Blokada (wojsko)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Blokada – odizolowanie siłami zbrojnymi części lub całości terytorium kraju (koalicji państw) przeciwnika, określonego zgrupowania jego wojsk, bądź innego obiektu (miasta, rejonu, twierdzy, fortu) od kontaktu ze światem zewnętrznym w celu wymuszenia ustępstw lub zmuszenia do kapitulacji. Zależnie od ważności celów i rozmachu rozróżnia się blokadę:

w zależności zaś od charakteru i położenia geograficznego blokowanego obiektu oraz rodzaju sił zbrojnych zaangażowanych w blokadzie rozróżnia się blokadę:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 43.