I wojna opiumowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez Kacper2098) i przywrócono wersję 56713679 autorstwa Miki1234568 / brak źródeł, nazwiska linkują do miast i dokumentów |
terytoria mają państwa, a nie kontynenty, drobne techniczne |
||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
|czas = [[18 marca]] [[1839]] – [[29 sierpnia]] [[1842]] |
|czas = [[18 marca]] [[1839]] – [[29 sierpnia]] [[1842]] |
||
|miejsce = [[Chiny]] |
|miejsce = [[Chiny]] |
||
|terytorium = |
|terytorium = |
||
|przyczyna = |
|przyczyna = |
||
|wynik = zwycięstwo Brytyjczyków,<br />[[traktat nankiński]] |
|wynik = zwycięstwo Brytyjczyków,<br />[[traktat nankiński]] |
||
|strona1 = [[Wielka Brytania]] |
|strona1 = [[Wielka Brytania]] |
||
* [[Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska]] |
|||
|strona2 = [[Dynastia Qing]] |
|strona2 = [[Dynastia Qing]] |
||
|dowódca1 = [[Charles Elliot]]<br />[[George Elliot (1784–1863)|George Elliot]]<br />[[James Bremer]]<br />[[Hugh Gough (1. wicehrabia Gough)|Hugh Gough]]<br />[[Henry Pottinger]]<br />[[Sir William Parker, 1. Baron Shenstone|William Parker]] |
|dowódca1 = [[Charles Elliot]]<br />[[George Elliot (1784–1863)|George Elliot]]<br />[[James Bremer]]<br />[[Hugh Gough (1. wicehrabia Gough)|Hugh Gough]]<br />[[Henry Pottinger]]<br />[[Sir William Parker, 1. Baron Shenstone|William Parker]] |
||
|dowódca2 = [[Daoguang]]<br />[[Lin Zexu]]<br />[[Guan Tianpei]]† |
|dowódca2 = [[Daoguang]]<br />[[Lin Zexu]]<br />[[Guan Tianpei]] † |
||
|siły1 = 19 tys. żołnierzy |
|siły1 = 19 tys. żołnierzy |
||
|siły2 = nieznane |
|siły2 = nieznane |
||
Wersja z 07:21, 16 gru 2020
 |
Ten artykuł od 2016-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| wojny opiumowe | |||
.jpg) Żelazna fregata HEIC „Nemesis”, pod dowództwem W. H. Halla, wraz z łodziami z okrętów „Sulphur”, „Calliope”, „Larne” i „Starling” niszczy chińskie dżonki w Zatoce Ansona, 7 stycznia 1841. Było to jedno z pierwszych starć w pierwszej wojnie opiumowej w Chinach. | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
zwycięstwo Brytyjczyków, | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Pierwsza wojna opiumowa znana także jako I wojna chińsko-brytyjska (1839-1842) została rozegrana między Wielką Brytanią a chińską dynastią Qing.
Na początku XIX wieku panujący w Chinach Mandżurowie (dynastia Qing), kierując się własnymi zyskami, ograniczyli handel z zagranicą do kilku monopolistycznych organizacji kupieckich, znajdujących się pod ich nadzorem. Protestowali przeciwko temu kupcy europejscy, zwłaszcza brytyjscy i francuscy, którzy działali w ramach ekspansywnych Kompanii Wschodnioindyjskich. Proponowali oni przede wszystkim otwarcie wielkiego chińskiego rynku zbytu dla swych towarów. Kupując w dużych ilościach herbatę, jedwab, ryż i wytwory rzemiosła, musieli płacić za te towary srebrem, z braku zgody na wwóz do Chin własnych towarów. Dla zrównoważenia więc bilansu płatniczego, kupcy angielscy zaczęli do Chin dostarczać w dużych ilościach opium z upraw w Indiach Brytyjskich. Palenie opium bardzo się w Chinach rozpowszechniło, mimo szkodliwego działania na zdrowie palących, a handel nim przybrał formę kontrabandy.
Na polecenie cesarza Daoguanga, jego specjalny wysłannik w Kantonie, Lin Zexu, nakazał blokadę faktorii angielskich i zniszczył 20 tys. skrzyń z zarekwirowanym opium. Zmieszał je z wapnem, solą i wodą. W tej postaci wyrzucił je do morza. Niszczenie narkotyku trwało 22 dni. Rząd Wlk. Brytanii uznał to za pretekst do wszczęcia karnej wojny (1839-1842) przeciwko Chinom. Eskadra okrętów brytyjskich zaatakowała Kanton, a oddziały desantowe piechoty zajęły ten port, później także szereg innych miast przybrzeżnych, łącznie z Szanghajem. Rząd Qingów musiał skapitulować, gdyż Brytyjczycy dysponowali znacznie nowocześniejszym uzbrojeniem, któremu Chińczycy nie potrafili się przeciwstawić.
Finałem wojny było podpisanie traktatu nankińskiego.