccia, Sal Fasulo, Mike Rider, Barry Rillera, Nick Tuturro | |
Zespoły | |
The Righteous Brothers | |
Strona internetowa |
William Thomas Medley (ur. 12 września 1940 w Santa Ana) – amerykański piosenkarz, autor tekstów, członek zespołu The Righteous Brothers.
Bill Medley znany jest ze swojego basowo-barytonowego głosu, czego przykładem są utwory, takie jak m.in.: „You Have Lost That Lovin 'Feelin'”. Medley wyprodukował wiele piosenek duetu, w tym „Unchained Melody” i „Soul and Inspiration”. Największą popularność Medleyowi przyniósł singel wykonany w duecie z Jennifer Warnes pt. „(I've Had) The Time of My Life”.
Wczesne życie
Bill Medley urodził się w Santa Ana w stanie Kalifornia w rodzinie z tradycjami muzycznymi. Ojciec Arnol grał na saksofonie, a matka Irma była wokalistką oraz grała na jego ojciec grał na saksofonie, natomiast matka był wokalistką i grała na fortepianie w własnym zespole swingowym[1][2][3][4]. Uczęszczał do szkoły średniej Santa Ana High School, którą ukończył w 1958 roku[5]. Wychowywał się jako prezbiterianin i śpiewał w chórze kościelnym[6]. Zainteresował się muzyką R&B, słuchając czarnej muzyki w stacjach radiowych[6], a jego ulubionymi wykonawcami byli: Little Richard, Ray Charles, Bobby Blue Bland i B.B. King[7].
Kariera
Medley najpierw wraz ze swoim przyjacielem Donem Fiduccią założył zespół The Romancers, który również grał na gitarze, potem zaczął pisać piosenki i nagrywać wielościeżkowe nagrania w swoim pokoju[8]. W wieku 19 lat napisał dwie piosenki dla zespołu The Diamonds: „Womaling” i „Chimes of My Heart”[8]. Następnie w 1960 roku Medley wraz z Donem Fiduccią, Sal Fasulo i Nickiem Tuturro założył zespół The Paramours, do którego później dołączyli Mike Rider i Barry Rillera[9]. Zespół swój pierwszy płatny koncert zagrał w restauracji „Little Italy” w Anaheim, a w 1961 roku podpisał kontakt z Smash Records, filią Mercury Records i wydał utwory takie jak m.in.: „That's The Way We Love”, „Miss Social Climber”[10].
The Righteous Brothers
Bill Medley wkrótce poprzez Barry'ego Rillera poznał Bobby'ego Hatfielda, u którego Barry Riller również grał w zespole[9]. W 1962 roku wraz z Bobbym Hatfieldem utworzył nową grupę, jednak zachowali nazwę Paramours, w skład której wchodził saksofonista John Wimber, który później założył ruch „The Vineyard Church”. Wystąpili w klubie nocnym „The Black Derby” w Santa Ana[9] i w grudniu 1962 roku z małą wytwórnią Moonglow wydali singiel „There She Goes (She's Walking Away)”. Jednak zespół nie odniósł dużego sukcesu i w 1963 roku się rozpadł, jednak Medley i Hatfield pozostali duetem[11]. Medley i Hatfield przyjęli nazwę The Righteous Brothers, a ich pierwszym singlem był napisany przez Medleya „Little Latin Lupe Lu” wydany przez wytwórnię Moonglow[2]. Medley nagrał również jako artysta solowy z wytwórnią Moonglow singiel pt. „Gotta Tell You How I Feel”, który jednak nie znalazł się na listach przebojów [12].
W 1964 roku The Righteous Brothers wystąpił na koncercie w Cow Palace w San Francisco, podczas którego dyrygował im Phil Spector[2]. Spector był pod wrażeniem duetu i wkrótce jego wytwórnia – Philles Records nawiązała z nimi współpracę[13]. W 1965 roku we współpracy z Phile Spectorem nagrał swój pierwszy przebój „You Lost Lost Lovin 'Feelin”, który według wytwórni Broadcast Music jest najczęściej odtwarzaną piosenką w historii amerykańskiego radia[14], a także inne utwory, takie jak m.in.: „Unchained Melody” z Philles Records. W singlach takich jak: „You Have Lost That Lovin 'Feelin'” i „Just Once in My Life” śpiewał głownie Medley, jednak na kilku singlach, takich jak: „Unchained Melody” i „[[Ebb Tide”, Hatfield występował solo.
