Barbara Stanisławczyk: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Dodanie informacji i korekta błędów dot. doktoratu; korekta lat wydań i danych bibliograficznych oraz uzupełnienie wznowień książek; usunięcie niektórych martwych linków (inne martwe pozostawiono z powodu dokumentowania faktów) oraz aktualizacja i korekta pozostałych linków w przypisach; źródła/przypisy, drobne redakcyjne, drobne techniczne |
|||
Linia 9: | Linia 9: | ||
== Charakterystyka twórczości == |
== Charakterystyka twórczości == |
||
Pierwszą książkę – ''Matkę Hłaski'' |
Pierwszą książkę – ''Matkę Hłaski'', która była jej pracą dyplomową, wydała w 1992 (książka opisuje matkę [[Marek Hłasko|Marka Hłaski]], Marię). Pracując w prasie, przygotowywała następną książkę – ''Pajęczyna'' (1992), w której opisała społeczno-psychologiczne portrety pracowników SB. W 1994 współpracowała w realizacji filmu dokumentalnego pt. ''Marek Hłasko bez mitów'' autorstwa Hanny Etemadi<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=4222548|tytuł=Marek Hłasko bez mitów|opublikowany=filmpolski.pl|data dostępu=2020-11-17|data=2017-02-11}}</ref>. W tym samym roku opublikowała wywiad z [[Krzysztof Kąkolewski|Krzysztofem Kąkolewskim]] – ''Kąkolewski bez litości''. Następna książka – ''Czterdzieści twardych'' (1997) to zbiór reportaży o Polakach, którzy w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] ratowali Żydów<ref>{{cytuj stronę|url=http://histmag.org/Bezwarunkowy-odruch-ratowania-wywiad-z-Barbara-Stanislawczyk-2535|tytuł=Bezwarunkowy odruch ratowania – wywiad z Barbarą Stanisławczyk|data=8 lutego 2009|opublikowany=histmag.org|data dostępu=2020-11-17|autor=|język=}}</ref><ref>{{cytuj stronę | url = http://www.miesiecznik.znak.com.pl/10597/gorzkie-prawdy-o-ksiazce-barbary-stanislawczyk-czterdziesci-twardych | tytuł = Gorzkie prawdy. O książce Barbary Stanisławczyk Czterdzieści twardych | opublikowany = miesiecznik.znak.com.pl | data dostępu = 3 lutego 2014}}</ref> (autorka dostała za książkę Medal im. Jana Strzeleckiego od Kongresu Polonii Australijskiej oraz legitymację Honorowego Członka i Jubileuszowy Krzyż Zasługi od Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata). |
||
Do wydanej w 1998 książki pt. ''Miłosne gry Marka Hłaski'' zbieranie materiałów zajęło autorce osiem lat<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.proszynski.pl/Milosne_gry_Marka_Hlaski-p-935-10005-.html|tytuł=Barbara Stanisławczyk – Miłosne gry Marka Hłaski|opublikowany=proszynski.pl|język=pl|data dostępu=2013-06-27|autor=|data=9 grudnia 1998}}</ref>. W 2004 ukazała się powieść ''Od jutra'', a w 2005 – powieść faktu ''Dziewczyny'', poruszająca problem współczesnej prostytucji w Polsce. W 2011 wydała książkę ''[[Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości]]'' przedstawiającą historie losów ofiar [[Zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]] z 1940 i [[Katastrofa polskiego Tu-154 w Smoleńsku|katastrofy smoleńskiej]] z 10 kwietnia 2010 oraz ich rodzin<ref>{{cytuj stronę|url=http://wpolityce.pl/dzienniki/ostatni-krzyk/17048-barbara-stanislawczyk-ostatni-krzyk-od-katynia-do-smolenska-historie-dramatow-i-milosci-fragmenty-tylko-u-nas|tytuł=Barbara Stanisławczyk: "Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska – historie dramatów i miłości|data=27 października 2011|opublikowany=wpolityce.pl|język=pl|data dostępu=2020-11-17|autor=}}</ref>. [[Magazyn Literacki „Książki”]] uznał publikację za książkę listopada 2011 w kategorii „reportaż” i przyznał jej nagrodę „Książki roku” 2011<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.rebis.com.pl/rebis/public/news/news.html?co=print&id=3051&instance=1000&lang=pl&parent=0 | tytuł = "Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska" Barbary Stanisławczyk KSIĄŻKĄ ROKU! | data = 27 stycznia 2012 | opublikowany = rebis.com.pl | data dostępu = 24 grudnia 2013}}</ref><ref>{{cytuj stronę | url=http://culture.pl/pl/wydarzenie/magazyn-literacki-ksiazki-przyznal-nagrody-po-raz-dziesiaty | tytuł = "Magazyn Literacki Książki" przyznał nagrody po raz dziesiąty | data = 25 stycznia 2012 | opublikowany = culture.pl | data dostępu = 3 lutego 2014}}</ref>. 7 października 2015 miała miejsce premiera książki Barbary Stanisławczyk pt. ''Kto się boi prawdy? Walka z cywilizacją chrześcijańską w Polsce''<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.wydawnictwofronda.pl/ksiazki/kto-sie-boi-prawdy-walka-z-cywilizacja-chrzescijanska-w-polsce | tytuł = Kto się boi prawdy? | opublikowany = wydawnictwofronda.pl | data dostępu = 2015-10-15}}</ref>. Publikacja powstała na podstawie badań naukowych, pokłosiem których jest również praca doktorska autorki<ref>{{Cytuj stronę|url=http://fwpn.org.pl/aktualnosci/22-grudnia-od-lutra-do-postmodernizmu-dyskusja-wokol-ksiazki-kto-sie-boi-prawdy-walka-z-cywilizacja-chrzescijanska-w-polsce--mFrzKp|tytuł=22 grudnia: Od Lutra do postmodernizmu. Dyskusja wokół książki „Kto się boi prawdy? Walka z cywilizacją chrześcijańską w Polsce”|opublikowany=fwpn.org.pl|data dostępu=2020-11-17|autor=|język=|autor2=|data=21 grudnia 2015}}</ref>. |
|||
== Książki<ref name=":0" /> == |
== Książki<ref name=":0" /> == |
Wersja z 05:22, 17 lis 2020
Barbara Stanisławczyk[1], właśc. Barbara Stanisławczyk-Żyła[2] (ur. 1962) – polska dziennikarka, reportażystka i pisarka, doktor nauk o polityce, wykładowca akademicki, w latach 2016–2017 prezes zarządu Polskiego Radia.
