Teatr Muzyczny w Poznaniu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Anulowanie wersji 61990306 autorstwa TeatrMuzycznywPoznaniu (dyskusja) kopiuj wklej z www teatru, gdzie jest zastzreżenie praw. Brak neutralnych źródeł Znacznik: Anulowanie edycji |
przywracam skasowane przez IP uźródłwione treści |
||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
Pierwszym dyrektorem Operetki był Jan Teresiński, który w repertuarze klasycznych operetek „Wiktoria i jej huzar” i „Bal w Savoyu” [[Pál Ábrahám|Pála Ábraháma]], „[[Wesoła wdówka]]” i „[[Kraina uśmiechu]]” [[Franz Lehár|Ferenca Lehára]], „[[Hrabina Marica]]” [[Imre Kálmán]]a, „Życie paryskie” [[Jacques Offenbach|Jacques’a Offenbacha]] obsadził solistów takich jak: Izabela Ferency, Irena Schulz-Kruk, Ludmiła Szwabowicz, Erika Wosińska, Jerzy Golfert, i {{link-interwiki|Q=103847798|Janusz Golc}}. Po Janie Teresińskim operetką kierowali: [[Zygmunt Wojciechowski]] i [[Henryk Duczmal]]<ref name="ReferenceA"/>. Po objęciu kierownictwa artystycznego operetki przez [[Stanisław Renz|Stanisława Renza]] na poznańskiej scenie pojawiły się „[[Cancan|Can Can]]” [[Cole Porter]]a i „[[My Fair Lady]]” Fredericka Lewe oraz „Eksportowa żona”, „Skrzydlaty kochanek” i „[[Dziękuję ci, Ewo!]]”. [[Stanisław Renz]] zaangażował w 1965 roku [[Janina Guttnerówna|Janinę Guttnerównę]]. |
Pierwszym dyrektorem Operetki był Jan Teresiński, który w repertuarze klasycznych operetek „Wiktoria i jej huzar” i „Bal w Savoyu” [[Pál Ábrahám|Pála Ábraháma]], „[[Wesoła wdówka]]” i „[[Kraina uśmiechu]]” [[Franz Lehár|Ferenca Lehára]], „[[Hrabina Marica]]” [[Imre Kálmán]]a, „Życie paryskie” [[Jacques Offenbach|Jacques’a Offenbacha]] obsadził solistów takich jak: Izabela Ferency, Irena Schulz-Kruk, Ludmiła Szwabowicz, Erika Wosińska, Jerzy Golfert, i {{link-interwiki|Q=103847798|Janusz Golc}}. Po Janie Teresińskim operetką kierowali: [[Zygmunt Wojciechowski]] i [[Henryk Duczmal]]<ref name="ReferenceA"/>. Po objęciu kierownictwa artystycznego operetki przez [[Stanisław Renz|Stanisława Renza]] na poznańskiej scenie pojawiły się „[[Cancan|Can Can]]” [[Cole Porter]]a i „[[My Fair Lady]]” Fredericka Lewe oraz „Eksportowa żona”, „Skrzydlaty kochanek” i „[[Dziękuję ci, Ewo!]]”. [[Stanisław Renz]] zaangażował w 1965 roku [[Janina Guttnerówna|Janinę Guttnerównę]]. |
||
Zmiany kierunku artystycznego Operetki następowały wraz ze zmianami na stanowisku jej dyrektora, a oferowany widzowi program oscylował między [[Operetka|operetką klasyczną]] i [[musical]]em a [[Dramat|teatrem dramatycznym]]. Daniel Kustosik (1989-2012) dążył do równowagi pomiędzy klasyką operetkową („[[Wesoła wdówka]]”, „[[Carewicz (operetka)|Carewicz]]”, „[[Zemsta nietoperza]]”), musicalem „[[Hello, Dolly!]]”, „[[My Fair Lady]]” i repertuarem, który nieczęsto można znaleźć w teatrze muzycznym (farsy – „Nagłe zastępstwo”, „Nie teraz kochanie”, „Okno na parlament” (w reżyserii [[Paweł Pitera|Pawła Pitery]]) czy dramaty – „[[Kto się boi Virginii Woolf? (sztuka)|Kto się boi Wirginii Woolf]]”). W repertuarze pojawiły się także „[[Skrzypek na dachu]]” i „[[Phantom (musical)|Phantom]]” oraz bajki muzyczne i baletowe dla dzieci. |