W 1966 roku po zakończeniu współpracy z Philem Spectorem, duet podpisał kontrakt z Verve Records, z którym nagrali przebój „Soul and Inspiration”, jednak w 1968 roku duet został rozwiązany, gdyż Medley zdecydował się na karierę solową. Medley zaliczył trzy solowe występy w Las Vegas, jednak w wyniku obciążenia, spowodowanego karierą solową, Medley stracił na jakiś czas głos i za radą Bobby'ego Hatfielda, w 1974 roku reaktywowali razem The Righteous Brothers[15]. Podpisali kontrakt z Haven Records, z którym nagrali hit pt. „Rock and Roll Heaven”. W 1976 roku, po tragicznej śmierci swojej pierwszej żony – Karen O'Grady, Medley postanowił zawiesić karierę muzyczną, by zaopiekować się swoim 10-letnim wówczas synem Darrinem. Duet ponownie został reaktywowany w 1981 roku podczas 30. edycji programu American Bandstand, w którym wykonali nową wersję utworu „Rock and Roll Heaven”[16].
Chociaż Medley częściej poświęcał się karierze solowej, dalej występował z Bobbym Hatfieldem jako The Righteous Brothers[17]. W latach 90-tych duet ponownie stał się popularny dzięki utworowi pt. „Unchained Melody”, który w 1990 roku został użyty w filmie reżyserii Jerry'ego Zuckera pt. Uwierz w ducha[18][19]. W marcu 2003 roku The Righteous Brothers został wprowadzony przez Billy'ego Joela do Rock and Roll Hall of Fame[20]. Po śmierci Bobby'ego Hatfielda 5 listopada 2003 roku duet został rozwiązany. W styczniu 2016 roku Medley ogłosił reaktywację duetu, w którym jego nowym partnerem został Bucky Heard[21].
Kariera solowa
Medley miał również umiarkowanie udaną karierę solową, którą rozpoczął w 1968 roku utworem pt. „Can Can Make It Alone” napisanym przez Carole King[22], następne single to: „Brown Eyed Woman” (napisane przez Barry'ego Manna i Cynthię Weil) oraz „Peace, Brother, Peace”, które były hitami listy przebojów Top 40 Pop. W 1969 roku zajął 2. miejsce na międzynarodowym festiwalu Festival Internacional da Canção (FIC) w Rio de Janeiro piosenką pt. „Evie” autorstwa Jimmy'ego Webba[23] oraz podczas ceremonii rozdania nagród Grammy 1969 wykonał utwór „Hey Jude”, a następnie podpisał kontrakt z wytwórnią A&M Records, z którym wydał wiele płyt[24]. Jeden z utworów Medleya pt. „Freedom and Fear” z albumu Wings francuskiego kompozytora Michela Colombiera został nominowany do nagrody Grammy 1972 w kategorii Best Arrangement Accompanying Vocalist[25][26].
W 1980 roku Medley wydał kilka albumów solowych w latach 70-tych i 80-tych. W 1980 roku wydał album pt. Sweet Thunder, zawierający własną wersję utworu „Don't Know Much”, którego oryginalnym wykonawcami są Linda Ronstadt i Aaron Neville. W 1982 roku podpisał kontrakt z Planet Records, a później z RCA Records. W 1984 i 1985 roku na liście przebojów Hot Country Songs znalazło się pięć singli Medleya: „Til Your Memory's Gone”, „I Still Do”, „I've Always Got the Heart to Sing the Blues”, „Is There Anything I Can Do”, „Women in Love”.
W 1987 roku w duecie z Jennifer Warnes wykonał przebój, który przyniósł Medleyowi największą popularność – „(I've Had) The Time of My Life”. Przebój ten zajął w tym samym roku wysokie miejsca na listach przebojów w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Wielkiej Brytanii, zdobył nagrodę Grammy 1988 w kategorii Best Pop Performance by a Duo or Group with Vocals oraz Oscara 1988 w kategorii Najlepsza piosenka dla kompozytorów oraz znalazł się na ścieżce dźwiękowej filmu reżyserii Emile Ardolino pt. Dirty Dancing, dzięki czemu utwór stał się popularny na całym świecie[27].
Inne popularne utwory Medleya to: „Most of All You”, użyty w motywie końcowym filmu reżyserii Davida S. Warda pt. Pierwsza liga, „Friday Night's A Great Night For Football” z filmu reżyserii Tony'ego Scotta pt. Ostatni skaut oraz jako utwór tematyczny do spin-offu sitcomu Growing Pains – Just The Ten of Us. Współpracował także z Giorgio Moroderem, z którym w 1988 roku nagrał utwór pt. „He Ain't Heavy, That's My Brother”, który stał się hitem w Wielkiej Brytanii[28], do którego nagrał wideo oraz który został wykorzystany jako motyw końcowy filmu reżyserii Petera MacDonalda pt. Rambo III[29].
