Georg-Hans Reinhardt: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Poprawa linków |
m sort. |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
W styczniu [[1945]] roku, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad Wisłą, został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez Amerykanów, wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony za [[zbrodnie wojenne]] - oskarżony m.in o współodpowiedzialność za mordy dokonywane na ludności cywilnej w czasie powstania warszawskiego, celowe niszczenie [[Warszawa|Warszawy]] oraz grabież polskiego majątku narodowego na terenie działania Grupy Armii "Srodek" którą dowodził. [[27 października]] [[1948]] roku został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach zmarł w 1963 roku. |
W styczniu [[1945]] roku, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad Wisłą, został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez Amerykanów, wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony za [[zbrodnie wojenne]] - oskarżony m.in o współodpowiedzialność za mordy dokonywane na ludności cywilnej w czasie powstania warszawskiego, celowe niszczenie [[Warszawa|Warszawy]] oraz grabież polskiego majątku narodowego na terenie działania Grupy Armii "Srodek" którą dowodził. [[27 października]] [[1948]] roku został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach zmarł w 1963 roku. |
||
==Zobacz też== |
===Zobacz też=== |
||
*[[Heinz Reinefarth]] |
*[[Heinz Reinefarth]] |
||
[[Kategoria:Niemieccy wojskowi]] |
[[Kategoria:Niemieccy wojskowi|Reinhardt, Hans Georg]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1887]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1887|Reinhardt, Hans Georg]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 1963]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1963|Reinhardt, Hans Georg]] |
||
Wersja z 22:14, 3 kwi 2007
Hans Georg Reinhardt (ur. 1887 w Budziszynie, zm. 1963 w Tegernsee) – niemiecki wojskowy.
W 1908 roku, po ukończeniu szkoły kadetów, rozpoczął służbę w piechocie niemieckiej armii. Walczył w czasie I wojny światowej, a po jej zakończeniu pozostał w Reichswehrze.
Jego kariera nabrała przyspieszenia po dojściu Hitlera do władzy w styczniu 1933 roku. W kwietniu 1937 roku otrzymał awans na generała majora. Dowództwo 4. Dywizji Pancernej objął w listopadzie 1938 roku. Za zasługi w wojnie przeciw Polsce w 1939 roku został odznaczony Krzyżem Żelaznym i awansowany do stopnia generała porucznika. Także podczas kampanii przeciw Francji dał się poznać jako jeden z najzdolniejszych niemieckich dowódców wojsk szybkich. Po ataku na ZSRR w czerwcu 1941 roku dowodził 41 Korpusem Pancernym, 3 Grupą Pancerną, przekształconą później w 3. Armią Pancerną, a na koniec (od 4 sierpnia 1944 roku) grupą armii "Środek" (m.in. uczestniczył w tłumieniu powstania warszawskiego w sierpniu 1944) i grupą armii "Północ"
W styczniu 1945 roku, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad Wisłą, został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez Amerykanów, wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony za zbrodnie wojenne - oskarżony m.in o współodpowiedzialność za mordy dokonywane na ludności cywilnej w czasie powstania warszawskiego, celowe niszczenie Warszawy oraz grabież polskiego majątku narodowego na terenie działania Grupy Armii "Srodek" którą dowodził. 27 października 1948 roku został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach zmarł w 1963 roku.