Jerzy Dudek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Linia 382: Linia 382:
{{Piłkarze roku plebiscytu Piłki Nożnej}}
{{Piłkarze roku plebiscytu Piłki Nożnej}}
{{Piłkarze roku plebiscytu redakcji Sportu}}
{{Piłkarze roku plebiscytu redakcji Sportu}}
{{Nagrody Biznesu Sportowego - Sportowy Wizerunek}}
}}
}}


Wersja z 19:32, 15 sty 2021

Jerzy Henryk Dudek
Ilustracja
Jerzy Dudek (2012)
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1973
Rybnik

Wzrost

188 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera juniorska
Lata Klub
1985–1991 Górnik Knurów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1991–1995 Concordia Knurów 115 (0)
1995–1996 Sokół Tychy 15 (0)
1996–2001 Feyenoord 139 (0)
2001–2007 Liverpool 127 (0)
2007–2011 Real Madryt 2 (0)
W sumie: 398 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Polska U-21 2 (0)
1998–2013  Polska 60 (0)
W sumie: 62 (0)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Jerzy Henryk Dudek (ur. 23 marca 1973 w Rybniku) – polski piłkarz, który występował na pozycji bramkarza, w latach 1998–2013 reprezentant Polski.

Obecnie mieszka w Krakowie[1].

Kariera piłkarska

Concordia Knurów

Jerzy Dudek karierę rozpoczął jesienią 1985 w trampkarzach Górnika Knurów. Podczas jednego z sezonów rozegrał w nich dwanaście spotkań jako lewy obrońca. W 1988 trafił do drużyny juniorów, a w 1991 do pierwszego zespołu, występującego w III lidze. W drużynie grającej pod nową nazwą – Concordia Knurów, zadebiutował dnia 10 kwietnia 1992 w meczu z Carbo Gliwice. W barwach Concordii rozegrał łącznie 115 spotkań, a ostatni pojedynek zanotował przeciwko Olimpii Piekary Śląskie.

Sokół Tychy

Wiosną 1996 Jerzy Dudek za sprawą trenera Bogusława Kaczmarka przeszedł do występującego w ekstraklasie Sokoła Tychy. Debiut w ekstraklasie zaliczył 16 marca 1996 w przegranym 2:0 meczu wyjazdowym z Legią Warszawa. Po rozegraniu 15 meczów ligowych odszedł z klubu.

Feyenoord Rotterdam

19 sierpnia 1996 podpisał profesjonalny kontrakt z holenderskim klubem występującym w lidze Eredivisie – Feyenoordem. Podczas sezonu 1996/1997 był bramkarzem rezerwowym, gdyż podstawowym bramkarzem był reprezentant Holandii – Ed de Goey. Jednak po jego odejściu do występującego w angielskiej Premier League – Chelsea Londyn Dudek został podstawowym zawodnikiem klubu, w barwach którego zadebiutował 13 sierpnia 1997 w wygranym 6:2 pierwszym meczu II rundy kwalifikacyjnej Ligi Mistrzów 1997/1998 z fińskim Jazz Pori. W maju 1998 popisał nowy kontrakt, obowiązujący do 2003. W sezonie 1998/1999 na cztery kolejki przed końcem rozgrywek Feyenoord zapewnił sobie mistrzostwo Holandii, a Dudek został uznany najlepszym bramkarzem ligi.

W sezonie 1999/2000 Feyenoord zakończył rozgrywki ligowe na 3. miejscu oraz zdobyła Superpuchar Holandii pokonując w finale Ajax Amsterdam 3:2, a Jerzy Dudek został ponownie wybrany najlepszym bramkarzem ligi, a w plebiscycie gazety „De Telegraaf” uznany najlepszym zawodnikiem. Dobra postawa zaowocowała ofertami z wielu znanych europejskich drużyn. Według spekulacji prasowych proponowano mu grę m.in. w FC Barcelonie, Realu Madryt, Arsenalu i Manchesterze United. Ostatecznie pod koniec sierpnia 2001 po rozegraniu 139 meczów ligowych przeniósł się do Liverpoolu – jednego z czołowych klubów angielskiej Premier League.

