Buntowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Buntowo
wieś
Ilustracja
Wjazd od Krajenki
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

złotowski

Gmina

Złotów

Liczba ludności (2022)

297[2]

Strefa numeracyjna

67

Kod pocztowy

77-415[3]

Tablice rejestracyjne

PZL

SIMC

0534032

Położenie na mapie gminy wiejskiej Złotów
Mapa konturowa gminy wiejskiej Złotów, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Buntowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Buntowo”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Buntowo”
Położenie na mapie powiatu złotowskiego
Mapa konturowa powiatu złotowskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Buntowo”
Ziemia53°15′56″N 17°07′20″E/53,265556 17,122222[1]
Buntowo z lotu ptaka

Buntowo (niem.: do 1928 Buntowo, 1928-1945 Seefelde) – wieś krajeńska w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Złotów. Leży ona przy północno-wschodnim brzegu Jeziora Sławianowskiego. W administracyjnych granicach miejscowości znajdują się majątek i wieś oddalone o ok. 2 km od siebie oraz, także w pewnym oddaleniu, zabudowania dawnych cegielni: Gay i Buntowo.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W latach 1954-1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Buntowo, po jej zniesieniu w gromadzie Kleszczyna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

W źródłach wzmiankowana jest jako Buntowo (rok 1653), Bontowo lub Bantowo, a pierwsza pisana wiadomość datuje się na lata 1441-1442. W okresie międzywojennym funkcjonowała tutaj szkoła, do której uczęszczało 27 dzieci. Na ścianie budynku szkoły umieszczono tablicę upamiętniającą zamordowanie przez hitlerowców nauczyciela tutejszej szkoły – Konrada Konaka. Z cegielni Gay pochodziły cegły użyte do budowy wieży Flatower Turm w parku wokół pałacu Babelsberg (k. Poczdamu) – letniej rezydencji cesarza Wilhelma I. Osadnictwo w tej okolicy istniało już bardzo dawno, o czym świadczą znalezisko grobu skrzynkowego oraz pozostałości osad wczesnośredniowiecznych skupionych wokół grodziska, którego ślady znaleźli archeolodzy na wzniesieniu zwanym Schloβ Berg (Góra Zamkowa) przy drodze do Sławianowa. Po drugiej stronie drogi znajduje się nieczynny cmentarz ewangelicko-augsburski z połowy XIX w. Zachowało się kilka ogrodzeń i jedna tablica. Działka, na której zlokalizowany jest cmentarz, jest własnością prywatną. Pierwsza wzmianka o wsi, należącej wtedy do dóbr złotowskich, pochodzi z 1653 r. Dawny folwark Buntowo jest dziś prywatną własnością.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Po starym, drewnianym dworze, pochodzącym, jak zabudowania folwarczne ustawione w charakterystyczny czworobok, z końca XIX w. pozostały tylko piwnice. Obecny dwór zbudowano po I wojnie światowej. Przy wyjeździe w stronę Kleszczyny zobaczyć można ciekawy budynek podcieniowy (zbudowany w 1927 r.) dawnej szkoły niemieckiej. Na ścianie znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona Konradowi Konakowi – nauczycielowi Prywatnej Szkoły w Buntowie w latach 1929-1937, rozstrzelanemu w 1939 r. w obozie w Korolewie.

Środowisko[edytuj | edytuj kod]

Ukształtowanie terenu[edytuj | edytuj kod]

Rzeźbę terenu Buntowa i okolic ukształtował lądolód skandynawski i powstałe z niego wody roztopowe. Wieś znajduje się na wysokości około 102 m n.p.m. Teren wokół wsi jest nizinny z nielicznymi wzniesieniami i pagórkami. Gleby tutejsze w całości są pochodzenia polodowcowego. Są to gleby bielicowe, słabo i średnio urodzajne. W gruntach ornych przeważają gleby pseudobielicowe i brunatne wyługowane, przy mniejszym udziale czarnych ziem. Buntowo położone jest na Pojezierzu Krajeńskim w europejskiej strefie lasów mieszanych, prowincji Niżu Środkowoeuropejskiego. W sąsiedztwie wsi znajduje się największe jezioro powiatu Złotowskiego – Jezioro Sławianowskie o łącznej powierzchni 278 ha, maksymalnej głębokości 15 m. Zbiornik wodny powstał poprzez działalność lądolodu – jest to jezioro rynnowe polodowcowe, o kształcie linii brzegowej przypominającej krzyż. Jezioro jest własnością Agencji Nieruchomości Rolnych, dzierżawione przez Gospodarstwo Rybackie Złotów.

Fauna i flora[edytuj | edytuj kod]

Przy linii brzegowej wspomnianego już Jeziora Sławianowskiego znajdują się charakterystyczne dla tego środowiska kompleksy leśne – łęgi. Są to lasy okresowo zalewane, w których przeważają drzewa takie jak olsza czy topola.

Na jeziorze gniazdują takie gatunki jak –gęgawa, łabędź niemy, bąk, perkoz dwuczuby, kaczka krzyżówka. W okresie przelotów gromadzą się stada kormoranów czarnych, świstunów, gęsi zbożowych, nurogęsiów Zdarzały się przypadki kiedy na jeziorze dostrzegano czarne łabędzie, hełmiatki, bernikle rdzawoszyje,bernikle białolice, lodówki, ogorzałki, perkozy rogate, uhle, markaczki.

Obszary chronionego krajobrazu[edytuj | edytuj kod]

W Buntowie znajduje się park posiadający tzw. pomniki przyrody. W Parku Dworskim można odnaleźć chronione dwie lipy drobnolistne (obie ponad 4 m w obwodzie) i sosnę wejmutkę.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Włodzimierz Łęcki, Ziemia Złotowska, Krajowa Agencja Wydawnicza Poznań 1984
  • Wojciech Wrzesińki, Ziemia Złotowska, Gdańsk 1969
  • Maria Zientara-Malewska, "Złotowszczyzna", Wydawnictwo Łódzkie 1971

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 13639
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 109 [zarchiwizowane 2022-10-26].