Anna Bojarska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Poprawiam zdublowane przypisy, genfixes przy użyciu AWB
m drobne redakcyjne
Linia 7: Linia 7:
Debiutowała w 1968 r. na łamach prasy jako felietonistka. Od tamtej pory była związana z wieloma tytułami prasowymi, między innymi z [[Gazeta Wyborcza|Gazetą Wyborczą]], [[Polityka (tygodnik)|Polityką]], [[Nowe Książki|Nowymi Książkami]], [[Przegląd Tygodniowy|Przeglądem Tygodniowym]], [[Twój Styl|Twoim Stylem]].
Debiutowała w 1968 r. na łamach prasy jako felietonistka. Od tamtej pory była związana z wieloma tytułami prasowymi, między innymi z [[Gazeta Wyborcza|Gazetą Wyborczą]], [[Polityka (tygodnik)|Polityką]], [[Nowe Książki|Nowymi Książkami]], [[Przegląd Tygodniowy|Przeglądem Tygodniowym]], [[Twój Styl|Twoim Stylem]].


Jest autorką kilkudziesięciu książek i laureatką wielu nagród, między innymi międzynarodowej [[Nagroda Pokojowa im. Maksymiliana Kolbego-Reinholda Schneidera|nagrody pokojowej im. Maksymiliana Kolbego-Reinholda Schneidera]] (1976), ''podziemnej'' nagrody [[Komitet Kultury Niezależnej|Komitetu Kultury Niezależnej]] dla najlepszego eseisty, [[Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego|Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego]] (1988), kilkukrotną laureatką nagrody „Książka Miesiąca” Warszawskiego Klubu Księgarza.
Była autorką kilkudziesięciu książek i laureatką wielu nagród, między innymi międzynarodowej [[Nagroda Pokojowa im. Maksymiliana Kolbego-Reinholda Schneidera|nagrody pokojowej im. Maksymiliana Kolbego-Reinholda Schneidera]] (1976), ''podziemnej'' nagrody [[Komitet Kultury Niezależnej|Komitetu Kultury Niezależnej]] dla najlepszego eseisty, [[Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego|Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego]] (1988), kilkukrotną laureatką nagrody „Książka Miesiąca” Warszawskiego Klubu Księgarza.


Jest siostrą [[Maria Bojarska (pisarka)|Marii Bojarskiej]] i matką Maksa Bojarskiego, działacza lewicowego (m.in. wiceprezesa Unii Lewicy), związanego ze środowiskami antyklerykalnymi.
Była siostrą [[Maria Bojarska (pisarka)|Marii Bojarskiej]] i matką Maksa Bojarskiego, działacza lewicowego (m.in. wiceprezesa Unii Lewicy), związanego ze środowiskami antyklerykalnymi.


Spoczywa na [[Cmentarz Komunalny Północny w Warszawie|Cmentarzu Komunalnym na Wólce Węglowej]] (Kwatera: S-X-4, Rząd: 17, Grób: 3)<ref name="cmentarzekomunalne.com.pl"/>.
Spoczywa na [[Cmentarz Komunalny Północny w Warszawie|Cmentarzu Komunalnym na Wólce Węglowej]] (Kwatera: S-X-4, Rząd: 17, Grób: 3)<ref name="cmentarzekomunalne.com.pl"/>.

{{Wikicytaty|dopełniacz=|Anny Bojarskiej}}
{{Wikicytaty|dopełniacz=|Anny Bojarskiej}}
== Twórczość ==
== Twórczość ==
Linia 32: Linia 31:


=== Pisma polityczne i ekonomiczne ===
=== Pisma polityczne i ekonomiczne ===
* ''Stefan Żeromski, Pisma polityczne.'' Wybór, opracowanie, wstęp i posłowie (1988), (Wydawnictwo Polonia, Londyn)
* ''Stefan Żeromski, Pisma polityczne.'' Wybór, opracowanie, wstęp i posłowie (1988), (Wydawnictwo Polonia, Londyn)
* ''Zastrzelony jadłospis, czyli trochę mitologii polskiej'' (2004), {{ISBN|83-8964-017-1}}
* ''Zastrzelony jadłospis, czyli trochę mitologii polskiej'' (2004), {{ISBN|83-8964-017-1}}
* ''Biznesmen idzie do raju'' (2004), {{ISBN|83-1109-905-7}}
* ''Biznesmen idzie do raju'' (2004), {{ISBN|83-1109-905-7}}