Liverpool

Kontrakt Jerzego Dudka z Liverpool został podpisany w Warszawie i obowiązywał przez pięć lat. W Premier League zadebiutował 8 września 2001 przeciwko Aston Villi. W pierwszym sezonie w klubie rozegrał łącznie 35 ligowych spotkań i pomógł zdobyć wicemistrzostwo Anglii. W 2002 otrzymał nominację UEFA do nagrody dla najlepszego bramkarza Europy w sezonie 2001/2002, jednak zwycięzcą okazał się Niemiec Oliver Kahn. W sezonie 2002/2003 Dudek wystąpił w spotkaniu o Tarczę Wspólnoty, jednak jego drużyna przegrała z Arsenalem 1:0. W grudniu 2002 podczas meczu z Manchesterem United popełnił fatalny błąd, który kosztował go utratę miejsca w bramce klubu. Dudek przepuścił piłkę między nogami a do pustej siatki trafił Diego Forlán. W marcu 2003 Liverpool zwyciężył w Pucharze Ligi Angielskiej pokonując w finale Manchester United 2:0, a Jerzy Dudek został wybrany zawodnikiem meczu. Na początku sezonu 2004/2005 Dudek zdobył zaufanie nowego trenera drużyny, Rafaela Beníteza, który wystawiał Polaka w najważniejszych spotkaniach. W 2005 ponownie zagrał w finale Pucharu Ligi Angielskiej, jednak tym razem jego zespół uległ po dogrywce Chelsea 3:2. Jerzy Dudek zagrał również 25 maja 2005 na Atatürk Olimpiyat Stadyumu w Stambule w finałowym meczu Ligi Mistrzów przeciwko włoskiemu AC Milan, w którym dzięki trzykrotnej obronie w serii rzutów karnych, przyczynił się do zdobycia przez swój klub trofeum. Stał się jednocześnie trzecim Polakiem, po Zbigniewie Bońku i Józefie Młynarczyku, który zdobył to trofeum. Interwencję Dudka podczas dogrywki, uznano za trzecią najefektowniejszą paradę bramkarską w historii piłki nożnej. Ponadto drugi raz został nominowany przez UEFA do nagrody dla najlepszego bramkarza, jednak tym razem tryumfatorem okazał się Czech Petr Čech. Zdobył także Superpuchar Europy, jednak z powodu urazu nie zagrał przeciwko rosyjskiemu CSKA Moskwa (3:1).

W lipcu 2005 podczas treningu Jerzy Dudek doznał kontuzji łokcia i od sezonu 2005/2006 był rezerwowym bramkarzem zespołu po tym, jak trener Rafael Benítez sprowadził swojego rodaka, José Reinę. Z klubu odszedł po sezonie 2006/2007 po rozegraniu 127 meczów ligowych.

Real Madryt

Jerzy Dudek przeszedł do występującego w hiszpańskim Primera División Realu Madryt na zasadzie wolnego transferu, z którym kontrakt podpisał dnia 12 lipca 2007 i miał być zmiennikiem dla Ikera Casillasa. W sezonie 2007/2008 zdobył mistrzostwo Hiszpanii i zaliczył jedno ligowe spotkanie przeciwko Realowi Saragossa. Dudek wygrał w 2008 Superpuchar Hiszpanii, lecz w meczu przeciwko Valencii CF nie wystąpił. W 2011 po zwycięstwie z FC Barceloną (1:0) Królewskich Jerzy Dudek sięgnął po Puchar Króla. Ostatnie spotkanie w Królewskich rozegrał 21 maja 2011 przeciwko UD Almeríi. Żegnany oklaskami przez kibiców i przechodzący w szpalerze utworzonym przez kolegów z drużyny zszedł z boiska w 78. minucie meczu. Przed rozpoczęciem meczu pożegnalnego dostał od dyrektora sportowego klubu Jorgego Valdano i prezesa Florentina Péreza statuetkę z wygrawerowanym napisem: „Jerzy Dudek: Real Madrid 2007–2011”, a także koszulkę z podpisami zawodników i trenerów. Po sezonie 2010/2011 po rozegraniu 2 meczów ligowych Jerzy Dudek w wieku 38 lat zakończył piłkarską karierę.