Życiorys
Ukończyła Politechnikę Warszawską i Podyplomowe Studium Dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. W 1990 została stypendystką w Agencji Reutera w Londynie. Pisała reportaże publikowane w czasopismach Tygodnik Solidarność, Kobieta i Życie, Pani, Twój Styl. Pracowała w miesięczniku Sukces, najpierw jako zastępca redaktora naczelnego, a od września 2006 do kwietnia 2010 jako redaktor naczelny. Od września 2009 do marca 2010 była także na dyrektorem wydawniczym Wydawnictwa Przekrój[3]. Przystąpiła do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Podjęła wykłady w zakresie dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim, prowadziła warsztaty z reportażu w wyższej szkole Collegium Civitas, a następnie zajęcia z pisania w Podyplomowym Studium Public Relations przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN[4][5] oraz w ramach projektu Szkoła EuroLiderek[6]. 27 stycznia 2016 uzyskała stopień naukowy doktora nauk o polityce w Instytucie Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy pt. Wzorce patriotyzmu jako przedmiot sporów i przewartościowań w świetle przemian cywilizacyjnych i przekształceń ustrojowych w Polsce po 1989 roku, napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Rafała Artura Habielskiego[2].
8 stycznia 2016 została prezesem zarządu Polskiego Radia[7]. Wybrana ponownie na to stanowisko 16 lutego 2017 roku[8], dzień później (17 lutego 2017) zrezygnowała z tej funkcji (odroczona do 31 marca 2017)[9]. W jej miejsce został wybrany Jacek Sobala[10]. Pod koniec 2017 roku sejmowa komisja odrzuciła jej kandydaturę na Ambasadora Polski w Izraelu. Miała zastąpić Jacka Chodorowicza[11].
Charakterystyka twórczości
Pierwszą książkę – Matkę Hłaski, która była jej pracą dyplomową, wydała w 1992 (książka opisuje matkę Marka Hłaski, Marię). Pracując w prasie, przygotowywała następną książkę – Pajęczyna (1992), w której opisała społeczno-psychologiczne portrety pracowników SB. W 1994 współpracowała w realizacji filmu dokumentalnego pt. Marek Hłasko bez mitów autorstwa Hanny Etemadi[12]. W tym samym roku opublikowała wywiad z Krzysztofem Kąkolewskim – Kąkolewski bez litości. Następna książka – Czterdzieści twardych (1997) to zbiór reportaży o Polakach, którzy w czasie II wojny światowej ratowali Żydów[13][14] (autorka dostała za książkę Medal im. Jana Strzeleckiego od Kongresu Polonii Australijskiej oraz legitymację Honorowego Członka i Jubileuszowy Krzyż Zasługi od Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata).
Do wydanej w 1998 książki pt. Miłosne gry Marka Hłaski zbieranie materiałów zajęło autorce osiem lat[15]. W 2004 ukazała się powieść Od jutra, a w 2005 – powieść faktu Dziewczyny, poruszająca problem współczesnej prostytucji w Polsce. W 2011 wydała książkę Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości przedstawiającą historie losów ofiar zbrodni katyńskiej z 1940 i katastrofy smoleńskiej z 10 kwietnia 2010 oraz ich rodzin[16]. Magazyn Literacki „Książki” uznał publikację za książkę listopada 2011 w kategorii „reportaż” i przyznał jej nagrodę „Książki roku” 2011[17][18]. 7 października 2015 miała miejsce premiera książki Barbary Stanisławczyk pt. Kto się boi prawdy? Walka z cywilizacją chrześcijańską w Polsce[19]. Publikacja powstała na podstawie badań naukowych, pokłosiem których jest również praca doktorska autorki[20].
