Beno Kohen

Beno Kohen

‏בנו כהן‎

Data i miejsce urodzenia	30 września 1894 Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	24 listopada 1975 Izrael
Poseł do Knesetu
Okres	od 1961 do 1965
Przynależność polityczna	Partia Liberalna Niezależni Liberałowie

Beno Kohen (hebr. בנו כהן, ang. Benno Cohen, ur. 30 września 1894 w Niemczech, zm. 24 listopada 1975 w Izraelu) – izraelski prawnik, działacz społeczny i polityk, w latach 1961–1965 poseł do Knesetu.

Życiorys

Urodził się 30 września 1894 w Niemczech. Ukończył prawo na Uniwersytecie we Wrocławiu. Podczas I wojny światowej służył w armii niemieckiej. Działał w syjonistycznej organizacji studenckiej, był też jednym z przywódców organizacji młodzieżowej „Niebiesko-biali”. Pracował jako prawnik. W latach dwudziestych wielokrotnie wyjeżdżał do Palestyny, gdzie zajmował się planami rozwoju żydowskiego osadnictwa i rolnictwa. Działał w Agencji Żydowskiej. W latach 1933–1939 był sekretarzem generalnym i pełniącym obowiązki przewodniczącego niemieckiego oddziału Światowej Organizacji Syjonistycznej. W marcu 1939 negocjował z Adolfem Eichmannem warunki emigracji Żydów do Palestyny. Sam zdołał w tym samym roku opuścić hitlerowskie Niemcy i wyemigrować do Ziemi Izraela

Był jednym z założycieli i przywódców Partii Nowej Emigracji założonej w 1942, a po jej połączeniu z Partią Progresywną działał w kierownictwie również tego ugrupowania. Pracował jako przewodniczący sądu dyscyplinarnego pracowników państwowych, był też wykładowcą w Szkole Prawodawstwa i Ekonomii w Tel Awiwie. W 1960 był jedną z osób, które potwierdziły tożsamość nazistowskiego zbrodniarza Adolfa Eichmanna porwanego przez Mosad z Argentyny i przewiezionego do Izraela. Jego wspomnienia i świadectwo zostały złożone w Instytucie Jad Waszem, a także wykorzystane w książkach dotyczących procesu Eichmanna.

W 1959 doszło do połączenia Partii Progresywnej i Ogólnych Syjonistów i powstania Partii Liberalnej. Z listy tego ugrupowania Kohen po raz pierwszy i jedyny dostał się do izraelskiego parlamentu w wyborach parlamentarnych w 1961. W piątym Knesecie zasiadał w trzech komisjach: pracy, spraw wewnętrznych oraz konstytucyjno-prawnej. 16 marca 1965 znalazł się w grupie byłych działaczy Partii Progresywnej (Pinchas Rosen, Mosze Kol, Jizhar Harari, Jicchak Golan, Rachel Kohen-Kagan, Jehuda Sza’ari), którzy – w sprzeciwie przeciwko planowanemu połączeniu Liberałów z Herutem i stworzeniu Gahalu – opuścili Partię Liberalną tworząc nowe ugrupowanie – Niezależnych Liberałów.

Zmarł 24 listopada 1975 w Izraelu w wieku 81 lat.