Jan Freyman: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m źródła/przypisy #1Lib1ref #1Lib1RefCEE
Happa (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
37 601 edycji
m poprawki po poprzedniej edycji
Linia 17: Linia 17:
| quote =
| quote =
}}
}}
'''Jan Freyman''' (ur. [[22 października]] [[1900]] w [[Bachmacz]]u{{r|kto182}}, zm. [[29 września]] [[1970]] w [[Vancouver]]) – [[Polacy|polski]] inżynier-leśnik, działacz społeczny, polityk, [[poseł]] na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] w [[II Rzeczpospolita|II RP]].
'''Jan Freyman''' (ur. [[22 października]] [[1900]] w [[Bachmacz]]u{{r|C}}, zm. [[29 września]] [[1970]] w [[Vancouver]]) – [[Polacy|polski]] inżynier-leśnik, działacz społeczny, polityk, [[poseł]] na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] w [[II Rzeczpospolita|II RP]].


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Ukończył Gimnazjum im. ks. J. Poniatowskego (matura w 1922 roku) i studia na [[Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie|SGGW]] w [[Warszawa|Warszawie]]{{r|kto182}}, uzyskując dyplom inżyniera-leśnika w 1930 roku. Uzupełnił studia w Instytucie Nauki Organizacji Pracy{{r|kto182}}. Odbył praktykę w dyrekcji warszawskiej lasów państwowych (w 1922 roku) i w zakładach przemysłu drzewnego w [[Dania|Danii]] w 1925 roku{{r|S}}{{r|C}}.
Ukończył Gimnazjum im. ks. J. Poniatowskego (matura w 1922 roku) i studia na [[Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie|SGGW]] w [[Warszawa|Warszawie]]{{r|C}}, uzyskując dyplom inżyniera-leśnika w 1930 roku. Uzupełnił studia w Instytucie Nauki Organizacji Pracy{{r|C}}. Odbył praktykę w dyrekcji warszawskiej lasów państwowych (w 1922 roku) i w zakładach przemysłu drzewnego w [[Dania|Danii]] w 1925 roku{{r|S}}{{r|C}}.


Do 1914 roku mieszkał i uczył się w [[Kiszyniów|Kiszyniowie]] i [[Łódź|Łodzi]], na początku [[I wojna światowa|I wojny światowej]] mieszkał w rodzinnym majątku Swida. W latach 1917–1919 należał do [[Polska Organizacja Wojskowa|POW]] na [[Ukraina|Ukrainie]] i w [[Besarabia|Besarabii]]{{r|kto182}} oraz do Drużyny Harcerskiej im. T. Kościuszki w Kiszyniowie. W 1919 roku dotarł (przez [[Bukareszt]] i [[Budapeszt]]) do Krakowa (gdzie działał w VI Drużynie Harcerskiej), a następnie Warszawy (działał w XIV i XX Drużynie Harcerskiej). W czasie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] w latach 1920–1921 walczył ochotniczo w [[205 Pułk Piechoty (II RP)|205 pułku piechoty]] i [[2 Pułk Ułanów Grochowskich|2 pułku ułanów Grochowskich]]{{r|kto182}}. Był ranny w czasie bitwy pod [[Miastkowo|Miastkowem]] i został zwolniony do rezerwy jako uczeń-żołnierz [[21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”|21 pułku piechoty]]. W 1929 roku dostał awans na stopień [[podporucznik]]a rezerwy [[Wojsko Polskie (II RP)|WP]].
Do 1914 roku mieszkał i uczył się w [[Kiszyniów|Kiszyniowie]] i [[Łódź|Łodzi]], na początku [[I wojna światowa|I wojny światowej]] mieszkał w rodzinnym majątku Swida. W latach 1917–1919 należał do [[Polska Organizacja Wojskowa|POW]] na [[Ukraina|Ukrainie]] i w [[Besarabia|Besarabii]]{{r|C}} oraz do Drużyny Harcerskiej im. T. Kościuszki w Kiszyniowie. W 1919 roku dotarł (przez [[Bukareszt]] i [[Budapeszt]]) do Krakowa (gdzie działał w VI Drużynie Harcerskiej), a następnie Warszawy (działał w XIV i XX Drużynie Harcerskiej). W czasie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] w latach 1920–1921 walczył ochotniczo w [[205 Pułk Piechoty (1939)|205 pułku piechoty]] i [[2 Pułk Ułanów Grochowskich|2 pułku ułanów Grochowskich]]{{r|C}}. Był ranny w czasie bitwy pod [[Miastkowo|Miastkowem]] i został zwolniony do rezerwy jako uczeń-żołnierz [[21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”|21 pułku piechoty]]. W 1929 roku dostał awans na stopień [[podporucznik]]a rezerwy [[Wojsko Polskie (II RP)|WP]].


