Ardeola

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ardeola[1]
Boie, 1822[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – czapla siodłata (A. grayii)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pelikanowe

Podrząd

czaplowce

Rodzina

czaplowate

Podrodzina

czaple

Rodzaj

Ardeola

Typ nomenklatoryczny

Ardea ralloides Scopoli

Synonimy
Gatunki

6 gatunków – zobacz opis w tekście

Ardeolarodzaj ptaków z podrodziny czapli (Ardeinae) w obrębie rodziny czaplowatych (Ardeidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Afryce[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 38–52 cm, rozpiętość skrzydeł 75–92 cm; masa ciała 230–370 g[7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Ardeola: łac. ardeola lub ardiola „czapelka”, od ardea „czapla”; przyrostek zdrabniający -ola (por. gr. αρδεολη ardeolē „czapla”)[8].
  • Buphus: gr. βουφος bouphos „nieznany ptak który odzywał się głośno w nocy” (por. βουφορβος bouphorbos „pastuch”)[8]. Gatunek typowy: Ardea malaccensis J.F. Gmelin, 1789 (= Ardea grayii Sykes, 1832).
  • Cancrophagus: łac. cancer, cancri „krab”; gr. -φαγος -phagos „jedzenie”, od φαγειν phagein „jeść”[8]. Gatunek typowy: Ardea ralloides Scopoli, 1769.
  • Erythocnus (Erythrocnus): gr. ερυθρος eruthros „czerwony”; οκνος oknos „czapla”[8]. Gatunek typowy: Ardea rufiventris Sundevall, 1850.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Erythocnus Sharpe, 1894.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ardeola, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. F. Boie. Ueber Classication, infonderheit der europäischen Vögel. „Isis von Oken”. 14, s. 559, 1822. (niem.). 
  3. F. Boie. Generalübersicht der ornithologischen Ordnungen, Familien und gattungen. „Isis von Oken”. 19, s. 979, 1826. (niem.). 
  4. J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 42. (niem.).
  5. R.B. Sharpe. Erythocnus, gen. nov.. „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. 3 (17), s. xxxix, 1894. (ang.). 
  6. R.B. Sharpe: Catalogue of the Birds in the British Museum. Cz. 28. London: Printed by order of the Trustees, 1898, s. 200. (ang.).
  7. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Herons, Egrets, and Bitterns (Ardeidae), version 1.0.. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.ardeid1.01. [dostęp 2020-05-25]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  8. a b c d Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ardeinae Leach, 1820 - czaple (wersja: 2023-03-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-21].