Faustyn Kulczycki

Faustyn Kulczycki
	; Faustyn Kulczycki (przed 1939)
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	15 lutego 1894 ; Seredynia
Data i miejsce śmierci	19 stycznia 1960 ; Warszawa
	profesor
	rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach (1945–1946)
	Odznaczenia

Faustyn Kulczycki (ur. 15 lutego 1894 w Seredyni na Wołyniu, zm. 19 stycznia 1960 w Warszawie) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog, w latach 1945–1946 rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana i Agnieszki z Borowskich. Ukończył w 1912 gimnazjum handlowe w Petersburgu. Następnie studiował w Instytucie Muzycznym Warszawskim. Studia muzyczne uzupełniał w Kijowie i Petersburgu. Jego nauczycielami byli m.in. Emil Młynarski i Aleksander Głazunow.

W latach 1915–1918 służył w wojsku rosyjskim, przebywał w niewoli niemieckiej.

Od 1919 kapelmistrz w Wojsku Polskim. Był dyrygentem 8 Pułku Piechoty Legionów. Od 1926 w stopniu kapitana był doradcą muzycznym D.O.K. Lublin. W latach 1924–1929 był dyrektorem Towarzystwa Filharmonicznego w Lublinie. W latach 1929–1933 był profesorem Śląskiego Konserwatorium Muzycznego w Katowicach, w którym w 1930 założył jedyną w Polsce Wojskową Szkołę Muzyczną. W 1934 został rektorem Konserwatorium, następcą Witolda Friemanna. W Konserwatorium utworzył orkiestrę symfoniczną. Był też dyrektorem artystycznym Towarzystwa Muzycznego w Katowicach, członkiem Towarzystwa Muzycznego w Warszawie, Towarzystwa Wydawniczego Muzyki Polskiej, Towarzystwa Miłośników Dawnej Muzyki Polskiej oraz członkiem zarządu Przyjaciół Teatru w Katowicach. Zorganizował chór Echo w Katowicach. W 1937 zainicjował wydawanie czasopisma „Śląskie Wiadomości Muzyczne” oraz założył Liceum Muzyczne w Katowicach (1937–1939), zostając jego pierwszym dyrektorem^[1]^[2]. W wyniku jego starań powstała Państwowa Szkoła Muzyczna im. Ignacego Paderewskiego w Cieszynie^[3].

Okres II wojny światowej spędził w Warszawie. Uczestniczył w tajnym nauczaniu. Walczył w powstaniu warszawskim^[2].

Po zakończeniu działań wojennych przyjechał do Katowic, gdzie w 1945 objął stanowisko rektora Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej. Zajmował je do 1946. W latach 1947–1953 był profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, w której pełnił funkcję prorektora. Zajmował stanowisko dyrektora departamentu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Był organizatorem Zjednoczonych Zakładów Muzycznych^[2].

Od 13 lutego 1917 był mężem Walerii Litwinowicz-Raczkowskiej (1897–1986), z którą miał córkę Renatę (1919–2009), śpiewaczkę, pedagoga^[4]^[5].

Zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 260-3-14)^[5].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Skomponował m.in. Wariacje na flet i orkiestrę (1948), Koncert klarnetowy (1951), utwory chóralne, pieśni, opracowania muzyki ludowej^[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złoty Krzyż Zasługi (18 stycznia 1946)^[6]
Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 10 listopada 1928^[7], 19 marca 1937^[8])
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ KULCZYCKI FAUSTYN. www.rmfclassic.pl. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d Ś.P. Prof. Faustyn Kulczycki (1894–1960). 2st.zpsm.edu.pl. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).
↑ Cieszyn: Zakończył się remont w Państwowej Szkole Muzycznej | Gazetacodzienna [online], gazetacodzienna.pl [dostęp 2021-11-12] .
↑ Faustyn Kulczycki [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-05-09] .
↑ ^a ^b Cmentarz Stare Powązki: FAUSTYN KULCZYCKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-05-09] .
↑ M.P. z 1946 r. nr 30, poz. 58 „w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomieniu uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach Województwa Śląsko-Dąbrowskiego”.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 395–396. [dostęp 2023-05-09].

[EM-1] KULCZYCKI FAUSTYN. www.rmfclassic.pl. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).

[POSM-2] Ś.P. Prof. Faustyn Kulczycki (1894–1960). 2st.zpsm.edu.pl. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).

[3] Cieszyn: Zakończył się remont w Państwowej Szkole Muzycznej | Gazetacodzienna [online], gazetacodzienna.pl [dostęp 2021-11-12] .

[4] Faustyn Kulczycki [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-05-09] .

[:0-5] Cmentarz Stare Powązki: FAUSTYN KULCZYCKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-05-09] .

[6] M.P. z 1946 r. nr 30, poz. 58 „w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomieniu uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach Województwa Śląsko-Dąbrowskiego”.

[7] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

[8] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Rektorzy Państwowego Konserwatorium Muzycznego	Witold Friemann (1929–1934) Faustyn Kulczycki (1945–1946)
Rektorzy Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej	Faustyn Kulczycki (1945–1946) Bolesław Woytowicz (1946) Adam Mitscha (1947–1951) Józef Powroźniak (1951–1963) Jan Gawlas (1963–1965) Wiktor Gadziński (1965–1972) Józef Powroźniak (1972–1975) Henryk Mikołaj Górecki (1975–1979)
Rektorzy Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego	Leon Markiewicz (1979–1981) Jan Hawel (1981–1987) Joachim Pichura (1987–1990) Jan Hawel (1990–1996) Julian Gembalski (1996–2002) Eugeniusz Knapik (2002–2008) Tomasz Miczka (2008–2016) Władysław Szymański (od 2016)