Róża francuska

Typowy dziko rosnący gatunek

R. gallica var. versicolor

Odm. ozdobna o pełnych kwiatach

Róża francuska (Rosa gallica L.) – gatunek krzewu należący do rodziny różowatych. Występuje w południowej i centralnej Europie. Kiedyś pospolity na terenie Polski, obecnie w środowisku naturalnym rzadki. Jest też rośliną uprawną.

Charakterystyka

Łodyga

Dorasta do 1,2 m wysokości. Pędy cienkie, nagie i proste z dwoma rodzajami drobnych kolców (nie cierni!); sierpowato zakrzywionych i prostych, a także z drobnymi igiełkowatymi szczecinkami. Pędy podziemne: krótkie, czołgające się dość grube kłącze.

Liście

Liście pierzasto-złożone, najczęściej 5-listkowe, o listkach szerokojajowatych, brzegiem gruczołkowato ząbkowanych. Wierzch ciemnozielony, pozornie skórzasty, spodem jasniejszy, na nerwach delikatnie owłosione.

Kwiaty

Duże, pojedyncze, pięciopłatkowe, w ciemnoróżowym kolorze, charakteryzujące się silnym zapachem. Kielich o pierzastych działkach, mocno odgiętych w dół, szybko odpadający. Szyjki słupka nagie, lub nieco tylko owłosione.

Owoce

Niełupka. Duża liczba niełupek powstaje w czerwonym, kulistopodłużnym „owocu” pozornym, powstającym z rozrośniętego dna kwiatowego, zwanym w poznańskiem "głogiem" (jak inne "owoce" "dzikich róż").

Biotop, wymagania

Zarośla, miedze, przydroża. Preferuje miejsca suche.

Ochrona

Roślina objęta ochroną gatunkową. Ścisłą ochroną objęte są dziko rosnące okazy. W opracowaniu Czerwona lista roślin i grzybów Polski jest umieszczona w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia V). . Najliczniejsze stanowisko róż francuskich dziko rosnących w Polsce, najprawdopodobniej znajduje się w Wielkopolsce (droga z Nowieczka do Ostrowieczna).

Zastosowanie

• Roślina ozdobna – częsta w uprawie jako jedna z grup "róż parkowych" (jej odmiany i mieszańce).
  • Historia uprawy: Róża francuska znana była od czasów antycznych i uprawiana już przez Rzymian na terenie prawie całego Imperium. W tekstach Pliniusza Starszego (23-79 n.e.), identyfikowana jest z opisaną przez niego Różą z Miletu. Można ją też rozpoznać na freskach z Pompeii. Rembertus Dodonaeus (ok. 1550) nazywa ją Rosa sativa. Od Średniowiecza była szeroko używana ze względu na swe właściwości medyczne. W 1596 w swym katalogu roślin angielski chemik i botanik John Gerard nazywa ją Rosa rubra, natomias w "Hortus Eystettensis" niemieckiego botanika Basiliusa Beslera (1561-1629) występuje pod nazwą Rosa Milesia rubra flore pleno. W 1753 Linneusz skatologował ją pod nazwa Rosa gallica.
• Roślina lecznicza

Odmiany ozdobne

Z krzyżówek róży francuskiej powstało wiele hybrydów, które ogólnie stanowią grupę zwaną różami francuskimi, zalicza się je do najstarszych róż ogrodowych określanych jako "Róże historyczne". Do najbardziej znanych odmian zalicza się:

• Rosa galica var. officinalis – o czerwono-karminowych kwiatach, zwana u nas różą aptekarzy. Róża ta w Wojnie dwóch róż była emblematem rodu Lancasterów. Z tego powodu róża ta jest znana także pod nazwą "róży Lancasterów".
• Rosa galica var. violacea – o pąkach ciemnofioletowych, wpadających prawie w czerń i purpurowych kwiatach
• Rosa galica var. complicata – o kwiatach czerwonych z białymi środkami.
• Rosa galica var. versicolor – dwukolorowa, czerwono-różowa zwana też Rosa Mundi.

Zmienność

Tworzy mieszańce z różą drobnokwiatową, różą dziką, różą Jundziłła, różą kutnerowatą, różą polną, różą rdzawą, różą siną, różą Sherarda.