Bohdan Lewandowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
infobox |
m dodałem część nazwy stanowiska |
||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
|data śmierci = [[25 marca]] [[2013]] |
|data śmierci = [[25 marca]] [[2013]] |
||
|miejsce śmierci = |
|miejsce śmierci = |
||
|funkcja = Zastępca [[Sekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych|sekretarza ONZ]] |
|funkcja = Zastępca [[Sekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych|sekretarza generalnego ONZ]] |
||
|partia = |
|partia = |
||
|od = 1972 |
|od = 1972 |
||
Wersja z 19:50, 26 sty 2021
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zastępca sekretarza generalnego ONZ | |
| Okres |
od 1972 |
| Odznaczenia | |
   
| |
Bohdan Lewandowski (ur. 29 czerwca 1926 w Ostrołęce[1], zm. 25 marca 2013[2]) – polski dyplomata, w latach 1960–1966 stały przedstawiciel PRL przy Organizacji Narodów Zjednoczonych, zastępca sekretarza generalnego ONZ w latach 1972–1983.
Życiorys
Syn nauczyciela z Ostrołęki. W latach 1945–1948 był członkiem PPR, od 1948 roku należał do PZPR[3]. W 1946 zatrudniony w konsulacie PRL w Pittsburghu, następnie jako attaché konsularny w ambasadzie w Waszyngtonie. Po powrocie do MSZ specjalizował się w tematyce brytyjskiej i amerykańskiej. Współpracownik ministra Adama Rapackiego, propagował na forum międzynarodowym plan rozbrojeniowy Rapackiego. Po wydarzeniach marca 1968 zrezygnował wraz z Rapackim z pracy w MSZ i został doradcą ds. zagranicznych w KC PZPR. Po odejściu Gomułki od władzy został mianowany dyrektorem generalnym w MSZ. W 1972 na wniosek Kurta Waldheima, sekretarza generalnego ONZ, został jego zastępcą. Funkcję tę pełnił do 1983.
17 grudnia 1981 roku Bohdan Lewandowski, pozostający w kontakcie z wicepremierem PRL Mieczysławem Rakowskim, z inicjatywy Richarda Pipesa, doradcy prezydenta USA, spotkał się z papieżem Janem Pawłem II w Watykanie. Spotkanie miało na celu przekazanie informacji o sytuacji w Polsce po wprowadzeniu stanu wojennego Janowi Pawłowi II i politykom zachodnim. Jego efektem był list Jana Pawła II do Wojciecha Jaruzelskiego z dnia 18 grudnia 1981 roku, w którym papież apelował o "powrót do metod pokojowego dialogu" i "zakończenie stanu wojennego".
Po negocjacjach przy Okrągłym Stole został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy II klasy,
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi[3].
Wybrane publikacje
- Jan Barcz, Jan Baszkiewicz, Wiesław Chrzanowski, Bohdan Lewandowski, Tadeusz Pieronek, Ryszard Stemplowski, Jerzy Wiatr: Etyka dyplomacji. Warszawa: PISM, 2002, s. 90. ISBN 83-915767-8-7.
Przypisy
- ↑ Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2014-03-13].
- ↑ Wiktor Moszczyński: Odszedł Niezwykły Dyplomata - Bohdan Lewandowski. [dostęp 2014-03-13]. (pol.).
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 526–527. ISBN 83-223-2073-6.
- Ambasadorowie Polski przy ONZ
- Ambasadorowie PRL
- Członkowie Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie
- Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Funkcjonariusze ONZ
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Politycy PPR
- Urodzeni w 1926
- Zmarli w 2013