Diuretyki pętlowe
 |
Ten artykuł od 2016-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji: Całkowity brak źródeł. Artykuł niewiarygodny. |
Diuretyki pętlowe – grupa silnie działających leków moczopędnych.
Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]
Diuretyki pętlowe hamują resorpcję zwrotną jonu chlorkowego we wstępującym odcinku pętli Henlego i w następstwie jonu sodowego. Pociąga to za sobą zwiększone wydalanie potasu.
Mają również wpływ na hemodynamikę w mechanizmach pozanerkowych.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Stosuje się je w stanach nagłych wymagających szybkiego zmniejszenia objętości płynów krążących. Mogą być wykorzystane łącznie z dużymi objętościami płynów do uzyskania diurezy forsowanej w leczeniu zatruć.
Ponadto w stanach ze znacznie obniżonym wskaźnikiem filtracji kłębuszkowej (niewydolność nerek), w ciężkiej niewydolności krążenia, obrzęku płuc, ciężkim nadciśnieniu tętniczym.
Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]
Silne działanie powoduje możliwość powstania dużych zaburzeń elektrolitowych: może wystąpić hipowolemia, hiponatremia, hipokaliemia, hipomagnezemia, hipokalcemia zasadowica z niedoboru chloru. Niektóre diuretyki pętlowe mogą być silnie ototoksyczne. Do tego mogą dojść ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego, z zapaścią włącznie. Wymagają (z racji dużej siły działania) odpowiednich wskazań i ścisłej kontroli elektrolitów, zwłaszcza przy stosowaniu glikozydów naparstnicy.
