2 Dywizja Litewsko-Białoruska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
ilustracja Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
ilustracja Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
||
Linia 34: | Linia 34: | ||
[[Plik:76pstrz.png|250px|right]] |
[[Plik:76pstrz.png|250px|right]] |
||
[[Plik:79pstrz.png|right|250px]] |
[[Plik:79pstrz.png|right|250px]] |
||
[[Plik:77pstrz.png|right|250px]] |
|||
'''2 Dywizja Litewsko-Białoruska''' (2 DLB) – [[związek taktyczny|wielka jednostka]] [[piechota|piechoty]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego II RP]]. |
'''2 Dywizja Litewsko-Białoruska''' (2 DLB) – [[związek taktyczny|wielka jednostka]] [[piechota|piechoty]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego II RP]]. |
||
Wersja z 12:33, 4 cze 2020
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
gen. Józef Lasocki |
Działania zbrojne | |
wojna polsko-bolszewicka | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk |
2 Dywizja Litewsko-Białoruska (2 DLB) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia dywizji
W październiku 1919 przeprowadzona została reorganizacja Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W jej wyniku utworzono dwie dywizje piechoty, którym nadano numery 1 i 2. Każda z dywizji składała się z dwóch brygad i czterech pułków piechoty. W skład 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej włączone zostały pułki strzelców: białostocki, lidzki i kowieński z dotychczasowej Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W okresie luty-kwiecień 1920 sformowany został Słucki Pułk Strzelców, który włączono w struktury dywizji.
2 DLB zajmowała pozycje na granicy polsko-litewskiej. W wyniku bolszewickiej ofensywy z lipca 1920 roku została częściowo rozproszona i wepchnięta w terytorium litewskie. Próbowała przejść na Suwalszczyznę, ale w większości została otoczona przez Litwinów i internowana. Odtworzona na tyłach frontu.
Po buncie Żeligowskiego III Brygada weszła w skład Korpusu Wojsk Litwy Środkowej, jako jej 3 Dywizja. W tym samym czasie pułki IV Brygady pozostawały na obszarze kraju.
12 października 1921 pułki strzelców przemianowane zostały na pułki piechoty. Słucki i Białostocki Pułki Strzelców, jako 78 i 79 Pułki Piechoty weszły w skład 20 Dywizji Piechoty z miejscem postoju dowództwa w garnizonie Baranowicze. Trzecim pułkiem 20 DP został 80 Pułk Piechoty, który jako Nowogródzki Pułk Strzelców wchodził w skład 1 DLB, a później 2 Dywizji Korpusu Wojsk Litwy Środkowej.
Lidzki i Kowieński Pułki Strzelców, jako 76 i 77 Pułki Piechoty, podporządkowane zostały odpowiednio dowódcom 29 i 19 Dywizji Piechoty.
Ordre de Bataille
Dowództwo 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej
III Brygada Litewsko-Białoruska
- Lidzki Pułk Strzelców (76 Pułk Piechoty)
- Kowieński Pułk Strzelców (77 Pułk Piechoty)
IV Brygada Litewsko-Białoruska
- Słucki Pułk Strzelców (78 Pułk Piechoty)
- Białostocki Pułk Strzelców (79 Pułk Piechoty)
Obsada personalna Dowództwa
Dowódcy dywizji:
- gen. ppor. Józef Lasocki (X - XI 1919)
- gen. ppor. Mikołaj Osikowski (IX 1920 - IX 1921 → dowódca 29 DP)
- ppłk Bolesław Waśkiewicz (1921)
Szefowie sztabu:
- ppłk SG Jan Kubin (do 18 I 1920)
- mjr SG Antoni Jakubski (26 VII - 12 VIII 1920 → szef sztabu 5 Armii)
- mjr SG Władysław Powierza (III - V 1921)
Oficerowie sztabu:
- dowódca żandarmerii - ppor. Czesław Józef Niekraszewicz
Bibliografia
- Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.