Zmiany kierunku artystycznego Operetki następowały wraz ze zmianami na stanowisku jej dyrektora, a oferowany widzowi program oscylował między [[Operetka|operetką klasyczną]] i [[musical]]em a [[Dramat|teatrem dramatycznym]]. Daniel Kustosik (1989-2012) dążył do równowagi pomiędzy klasyką operetkową („[[Wesoła wdówka]]”, „[[Carewicz (operetka)|Carewicz]]”, „[[Zemsta nietoperza]]”), musicalem „[[Hello, Dolly!]]”, „[[My Fair Lady]]” i repertuarem, który nieczęsto można znaleźć w teatrze muzycznym (farsy – „Nagłe zastępstwo”, „Nie teraz kochanie”, „Okno na parlament” (w reżyserii [[Paweł Pitera|Pawła Pitery]]) czy dramaty – „[[Kto się boi Virginii Woolf? (sztuka)|Kto się boi Wirginii Woolf]]”). W repertuarze pojawiły się także „[[Skrzypek na dachu]]” i „[[Phantom (musical)|Phantom]]” oraz bajki muzyczne i baletowe dla dzieci. Za kadencji dyrektora Przemysława Kieliszewskiego na tle problemów finansowych i zmian organizacyjnych doszło do konfliktu ze [[Związek zawodowy|związkiem zawodowym]] teatru, nagłośnionego w mediach z powodu [[Wulgaryzm|wulgarnego]] zwracania się przez dyrektora do podwładnych<ref>{{Cytuj|tytuł=Wyborcza.pl|data dostępu=2016-07-09|opublikowany=poznan.wyborcza.pl|url=http://poznan.wyborcza.pl/poznan/1,36001,15249072,Dyrektor_operetki_do_pracownikow___Do_k____nedzy__.html}}</ref><ref>{{Cytuj|tytuł=Wyborcza.pl|data dostępu=2016-07-09|opublikowany=poznan.wyborcza.pl|url=http://poznan.wyborcza.pl/poznan/1,36001,15254922,Szef_operetki_tlumaczy_sie__Jest_mi_przykro__ale_najwazniejszy.html}}</ref><ref>{{Cytuj|autor=RED|tytuł=Wulgarny mail dyrektora Teatru Muzycznego w Poznaniu: Związkowcy odpowiadają [OŚWIADCZENIE]|data dostępu=2016-07-09|url=http://www.gloswielkopolski.pl/artykul/1085948,wulgarny-mail-dyrektora-teatru-muzycznego-w-poznaniu-zwiazkowcy-odpowiadaja-oswiadczenie,id,t.html}}</ref><ref>{{Cytuj|tytuł=Wyborcza.pl|data dostępu=2016-07-09|opublikowany=poznan.wyborcza.pl|url=http://poznan.wyborcza.pl/poznan/1,36037,19814009,konflikt-w-teatrze-muzycznym-zwiazkowcy-naciskaja-znany-aktor.html}}</ref>. |
||
Teatr Muzyczny stawia na różnorodność umieszczając w swoim repertuarze pełny zakres gatunków, od klasycznej operetki poprzez koncerty, wieczory muzyczno-poetyckie, spektakle edukacyjne, przedstawienia dla dzieci i młodzieży po musicale. Wśród najnowszych premier są między innymi "[[Sister act|Zakonnica w przebraniu]]", "[[Footloose (musical)|Footloose]]" oraz "Rodzina Addamsów". |
Teatr Muzyczny stawia na różnorodność umieszczając w swoim repertuarze pełny zakres gatunków, od klasycznej operetki poprzez koncerty, wieczory muzyczno-poetyckie, spektakle edukacyjne, przedstawienia dla dzieci i młodzieży po musicale. Wśród najnowszych premier są między innymi "[[Sister act|Zakonnica w przebraniu]]", "[[Footloose (musical)|Footloose]]" oraz "Rodzina Addamsów". |
||
Wersja z 16:31, 12 sty 2021
 Teatr Muzyczny w Poznaniu | |
| Typ teatru | |
|---|---|
| Założyciel |
{{{założyciel}}} |
| Data powstania |
1956 rok |
| Państwo | |
| Lokalizacja |
ul. Niezłomnych 1e |
| Spektakle | |
| Strona internetowa | |
Teatr Muzyczny w Poznaniu (do 1973 działający pod nazwą Operetka Poznańska) rozpoczął działalność w 1956 premierą operetki Pála Ábraháma „Wiktoria i jej huzar” (20 maja) wyreżyserowaną przez Zbigniewa Szczerbowskiego, który od lipca 1955 współorganizował powstanie tej poznańskiej instytucji kulturalnej, ale po przygotowaniu inauguracyjnej premiery zakończył z nią współpracę[1].
Pierwszym dyrektorem Operetki był Jan Teresiński, który w repertuarze klasycznych operetek „Wiktoria i jej huzar” i „Bal w Savoyu” Pála Ábraháma, „Wesoła wdówka” i „Kraina uśmiechu” Ferenca Lehára, „Hrabina Marica” Imre Kálmána, „Życie paryskie” Jacques’a Offenbacha obsadził solistów takich jak: Izabela Ferency, Irena Schulz-Kruk, Ludmiła Szwabowicz, Erika Wosińska, Jerzy Golfert, i Janusz Golc. Po Janie Teresińskim operetką kierowali: Zygmunt Wojciechowski i Henryk Duczmal[1]. Po objęciu kierownictwa artystycznego operetki przez Stanisława Renza na poznańskiej scenie pojawiły się „Can Can” Cole Portera i „My Fair Lady” Fredericka Lewe oraz „Eksportowa żona”, „Skrzydlaty kochanek” i „Dziękuję ci, Ewo!”. Stanisław Renz zaangażował w 1965 roku Janinę Guttnerównę.