Kariera reprezentacyjna

Jerzy Dudek rozegrał dwa spotkania w młodzieżowej reprezentacji Polski. Jego debiut w barwach narodowych miał miejsce 20 czerwca 1996 w meczu przeciwko młodzieżowej reprezentacji Argentyny.

Pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji Polski otrzymał od selekcjonera Antoniego Piechniczka w 1996 jako zawodnik Sokoła Tychy na mecz towarzyski przeciwko reprezentacji Rosji, który obejrzał z ławki rezerwowych. Debiut zaliczył za kadencji selekcjonera Janusza Wójcika 25 lutego 1998 w Ramat Ganie w przegranym 0:2 meczu towarzyskim przeciwko reprezentacji Izraela, zmieniając w 46. minucie Adama Matyska[2]. Za kadencji selekcjonera Janusza Wójcika rozegrał jeszcze jeden mecz – dnia 18 sierpnia 1999 w Warszawie mecz towarzyski przeciwko reprezentacji Hiszpanii, gdzie w 53. minucie ponownie zastąpił Adama Matyska, który zakończył się porażką Biało-Czerwonych 1:2.

Po przejęciu w 1999 przez Jerzego Engela stanowiska selekcjonera reprezentacji Polski Jerzy Dudek został podstawowym bramkarzem drużyny. Zagrał on we wszystkich 10 meczach eliminacyjnych mistrzostw świata 2002, z czego 9 meczów rozegrał w pełnym wymiarze czasowym (wyjazdowy mecz z Norwegią zaczynał z ławki rezerwowych, w 66. minucie meczu zastąpił Adama Matyska). reprezentacji Polski wygrała swoją grupę eliminacyjną i pierwszy raz od 1986 roku awansowała na mistrzostwa świata 2002 w Korei Południowej i Japonii, podczas którego Biało-Czerwoni po dwóch porażkach z reprezentacją Korei Południowej (0:2) i reprezentacją Portugalii i zwycięstwie z reprezentacją Stanów Zjednoczonych (3:1) zajęli ostatnie 4. miejsce w Grupie D i zakończyli swój udział w turnieju po fazie grupowej, a Dudek wystąpił w dwóch pierwszych meczach, w których puścił 6 bramek, a podczas meczu z reprezentacją Stanów Zjednoczonych w bramce Biało-Czerwonych stanął Radosław Majdan.

Jerzy Dudek wystąpił w 7 meczach eliminacyjnych mistrzostw świata 2006, jednak pod koniec eliminacji z powodu kontuzji w ostatnich meczach bronił już Artur Boruc. Jednak z powodu niestabilnej sytuacji w klubie Liverpool selekcjoner Paweł Janas nie powołał Dudka na turniej, co wywołało niezadowolenie wśród kibiców, które okazali podczas dnia 30 maja 2006 roku podczas przegranego 1:2 meczu towarzyskiego z reprezentacją Kolumbii na Stadionie Śląskim w Chorzowie, gdy po puszczonej bramce przez Tomasza Kuszczaka kibice skandowali nazwisko Jerzego Dudka.

16 listopada 2005 podczas wygranego 3:1 meczu towarzyskiego z reprezentacją Estonii w Ostrowcu Świętokrzyskim po raz pierwszy został kapitanem Biało-Czerwonych. Po mistrzostwach świata 2006 wystąpił w dwóch spotkaniach reprezentacji Polski prowadzonej przez selekcjonera Leo Beenhakkera: w przegranym 0:2 meczu towarzyskim z reprezentacją Danii 16 sierpnia 2006 w Odense i w pierwszym przegranym 1:3 meczu eliminacyjnym mistrzostw Europy 2008 z reprezentacją Finlandii dnia 2 września 2006 w Bydgoszczy. Następny mecz w reprezentacji Polski Jerzy Dudek rozegrał dnia 14 października 2009 na Stadionie Śląskim w Chorzowie za kadencji tymczasowego selekcjonera Stefana Majewskiego, kiedy to Biało-Czerwoni przegrali 0:1 w meczu eliminacyjnym mistrzostw świata 2010 z reprezentacją Słowacji.