W 1990 roku Bill Medley pojawił się w dwuczęściowym odcinku „Nareszcie!” sitcomu pt. Zdrówko – „Nareszcie!” („Finally!”), a w 1998 roku wraz z Jennifer Warnes zaśpiewał utwór „Show Me The Light”, użytego podczas napisów końcowych filmu animowanego Rudolf czerwononosy renifer oraz piosenkę pt. „Lullabye” do albumu solowego znanego z występów w zespole rockowym – The Smashing Pumpkins, Life Begins Again.
W 2000 roku Medley występował w zespołach teatralnych w Andy Williams Moon River Theatre w Bransonie stanie Missouri oraz w The Starlite Theatre w Wichita w stanie Kansas. Potem Medley zaczął także koncertować ze swoją córką McKenną i jej 3-butelkowym zespołem[30]. 24 listopada 2013 roku Medley po raz pierwszy zagrał koncert w hali Wembley Arena w Londynie[31].
24 kwietnia 2014 roku opublikował swój pamiętnik pod tytułem: The Time of My Life: A Righteous Brother's Memoir[32].
Życie prywatne
Pierwszą żoną Billa Medleya była Karen O'Grady, którą poznał w 1963 roku w kościele, a w 1964 roku się ożenił oraz ma syna Darrina (ur. 1965). Para rozwiodła się w 1970 roku. W tym samym roku Medley ożenił się z Suzi Robertson, potem z Janice Gorham, jednak oba małżeństwa zostały unieważnione[33]. Spotykał się z m.in.: Darlene Love, Mary Wilson, Connie Francis[34]. Był także bliskim przyjacielem Elvisa Presleya<ref">Bill Medley: The Time of My Life: A Righteous Brother's Memoir. Wyd. Da Capo Press. 2014-04-24. ISBN 978-0306823169. (ang.). </ref>[35].
W styczniu 1976 roku jego pierwsza żona Karen O'Grady została zgwałcona i zamordowana przez nieznanego sprawcę, w związku z czym Medley postanowił zawiesić karierę muzyczną, by zaopiekować się swoim 10-letnim wówczas synem Darrinem. Morderstwo nie zostało wyjaśnione, a Medley nawet zatrudnił prywatnego detektywa w celu wytropienia sprawcy. 27 stycznia 2017 roku Departament Szeryfa Hrabstwa Los Angeles ogłosił, że śledczy zastosowali kontrowersyjną metodę testowania DNA w celu rozwiązania niewyjaśnionych morderstw oraz ogłosił, że sprawa „została rozwiązana dzięki rodzinnemu DNA, które zidentyfikowało zabójcę”, którym okazał się Kenneth Troyer, zbiegły z więzienia przestępca seksualny, który został zabity przez policję w 1982 roku[36].
Bill Medley w 1986 roku poślubił swoją obecną żonę Paulę, z którą ma córkę McKennę (ur. 1987), która także jest piosenkarką i zaśpiewała wraz ze swoim ojcem w duecie jego przebój pt. „(I've Had) The Time of My Life” podczas jego jednej z tras koncertowych[37][38].
