Jan Chrzciciel de Grandville Malletski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
drobne techniczne |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
* [[Armia Księstwa Warszawskiego]] |
* [[Armia Księstwa Warszawskiego]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Polscy inżynierowie budownictwa|Malletski, Jan]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Generałowie powstania listopadowego|Malletski, Jan]] |
||
[[Kategoria:Polscy uczestnicy wojen napoleońskich|Malletski, Jan]] |
[[Kategoria:Polscy uczestnicy wojen napoleońskich|Malletski, Jan]] |
||
[[Kategoria:Powstańcy listopadowi|Malletski, Jan]] |
[[Kategoria:Powstańcy listopadowi|Malletski, Jan]] |
||
Wersja z 16:43, 26 wrz 2007
Jan Chrzciciel de Grandville Malletski (Jean-Baptiste Mallet de Grandville), ur. 27 listopada 1777 w Marsylii, francuski inżynier wojskowy w służbie polskiej.
Ukończył szkołę wojskową w Metz. Brał udział w kampaniach: we Włoszech (1795-1798), Niemczech (1798) i Holandii (1799-1804). W sztabie armii napoleońskiej odbył kampanię w Prusach (1806-1807; pod Preussisch-Eylau dostał się do niewoli w lutym 1807 (przetrzymywany był w Rydze). Po uwolnieniu w sierpniu 1807przeznaczony został do armii Księstwa Warszawskiego. Brał udział w projektowaniu i rozbudowie fortyfikacji Modlina i Zamościa. Walczył pod Raszynem (1809), Górą (1809), Sandomierzem (1809), Smoleńskiem (1812) i Możajskiem (1812) oraz Lipskiem (1813), gdzie dostał się do niewoli.
Po zwolnieniu pozostał w Polsce, przyjmując służbę w armii Królestwa Polskiego; car Aleksander I nadał mu szlachectwo polskie w 1816 i pozwolił na zmianę nazwiska na Grandville-Malletski. Był dyrektorem - dowódcą Korpusu Inżynierów, początkowo w stopniu generała brygady, potem dywizji.
Od czerwca 1824 do końca 1831 kierował budową Kanału Augustowskiego. Po aresztowaniu Ignacego Prądzyńskiego przywłaszczył sobie projekt Kanału, fałszując dokumenty autorstwa Prądzyńskiego
Po wybuchu powstania listopadowego, za dyktatury generała Józefa Chłopickiego był kwatermistrzem generalnym i przewodniczącym Komitetu Artylerii i Inżynierów; po przejęciu dowództwa przez generała Skrzyneckiego stopniowo był usuwany ze stanowisk. Po kapitulacji Warszawy przeszedł do wojska rosyjskiego w randze generała-lejtnanta. Przeniesiony został do Kronsztadu, gdzie prowadził prace fortyfikacyjne. W 1837 poprosił o dymisję i powrócił do Królestwa Polskiego.
Osiadł we wsi Zbożenna koło Opoczna, w dobrach swojej pierwszej żony — Wiktorii Szydłowskiej. Zmarł 30 listopada 1846 w Zbożennej. Pochowany został w Skrzyńsku.