20 lutego 2013 prezes PZPN Zbigniew Boniek i selekcjoner Waldemar Fornalik podjęli decyzję o zorganizowaniu dla Jerzego Dudka pożegnalnego meczu w reprezentacji Polski. 4 czerwca 2013 na stadionie MKS Cracovii w Krakowie reprezentacja Polski rozegrała mecz towarzyski z reprezentacją Liechtensteinu, który zakończył się zwycięstwem Biało-Czerwonych 2:0, a Jerzy Dudek wystąpił w nim z numerem „60” na koszulce i był kapitanem drużyny, grał do 34. minuty i został zmieniony przez Artura Boruca[3], dzięki czemu rozegrał swój 60. mecz w reprezentacji Polski oraz dołączył do Klubu Wybitnego Reprezentanta. Jednocześnie stał się najstarszym reprezentantem Polski w historii (w dniu meczu miał 40 lat i 73 dni), bijąc rekord Władysława Szczepaniaka, który swój ostatni mecz w reprezentacji Polski rozegrał w 1947 roku, mając 37 lat i 118 dni.

Kariera medialna

Po zakończeniu kariery sportowej został ekspertem i komentatorem telewizyjnym piłki nożnej. Jest ekspertem, głównie TVP Sport. Występował też w kanałach sportowych Polsatu oraz komentował kilka meczów w Eurosporcie. Relacjonuje również wybrane mecze Primera División i Premier League w stacjach Canal+ Sport i Eleven Sports[4]. Od 2014 jest felietonistą Przeglądu Sportowego[5].

Statystyki

Klubowe

Klub Sezon Liga Liga[6] Puchar[7] Europa[8] Łącznie
Występy Bramki Występy Bramki Występy Bramki Występy Bramki
Concordia Knurów 1991/1992 IV liga 3 0 – – 3 0
1992/1993 IV liga 28 0 28 0
1993/1994 IV liga 34 0 34 0
1994/1995 IV liga 33 0 33 0
1995/1996 IV liga 17 0 17 0
Łącznie 115 0 – – 115 0
Sokół Tychy 1995/1996 I liga 15 0 – – 15 0
Łącznie 15 0 – – 15 0
Feyenoord 1996/1997 Eredivisie 0 0 – 0 0 0 0
1997/1998 Eredivisie 34 0 8 0 42 0
1998/1999 Eredivisie 34 0 2 0 36 0
1999/2000 Eredivisie 34 0 12 0 46 0
2000/2001 Eredivisie 34 0 8 0 42 0
2001/2002 Eredivisie 3 0 0 0 3 0
Łącznie 139 0 – 30 0 169 0
Liverpool 2001/2002 Premier League 35 0 2 0 12 0 49 0
2002/2003 Premier League 30 0 4 0 11 0 45 0
2003/2004 Premier League 30 0 4 0 4 0 38 0
2004/2005 Premier League 24 0 7 0 10 0 41 0
2005/2006 Premier League 6 0 0 0 0 0 6 0
2006/2007 Premier League 2 0 3 0 1 0 6 0
Łącznie 127 0 20 0 38 0 185 0
Real Madryt 2007/2008 Primera División 1 0 4 0 0 0 5 0
2008/2009 Primera División 0 0 2 0 1 0 3 0
2009/2010 Primera División 0 0 2 0 0 0 2 0
2010/2011 Primera División 1 0 0 0 1 0 2 0
Łącznie 2 0 8 0 2 0 12 0
Łącznie w karierze 283 0 28 0 70 0 381 0

Reprezentacyjne

Reprezentacja Rok Mecze Bramki
 Polska U-21
1996 2 0
Ogólnie 2 0
 Polska
1998 1 0
1999 1 0
2000 7 0
2001 10 0
2002 6 0
2003 11 0
2004 11 0
2005 6 0
2006 5 0
2007 0 0
2008 0 0
2009 1 0
2010 0 0
2011 0 0
2012 0 0
2013 1 0
Ogólnie 60 0