Podczas studiów pracował w harcerstwie i organizacjach szkolno-akademickich m.in. był: wiceprezesem Akademickiego Koła Pracy Naukowej SGGW, członkiem Kuratorium Ognisk Akademickich dla Polaków z Rusi, prezesem Ogniska Akademickiego PCK i wiceprezesem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci Ulicy, dyrektorem 4 burs: w PCK (dla ucznia-żołnierza), w Polsko-Amerykańskim Komitecie Pomocy Dzieciom (dla młodzieży z kresów), w Centralnym Związku Osadników i Polskim Towarzystwie Emigracyjnym. W latach 1930–1935 pracował w Sekretariacie Generalnym [[Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem|BBWR]]{{r|kto182}} (gdzie był radcą ds. leśnych). Od 1933 roku był członkiem Warszawskiego Klubu Społeczno-Ekonomicznego. Był współtwórcą i wiceprezesem Wydziału Wykonawczego Organizacji Młodzieży Pracującej i członkiem zarządu Instytutu Szerzenia Praktycznej Wiedzy Przemysłowej{{r|BS}}.
Podczas studiów pracował w harcerstwie i organizacjach szkolno-akademickich m.in. był: wiceprezesem Akademickiego Koła Pracy Naukowej SGGW, członkiem Kuratorium Ognisk Akademickich dla Polaków z Rusi, prezesem Ogniska Akademickiego PCK i wiceprezesem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci Ulicy, dyrektorem 4 burs: w PCK (dla ucznia-żołnierza), w Polsko-Amerykańskim Komitecie Pomocy Dzieciom (dla młodzieży z kresów), w Centralnym Związku Osadników i Polskim Towarzystwie Emigracyjnym. W latach 1930–1935 pracował w Sekretariacie Generalnym [[Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem|BBWR]]{{r|C}} (gdzie był radcą ds. leśnych). Od 1933 roku był członkiem Warszawskiego Klubu Społeczno-Ekonomicznego. Był współtwórcą i wiceprezesem Wydziału Wykonawczego Organizacji Młodzieży Pracującej i członkiem zarządu Instytutu Szerzenia Praktycznej Wiedzy Przemysłowej{{r|BS}}.


W 1935 roku został wybrany 90 598 głosami z listy państwowej w okręgu nr 55 obejmującym powiaty: [[Powiat piński (II Rzeczpospolita)|piński]], [[Powiat łuniniecki|łuniniecki]] i [[Powiat stoliński|stoliński]]. Kandydowanie z okręgu, z którego nie pochodził, wzbudziło lokalne kontrowersje{{r|K}}.
W 1935 roku został wybrany 90 598 głosami z listy państwowej w okręgu nr 55 obejmującym powiaty: [[Powiat piński (II Rzeczpospolita)|piński]], [[Powiat łuniniecki|łuniniecki]] i [[Powiat stoliński|stoliński]]. Kandydowanie z okręgu, z którego nie pochodził, wzbudziło lokalne kontrowersje{{r|K}}.