Dyskografia
Albumy
Rok | Album | Najwyższe pozycje na listach | Wytwórnia | ||
---|---|---|---|---|---|
US [39] |
US Country [40] | ||||
1968 | Bill Medley 100% | 188 | — | MGM Records | |
1969 | Soft and Soulful | 152 | — | ||
1970 | Gone | — | — | A&M Records | |
1970 | Someone Is Standing Outside | — | — | ||
1971 | A Song for You | — | — | ||
1973 | Smile | — | — | ||
1978 | Lay a Little Lovin' on Me | — | — | United Artists | |
1980 | Sweet Thunder | — | — | ||
1982 | Right Here and Now | — | — | Planet Records | |
1984 | I Still Do | — | 58 | RCA Records | |
1985 | Still Hung Up on You | — | — | ||
1988 | The Best of Bill Medley | — | — | MCA/Curb | |
1993 | Going Home | — | — | Essential | |
2007 | Damn Near Righteous | — | — | ||
„–” oznacza, że album nie był notowany na danej liście. |
Single
Rok | Tytuł | Najwyższe pozycje na listach | Album | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
US Country [41][42] |
US [43][44] |
US AC [45] |
CAN Country [46][47] |
CAN [48] |
CAN AC [49] |
UK [50] | |||
1968 | "I Can't Make It Alone" | — | 95 | — | — | 63 | — | — | Bill Medley 100% |
"Brown Eyed Woman" | — | 43 | — | — | 36 | — | — | ||
"Peace Brother Peace" | — | 48 | — | — | 46 | — | — | Soft and Soulful | |
1969 | "This Is a Love Song" | — | 112 | — | — | — | — | — | — |
1979 | "Statue of a Fool" | 91 | — | — | — | — | — | — | Lay a Little Lovin' on Me |
1981 | "Don't Know Much" | — | 88 | 29 | — | — | — | — | Sweet Thunder |
1982 | "Right Here and Now" | — | 58 | 31 | — | — | — | — | Right Here and Now |
1984 | "Til Your Memory's Gone" | 28 | — | — | 20 | — | — | — | I Still Do |
"I Still Do" | 17 | — | 25 | 22 | — | — | — | ||
"I've Always Got the Heart to Sing the Blues" | 26 | — | — | 41 | — | — | — | ||
1985 | "Is There Anything I Can Do" | 47 | — | — | 46 | — | — | — | Still Hung Up on You |
"Women in Love" | 55 | — | — | — | — | — | — | ||
1986 | "Loving on Borrowed Time" (z Gladys Knight) | — | — | 16 | — | — | — | — | Cobra (ścieżka dźwiękowa) |
1987 | "(I've Had) The Time of My Life" (z Jennifer Warnes) | — | 1 | 1 | — | 1 | 3 | 6 | The Best of Bill Medley |
1988 | "He Ain't Heavy, He's My Brother" | — | — | 49 | — | — | — | 25 | |
„–” oznacza, że singel nie był notowany na danej liście. |
Nagrody
Rok | Kategoria | Tytuł | Nagroda | Nota |
---|---|---|---|---|
1972 | Best Arrangement Accompanying Vocalist | Freedom and Fear | Grammy 1972 | Nominacja |
1988 | Best Pop Performance by a Duo or Group with Vocals | (I've Had) The Time of My Life | Grammy 1988 | Wygrana |
Przypisy
- ↑ a b Bill Medley – Rmf.fm
- ↑ a b c Steve Sullivan: Encyclopedia of Great Popular Song Recordings, Volume 2. Wyd. Scarecrow Press. 2013-10-04, s. 101–103. ISBN 978-0810882959. (ang.).
- ↑ Bill Medley: The Time of My Life: A Righteous Brother's Memoir. Wyd. Da Capo Press. 2014-04-24, s. 2. ISBN 978-0306823169. (ang.).
- ↑ Righteous Brother Bill Medley will share stories with Park City [data dostępu: 2014-06-24] (ang.)
- ↑ Local News in Brief : Santa Ana : Bill Medley to Perform Concert at Alma Mater [data dostępu: 1989-03-09] (ang.)
- ↑ a b Wywiad z Billem Medleyem (część 1) (ang.)
- ↑ Rock and Roll Hall of Fame: The Righteous Brothers [data dostępu: 2003-02-28] (ang.)
- ↑ a b Bill Medley: The Time of My Life: A Righteous Brother's Memoir. Wyd. Da Capo Press. 2014-04-24, s. 8–9. ISBN 978-0306823169. (ang.).
- ↑ a b c Bill Medley: The Time of My Life: A Righteous Brother's Memoir. Wyd. Da Capo Press. 2014-04-24, s. 10–11. ISBN 978-0306823169. (ang.).
- ↑ The Paramours_There She Goes [data dostępu: 2008-10-20] (ang.)
- ↑ Paul W. Papa: Haunted Las Vegas: Famous Phantoms, Creepy Casinos, and Gambling Ghosts. Wyd. Globe Pequot Press. 2012, s. 64. ISBN 978-0-7627-8910-8. (ang.).
- ↑ Bob Leszczak: Encyclopedia of Pop Music Aliases, 1950-2000. Wyd. Rowman & Littlefield Publishers. 2014-12-11, s. 283. ISBN 978-1-4422-4008-7. (ang.).
- ↑ Mick Brown: Tearing Down The Wall of Sound: The Rise And Fall of Phil Spector. Wyd. Bloomsbury Publishing Publishers. 2008-04-07, s. 171. ISBN 978-0747572473. (ang.).
- ↑ BMI Announces Top 100 Songs of the Century [data dostępu: 1999-12-13] (ang.)
- ↑ Bill Medley: The Time of My Life: A Righteous Brother's Memoir. Wyd. Da Capo Press. 2014-04-24, s. 101–102. ISBN 978-0306823169. (ang.).