=== Biografie i wspomnienia ===
=== Biografie i wspomnienia ===

Wersja z 19:25, 16 sie 2020

Anna Bojarska. Obok kot Stroszek. Połowa lat 80.
Anna Bojarska. Połowa lat 80.

Anna Bojarska-Rutowicz[1], pseudonim Juliusz Nemo (ur. 1 października 1946 w Warszawie, zm. 26 lipca 2019 tamże[2][3]) – polska pisarka, eseistka, autorka sztuk scenicznych i scenarzystka filmowa. Mieszkała w Paryżu[4].

Życiorys

Ukończyła studia na Wydziale Filozofii (praca magisterska z filozofii Pascala pod kierunkiem prof. Leszka Kołakowskiego) oraz Studium Dziennikarskie UW. W latach 1970–75 była pracownikiem naukowym Instytutu Badań Współczesnych Problemów Kapitalizmu, jednocześnie pisząc pracę doktorską na temat teorii konwergencji (praca ukończona, lecz autorka nie przystąpiła do obrony).

Debiutowała w 1968 r. na łamach prasy jako felietonistka. Od tamtej pory była związana z wieloma tytułami prasowymi, między innymi z Gazetą Wyborczą, Polityką, Nowymi Książkami, Przeglądem Tygodniowym, Twoim Stylem.

Była autorką kilkudziesięciu książek i laureatką wielu nagród, między innymi międzynarodowej nagrody pokojowej im. Maksymiliana Kolbego-Reinholda Schneidera (1976), podziemnej nagrody Komitetu Kultury Niezależnej dla najlepszego eseisty, Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego (1988), kilkukrotną laureatką nagrody „Książka Miesiąca” Warszawskiego Klubu Księgarza.

Była siostrą Marii Bojarskiej i matką Maksa Bojarskiego, działacza lewicowego (m.in. wiceprezesa Unii Lewicy), związanego ze środowiskami antyklerykalnymi.

Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym na Wólce Węglowej (Kwatera: S-X-4, Rząd: 17, Grób: 3)[1].

Twórczość

Opowiadania

Powieści

Pisma polityczne i ekonomiczne

  • Stefan Żeromski, Pisma polityczne. Wybór, opracowanie, wstęp i posłowie (1988), (Wydawnictwo Polonia, Londyn)
  • Zastrzelony jadłospis, czyli trochę mitologii polskiej (2004), ISBN 83-8964-017-1
  • Biznesmen idzie do raju (2004), ISBN 83-1109-905-7

Biografie i wspomnienia

Sztuki teatralne

  • Lekcja polskiego (reżyseria Andrzeja Wajdy, w roli głównej Tadeusz Łomnicki, 1988, kolejne realizacje teatralne 1994, 2000, 2013, 2016, 2017)
  • Meeting (kolejne realizacje teatralne 1992, 1994, 2009)

Scenariusze seriali telewizyjnych

Przypisy

  1. a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie [online] [dostęp 2019-08-01] (pol.).
  2. Anna Bojarska w bazie filmpolski.pl
  3. Warszawa. Nie żyje Anna Bojarska. e-teatr.pl, 2019-07-30. [dostęp 2019-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-30)].
  4. Liliana Śnieg-Czaplewska, Nazywają mnie skandalistką, [w:] „Przegląd”, 14/2002 [online], tygodnikprzeglad.pl, 8 kwietnia 2002 [dostęp 2019-07-30].
  5. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1988

Bibliografia

  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 1995. ISBN 83-01-11593-9.

Linki zewnętrzne