Bieńkówka (województwo małopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bieńkówka
wieś
Ilustracja
Kościół w Bieńkówce
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

suski

Gmina

Budzów

Liczba ludności (2022)

2254[2]

Strefa numeracyjna

33

Kod pocztowy

34-212[3]

Tablice rejestracyjne

KSU

SIMC

0048981

Położenie na mapie gminy Budzów
Mapa konturowa gminy Budzów, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Bieńkówka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Bieńkówka”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bieńkówka”
Położenie na mapie powiatu suskiego
Mapa konturowa powiatu suskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bieńkówka”
Ziemia49°46′26″N 19°45′09″E/49,773889 19,752500[1]
Strona internetowa

Bieńkówkawieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Budzów[4][5].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wieś położona między północnym zboczem Koskowej Góry (866 lub 874 m n.p.m.) a południowym Babicy (727 m n.p.m.). Podzielona jest na jednostki administracyjne zwane rolami. m.in.: Nieckulówka, Pabisówka, Zagrody Dolne.
Spod Koskowej Góry wypływa potok Kotońka, który wpływa do rzeczki Skorutówka.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bieńkówka. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bielskiego.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Bieńkówka[4][5]
części wsi Dolne Zagrody, Dziadkówka, Igłówka, Kaniówka, Klimówka, Lenikówka, Na Sołtystwie, Szczerbakówka, U Celaka, U Chabosia, U Chajosta, U Chuchra, U Chwały, U Ciorka, U Gielaty, U Głuca, U Goryla, U Haręży, U Jędrzejaka, U Jończyka, U Kiełbusa, U Kojsa, U Krużla, U Lacha Dolnego, U Lacha na Górze, U Łakoty, U Liszki, U Marca, U Mierochy Dolnej, U Mierochy Górnej, U Mruca, U Nieckuli, U Pabisa, U Pająka, U Pawlika, U Rajdochy, U Sałapata, U Stachonia, U Stachury, U Stróża, U Szczepana, U Szczerby, U Wenca, U Wiewiórki, U Wroniaka, U Wrony Dolnej, U Wrony Górnej

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś Bieńkówka założona została przez króla Polski Kazimierza Wielkiego w 1366 roku.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[6].

  • Kościół pw. św. Trójcy.
    Budynek barokowy, jednonawowy z czworościenną wieżą. Konsekrowany 7 lipca 1797 roku (rok utworzenia parafii). W ołtarzu głównym znajduje się łaskami słynący obraz Matki Bożej Bieńkowskiej (nieoficjalnie koronowany). Na zasłonie XIX w. wizerunek Trójcy Świętej wykonany przez Jana Stankiewicza z Oświęcimia. Dwa rokokowe ołtarze boczne, późnobarokowa ambona oraz dwie kamienne kropielnice. W latach 80. ubiegłego stulecia kościół został odnowiony, wtedy to m.in. odtworzono dawne ogrodzenie kościoła, z tego okresu pochodzą także nowe witraże, dzieło Mirona Norwicza. W kościele tym była ochrzczona błogosławiona Rozalia Celakówna. Przed tutejszym ołtarzem Matki Boskiej złożyła też prywatne śluby.

Osoby związane z miejscowością[edytuj | edytuj kod]

Religia[edytuj | edytuj kod]

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 5793
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 62 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  5. a b GUS. Rejestr TERYT.
  6. Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2024-01-01].
  7. Jan Rusin. Nekrolog. „Rzeczpospolita”, s. 1, nr 183 z 6 lipca 1946. 
  8. Jan Rusin. Nekrolog. „Dziennik Polski”, s. 2, nr 183 z 6 lipca 1946.