VIII Korpus Wielkiej Armii: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Skład: poprawa linków |
→Zobacz też: drobne techniczne |
||
Linia 48: | Linia 48: | ||
VIII Korpus Wielkiej Armii przestał istnieć. |
VIII Korpus Wielkiej Armii przestał istnieć. |
||
==Bibliografia== |
|||
* [[Bronisław Gembarzewski]], ''Wojsko polskie. Księstwo Warszawskie. 1807-1814'' (1905); |
|||
* [[Marian Kukiel]], ''Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej 1795-1815'', Poznań 1912; |
|||
* Gabriel Zych, ''Armia Ksiestwa Warszawskiego 1807-1812''. |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
Wersja z 09:48, 29 lip 2007
VIII Korpus Wielkiej Armii - polska formacja wojskowa okresu napoleońskiego.
Powołany przez Napoleona dekretem z marca 1813. W w czerwcu przejęty na żołd francuski
Dowódcą korpusu mianowano księcia Józefa Ponatowskiego a szefem sztabu gen. Aleksandra Różnieckiego.
Artylerią korpusu dowodził płk Jakub Redel, wojskami inżynieryjnymi płk Jean-Baptiste Mallet de Grandville.
Formowanie
Mimo totalnej klęski Napoleona w wyprawie moskiewskiej książę Poniatowski przystapił do odtwarzania armii. Stosując metody kościuszkowskie: intensywny pobór dymowy i wcielając bataliony gwardii narodowej do pułków liniowych uzyskał doskonałe efekty. Stary żołnierz tworzył doskonałe kadry, a rekrut prędko stawał się starym żołnierzem.
Skład
- 26 Dywizja gen. Ludwika Kamienieckiego
- 3x brygada
- 27 Dywizja gen. Izydora Krasińskiego
- 3x brygada
- Brygada Jazdy Straży Przedniej płk. Jana Nepomucena Umińskiego
- 14 pułk kirasjerów płk Stanisława Małachowskiego
- pułk krakusów płk. Aleksandra Obojskiego
- 8 kompania artylerii
Wraz ze służbami korpus liczył ok. 10 000 i 36 dział.
Działania zbrojne
7 maja VIII Korpus opuszcza kraj i udaje się ku Wielkiej Armii. Gen Michał Sokolnicki spóźnia się z wezwaniem Napoleona (12 maja), by na tyłach przeciwnika prowadzić działania partyzanckie. sławetne słowa "Idę do Polski i dla Polski, tam się mają połączyć ze mna Polacy..." nigdy nie urzeczywistniły się. Książę Poniatowski kontynuował swój marsz do Saksonii.
W kampanii jesiennej (saksońskiej) korpus walczy początkowo pod Ebersdorf i Löbau.
Wykonuje zawsze zadania samodzielnie. używany jest do działań dywersyjnych, przesłaniania działań sił głównej, wiązania i zatrzymywania przeważających sił przeciwnika. Za tego typu walki otrzymał buławę marszałka Francji jego dowódca książę Józef Poniatowski
Bitwa pod Lipskiem
- Osobny artykuł:
Dla wojsk Korpusu bitwa pod Lipskiem rozpoczeła się 16 października w godzinach rannych. Na wieś Markkleeberg ruszyło sześć pułków sprzymierzonych. Naprzeciw nich stanęła dywizja generała Krasińskiego. Po zaciętych walkach zatrzymała ona natarcie Austriaków.
Nad rzeką Pleisse walczyła dywizja gen. Kamienieckiego. I tu nie osiągnął przeciwnik żadnych decydujących sukcesów.
Na koniec dnia VIII Korpus miał około 35% strat.
Trzeci dzień bitwy, 18 października, miał przynieść rozstrzygnięcie. O 10 rano wzmógł się nacisk nieprzyjaciela na odcinku VIII Korpusu koło Probstheide. Walczyli tu, obok Poniatowskiego marszałkowie Augereau i Oudinot. Dywizja Krasińskiego, dywizja konna Sokolnickiego, batalion Kurcyusza i w tym dniu biły się dzielnie nieustannie kontratakując silniejszego liczebnie przeciwnika.
Walki 19 października były chyba najkrwawsze i ostatnie w dziejach korpusu. Oddziały polskie VIII Korpusu i wojska marszałka Macdonalda odpierały główne uderzenie nieprzyjaciela i osłaniały odwrót Wielkiej Armii na zachód. W bojach tych VIII Korpus znów poniósł ciężkie straty broniąc zaciekle odcinka Dölitz-Probsthejde. Jednak zbyt wczesne zniszczenie mostu na Elsterze spowodowało zgubę wielu oddziałów. W rzece znalazł również śmierć książę Józef Poniatowski, wódz naczelny Wojska Polskiego i najmłodszy marszałek Francji.
VIII Korpus Wielkiej Armii przestał istnieć.
Bibliografia
- Bronisław Gembarzewski, Wojsko polskie. Księstwo Warszawskie. 1807-1814 (1905);
- Marian Kukiel, Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej 1795-1815, Poznań 1912;
- Gabriel Zych, Armia Ksiestwa Warszawskiego 1807-1812.