Maria Ludwika Hiszpańska (1782–1824): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m poprawa linków |
m +grafika |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
== Małżeństwo == |
== Małżeństwo == |
||
[[Grafika:Goya Karol.jpg|left|thumb|320px|Karol IV z rodziną na obrazie [[Francisco Goya|Francisco Goi]]]] |
|||
[[25 sierpnia]] [[1795]] Maria Ludwika wyszła za mąż za [[Ludwik I Parmeński|Ludwika I Parmeńskiego]] ([[1773]]–[[1803]]), pierwszego króla Etrurii, który otrzymał z tej okazji tytuł [[infant]]a. Był on synem [[Ferdynand I Parmeński|Ferdynanda I Parmeńskiego]] i arcyksiężniczki austriackiej - [[Maria Amalia Habsburg (1746-1804)|Marii Amalii Habsburg]]. Pierwotnie Ludwik miał poślubić starszą siostrę Marii Ludwiki - Marię Amalię, jednak rodzice sióstr zmienili zdanie. Uroczystość ślubna odbyła się w Madrycie (w tym samym dniu Maria Amelia poślubiła swojego wuja - infanta Antoniego). Mimo, że Maria Ludwika i Ludwik byli całkowicie różnymi ludźmi, ich małżeństwo było szczęśliwe. Para doczekała się jednego syna - przyszłego władcy [[Karol II Parmeński |Karola II Parmeńskiego]] ([[1799]]–[[1883]]). |
[[25 sierpnia]] [[1795]] Maria Ludwika wyszła za mąż za [[Ludwik I Parmeński|Ludwika I Parmeńskiego]] ([[1773]]–[[1803]]), pierwszego króla Etrurii, który otrzymał z tej okazji tytuł [[infant]]a. Był on synem [[Ferdynand I Parmeński|Ferdynanda I Parmeńskiego]] i arcyksiężniczki austriackiej - [[Maria Amalia Habsburg (1746-1804)|Marii Amalii Habsburg]]. Pierwotnie Ludwik miał poślubić starszą siostrę Marii Ludwiki - Marię Amalię, jednak rodzice sióstr zmienili zdanie. Uroczystość ślubna odbyła się w Madrycie (w tym samym dniu Maria Amelia poślubiła swojego wuja - infanta Antoniego). Mimo, że Maria Ludwika i Ludwik byli całkowicie różnymi ludźmi, ich małżeństwo było szczęśliwe. Para doczekała się jednego syna - przyszłego władcy [[Karol II Parmeński |Karola II Parmeńskiego]] ([[1799]]–[[1883]]). |
||
== Dalsze życie == |
== Dalsze życie == |
||
[[Grafika:Dena.jpg|thumb|250px |
[[Grafika:Dena.jpg|thumb|250px|Moneta przedstawiająca Marię Ludwikę i jej syna]] |
||
Po śmierci męża w [[1803]] roku, Maria Ludwika objęła regencję nad swym małoletnim synem. Kiedy w [[1807]] roku królestwo Etrurii zostało zajęte przez [[Francja|Francję]], udała się do Hiszpanii. Po abdykacji jej ojca w [[1808]] roku zamieszkała w Parmie. W [[1811]] próbowała uciec do [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], jednak ucieczka się nie powiodła. Maria Ludwika została przeniesiona do rzymskiego klasztoru, w którym przebywała do [[1814]] roku. [[Kongres wiedeński]] oddał jej [[Księstwo Lukki]]. |
Po śmierci męża w [[1803]] roku, Maria Ludwika objęła regencję nad swym małoletnim synem. Kiedy w [[1807]] roku królestwo Etrurii zostało zajęte przez [[Francja|Francję]], udała się do Hiszpanii. Po abdykacji jej ojca w [[1808]] roku zamieszkała w Parmie. W [[1811]] próbowała uciec do [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], jednak ucieczka się nie powiodła. Maria Ludwika została przeniesiona do rzymskiego klasztoru, w którym przebywała do [[1814]] roku. [[Kongres wiedeński]] oddał jej [[Księstwo Lukki]]. |
||
Wersja z 18:09, 15 wrz 2007
Maria Luiza Józefa Antonina Wincenta Burbon (ur. 6 lipca 1782 Madrycie; zm. 13 marca 1824 w Rzymie), w latach 1801–1803 królowa Etrurii i regentka w imieniu swojego niepełnoletniego syna.
Maria Ludwika urodziła się jako córka Karola IV Hiszpańskiego - króla Hiszpanii (1748–1819) i jego małżonki (oraz kuzynki) Marii Ludwiki Burbon - księżniczki Parmy (1751-1819), córki Filipa, księcia Parmy i jego żony Ludwiki Elżbiety Burbon, księżniczki Francji. Urodziła się w pałacu La Granja, w San Idelfonso pod Segowią i została nazwana na cześć swojej matki. Jej dzieciństwo było szczęśliwe - Maria Ludwika była ulubioną córką swoich rodziców i nazywano ją powszechnie Luisetta.
Małżeństwo
25 sierpnia 1795 Maria Ludwika wyszła za mąż za Ludwika I Parmeńskiego (1773–1803), pierwszego króla Etrurii, który otrzymał z tej okazji tytuł infanta. Był on synem Ferdynanda I Parmeńskiego i arcyksiężniczki austriackiej - Marii Amalii Habsburg. Pierwotnie Ludwik miał poślubić starszą siostrę Marii Ludwiki - Marię Amalię, jednak rodzice sióstr zmienili zdanie. Uroczystość ślubna odbyła się w Madrycie (w tym samym dniu Maria Amelia poślubiła swojego wuja - infanta Antoniego). Mimo, że Maria Ludwika i Ludwik byli całkowicie różnymi ludźmi, ich małżeństwo było szczęśliwe. Para doczekała się jednego syna - przyszłego władcy Karola II Parmeńskiego (1799–1883).
Dalsze życie
Po śmierci męża w 1803 roku, Maria Ludwika objęła regencję nad swym małoletnim synem. Kiedy w 1807 roku królestwo Etrurii zostało zajęte przez Francję, udała się do Hiszpanii. Po abdykacji jej ojca w 1808 roku zamieszkała w Parmie. W 1811 próbowała uciec do Wielkiej Brytanii, jednak ucieczka się nie powiodła. Maria Ludwika została przeniesiona do rzymskiego klasztoru, w którym przebywała do 1814 roku. Kongres wiedeński oddał jej Księstwo Lukki.