Alberto Mancini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alberto Mancini
Państwo

 Argentyna

Data i miejsce urodzenia

20 maja 1969
Buenos Aires

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczny

Status profesjonalny

1987

Zakończenie kariery

1994

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

8 (9 października 1989)

Australian Open

2R (1993)

Roland Garros

QF (1989)

US Open

4R (1989)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

79 (7 sierpnia 1989)

Roland Garros

1R (1988, 1990)

Alberto César Mancini (ur. 20 maja 1969 w Buenos Aires) – argentyński tenisista i trener tenisa, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Barcelony (1992).

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Zawodowym tenisistą był w latach 1987–1994.

Mancini w grze pojedynczej jest zwycięzcą 3 turniejów rangi ATP World Tour i 5–krotnym finalistą imprez tej rangi.

W grze podwójnej wygrał 4 zawody ATP World Tour oraz uczestniczył w 2 finałach.

W latach 1989–1993 Mancini reprezentował Argentynę w Pucharze Davisa, wyłącznie w meczach gry pojedynczej. Bilans zawodnika w turnieju wynosi 8 zwycięstw i 7 porażek.

W 1992 zagrał w konkurencji singla na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie przegrywając w 1 rundzie z Amerykaninem Michaelem Changiem[1].

W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 8. miejscu (9 października 1989), a w klasyfikacji gry podwójnej na 79. pozycji (7 sierpnia 1989).

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (3–5)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 12 czerwca 1988 Bolonia Ceglana Hiszpania Emilio Sánchez 7:5, 7:6
Zwycięzca 2. 30 kwietnia 1989 Monte Carlo Ceglana Boris Becker 7:5, 2:6, 7:6, 7:5
Zwycięzca 3. 21 maja 1989 Rzym Ceglana Stany Zjednoczone Andre Agassi 6:3, 4:6, 2:6, 7:6, 6:1
Finalista 1. 19 maja 1991 Rzym Ceglana Hiszpania Emilio Sánchez 3:6, 1:6, 0:3 krecz
Finalista 2. 14 lipca 1991 Båstad Ceglana Szwecja Magnus Gustafsson 1:6, 2:6
Finalista 3. 21 lipca 1991 Stuttgart Ceglana Niemcy Michael Stich 6:1, 6:7(9), 4:6, 2:6
Finalista 4. 22 marca 1992 Miami Twarda Stany Zjednoczone Michael Chang 5:7, 5:7
Finalista 5. 26 lipca 1992 Kitzbühel Ceglana Stany Zjednoczone Pete Sampras 3:6, 5:7, 3:6

Gra podwójna (4–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 8 maja 1988 Monachium Ceglana Argentyna Christian Miniussi Stany Zjednoczone Rick Leach
Stany Zjednoczone Jim Pugh
6:7, 1:6
Zwycięzca 1. 14 sierpnia 1988 Saint-Vincent Ceglana Argentyna Christian Miniussi Włochy Paolo Canè
Węgry Balázs Taróczy
6:4, 5:7, 6:3
Finalista 2. 2 października 1988 Palermo Ceglana Argentyna Christian Miniussi Peru Carlos di Laura
Urugwaj Marcelo Filippini
2:6, 0:6
Zwycięzca 2. 16 lipca 1989 Boston Ceglana Ekwador Andrés Gómez Stany Zjednoczone Todd Nelson
Stany Zjednoczone Phillip Williamson
7:6, 6:2
Zwycięzca 3. 17 września 1989 Genewa Ceglana Ekwador Andrés Gómez Mansur Bahrami
Argentyna Guillermo Pérez Roldán
6:3, 7:5
Zwycięzca 4. 22 kwietnia 1990 Nicea Ceglana Francja Yannick Noah Urugwaj Marcelo Filippini
Austria Horst Skoff
6:4, 7:6

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Alberto Mancini pracował z kilkoma tenisistami jako trener. Wśród prowadzonych przez niego graczy byli Mariano Puerta, Guillermo Coria (sezon 2003 do lutego 2004), Nicolás Lapentti (sezon 2004)[2][3].

Od końca 2004 do końca 2008 pełnił funkcję kapitana reprezentacji Argentyny w Pucharze Davisa[2]. W tym czasie zespół z Ameryki Południowej osiągnął w 2006 i 2008 finały, przegrywając z Rosją, a potem z Hiszpanią[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alberto Mancini Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-11] (ang.).
  2. a b Mancini-Alberto | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2017-05-18] (ang.).
  3. Garber: A coach by any other name ... [online], ESPN.com, 16 czerwca 2004 [dostęp 2017-05-18].
  4. Reuters Editorial, Tennis-Argentina name little-known Vazquez as Davis Cup captain, „Reuters UK”, 16 grudnia 2008 [dostęp 2017-05-18] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]