Joannicjusz (Kobziew): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne, drobne techniczne, wikizacja |
drobne redakcyjne, drobne techniczne, wikizacja |
||
| Linia 66: | Linia 66: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Jest z pochodzenia [[Rosjanie|Rosjaninem]]. Ukończył siedem klas szkoły podstawowej, po czym został robotnikiem budowlanym. W latach 1958–1960 uczył się w seminarium duchownym w [[Kijów|Kijowie]], zaś po jego zamknięciu przez władze radzieckie – przez dalsze dwa lata w [[ |
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Jest z pochodzenia [[Rosjanie|Rosjaninem]]. Ukończył siedem klas szkoły podstawowej, po czym został robotnikiem budowlanym. W latach 1958–1960 uczył się w seminarium duchownym w [[Kijów|Kijowie]], zaś po jego zamknięciu przez władze radzieckie – przez dalsze dwa lata w [[Seminarium duchowne w Odessie|analogicznej placówce]] w [[Odessa|Odessie]]. W 1966 ukończył [[Moskiewska Akademia Duchowna|Moskiewską Akademię Duchowną]] z tytułem [[Kandydat nauk|kandydata]] [[Teologia|teologii]], uzyskanym za pracę poświęconą św. [[Ignacy (Brianczaninow)|Ignacemu (Brianczaninowowi)]]. Jeszcze jako student, 16 listopada 1964, złożył [[Postrzyżyny mnisze|wieczyste śluby zakonne]] w [[Ławra Troicko-Siergijewska|ławrze Troicko-Siergijewskiej]], przyjmując [[Imię zakonne|imię]] Joannicjusz, zaś 24 listopada został [[hierodiakon]]em. 7 kwietnia 1969 wyświęcony na [[hieromnich]]a, zaś w 1971 podniesiony do godności [[igumen]]a. W tym samym roku został zatrudniony jako wykładowca seminarium duchownego w Odessie. Od 1983 [[archimandryta]]. W 1986 został [[proboszcz]]em parafii przy [[Sobór Opieki Matki Bożej w Izmaile|soborze Opieki Matki Bożej w Izmaile]] oraz dziekanem dekanatu izmailskiego. |
||
13 grudnia 1988 miała miejsce jego [[chirotonia]] na biskupa [[Słowiańsk|słowiańskiego]], wikariusza eparchii [[ |
13 grudnia 1988 miała miejsce jego [[chirotonia]] na biskupa [[Słowiańsk|słowiańskiego]], wikariusza eparchii [[Eparchia odeska|odeskiej i chersońskiej]]. 19 lutego 1990 przeniesiony na katedrę [[Eparchia doniecka|doniecką i ługańską]], zaś po jej reorganizacji w roku następnym – [[Eparchia ługańska|ługańską i starobielską]]. W 1993 podniesiony do godności [[arcybiskup]]iej, zaś w 2001 został [[Metropolita|metropolitą]]. |
||
Brał udział w spotkaniu biskupów Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w kwietniu 1992 w [[Żytomierz]]u, którego uczestnicy zaapelowali o zwołanie soboru swojego Kościoła, zaś jego zwierzchnika metropolitę [[Filaret (Denysenko)|Filareta (Denysenkę)]] oskarżyli o krzywoprzysięstwo. W efekcie spotkania oraz soboru, jaki miał miejsce w tym samym roku, metropolita Filaret został uznany za winnego rozbijania Kościoła i pozbawiony urzędu<ref>[http://www.pravoslavye.org.ua/index.php?r_type=article&action=fullinfo&id=15980 Початок церковної свободи (15-річчя Житомирського передсоборного зібрання)]</ref>. W czasie [[ |
Brał udział w spotkaniu biskupów Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w kwietniu 1992 w [[Żytomierz]]u, którego uczestnicy zaapelowali o zwołanie soboru swojego Kościoła, zaś jego zwierzchnika metropolitę [[Filaret (Denysenko)|Filareta (Denysenkę)]] oskarżyli o krzywoprzysięstwo. W efekcie spotkania oraz soboru, jaki miał miejsce w tym samym roku, metropolita Filaret został uznany za winnego rozbijania Kościoła i pozbawiony urzędu<ref>[http://www.pravoslavye.org.ua/index.php?r_type=article&action=fullinfo&id=15980 Початок церковної свободи (15-річчя Житомирського передсоборного зібрання)]</ref>. W czasie [[Pomarańczowa rewolucja|pomarańczowej rewolucji]] razem z grupą innych prorosyjsko nastawionych hierarchów Kościoła (metropolici odeski [[Agatangel (Sawwin)|Agatangel]] i doniecki [[Hilarion (Szukało)|Hilarion]]) popierał [[Wiktor Janukowycz|Wiktora Janukowycza]], określając go jako prawowitego prezydenta<ref>[http://risu.org.ua/ua/index/expert_thought/analytic/33861/ ЦЕРКВА І ВИБОРИ: УРОКИ 2004 РОКУ]</ref>. |
||
31 marca 2007, w związku z podziałem eparchii ługańskiej, jego tytuł uległ zmianie na ''metropolita ługański i alczewski''. |
31 marca 2007, w związku z podziałem eparchii ługańskiej, jego tytuł uległ zmianie na ''metropolita ługański i alczewski''. |
||
| Linia 83: | Linia 83: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* [http://archive.orthodox.org.ua/uk/episkopat/2006/11/20/804.html Biografia na stronie Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego] |