Sukcesy

Feyenoord Rotterdam

Liverpool

Real Madryt

Indywidualne

Życie prywatne

Jerzy Dudek urodził się w Rybniku, jednak dzieciństwo i młodość spędził w Knurowie. Wychowywał się w rodzinie górniczej, uczył się w Technikum Górniczym. Ma żonę Mirellę, z którą ślub wziął 15 czerwca 1996. Ma z nią syna Aleksandra (ur. 1996) oraz córki Wiktorię (ur. 2006) i Natalię (ur. 2006). Jerzy Dudek jest starszym bratem Dariusza Dudka (ur. 1975), również piłkarza (a obecnie trenera) i Piotra (ur. 1984).

Dudek jest założycielem Fundacji „Dobry Start – sport przyszłością”. W 2005 wspólnie z Dariuszem Kurowskim wydał książkę Uwierzyć w siebie. Do przerwy 0:3, a w 2012 we współpracy z psychologiem sportowym – Pawłem Habratem, Pod presją.

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010[9] oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku[10].

Został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016[11].

Filmografia

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2000 wygrał Plebiscyt „Piłki Nożnej” na najlepszego piłkarza. Rok później otrzymał Piłkarskiego Oskara, przyznawanego przez PZPN i Canal Plus. Dwukrotnie z rzędu był wybierany najlepszym polskim zawodnikiem w plebiscycie redakcji „Sportu”: w 2000 i 2001. W 2006 zajął 8. miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na 10. Najlepszych Sportowców Polski. W marcu 2012 wyróżniono go nagrodą Solidarni w sporcie.

Uchwałą Rady Miasta Knurowa z dnia 6 czerwca 2005 jako pierwszy został wyróżniony tytułem Honorowego Obywatelstwa Miasta Knurowa[14][15].

1 czerwca 2013 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za osiągnięcia sportowe i działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu[16].

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Dudek zaczął mówić po krakowsku [data dostępu: 2012-01-02 09]
  2. ↑ Kalendarium – Oficjalna strona Jerzego Dudka
  3. ↑ Polska – Liechtenstein
  4. ↑ Liga hiszpańska na trzy lata w Eleven Sports i Canal+ Piłka nożna [online], Sport.pl [dostęp 2019-07-29] (pol.).
  5. ↑ Jerzy Dudek - Sport serwis Przeglądu Sportowego - Przegladsportowy.pl [online], Przegląd Sportowy [dostęp 2019-07-29] (pol.).
  6. ↑ Uwzględniono: IV liga, I liga, Eredivisie, Premier League, Primera División.
  7. ↑ Uwzględniono: Puchar Polski, Puchar Holandii, Puchar Anglii, Puchar Ligi Angielskiej, Puchar Króla.
  8. ↑ Uwzględniono: Kwalifikacje Ligi Mistrzów – 6 (0), Liga Mistrzów – 47 (0), Puchar UEFA – 17 (0).
  9. ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego [online], onet.pl, 16 maja 2010 [dostęp 2014-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-01].
  10. ↑ Barbara Sowa, Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała lista [online], Dziennik.pl, 16 marca 2015 [dostęp 2015-03-21].
  11. ↑ Ambasadorzy [data dostępu: 2017-06-23]
  12. ↑ Jerzy Dudek w Barwach szczęścia [data dostępu: 2020-05-16]
  13. ↑ Szkoła, odcinek 500 - serial online, Oglądaj na Player.pl [online], Player.pl [dostęp 2020-11-24] (pol.).
  14. ↑ Honorowy Obywatel Miasta Knurowa [data dostępu: 2017-06-23]
  15. ↑ Jerzy Dudek [data dostępu: 2017-06-23]
  16. ↑ M.P. z 2013 r. poz. 836

Linki zewnętrzne

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2002

Osiągnięcia i nagrody
Piłkarz Roku w Polsce (Piłka Nożna)
1973–1980
1981–1990
1991–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
Piłkarz Roku w Polsce (Sport)
1966–1970
1971–1980
1981–1990
1991–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
Sportowy Wizerunek (Nagrody Biznesu Sportowego Demes)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Dudek&oldid=62024982”