- ↑ Frank Hoffmann: Rhythm and Blues, Rap, and Hip-hop. Wyd. Facts on File. 2006, s. 225. ISBN 978-0-8160-6980-4. (ang.).
- ↑ Pop Beat : Medley Earns Praise As 'New' Artist - latimes" [data dostępu: 1985-05-10] (ang.)
- ↑ The Righteous Brothers – Songwriters Hall of Fame (ang.)
- ↑ “Lost That Lovin’ Feelin'” 1964-1965 (ang.)
- ↑ Billy Joel inducts The Righteous Brothers Rock and Roll Hall of Fame inductions 2003 (ang.)
- ↑ Bill Medley Reforms The Righteous Brothers with New Duet Partner for Las Vegas Residency [data dostępu: 2016-02-05] (ang.)
- ↑ Bill Medley: The Time of My Life: A Righteous Brother's Memoir. Wyd. Da Capo Press. 2014-04-24, s. 74. ISBN 978-0306823169. (ang.).
- ↑ Bill Medley - Evie" [data dostępu: 2008-02-05] (ang.)
- ↑ Bill Medley: The Time of My Life: A Righteous Brother's Memoir. Wyd. Da Capo Press. 2014-04-24, s. 81–83. ISBN 978-0306823169. (ang.).
- ↑ Grammy Awards 1972 (ang.)
- ↑ Michel Colombier - Wings – AllMusic.com (ang.)
- ↑ Frank Hoffmann: Rhythm and Blues, Rap, and Hip-hop. Wyd. Facts on File. 2005, s. 225–226. ISBN 978-0-8160-6980-4. (ang.).
- ↑ David Roberts: British Hit Singles & Albums (19 edycja). Wyd. London: Guinness World Records Limited. 2006, s. 359. ISBN 1-904994-10-5. (ang.).
- ↑ Rambo III – Giorgio Moroder (ang.)
- ↑ 2012 Big E schedule: Eastern States Exposition [data dostępu: 2012-08-30] (ang.)
- ↑ Bill Medley announces first ever UK concert at Wembley (ang.)
- ↑ Bill Medley Reforms The Righteous Brothers with New Duet Partner for Las Vegas Residency [data dostępu: 2016-02-05] (ang.)
- ↑ Bill Medley: The Time of My Life: A Righteous Brother's Memoir. Wyd. Da Capo Press. 2014-04-24, s. 79–90. ISBN 978-0306823169. (ang.).
- ↑ The Righteous Brothers, That Lovin' Feelin'... and why I'll never stop hunting the man who murdered my wife [data dostępu: 2014-05-17] (ang.)
- ↑ Bill Medley Remembers Elvis Presley (Inc. 'Old Friend' by Bill Medley) [data dostępu: 2016-11-27] (ang.)
- ↑ 1976 murder of Righteous Brothers singer's ex-wife in Hermosa Beach solved [data dostępu: 2017-01-31] (ang.)
- ↑ Righteous Daughter: Vocalist McKenna Medley, daughter of Bill, impresses at age 17 [data dostępu: 2004-07-24] (ang.)
- ↑ Bill Medley, voice of Righteous Brothers, in Ridgefield [data dostępu: 2012-06-27] (ang.)
- ↑ Bill Medley Chart History: Billboard 200 (ang.)
- ↑ Bill Medley Chart History: Top Country Albums (ang.)
- ↑ Bill Medley Chart History: Hot Country Songs (ang.)
- ↑ Joel Whitburn: Hot Country Songs 1944 to 2008. Wyd. Record Research, Inc. 2008, s. 274. ISBN 0-89820-177-2. (ang.).
- ↑ Bill Medley Chart History: Hot 100 (ang.)
- ↑ Joel Whitburn: Top Pop Singles 1955–2010. Wyd. Record Research, Inc. 2011, s. 594. ISBN 0-89820-188-8. (ang.).
- ↑ Bill Medley Chart History: Adult Contemporary (ang.)
- ↑ Country 50 Singles (ang.)
- ↑ Country Singles - Volume 42, No. 5 (ang.)
- ↑ RPM100 Singles: December 12, 1987 (ang.)
- ↑ Adult Contemporary (ang.)
- ↑ Single Billa Medleya (ang.)
Linki zewnętrzne
- Bill Medley w RMF FM
- Bill Medley w Vox FM
- Bill Medley w bazie Discogs.com (ang.)
- Bill Medley w bazie AllMusic (ang.)
- Bill Medley w Righteousbrothers.com (ang.)
- Bill Medley w Righteousbrothersdiscography.com (ang.)