Fryderyk I (książę Dolnej Lotaryngii)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fryderyk I
książę Dolnej Lotaryngii
Okres

od 1046
do 18 maja 1065

Poprzednik

Gozelo II Próżniak

Następca

Gotfryd II Brodaty

hrabia Antwerpii
Okres

od 1046
do 1049

Dane biograficzne
Dynastia

Luksemburgowie

Data urodzenia

ok. 1003

Data śmierci

18 maja 1065

Ojciec

Fryderyk z Luksemburga

Matka

Irmtruda

Żona

Geberga
od
do 1049

Dzieci

Jutta

Żona

Ida z Saksonii
od ok. 1055

Fryderyk (I), numerowany też Fryderyk II w ramach dynastii (ur. ok. 1003 - zm. 18 maja 1065 roku) – książę Dolnej Lotaryngii w latach 1046-1065 z dynastii Luksemburgów, hrabia Antwerpii od 1046 do 1049, od 1047 wójt Stablo i Malmedy. Drugi co do starszeństwa syn Fryderyka z Luksemburga, hrabiego Moselgau (okolice Metz), wnuk założyciela dynastii Zygfryda.

Gdy władca Górnej i Dolnej Lotaryngii Gozelo I Wielki zmarł w 1044 roku, cesarz Henryk III Salicki nie chciał, aby w czyimkolwiek ręku skumulowała się władza, jaką miał Gozelo I. Dlatego też Dolną Lotaryngię nadał jego synowi Gozelo II Próżniakowi, Górna zaś przypadła jego starszemu synowi Gotfrydowi II (III) Brodatemu. Władca chciał ją w pewnym momencie nadać upośledzonemu bratu lub kuzynowi książąt, nieznanemu z imienia. W odpowiedzi na to Gotfryd zbuntował się przeciw cesarzowi i najechał na Verdun w domenie Gozelo. Henryk III uwięził Gozelo i formalnie pozbawił go księstwa w 1047 roku, a władzę w Górnej Lotaryngii nadał Adalbertowi. W akcji militarnej wspomagali go Fryderyk i jego brat biskup Metzu Adalbert III.

Już w 1046 zmarł Gozelo II, a wdzięczny cesarz nadał Fryderykowi Dolną Lotaryngię. Książę pozostał wierny Henrykowi III i jego następcy Henrykowi IV, jednak ten wydzielał z jego domeny mniejsze parcele dla dzielnych rycerzy. W latach 1046-1049 był także hrabią Antwerpii, jednak tą odebrał mu Baldwin V Flandryjski. Zmarł w 1065 roku podczas wojny z arcybiskupem Kolonii Anno II. Dolna Lotaryngia powróciła do Gotfryda Brodatego.

Fryderyk po raz pierwszy ożenił się z Gebergą (zm. 1049), córką Eustachego I z Boulogne, z którą miał córkę Juttę, żonę Walrama, hrabiego Arlon. Jego drugą żoną od ok. 1055 była Ida (zm. 1102), córka Bernarda II z Saksonii; po jego śmierci żona Alberta III, hrabiego Namur.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]