Exodus (polski zespół muzyczny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Exodus
Rok założenia

1976

Rok rozwiązania

1985

Pochodzenie

 Polska

Gatunek

rock symfoniczny, rock progresywny

Powiązania

MadMax

Strona internetowa

Exoduspolski zespół artrockowy, wykonujący rock symfoniczny. Utworzony jesienią 1976 w Warszawie przy klubie Riviera-Remont na bazie grupy Źródło braci Andrzeja i Wojciecha Puczyńskich. Oprócz nich w pierwszym składzie zespołu znaleźli się: Paweł Birula, Władysław Komendarek i Jerzy Machnikowski, którego miejsce po roku zajął Zbigniew Fyk.

Uchodzi za jedną z gwiazd Muzyki Młodej Generacji. Należał do najpopularniejszych polskich grup rockowych.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W listopadzie 1977 w klubie Riviera-Remont i w domu Andrzeja Poniatowskiego zespół nagrał suitę Nadzieje, niepokoje, po czym przygotował profesjonalny program estradowy, dając kilkanaście koncertów w różnych miastach Polski. Wziął udział w licznych imprezach muzycznych, takich jak m.in. Polskie Targi Estradowe w Łodzi (1977), Międzynarodowa Wiosna Estradowa w Poznaniu (1978-1979), Pop Session w Sopocie (1978) czy Muzyczny Camping w Lubaniu (1979). Koncertował z brytyjskim zespołem The Rubettes; w Rivierze oraz za granicą (ZSRR, RFN, Węgry).

Przygotował muzykę do kilku spektakli muzycznych z których największa popularność zdobyły: Nadzieje, niepokoje (1977), Maski (1979) i Ostatni teatrzyk objazdowy (1980). Dwa ostatnie zostały sfilmowane i były prezentowane przez TVP, lecz taśmy z nimi zostały skasowane – ocalał tylko fragment jednego z widowisk, który został wykorzystany w telewizyjnym filmie Mysz. Wraz z krakowską grupą Skaldowie zespół wziął udział w telewizyjnym widowisku baletowym Podróż magiczna (1979) (reż. A. Wasylewski)[1].

W 1980 zespół wydał album długogrający pt. The Most Beautiful Day, który okazała się sukcesem komercyjnym, osiągając status złotej płyty (sprzedano 200 tysięcy egzemplarzy). W tym samym roku muzycy otrzymali tytuł zespołu, na którego nagrania najbardziej czekają czytelnicy magazynu „Non Stop”. Zrealizowali też kilka teledysków dla Telewizyjnej Listy Przebojów. Na przełomie 1981 i 1982 nagrali i wydali drugi longplay pt. Supernova, zawierający krótsze formy, będące próbą dotrzymania kroku nowym muzycznym trendom. Płytę zapowiedzieli singlem „Jestem automatem”.

W 1983 nawiązali współpracę z Markiem Wójcickim, z którym nagrali album pt. Hazard (wydany premierowo dopiero w 2006). Zespół w nowym składzie miał sprostać erze boomu rockowego w Polsce, tzn. grać ostrzej. Rok później w zespole nastąpił rozłam i doszło do reorganizacji składu. Na przełomie 1985 i 1986 podjęto próby kontynuacji działalności pod nazwą MadMax, a jedynym śladem po twórczości tej grupy są trzy nagrania zarejestrowane w Polskim Radiu Białystok i teledysk do utworu „Atak serca”.

Po odejściu z zespołu Władysław Komendarek rozpoczął karierę solową, a Andrzej Puczyński – po rozwiązaniu Exodusu vel grupy MadMax – założył wydawnictwo płytowe Izabelin, a następnie został prezesem Universal Music Polska. W 1992 została wydana płyta Exodus: Singles Collection (CD, Izabelin), zbierająca wszystkie nagrania singlowe zespołu. W 2010 Stachursky nagrał cover piosenki Exodusu „Ponury pejzaż” i zamieścił ją na płycie pt. Wspaniałe polskie przeboje 2.

Członkowie[edytuj | edytuj kod]

Podstawowy skład[edytuj | edytuj kod]

Pozostali członkowie[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

Albumy kompilacyjne (wybór)[edytuj | edytuj kod]

Single[edytuj | edytuj kod]

  • „Uspokojenie wieczorne” / „To, co pamiętam” (1978)
  • „Dotyk szczęścia” / "Niedokończony sen" (1979)
  • „Ostatni teatrzyk objazdowy” (część pierwsza) / „Ostatni teatrzyk objazdowy” (część druga) (1980)
  • „Spróbuj wznieść się wyżej” / „Jest taki dom” (1981)
  • „Jestem automatem” / „Najdłuższy lot” (1982)
  • „Kosmiczny ojcze” / „Ta frajda” (1985)

DVD[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Podróż magiczna. www.filmpolski.pl, 2017-02-11. [dostęp 2020-03-26]. (pol.).
  2. Exodus - Hazard (2008). www.progarchives.com. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]