Książki[1]
- Matka Hłaski , Wyd. Słowo, 1992 ISBN 83-900182-0-9
- Pajęczyna. Syndrom bezpieki (razem z Dariuszem Wilczakiem ), Wyd. Krąg 1992, ISBN 83-85199-15-2 , (wyd. 2 popr., 2010)
- Kąkolewski bez litości, 1994 / Wyd. Bellona, Warszawa 2004, ISBN 83-11-09962-6
- Czterdzieści twardych, Wyd. ABC Future, Warszawa 1997, ISBN 83-86788-21-6, (wyd. 2, 2008 oraz wyd. 3, 2018 pt. Czterdzieści twardych. Wojenne losy Polaków i Żydów. Prawdziwe historie)
- Miłosne gry Marka Hłaski, Wyd. Prószyński i Spółka , Warszawa 1998, ISBN 83-7180-505-5 , (wyd. 2 popr. i uzup. 2009)
- Od jutra, Wyd. Bellona, Warszawa 2004, ISBN 83-11-09962-6
- Dziewczyny, Wyd. Studio Marka Łebkowskiego, Warszawa 2005, ISBN 83-912785-6-5
- Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości, Wyd. Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2011, ISBN 978-83-7510-814-9
- Kto się boi prawdy? Walka z cywilizacją chrześcijańską w Polsce, Wyd. Fronda, Warszawa 2015, ISBN 978-83-8079-000-1
Przypisy
- ↑ a b Stanisławczyk, Barbara (1962–) [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2020-11-17] .
- ↑ a b dr Barbara Stanisławczyk-Żyła [online], Ludzie Nauki – Nauka Polska [dostęp 2020-11-17] .
- ↑ Wydawnictwo Przekrój będzie mieć nowego szefa wydawniczego. wirtualnemedia.pl, 2010-03-02. [dostęp 2020-11-17]. (pol.).
- ↑ Barbara Sowa: Barbara Stanisławczyk, prezes Polskiego Radia: Teraz to mnie Pani ubodła. gazetaprawna.pl, 2016-08-12. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ Wykładowcy. studium-pr.pl. [dostęp 3 lutego 2014].
- ↑ Wykładowcy Szkoły Euroliderek – Warszawa.. euroliderki.pl. [dostęp 3 lutego 2014].
- ↑ Są nowi szefowie mediów publicznych. Jacek Kurski prezesem TVP, Barbara Stanisławczyk prezesem Polskiego Radia. dziennik.pl, 2016-08-13. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ Rada Mediów Narodowych wybrała prezesa Polskiego Radia. polskieradio.pl, 2017-02-16. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ Barbara Stanisławczyk zrezygnowała z funkcji prezesa Polskiego Radia. polskieradio.pl, 2017-02-18. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ Jacek Sobala nowym prezesem Polskiego Radia. polskieradio.pl, 2017-03-09. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ "Jedno z bardziej żenujących wysłuchań", PiS nie zabrało głosu. Była prezes radia z negatywną opinią, „TVN24.pl”, 14 grudnia 2017 [dostęp 2020-11-17] .
- ↑ Marek Hłasko bez mitów. filmpolski.pl, 2017-02-11. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ Bezwarunkowy odruch ratowania – wywiad z Barbarą Stanisławczyk. histmag.org, 8 lutego 2009. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ Gorzkie prawdy. O książce Barbary Stanisławczyk Czterdzieści twardych. miesiecznik.znak.com.pl. [dostęp 3 lutego 2014].
- ↑ Barbara Stanisławczyk – Miłosne gry Marka Hłaski. proszynski.pl, 9 grudnia 1998. [dostęp 2013-06-27]. (pol.).
- ↑ Barbara Stanisławczyk: "Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska – historie dramatów i miłości. wpolityce.pl, 27 października 2011. [dostęp 2020-11-17]. (pol.).
- ↑ "Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska" Barbary Stanisławczyk KSIĄŻKĄ ROKU!. rebis.com.pl, 27 stycznia 2012. [dostęp 24 grudnia 2013].
- ↑ "Magazyn Literacki Książki" przyznał nagrody po raz dziesiąty. culture.pl, 25 stycznia 2012. [dostęp 3 lutego 2014].
- ↑ Kto się boi prawdy?. wydawnictwofronda.pl. [dostęp 2015-10-15].
- ↑ 22 grudnia: Od Lutra do postmodernizmu. Dyskusja wokół książki „Kto się boi prawdy? Walka z cywilizacją chrześcijańską w Polsce”. fwpn.org.pl, 21 grudnia 2015. [dostęp 2020-11-17].
Linki zewnętrzne
- Barbara Stanisławczyk – oficjalna strona
- Bezwarunkowy odruch ratowania – wywiad z Barbarą Stanisławczyk, "histmag.org", 8 lutego 2008.
- Absolwenci Politechniki Warszawskiej
- Absolwenci Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie Stowarzyszenia Pisarzy Polskich
- Polscy dziennikarze prasowi
- Polscy pisarze współcześni
- Polscy reportażyści
- Prezesi Polskiego Radia
- Wykładowcy Uniwersytetu Warszawskiego
- Urodzeni w 1962