Kwas N-acetyloneuraminowy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Uwagi, dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 79: | Linia 79: | ||
== Uwagi == |
== Uwagi == |
||
{{Uwagi}} |
{{Uwagi}} |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
{{Ka}} |
|||
[[Kategoria:Organiczne związki azotu]] |
[[Kategoria:Organiczne związki azotu]] |
Wersja z 17:03, 12 mar 2020
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C11H19NO9 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
309,27 g/mol | ||||||||||||||||
Wygląd |
białe lub prawie białe, igiełkowate kryształy[1] | ||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Kwas sjalowy[a] (od stgr. σιαλος (sjalos), obecnie σίελος (sjelos), czyli „ślina”; inaczej: kwas N-acetyloneuraminowy) – związek organiczny z grupy cukrów, pochodna kwasu neuraminowego.
Pełni u zwierząt ważną funkcję w przekazywaniu sygnałów między komórkami, występuje w substancji szarej mózgu. Syntetyzowany jest przez komórki w czasie infekcji wirusowej. Występuje w glikoproteinach błony komórkowej. W błonie komórek nowotworowych jest go więcej niż w błonie zdrowych komórek.
Najwięcej tego związku występuje w tkankach zwierzęcych. W mniejszych ilościach można go znaleźć także w roślinach, grzybach, drożdżach, bakteriach.
Niedobór neuraminidazy w postaci NEU1 (sjalidazy lizosomalnej), odpowiedzialnej za rozkład kwasu sjalowego, jest przyczyną sjalidozy.
Uwagi
- ↑ Niekiedy używana jest niepoprawna fonetycznie i ortograficznie forma „kwas sialowy”.
Przypisy
- ↑ a b c d e f Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .