Andrzej Wróbel (prawnik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Wróbel
Ilustracja
Andrzej Wróbel i Ewa Łętowska (2011)
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1953
Bodzechów

Sędzia Trybunału Konstytucyjnego
Okres

od 2011
do 2017

Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Wróbel (ur. 18 lipca 1953 w Bodzechowie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki, sędzia Sądu Najwyższego w stanie spoczynku, w latach 2011–2017 sędzia Trybunału Konstytucyjnego, redaktor naczelny miesięcznika „Państwo i Prawo”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Został w 1976 pracownikiem Zakładu Prawa Administracyjnego i Nauki o Administracji na tej uczelni. W 1982 doktoryzował się, a w 1991 uzyskał na UMCS stopień doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Centralne planowanie państwowe. Studium administracyjno-prawne. W 2002 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk prawnych. Specjalizuje się w prawie publicznym (w tym administracyjnym) i prawie europejskim. Odbywał staże i prowadził badania naukowe na uczelniach zagranicznych (m.in. w Heidelbergu i Lwowie).

Prowadził zajęcia na Uniwersytecie w Katanii, Uniwersytecie Warszawskim i innych uczelniach. Był prodziekanem WPiA UMCS ds. studiów zaocznych studiów administracyjnych (1994). Od 2002 do 2006 zasiadał w Radzie Legislacyjnej IX kadencji, przewodniczył radzie programowej Krajowego Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury. Został profesorem w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej i w Instytucie Nauk Prawnych PAN, a w 2004 sędzią Sądu Najwyższego w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Wszedł też w skład redakcji „Europejskiego Przeglądu Sądowego”.

W 2010 rekomendowany przez klub poselski SLD do Trybunału Konstytucyjnego (z poparciem posłów z innych ugrupowań, w tym PO), nie został jednak wówczas wybrany. W 2011 został zgłoszony po raz kolejny, tym razem wybrano go w skład TK (w miejsce Ewy Łętowskiej). Ślubowanie złożył 29 maja tego samego roku[1]. W grudniu 2016 zapowiedział rezygnację ze stanowiska sędziego Trybunału Konstytucyjnego i powrót do orzekania w Sądzie Najwyższym[2], motywując swoją decyzję sprzeciwem wobec sposobu, w jaki Prawo i Sprawiedliwość obchodzi się z TK[3]. Prezydent Andrzej Duda powołał go na sędziego Sądu Najwyższego 24 stycznia 2017[4]. Z dniem 1 kwietnia 2020 przeszedł w stan spoczynku[5].

Objął funkcję redaktora naczelnego miesięcznika „Państwo i Prawo”[6]. Został wybrany na członka Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk kadencji 2020–2023[7].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Instytucje prawa administracyjnego (współredaktor), C.H. Beck, Warszawa 2010
  • Karta Praw Podstawowych w europejskim i krajowym porządku prawnym (red.), Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2009
  • Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz (współautor), Zakamycze, Kraków 2000
  • Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (współautor), C.H. Beck, Warszawa 2010
  • Odpowiedzialność odszkodowawcza w administracji (współredaktor), C.H. Beck, Warszawa 2010
  • Postępowanie administracyjne (współautor), Zakamycze, Kraków 1998
  • Postępowanie administracyjne i postępowanie egzekucyjne w administracji (współautor), Zakamycze, Kraków 2002
  • Prawna ochrona gruntów rolnych w procesie inwestycyjnym, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1984
  • Prawo procesowe administracyjne (współredaktor), C.H. Beck, Warszawa 2010
  • Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską 3 tomy (współautor), Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2008–2010
  • Ustrój i zadania administracji publicznej w Rzeczypospolitej Polskiej (współautor), FFE, Warszawa 1993
  • Wprowadzenie do prawa Wspólnot Europejskich (red.), Zakamycze, Kraków 2004
  • Współpraca sądowa w sprawach cywilnych i karnych (współredaktor), C.H. Beck, Warszawa 2007
  • Warto chronić państwo prawa. Andrzej Wróbel w rozmowie z Krzysztofem Sobczakiem, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2017 ISBN 978-83-8107-068-3

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ślubowanie sędziego TK. prezydent.pl, 30 maja 2011. [dostęp 2011-05-30].
  2. ↑ Marek Domagalski. Trybunał Konstytucyjny przed zasadniczym zwrotem. „Rzeczpospolita”, s. C3, 20 grudnia 2016. 
  3. ↑ Małgorzata Kryszkiewicz, Grzegorz Osiecki. Twarda linia Prawa i Sprawiedliwości. „Dziennik Gazeta Prawna”, s. A6, 21 grudnia 2016. 
  4. ↑ Nominacja dla Andrzeja Wróbla na sędziego SN. prezydent.pl, 24 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-24].
  5. ↑ Sędziowie Jerzy Kuźniar oraz Andrzej Wróbel przeszli w stan spoczynku. Sąd Najwyższy, 2 kwietnia 2020. [dostęp 2021-01-29].
  6. ↑ Redakcja. czasopisma.wolterskluwer.pl. [dostęp 2015-08-31].
  7. ↑ Komitet Nauk Prawnych PAN. pan.pl, styczeń 2020. [dostęp 2020-02-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego

  • [1] Śmierć w trakcie kadencji.
  • [z] Zrzeczenie się urzędu.
  • [x] Wybrany na miejsce obsadzone.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Wróbel_(prawnik)&oldid=69433212”