Ulica Józefa Bema w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Ulica Józefa Bema w Warszawie
	Czyste
	; Ulica J. Bema przy ul. Kasprzaka, widoczne tory tramwajowe
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Przebieg
	Położenie na mapie Warszawy Ulica Józefa Bema w Warszawie
	Położenie na mapie Polski Ulica Józefa Bema w Warszawie
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Ulica Józefa Bema w Warszawie
	52°13′40,8″N 20°57′33,6″E/52,228000 20,959333
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 09:11, 26 lip 2020

Ulica Józefa Bema – ulica w warszawskiej dzielnicy Wola.

Historia

Ulica biegnąca przed rokiem 1876 od ul. Opaczewskiej do wsi Wola. Niegdyś nosiła nazwy Droga Kościelna lub Droga Parafialna, związane z kościołem św. Stanisława Biskupa i Męczennika, którego budowę zakończono w 1860^[1].

Do roku 1916 znajdowała się poza granicami Warszawy. Mimo to powstawały przy niej zabudowania przemysłowe i mieszkalne, m.in. od roku 1908 działała tu wielka fabryka Lilpop, Rau i Loewenstein.

W roku 1876 ulicę przecięły tory kolei obwodowej, w okolicy powstało wtedy wiele bocznic kolejowych, wiodących między innymi do carskich magazynów wojskowych wzniesionych po roku 1893 pod nr 60. W skład magazynów wchodziły wielkie elewatory zbożowe przy ul. Prądzyńskiego. W zbliżonym okresie powstała pod nr. 70/72 przędzalnia bawełny i farbiarnia Towarzystwa Akcyjnego „Wola”.

W roku 1928 wzniesiono pod nr. 76 gmachy Towarzystwa Szkół Powszechnych nawiązujące swym planem do założeń pałacowych XVII/XVIII wieku; w tym samym roku ulicą Bema pojechał pierwszy tramwaj elektryczny.

W roku 1939 spłonęły zbombardowane elewatory zbożowe. Rok 1944 przyniósł zniszczenie kamienic w rejonie ulicy Wolskiej.

W okresie powojennym bieg ulicy został zniekształcony przez rozbudowę węzła PKP: początkowy odcinek ulicy należący już przed wojną do dzielnicy Ochota został od niej ostatecznie odcięty i od roku 1979 nosi nazwę al. Bohaterów Września. Odcinek na południe od ul. Prądzyńskiego i na zachód od torów kolei obwodowej został w roku 2014 przemianowany na ul. Parafialną.

Ważniejsze obiekty

Przypisy

↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 18.

Bibliografia

Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 1. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 155. ISBN 83-902793-5-5.

[1] Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 18.

[1]

@@ Linia 27: / Linia 27: @@
 Ulica biegnąca przed rokiem 1876 od ul. [[Ulica Opaczewska w Warszawie|Opaczewskiej]] do wsi Wola. Niegdyś nosiła nazwy ''Droga Kościelna'' lub ''Droga Parafialna'', związane z [[Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Warszawie|kościołem św. Stanisława Biskupa i Męczennika]], którego budowę zakończono w 1860<ref>{{cytuj książkę | autor = Eugeniusz Szwankowski| tytuł = Ulice i place Warszawy | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | rok = 1970 | strony = 18}}</ref>.
-Do roku 1916 znajdowała się poza granicami Warszawy; mimo to istniały już przy niej wielokondygnacyjne zabudowania przemysłowe i mieszkalne – od roku 1908 działała tu fabryka [[Lilpop, Rau i Loewenstein]].
+Do roku 1916 znajdowała się poza granicami Warszawy. Mimo to powstawały przy niej zabudowania przemysłowe i mieszkalne, m.in. od roku 1908 działała tu wielka fabryka [[Lilpop, Rau i Loewenstein]].
-W roku 1876 ulicę przecięły tory [[Kolej obwodowa w Warszawie|kolei obwodowej]], w okolicy powstało wtedy wiele bocznic kolejowych, wiodących między innymi do carskich magazynów wojskowych wzniesionych po roku 1893 pod nr. 60. W skład magazynów wchodziły wielkie elewatory zbożowe przy [[Ulica Ignacego Prądzyńskiego w Warszawie|ul. Prądzyńskiego]]. W zbliżonym okresie powstała pod nr. 70/72 przędzalnia bawełny i farbiarnia Towarzystwa Akcyjnego „Wola”.
+W roku 1876 ulicę przecięły tory [[Kolej obwodowa w Warszawie|kolei obwodowej]], w okolicy powstało wtedy wiele bocznic kolejowych, wiodących między innymi do carskich magazynów wojskowych wzniesionych po roku 1893 pod nr 60. W skład magazynów wchodziły wielkie elewatory zbożowe przy [[Ulica Ignacego Prądzyńskiego w Warszawie|ul. Prądzyńskiego]]. W zbliżonym okresie powstała pod nr. 70/72 przędzalnia bawełny i farbiarnia Towarzystwa Akcyjnego „Wola”.
 W roku 1928 wzniesiono pod nr. 76 gmachy ''Towarzystwa Szkół Powszechnych'' nawiązujące swym planem do założeń pałacowych XVII/XVIII wieku; w tym samym roku ulicą Bema pojechał pierwszy tramwaj elektryczny.
-W roku 1939 spłonęły zbombardowane elewatory zbożowe; rok 1944 przyniósł zniszczenie kamienic w rejonie ulicy Wolskiej.
+W roku 1939 spłonęły zbombardowane elewatory zbożowe. Rok 1944 przyniósł zniszczenie kamienic w rejonie ulicy Wolskiej.
 W okresie powojennym bieg ulicy został zniekształcony przez rozbudowę węzła PKP: początkowy odcinek ulicy należący już przed wojną do dzielnicy [[Ochota]] został od niej ostatecznie odcięty i od roku 1979 nosi nazwę [[Aleja Bohaterów Września w Warszawie|al. Bohaterów Września]]. Odcinek na południe od ul. Prądzyńskiego i na zachód od torów kolei obwodowej został w roku 2014 przemianowany na [[Ulica Parafialna w Warszawie|ul. Parafialną]].