Józef Przyborowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: przerabiam link na wywołanie szablonu {{encyklopedia PWN}} |
Wstawiam datę dostępu do Szablon:Encyklopedia PWN na podstawie historii edycji |
||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* {{encyklopedia PWN|id = 3963789|tytuł=Przyborowski Józef|data dostępu=}} |
* {{encyklopedia PWN|id = 3963789|tytuł=Przyborowski Józef|data dostępu=2017-05-29}} |
||
* [http://mojecmentarze.blogspot.com/2015/06/jozef-przyborowski.html Grób Józefa Przyborowskiego] na Starych Powązkach w Warszawie |
* [http://mojecmentarze.blogspot.com/2015/06/jozef-przyborowski.html Grób Józefa Przyborowskiego] na Starych Powązkach w Warszawie |
||
Wersja z 22:13, 29 lut 2020
.jpg) Józef Tomasz Przyborowski | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 marca 1823 roku |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 maja 1896 roku |
| Zawód, zajęcie | |
Józef Tomasz Przyborowski (ur. 7 marca 1823 w Gałęzewie, zm. 13 maja 1896 w Warszawie) – polski filolog, archiwista, bibliotekarz, numizmatyk i archeolog. Profesor Szkoły Głównej Warszawskiej.
Życiorys
Był synem burgrabiego grodzkiego w Przedeczu Kazimierza Przyborowskiego oraz Marcjanny z domu Waliszewskiej[1]. W 1843 roku ukończył gimnazjum w Trzemesznie. Był także absolwentem studiów filologicznych we Wrocławiu. Uczył łaciny, greki i języka polskiego: w latach 1852–1854 w gimnazjum w Trzemesznie, a w latach 1854–1863 w poznańskim gimnazjum Marii Magdaleny. W Poznaniu pełnił również w latach 1857–1863 obowiązki archiwisty akt dawnych. Dysponując bogatym źródłem materiałów, publikował studia z dziedziny literatury, historii i numizmatyki w „Tygodniku Poznańskim”, „Ateneum” i „Bibliotece Warszawskiej”[2].
W 1862 w Szkole Głównej został profesorem języka polskiego i historii literatury polskiej i był w niej do 1869 wykładowcą oraz naczelnym bibliotekarzem Biblioteki Głównej. W latach 1871–1887 był lektorem języka niemieckiego po przekształceniu uczelni w uniwersytet rosyjski. W Bibliotece Zamoyskich był bibliotekarzem od 1872 do końca życia. Redagował w latach 1874–1882 „Wiadomości Archeologiczne”, a razem z Janem Aleksandrem Karłowiczem oraz Adamem Antonim Kryńskim zainicjował redagowanie Słownika języka polskiego.
Głównie poświęcał się studiom archeologicznym i językowym. W Poznaniu w 1861 wydał rozprawę z dziedziny gramatyki historii Vetustissima adiectivorum linquae polonae declinatio, monumentis ineditis illustrata. Współredaktor jubileuszowego wydania Dzieł wszystkich Jana Kochanowskiego w tomach 1-3, a wydanego w latach 1884–1886 oraz autor książki Wiadomości o życiu i pismach J. Kochanowskiego wydanego w Poznaniu w 1857. Był autorem publikacji o literaturze staropolskiej. Badał osady wydmowe, a także opisał krzemienne grociki igiełkowe[2].
Żonaty z Marianną Scholz od roku 1853[2].
Przypisy
- ↑ Józef Tomasz Przyborowski, [w:] Polski słownik biograficzny, t. XXIX, Instytut Historii PAN/Narodowy Instytut Audiowizualny, 1986 [dostęp 2017-06-29].
- ↑ a b c Wielkopolski słownik biograficzny. Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.). Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 598. ISBN 83-01-02722-3.
Linki zewnętrzne
- Przyborowski Józef, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-05-29].
- Grób Józefa Przyborowskiego na Starych Powązkach w Warszawie