Ariobarzanes II z Medii Atropatene

Ariobarzanes II
	król Medii Atropatene
Okres	od 20 p.n.e.; do 4 n.e.
Następca	Artawazdes II
	król Armenii
Okres	od 2 n.e.; do 4 n.e.
Poprzednik	Erato Artaksyda
Następca	Artawazdes IV (II)
	Dane biograficzne
Dynastia	Atropatydów
Data urodzenia	40 p.n.e.
Data śmierci	4 n.e.
Ojciec	Artawazdes I z Medii Atropatene
Rodzeństwo	Jotapa I
Dzieci	Artawazdes II (IV)

Ariobarzanes II (ur. 40 p.n.e., zm. 4 n.e.) – król Medii Atropatene z perskiej dynastii Atropatydów od 20 p.n.e., Armenii od 2 n.e. do swej śmierci.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Artawazdesa I, króla Medii Atropatene i Małej Armenii. Miał siostrę Jotapę I, która była żoną Mitrydatesa III Antiocha Epifanesa, króla Kommageny. Ariobarzanes był po kądzieli potomkiem armeńskich Artaksydów, bowiem prapradziadek Mitrydates I poślubił nieznaną z imienia córkę Tigranesa II Wielkiego, króla Armenii.

Cesarz Oktawian August osadził na tronie armeńskim Artawazdesa III, który po pewnym czasie został obalony z dużymi stratami rzymskimi w r. 1 p.n.e. Bowiem Partowie i Rzymianie rywalizowali o kontrolę nad Armenią. Cesarz wówczas postanowił wysłać Gajusza Cezara celem uporządkowania spraw Armenii. Ten usunąwszy królową Erato, postawił na czele państwa Meda Ariobarzanesa. Armenia ponownie znalazła się pod władzą Rzymu. Tacyt napisał o Ariobarzanesie, że miał wyjątkowo piękność fizyczną i wyborny charakter, które dogadzały Ormianom. Gdy Ariobarzanes zmarł nagle w r. 4 p.n.e., królem Medii Atropatene i Armenii został syn Artawazdes II (IV). Ormianie nie chcieli go uznać za władcę. W r. 6 p.n.e. nowym królem z ramienia rzymskiego został Tigranes V, wnuk Heroda I Wielkiego, króla Judei.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Oktawian August, Czyny boskiego Augusta, 33.
Tacyt, Roczniki (II 4), [w:] Tacyt, Dzieła, przeł. S. Hammer, wyd. II, Czytelnik, Warszawa 2004, s. 80, ISBN 83-07-02993-7.
Toumanoff C., Manuel de Généalogie et de Chronologie pour l’histoire de la Caucasie Chrétienne (Arménie - Géorgie – Albanie), Edizioni Aquila, Roma 1976, s. 83-85 (tabl. 11b).
Theodor Mommsen, Res Gestae Divi Augusti ex Monumentis Ancyrano et Apolloniensi, Apud Weidmannos 1883, wyd. 2, s. 110 ff.