W [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej IV kadencji (1935–1938)|IV kadencji]] pracował w komisji budżetowej (w której był zastępcą członka od grudnia 1936 roku), oświatowej i rolnej. W czerwcu 1938 roku został wybrany do specjalnej komisji ds. aprowizacji{{r|S}}{{r|BS}}.
W [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej IV kadencji (1935–1938)|IV kadencji]] pracował w komisji budżetowej (w której był zastępcą członka od grudnia 1936 roku), oświatowej i rolnej. W czerwcu 1938 roku został wybrany do specjalnej komisji ds. aprowizacji{{r|S}}{{r|BS}}.
Linia 33: Linia 33:


== Życie prywatne ==
== Życie prywatne ==
Był synem Aleksandra{{r|kto182}} (właściciela majątku Swida w [[Gubernia kijowska|guberni kijowskiej]]) i Olgi z domu Kwaśnickiej{{r|kto182}}.
Był synem Aleksandra{{r|C}} (właściciela majątku Swida w [[Gubernia kijowska|guberni kijowskiej]]) i Olgi z domu Kwaśnickiej{{r|C}}.


Ożenił się z Haliną Kotowską{{r|kto182}}.
Ożenił się z Haliną Kotowską{{r|C}}.


Jego brat [[Marcin Freyman|Marcin Stanisław]], [[major]] WP, odznaczony [[Order Virtuti Militari|Orderem Virtuti Militari]], [[Krzyż i Medal Niepodległości|Krzyżem Niepodległości]] i [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]], został zamordowany przez Rosjan w 1940 roku w [[Charków|Charkowie]]{{r|BS}}.
Jego brat [[Marcin Freyman|Marcin Stanisław]], [[major]] WP, odznaczony [[Order Virtuti Militari|Orderem Virtuti Militari]], [[Krzyż i Medal Niepodległości|Krzyżem Niepodległości]] i [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]], został zamordowany przez Rosjan w 1940 roku w [[Charków|Charkowie]]{{r|BS}}.
Linia 49: Linia 49:
<ref name=S>{{cytuj książkę | tytuł = Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja | autor = Scriptor (opr.) | wydawca = nakładem Księgarni F. Hoesicka | rok = 1936 | miejsce = Warszawa | strony = 182}}</ref>
<ref name=S>{{cytuj książkę | tytuł = Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja | autor = Scriptor (opr.) | wydawca = nakładem Księgarni F. Hoesicka | rok = 1936 | miejsce = Warszawa | strony = 182}}</ref>
<ref name=BS>{{cytuj stronę | url = https://bs.sejm.gov.pl/F?func=find-b&request=Jan+Freyman&find_code=WRD&adjacent=N| tytuł = Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Jan Freyman| data dostępu = 2012-06-24}}</ref>
<ref name=BS>{{cytuj stronę | url = https://bs.sejm.gov.pl/F?func=find-b&request=Jan+Freyman&find_code=WRD&adjacent=N| tytuł = Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Jan Freyman| data dostępu = 2012-06-24}}</ref>
<ref name="kto182">{{Cytuj | redaktor = Stanisław Łoza | tytuł = Czy wiesz kto to jest? | data = 1983 | miejsce = Warszawa | wydawca = Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa | s = 182 | url = https://polona.pl/item/czy-wiesz-kto-to-jest,NDQzNTA1Mw/191/ | opis = (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.)}}</ref>
}}
}}


Wersja z 01:03, 4 lut 2021

Jan Freyman
Ilustracja
Jan Freyman w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia

22 października 1900
Bachmacz

Data i miejsce śmierci

29 września 1970
Vancouver

Poseł na Sejm IV kadencji (II RP)
Okres

od 1935
do 1938

Przynależność polityczna

BBWR

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Freyman (ur. 22 października 1900 w Bachmaczu[1], zm. 29 września 1970 w Vancouver) – polski inżynier-leśnik, działacz społeczny, polityk, poseł na Sejm w II RP.