Zmiany kierunku artystycznego Operetki następowały wraz ze zmianami na stanowisku jej dyrektora, a oferowany widzowi program oscylował między operetką klasyczną i musicalem a teatrem dramatycznym. Daniel Kustosik (1989-2012) dążył do równowagi pomiędzy klasyką operetkową („Wesoła wdówka”, „Carewicz”, „Zemsta nietoperza”), musicalem „Hello, Dolly!”, „My Fair Lady” i repertuarem, który nieczęsto można znaleźć w teatrze muzycznym (farsy – „Nagłe zastępstwo”, „Nie teraz kochanie”, „Okno na parlament” (w reżyserii Pawła Pitery) czy dramaty – „Kto się boi Wirginii Woolf”). W repertuarze pojawiły się także „Skrzypek na dachu” i „Phantom” oraz bajki muzyczne i baletowe dla dzieci. Za kadencji dyrektora Przemysława Kieliszewskiego na tle problemów finansowych i zmian organizacyjnych doszło do konfliktu ze związkiem zawodowym teatru, nagłośnionego w mediach z powodu wulgarnego zwracania się przez dyrektora do podwładnych[2][3][4][5].
Teatr Muzyczny stawia na różnorodność umieszczając w swoim repertuarze pełny zakres gatunków, od klasycznej operetki poprzez koncerty, wieczory muzyczno-poetyckie, spektakle edukacyjne, przedstawienia dla dzieci i młodzieży po musicale. Wśród najnowszych premier są między innymi "Zakonnica w przebraniu", "Footloose" oraz "Rodzina Addamsów".
Siedzibą teatru jest budynek Domu Żołnierza przy ul. Niezłomnych w centrum Poznania, w sąsiedztwie Starego Browaru oraz hotelu Novotel.
Aktualny repertuar
Od 2012 roku repertuar Teatru podlega regularnym i znaczącym zmianom. Na pierwszym miejscu stawia się na współczesne musicale nie zapominając o koncertach, spektaklach komediowych, wieczorach muzyczno-poetyckich, spektaklach edukacyjnych i przedstawieniach dla dzieci stopniowo odchodząc od klasycznej operetki.
Aktualnie w repertuarze Teatru Muzycznego w Poznaniu znajdują się:
Musicale
- Skrzypek na dachu (premiera 16.04.2005 r.)
- Jekyll & Hyde (premiera 10.10.2014 r.)
- Nie ma jak lata 20. lata 30. (premiera 27.02.2015 r.)
- Evita (premiera 26.09.2015 r.)
- Zakonnica w przebraniu (premiera 1.10.2016 r.)
- Nine (premiera 30.09.2017 r.)
- Footloose (premiera 24.04.2018 r.)
- Rodzina Addamsów (premiera 22.09.2018 r.)
- Pippin, czyli historia prawdziwa o poszukiwaniu szczęścia (premiera 7.09.2019 r.)
Spektakle dla dzieci
- Pchła Szachrajka (premiera 28.10.2004 r.)
- Madagaskar - musicalowa przygoda (premiera 13.05.2018 r.)
- Koziołek Matołek i zagadka ratuszowej wieży (premiera 26.04.2019 r.)
- Księga Dżungli (premiera 18.01.2020 r.)
Spektakle komediowe
- Akompaniator (premiera 12.12.2014 r.)
- Beznudna wyspa (premiera 8.12.2018 r.)
- Kwartet (premiera 25.05.2019 r.)
Inne
- Krakowski Salon Poezji Anny Dymnej
- Koncerty "Z Broadwayu do Hollywood"
Dyrektorzy Operetki Poznańskiej – Teatru Muzycznego w Poznaniu
- Jan Teresiński (1956-1957)
- Zygmunt Wojciechowski (1957-1958)
- Henryk Duczmal (1958-1962)
- Stanisław Renz (1962-1972)
- Henryk Olszewski (1973-1980)
- Andrzej Wiza (1980-1984)
- Włodzimierz Krzyżanowski (1984-1989)
- Daniel Kustosik (1989-2012)
- Przemysław Kieliszewski (od 2012)
Przypisy
- ↑ a b Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, 1994.
- ↑ Wyborcza.pl [online], poznan.wyborcza.pl [dostęp 2016-07-09].
- ↑ Wyborcza.pl [online], poznan.wyborcza.pl [dostęp 2016-07-09].
- ↑ RED, Wulgarny mail dyrektora Teatru Muzycznego w Poznaniu: Związkowcy odpowiadają [OŚWIADCZENIE] [online] [dostęp 2016-07-09].
- ↑ Wyborcza.pl [online], poznan.wyborcza.pl [dostęp 2016-07-09].