Bitwa w cieśninie Fehmarn: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne oraz inne drobne sprawy |
usunięta informacja - Ulfeldt nie zginął w tej bitwie, drobne redakcyjne |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
'''Bitwa w cieśninie Fehmarn''' – bitwa morska podczas [[wojna duńsko-szwedzka (1643–1645)|wojny duńsko-szwedzkiej 1643–1645]] stoczona [[13 października]] [[1644]] niedaleko wyspy [[Fehmarn]], zakończona klęską eskadry duńskiej. |
'''Bitwa w cieśninie Fehmarn''' – bitwa morska podczas [[wojna duńsko-szwedzka (1643–1645)|wojny duńsko-szwedzkiej 1643–1645]] stoczona [[13 października]] [[1644]] niedaleko wyspy [[Fehmarn]], zakończona klęską eskadry duńskiej. |
||
[[Wojna duńsko-szwedzka (1643–1645)]] była częścią ogólnoeuropejskich zmagań [[wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]]; w jej trakcie dochodziło do kilku starć na morzu. W lipcu, w bitwie w Zatoce Kilońskiej, flota szwedzka szczęśliwie uniknęła zagłady i schroniła się w portach. Duńczycy osiągnęli panowanie na morzu, ale po dwóch miesiącach, gdy nie napotkali przeciwnika, pozostawili do strzeżenia dostępu do wysp duńskich jedynie 17 okrętów pod dowództwem |
[[Wojna duńsko-szwedzka (1643–1645)]] była częścią ogólnoeuropejskich zmagań [[wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]]; w jej trakcie dochodziło do kilku starć na morzu. W lipcu, w bitwie w Zatoce Kilońskiej, flota szwedzka szczęśliwie uniknęła zagłady i schroniła się w portach. Duńczycy osiągnęli panowanie na morzu, ale po dwóch miesiącach, gdy nie napotkali przeciwnika, pozostawili do strzeżenia dostępu do wysp duńskich jedynie 17 okrętów pod dowództwem admirała [[Prosa Mund|Prosa Munda]]{{r|kosiarz}}. |
||
Przeciw nim wyruszyła dowodzona przez |
Przeciw nim wyruszyła dowodzona przez admirała (niedawnego generała majora) [[Karol Gustaw Wrangel|Wrangla]] flota szwedzko-holenderska licząca 42 jednostki, która 11 października rozpoczęła pozorowanie desantu na wyspie [[Lolland]]{{r|kosiarz}}. Adm. Mund pojawił się ze swoją eskadrą i ufając dobremu wyszkoleniu swych załóg, podjął akcję mimo przeważających sił przeciwnika. Planował uderzyć ogniem artyleryjskim na skrzydło wroga{{r|wieczorkiewicz}}, nie wdając się w walkę [[abordaż]]ową{{r|kosiarz}}. Po sześciu godzinach zaciętej walki, tylko trzy duńskie galeony zdołały ujść. Dziewięć zostało zdobytych w walce wręcz, trzy – zatopione ogniem działowym, a dwa rozbiły się o brzeg Lollandu{{r|kosiarz}}. Admirał Mund zginął na pokładzie swego flagowca „Patienta”. Duńczycy stracili ponadto około tysiąca jeńców{{r|wieczorkiewicz}}. |
||
Bitwa w cieśninie Fehmarn była jedną z najkrwawszych bitew na [[Morze Bałtyckie|Bałtyku]] w XVII w.{{r|kosiarz}} Odznaczył się w niej dowodzący okrętem „Regina” późniejszy wielki admirał francuski [[Abraham Duquesne]], który jak wielu francuskich [[hugenoci|hugenotów]] służył w marynarce szwedzkiej{{r|wieczorkiewicz}}. |
Bitwa w cieśninie Fehmarn była jedną z najkrwawszych bitew na [[Morze Bałtyckie|Bałtyku]] w XVII w.{{r|kosiarz}} Odznaczył się w niej dowodzący okrętem „Regina” późniejszy wielki admirał francuski [[Abraham Duquesne]], który jak wielu francuskich [[hugenoci|hugenotów]] służył w marynarce szwedzkiej{{r|wieczorkiewicz}}. |
Wersja z 18:21, 1 mar 2020
wojna duńsko-szwedzka (1643–1645) w ramach wojny trzydziestoletniej | |||
Bitwa w cieśninie Fehmarn | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo Szwedów i Holendrów | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Morza Bałtyckiego | |||
54°40′24,6″N 11°02′08,4″E/54,673500 11,035667 |
Bitwa w cieśninie Fehmarn – bitwa morska podczas wojny duńsko-szwedzkiej 1643–1645 stoczona 13 października 1644 niedaleko wyspy Fehmarn, zakończona klęską eskadry duńskiej.
Wojna duńsko-szwedzka (1643–1645) była częścią ogólnoeuropejskich zmagań wojny trzydziestoletniej; w jej trakcie dochodziło do kilku starć na morzu. W lipcu, w bitwie w Zatoce Kilońskiej, flota szwedzka szczęśliwie uniknęła zagłady i schroniła się w portach. Duńczycy osiągnęli panowanie na morzu, ale po dwóch miesiącach, gdy nie napotkali przeciwnika, pozostawili do strzeżenia dostępu do wysp duńskich jedynie 17 okrętów pod dowództwem admirała Prosa Munda[1].
Przeciw nim wyruszyła dowodzona przez admirała (niedawnego generała majora) Wrangla flota szwedzko-holenderska licząca 42 jednostki, która 11 października rozpoczęła pozorowanie desantu na wyspie Lolland[1]. Adm. Mund pojawił się ze swoją eskadrą i ufając dobremu wyszkoleniu swych załóg, podjął akcję mimo przeważających sił przeciwnika. Planował uderzyć ogniem artyleryjskim na skrzydło wroga[2], nie wdając się w walkę abordażową[1]. Po sześciu godzinach zaciętej walki, tylko trzy duńskie galeony zdołały ujść. Dziewięć zostało zdobytych w walce wręcz, trzy – zatopione ogniem działowym, a dwa rozbiły się o brzeg Lollandu[1]. Admirał Mund zginął na pokładzie swego flagowca „Patienta”. Duńczycy stracili ponadto około tysiąca jeńców[2].
Bitwa w cieśninie Fehmarn była jedną z najkrwawszych bitew na Bałtyku w XVII w.[1] Odznaczył się w niej dowodzący okrętem „Regina” późniejszy wielki admirał francuski Abraham Duquesne, który jak wielu francuskich hugenotów służył w marynarce szwedzkiej[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e Bitwa w cieśninie Fehmarn. W: Edmund Kosiarz: Wojny na Bałtyku, X-XIX w.. Gdański: Wydawnictwo Morskie, 1978, s. 194-196.
- ↑ a b c Paweł Piotr Wieczorkiewicz: Historia wojen morskich, t.1. Londyn: Wydawnictwo Puls, 1995, s. 108. ISBN 1-85917-030-7.