Życiorys

Ukończył Gimnazjum im. ks. J. Poniatowskego (matura w 1922 roku) i studia na SGGW w Warszawie[1], uzyskując dyplom inżyniera-leśnika w 1930 roku. Uzupełnił studia w Instytucie Nauki Organizacji Pracy[1]. Odbył praktykę w dyrekcji warszawskiej lasów państwowych (w 1922 roku) i w zakładach przemysłu drzewnego w Danii w 1925 roku[2][1].

Do 1914 roku mieszkał i uczył się w Kiszyniowie i Łodzi, na początku I wojny światowej mieszkał w rodzinnym majątku Swida. W latach 1917–1919 należał do POW na Ukrainie i w Besarabii[1] oraz do Drużyny Harcerskiej im. T. Kościuszki w Kiszyniowie. W 1919 roku dotarł (przez Bukareszt i Budapeszt) do Krakowa (gdzie działał w VI Drużynie Harcerskiej), a następnie Warszawy (działał w XIV i XX Drużynie Harcerskiej). W czasie wojny polsko-bolszewickiej w latach 1920–1921 walczył ochotniczo w 205 pułku piechoty i 2 pułku ułanów Grochowskich[1]. Był ranny w czasie bitwy pod Miastkowem i został zwolniony do rezerwy jako uczeń-żołnierz 21 pułku piechoty. W 1929 roku dostał awans na stopień podporucznika rezerwy WP.

Podczas studiów pracował w harcerstwie i organizacjach szkolno-akademickich m.in. był: wiceprezesem Akademickiego Koła Pracy Naukowej SGGW, członkiem Kuratorium Ognisk Akademickich dla Polaków z Rusi, prezesem Ogniska Akademickiego PCK i wiceprezesem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci Ulicy, dyrektorem 4 burs: w PCK (dla ucznia-żołnierza), w Polsko-Amerykańskim Komitecie Pomocy Dzieciom (dla młodzieży z kresów), w Centralnym Związku Osadników i Polskim Towarzystwie Emigracyjnym. W latach 1930–1935 pracował w Sekretariacie Generalnym BBWR[1] (gdzie był radcą ds. leśnych). Od 1933 roku był członkiem Warszawskiego Klubu Społeczno-Ekonomicznego. Był współtwórcą i wiceprezesem Wydziału Wykonawczego Organizacji Młodzieży Pracującej i członkiem zarządu Instytutu Szerzenia Praktycznej Wiedzy Przemysłowej[3].

W 1935 roku został wybrany 90 598 głosami z listy państwowej w okręgu nr 55 obejmującym powiaty: piński, łuniniecki i stoliński. Kandydowanie z okręgu, z którego nie pochodził, wzbudziło lokalne kontrowersje[4].

W IV kadencji pracował w komisji budżetowej (w której był zastępcą członka od grudnia 1936 roku), oświatowej i rolnej. W czerwcu 1938 roku został wybrany do specjalnej komisji ds. aprowizacji[2][3].

Podczas II wojny światowej walczył w stopniu porucznika w II Korpusie PSZ. Po wojnie pozostał na uchodźstwie w Kanadzie[3].

Życie prywatne

Był synem Aleksandra[1] (właściciela majątku Swida w guberni kijowskiej) i Olgi z domu Kwaśnickiej[1].

Ożenił się z Haliną Kotowską[1].

Jego brat Marcin Stanisław, major WP, odznaczony Orderem Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych, został zamordowany przez Rosjan w 1940 roku w Charkowie[3].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938. reprint Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1984
  2. ↑ a b Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 182.
  3. ↑ a b c d Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Jan Freyman. [dostęp 2012-06-24].
  4. ↑ Piotr Cichoradzki. Wybory parlamentarne 1935 r. w okręgu nr 55 (Pińsk, Łuniniec, Stolin). „Гістарычная Брама”. 25, 2010. [dostęp 2012-06-24]. 
  5. ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  6. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Freyman&oldid=62241739”