* [http://archive.orthodox.org.ua/uk/episkopat/2006/11/20/804.html Biografia na stronie Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego] |
||
* [http://www.odseminary.orthodox.ru/magazine/12/o.%20Tihon.htm ''Высокопреосвященнейший Иоанникий, митрополит Луганский и Старобельский''.] |
* [http://www.odseminary.orthodox.ru/magazine/12/o.%20Tihon.htm ''Высокопреосвященнейший Иоанникий, митрополит Луганский и Старобельский''.] «Андреевский вестник». {{w języku|ru}} |
||
{{Władca |
{{Władca |
||
Wersja z 23:48, 4 sty 2020
| Iwan Kobziew | |
| Metropolita ługański i alczewski | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 lutego 1938 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Metropolita ługański i alczewski | |
| Okres sprawowania |
2007–2012 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
16 listopada 1964 |
| Diakonat |
24 listopada 1964 |
| Prezbiterat |
7 kwietnia 1969 |
| Chirotonia biskupia |
13 grudnia 1988 |
| |
| Data konsekracji |
13 grudnia 1988 | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Joannicjusz, imię świeckie Iwan Kobziew (ur. 7 lutego 1938 w Nowosiołowce) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Jest z pochodzenia Rosjaninem. Ukończył siedem klas szkoły podstawowej, po czym został robotnikiem budowlanym. W latach 1958–1960 uczył się w seminarium duchownym w Kijowie, zaś po jego zamknięciu przez władze radzieckie – przez dalsze dwa lata w analogicznej placówce w Odessie. W 1966 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną z tytułem kandydata teologii, uzyskanym za pracę poświęconą św. Ignacemu (Brianczaninowowi). Jeszcze jako student, 16 listopada 1964, złożył wieczyste śluby zakonne w ławrze Troicko-Siergijewskiej, przyjmując imię Joannicjusz, zaś 24 listopada został hierodiakonem. 7 kwietnia 1969 wyświęcony na hieromnicha, zaś w 1971 podniesiony do godności igumena. W tym samym roku został zatrudniony jako wykładowca seminarium duchownego w Odessie. Od 1983 archimandryta. W 1986 został proboszczem parafii przy soborze Opieki Matki Bożej w Izmaile oraz dziekanem dekanatu izmailskiego.
13 grudnia 1988 miała miejsce jego chirotonia na biskupa słowiańskiego, wikariusza eparchii odeskiej i chersońskiej. 19 lutego 1990 przeniesiony na katedrę doniecką i ługańską, zaś po jej reorganizacji w roku następnym – ługańską i starobielską. W 1993 podniesiony do godności arcybiskupiej, zaś w 2001 został metropolitą.
Brał udział w spotkaniu biskupów Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w kwietniu 1992 w Żytomierzu, którego uczestnicy zaapelowali o zwołanie soboru swojego Kościoła, zaś jego zwierzchnika metropolitę Filareta (Denysenkę) oskarżyli o krzywoprzysięstwo. W efekcie spotkania oraz soboru, jaki miał miejsce w tym samym roku, metropolita Filaret został uznany za winnego rozbijania Kościoła i pozbawiony urzędu[1]. W czasie pomarańczowej rewolucji razem z grupą innych prorosyjsko nastawionych hierarchów Kościoła (metropolici odeski Agatangel i doniecki Hilarion) popierał Wiktora Janukowycza, określając go jako prawowitego prezydenta[2].
31 marca 2007, w związku z podziałem eparchii ługańskiej, jego tytuł uległ zmianie na metropolita ługański i alczewski.
Z powodu choroby, uniemożliwiającej mu faktyczne kierowanie eparchią[3] odszedł w stan spoczynku na mocy decyzji Świętego Synodu Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w dniu 21 lipca 2012[4]. Jako jego stałe miejsce pobytu wyznaczony został Ługańsk; metropolita został mianowany proboszczem parafii przy soborze św. Mikołaja i Przemienienia Pańskiego w tymże mieście[5].
W 2014 r. wziął udział w inauguracji prezydentury Igora Płotnickiego, przywódcy nieuznawanej międzynarodowo Ługańskiej Republiki Ludowej[6]. W 2017 r. został wpisany do bazy Myrotworeć za wspieranie prorosyjskich separatystów[7].
Przypisy
- ↑ Початок церковної свободи (15-річчя Житомирського передсоборного зібрання)
- ↑ ЦЕРКВА І ВИБОРИ: УРОКИ 2004 РОКУ
- ↑ Что на самом деле происходит с восточными епархиями Украинской Православной Церкви (Московского Патриархата)?
- ↑ В Киеве состоялось очередное заседание Священного Синода Украинской Православной Церкви
- ↑ Żurnały zasidannja Swiaszczennoho Sinodu Ukrajinśkoji Prawosławnoji Cerkwy
- ↑ Митрополит УПЦ принял участие в инаугурации главы «Луганской народной республики» [online], www.religion.in.ua [dostęp 2019-01-10].
- ↑ Кобзев Иван Яковлевич [online], Myrotvorets.center [dostęp 2019-01-10] (ros.).