Aimé Jacquet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aimé Jacquet
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Aimé Étienne Jacquet

Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1941
Sail-sous-Couzan

Wzrost

185 cm

Pozycja

defensywny pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1958–1960 Sail-sous-Couzan
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1960–1973 AS Saint-Étienne 192 (23)
1973–1975 Olympique Lyon 22 (2)
W sumie: 214 (25)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1968  Francja 2 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1976–1980 Olympique Lyon
1980–1989 Girondins Bordeaux
1989–1990 Montpellier HSC
1990–1991 AS Nancy
1992–1993 Francja (asystent)
1993–1998 Francja
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Aimé Jacquet (ur. 27 listopada 1941 w Sail-sous-Couzan nad Loarą) – francuski piłkarz i trener piłkarski. W latach 1994-98 był selekcjonerem reprezentacji Francji, z którą w 1998 roku zdobył mistrzostwo świata.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Jacquet rozpoczynał swoją karierę piłkarską w lokalnym amatorskim klubie US Couzan, jednocześnie pracował w fabryce. W 1961 roku przeszedł do AS Saint-Étienne, z którym, w okresie jego największej świetności, zdobył pięć tytułów mistrza kraju i trzykrotnie triumfował w rozgrywkach o Puchar Francji. W 1973 roku został zawodnikiem Olympique Lyon, gdzie w wieku trzydziestu pięciu lat zakończył karierę.

Sukcesy piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

AS Saint-Étienne[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Francji rozegrał w 1968 roku dwa mecze

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery sportowej Jacquet kontynuował pracę w futbolu jako szkoleniowiec i przez cztery lata prowadził Olympique Lyon. W 1980 został trenerem Girondins Bordeaux i z ówczesnego ligowego średniaka stworzył drużynę, która w drugiej połowie lat 80., zdobywając trzy tytuły mistrza kraju i dwa Puchary Francji, osiągnęła pozycję najlepszego i najefektowniej grającego zespołu francuskiego. Jednak w 1989 roku, po kilku słabszych meczach, prezydent Claude Bez wręczył mu wymówienie. Jacquet podjął pracę w mniej utytułowanym Montpellier HSC, skąd w 1990 roku przeniósł się do AS Nancy.

W 1991 roku został asystentem trenera drużyny narodowej Gérarda Houlliera. Po tym jak Francja przegrała eliminacje do Mistrzostw Świata 1994 z Izraelem i Bułgarią Houllier zrezygnował, a jego następcą został Jacquet, ale jako trener tymczasowy. Po obiecujących wynikach w meczach towarzyskich (Francja w latach 1994-96 – przez trzydzieści jeden spotkań – nie doznała porażki) podpisał stałą umowę. Pierwszym sukcesem nowego selekcjonera był awans do Euro 1996, gdzie ekipa z Didier Deschamps'em, Zinedinem Zidanem i Christianem Karembeu na czele odpadła w półfinale.

Jeszcze w trakcie przygotowań do Euro 1996 Jacquet zrezygnował z usług faworytów kibiców i mediów Érica Cantony, Jean-Pierre’a Papina i Davida Ginoli. Z tego powodu przetoczyła się przez francuską prasę ostra krytyka pod adresem selekcjonera, a co bardziej radykalne głosy wzywały go do dymisji. Krytyczne opinie podtrzymywano do czasu Mistrzostw Świata w 1998 roku, których Francja była gospodarzem. Już po pierwszych meczach światowego czempionatu reprezentacja dowodzona przez Jacqueta dzięki efektownej i rozsądnej grze zamknęła usta wszystkim niezadowolonym, a po zwycięskim 3:0 finale z Brazylią szkoleniowiec stał się jednym z narodowych bohaterów.

Po tym meczu Jacquet rozstał się nie tylko reprezentacją (jego bilans: 53 mecze, 37 zwycięstw – 11 remisów – 5 porażek), ale i z pracą szkoleniową. Od 1999 roku jest dyrektorem technicznym kadry oraz działa we Francuskim Związku Piłki Nożnej.

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Girondins Bordeaux[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Francji[edytuj | edytuj kod]