Eugeniusz Dąbrowski (podporucznik): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
m Dodano kategorię "Odznaczeni Krzyżem Armii Krajowej" za pomocą HotCat
Linia 62: Linia 62:
[[Kategoria:Urodzeni w 1923]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1923]]
[[Kategoria:Zmarli w 1996]]
[[Kategoria:Zmarli w 1996]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Armii Krajowej]]

Wersja z 01:17, 25 sie 2020

Eugeniusz Dąbrowski
Pliszka, Gienek
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1923
Bojanów

Data i miejsce śmierci

24 listopada 1996
Wrocław

Przebieg służby
Lata służby

1943–1946

Siły zbrojne

Armia Krajowa

Jednostki

„Jędrusie”
2 pułk piechoty AK
WiN

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
akcja „Burza”

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Armii Krajowej

Eugeniusz Dąbrowski pseud. „Pliszka”, „Gienek” (ur. 15 maja 1923 w Bojanowie, zm. 24 listopada 1996 we Wrocławiu) – żołnierz Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Tomasza i Marii z d. Piskorowska[1]. Uczeń gimnazjum w Tarnobrzegu. Podczas okupacji niemieckiej w 1941 żołnierz oddziału partyzanckiego „Jędrusie” z którym brał udział w licznych akcjach dywersyjnych, m.in. w Opatowie (12.03.1943), Mielcu (29.03.1943)[1].

Od marca 1944 awansowany do stopnia plutonowego podchorążego po ukończeniu kursu podchorążych AK[1]. Podczas akcji „Burza” w składzie 2 pułku piechoty AK jako dowódca plutonu[1].

„Za udział w akcji „Burza” został odznaczony Orderem Virtuti Militari[1].

Po przejściu frontu sowieckiego w okolicach Tarnobrzegu brał udział w akcjach przeciwko reżimowi komunistycznemu. Był członkiem WiN i DSZ obwód tarnobrzeski oraz Biura Informacji i Propagandy (BIP) AK, używając pseudonimów „Pliszka” i „Gienek”[1].

W maju 1946 aresztowany i skazany na 5 lat więzienia, po roku został zwolniony w wyniku amnestii[1]. Zamieszkał następnie we Wrocławiu gdzie pracował w NBP. Zmarł we Wrocławiu, pochowany na cmentarzu w Tarnobrzegu[1].

Życie rodzinne

Żonaty z Bronisławą z d. Matusiak. Mieli dwie córki[1].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m Polak (red.) 1999 ↓, s. 21.

Bibliografia