Georg-Hans Reinhardt: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 22:17, 13 sty 2007

Hans Georg Reinhardt (ur. 1887 w Budziszynie, zm. 1963 w Tegernsee) – niemiecki wojskowy.

W 1908 roku, po ukończeniu szkoły kadetów, rozpoczął służbę w piechocie niemieckiej armii. Walczył w czasie I wojny światowej, a po jej zakończeniu pozostał w Reichswehrze.

Jego kariera nabrała przyspieszenia po dojściu Hitlera do władzy w styczniu 1933 roku. W kwietniu 1937 roku otrzymał awans na generała majora. Dowództwo 4. Dywizji Pancernej objął w listopadzie 1938 roku. Za zasługi w wojnie przeciw Polsce w 1939 roku został odznaczony Krzyżem Żelaznym i awansowany do stopnia generała porucznika. Także podczas kampanii przeciw Francji dał się poznać jako jeden z najzdolniejszych niemieckich dowódców wojsk szybkich. Po ataku na ZSRR w czerwcu 1941 roku dowodził 41 Korpusem Pancernym, 3 Grupą Pancerną, przekształconą później w 3. Armią Pancerną, a na koniec (od 4 sierpnia 1944 roku) grupą armii "Środek" (m.in. uczestniczył w tłumieniu powstania warszawskiego w sierpniu 1944) i grupą armii "Północ"

W styczniu 1945 roku, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad Wisłą, został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez Amerykanów, wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony za zbrodnie wojenne - oskarżony m.in o współodpowiedzialność za mordy dokonywane na ludności cywilnej w czasie powstania warszawskiego, celowe niszczenie Warszawy oraz grabież polskiego majątku narodowego na terenie działania Grupy Armii "Srodek" którą dowodził. 27 października 1948 roku został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach zmarł w 1963 roku.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Hans Georg Reinhardt''' (ur. [[1887]] w [[Budziszyn]]ie, zm. [[1963]] w [[Tegernsee]]) – niemiecki wojskowy.
-W [[1908]] roku, po ukończeniu szkoły kadetów, rozpoczął służbę w piechocie kajzerowskiej armii. Walczył w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]], a po jej zakończeniu pozostał w [[Reichswehra|Reichswehrze]]. Jego kariera nabrała przyspieszenia po dojściu [[Adolf Hitler|Hitlera]] do władzy w styczniu [[1933]] roku. W kwietniu [[1937]] roku otrzymał awans na generała majora. Dowództwo [[4. Dywizja Pancerna|4. Dywizji Pancernej]] objął w listopadzie [[1938]] roku. Za zasługi w wojnie przeciw [[Polska|Polsce]] w [[1939]] roku został odznaczony [[Krzyż Żelazny|Krzyżem Żelaznym]] i awansowany do stopnia generała porucznika. Także podczas kampanii przeciw [[Francja|Francji]] dał się poznać jako jeden z najzdolniejszych niemieckich dowódców wojsk szybkich. Po ataku na [[ZSRR]] w [[1941]] roku dowodził korpusem, samodzielną grupą pancerną, [[3. Armia Pancerna|3. Armią Pancerną]], a na koniec (od sierpnia [[1944]] roku) [[grupa armii "Środek"|grupą armii "Środek"]] i [[grupa armii "Północ"|grupą armii "Północ"]]. W styczniu [[1945]] roku, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad Wisłą, został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez Amerykanów, wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony za [[zbrodnie wojenne]]. [[27 października]] [[1948]] roku został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach zmarł w 1963 roku.
+W [[1908]] roku, po ukończeniu szkoły kadetów, rozpoczął służbę w piechocie niemieckiej armii. Walczył w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]], a po jej zakończeniu pozostał w [[Reichswehra|Reichswehrze]].
+Jego kariera nabrała przyspieszenia po dojściu [[Adolf Hitler|Hitlera]] do władzy w styczniu [[1933]] roku. W kwietniu [[1937]] roku otrzymał awans na generała majora. Dowództwo [[4. Dywizja Pancerna|4. Dywizji Pancernej]] objął w listopadzie [[1938]] roku. Za zasługi w wojnie przeciw [[Polska|Polsce]] w [[1939]] roku został odznaczony [[Krzyż Żelazny|Krzyżem Żelaznym]] i awansowany do stopnia generała porucznika. Także podczas kampanii przeciw [[Francja|Francji]] dał się poznać jako jeden z najzdolniejszych niemieckich dowódców wojsk szybkich. Po ataku na [[ZSRR]] w czerwcu [[1941]] roku dowodził 41 Korpusem Pancernym, 3 Grupą Pancerną, przekształconą później w [[3. Armia Pancerna|3. Armią Pancerną]], a na koniec (od [[4 sierpnia]] [[1944]] roku) [[grupa armii "Środek"|grupą armii "Środek"]] (m.in. uczestniczył w tłumieniu [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] w sierpniu [[1944]]) i [[grupa armii "Północ"|grupą armii "Północ"]]
+W styczniu [[1945]] roku, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad Wisłą, został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez Amerykanów, wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony za [[zbrodnie wojenne]] - oskarżony m.in o współodpowiedzialność za mordy dokonywane na ludności cywilnej w czasie powstania warszawskiego, celowe niszczenie [[Warszawa|Warszawy]] oraz grabież polskiego majątku narodowego na terenie działania Grupy Armii "Srodek" którą dowodził. [[27 października]] [[1948]] roku został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach zmarł w 1963 roku.
 [[Kategoria:Niemieccy wojskowi]]