Gongoryzm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gongoryzm (kultyzm) – kierunek w barokowej poezji hiszpańskiej XVII wieku. Odmiana konceptyzmu[1]. Jego cechą charakterystyczną była zawiła konstrukcja i wyszukany, kwiecisty styl[2]. Nazwa gongoryzm pochodzi od nazwiska poety Luisa de Góngora y Argote[3].

Pokrewne style w literaturze barokowej innych krajów europejskich to marinizm we Włoszech (od nazwiska poety Giambattista Marino) oraz eufuizm w Anglii (od poematu Euphues Johna Lyly’ego)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Elżbieta Zarych, Encyklopedia literatury polskiej, Kraków: Wydawn. Zielona Sowa, 2005, ISBN 83-7435-057-1, OCLC 62594487 [dostęp 2022-11-09].
  2. ↑ a b gongoryzm, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-11-09].
  3. ↑ Teresa Michałowska, Barbara Otwinowska, Elżbieta Sarnowska-Temeriusz, Słownik literatury staropolskiej : średniowiecze, renesans, barok, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990, ISBN 83-04-02219-2, OCLC 25710009 [dostęp 2022-11-09].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gongoryzm&oldid=70602219”