Roman Stachoń: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Usuwam nieużywane parametry z Szablon:Kontrola autorytatywna
drobne merytoryczne
Linia 26: Linia 26:


== Odznaczenia ==
== Odznaczenia ==
* [[Order Budowniczych Polski Ludowej]] (1974)
* [[Order Budowniczych Polski Ludowej]] (1974)<ref>[http://mbc.malopolska.pl/dlibra/plain-content?id=56619 ''Wręczenie odznaczeń w Belwederze''], „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 3.</ref>
* [[Order Sztandaru Pracy]] I klasy (1964)
* [[Order Sztandaru Pracy]] I klasy (1964)
* Krzyż Komandorski z Gwiazdą [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]] (1967)
* Krzyż Komandorski z Gwiazdą [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]] (1967)

Wersja z 11:40, 27 paź 2020

Roman Stachoń
Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1912
Brzęczkowice

Data i miejsce śmierci

24 marca 1987
Katowice

Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres

od 4 lutego 1947
do 4 sierpnia 1952

Przynależność polityczna

Polska Partia Socjalistyczna / Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poseł na Sejm PRL II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji
Okres

od 20 lutego 1957
do 31 sierpnia 1985

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Krzyż Oświęcimski Medal za Warszawę 1939–1945 Order Sztandaru Pracy I klasy

Roman Ignacy Stachoń, ps. Konrad (ur. 30 czerwca 1912 w Brzęczkowicach, zm. 24 marca 1987 w Katowicach) – polski inżynier, działacz socjalistyczny, związkowy i sportowy, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Jana (1883–1945) i Marii z domu Kendziorczyk. Kształcił się w szkole ludowej, a następnie w gimnazjum w Mysłowicach. W 1927 został członkiem sekcji zapaśniczej i lekkoatletycznej Robotniczego Klubu Sportowego Siła Mysłowice, później był jego skarbnikiem, a w latach 1934–1938 prezesem. Oprócz zapasów uprawiał biegi i pchnięcie kulą. Za przynależność do lewicowego klubu został usunięty z gimnazjum. W 1933 zdał maturę w Humanistycznym Komunalnym Gimnazjum Koedukacyjnym w Roździeniu-Szopienicach, po czym do 1934 odbywał służbę wojskową, a następnie pracował w koncernie Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych jako rewizor rachunków. W 1935 zdobył mistrzostwo Śląska w zapasach w wadze średniej. W 1937 otrzymał Robotniczą Odznakę Sportową I stopnia. Od 1945 aż do śmierci był honorowym prezesem klubu Siła Mysłowice, ponadto od 1978 do końca życia był prezesem Okręgowego Związku Piłki Nożnej w Katowicach (wcześniej od 1947 był jego wiceprezesem). W 1952 podjął pracę w Wojewódzkim Komitecie Kultury Fizycznej, potem był do 1960 jego przewodniczącym (zainicjował budowę stadionu w Chorzowie). W 1960 został przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Związków Zawodowych w Katowicach, a w 1962 zasiadł w Centralnej Radzie Związków Zawodowych, której od 1969 był wiceprzewodniczącym. Od 1962 do 1967 studiował wieczorowo na Politechnice Śląskiej, uzyskując tytuł inżyniera urządzeń sanitarnych. Był członkiem Rady Naczelnej ZBoWiD, zasiadał również w PKOl. Od stycznia do maja 1981 był szefem zespołu likwidacyjnego WKZZ w Katowicach, po czym przeszedł na emeryturę.

Od 1932 do 1939 działał w Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1939 został członkiem Śląskiego Komitetu Robotniczego PPS w Katowicach. Podczas okupacji niemieckiej działał w konspiracji, przystąpił do PPS – Wolność, Równość, Niepodległość. Był m.in. dowódcą Gwardii Ludowej PPS Okręgu Śląskiego. Został aresztowany przez gestapo i był więziony w hitlerowskich obozach koncentracyjnych, m.in. w Auschwitz-Birkenau, Buchenwaldzie i Dora Ellrich. Po wyzwoleniu w 1945 wrócił na Górny Śląsk i został działaczem „lubelskiej” PPS. Objął funkcję kierownika Wydziału Propagandy Wojewódzkiego Komitetu PPS w Katowicach, a w latach 1946–1948 był sekretarzem Okręgowego Komitetu partii. W 1947 został I sekretarzem Wojewódzkiego Komitetu PPS i członkiem Rady Naczelnej partii. Od grudnia 1948 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie początkowo objął funkcję zastępcy kierownika Wydziału Organizacyjnego Komitetu Wojewódzkiego, pełniąc ją do 1952. W latach 1949–1981 był członkiem KW, od 1956 zasiadając także w jego egzekutywie. W latach 1964–1981 członek Komitetu Centralnego PZPR. Był także przez wiele lat radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej (od 1948), zasiadał w prezydium Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Poseł na Sejm Ustawodawczy w latach 1947–1952 oraz na Sejm PRL II, III, IV, V, VI, VII, VIII kadencji w latach 1957–1985.

Od 1948 był żonaty z Martą z domu Rogoń (1916–2009), miał syna Andrzeja i córkę Gabrielę. Pochowany został na cmentarzu ewangelickim przy ul. Damrota w Katowicach. Jego imię nosił Katowicki Park Leśny.

Odznaczenia

Przypisy

Bibliografia