Grażyna Barszczewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grażyna Barszczewska
Ilustracja
Grażyna Barszczewska (2017)
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1947
Warszawa

Zawód

aktorka, reżyser teatralna

Współmałżonek

Alfred Andrys

Lata aktywności

od 1970

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Grażyna Barszczewska (ur. 1 maja 1947 w Warszawie) – polska aktorka filmowa, teatralna, telewizyjna, radiowa oraz kabaretowa[1], reżyser teatralna i piosenkarka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1970 ukończyła studia na PWST w Krakowie[1]. Posiada również wykształcenie muzyczne[2]. W stanie wojennym ukończyła kurs w szkole ogrodniczej, zdobywając uprawnienia majstra wykwalifikowanego sadownika[3].

Po ukończeniu nauki w szkole teatralnej w 1970 zadebiutowała w Czajce A. Czechowa na scenie Teatru Ludowego w Nowej Hucie, w którym pracowała do 1972. Następnie przeniosła się do Warszawy, gdzie w latach 1972-1983 występowała na scenie Teatru Ateneum. Od 1983 należy do zespołu Teatru Polskiego w Warszawie. W latach 1995–1997 grała także we Wrocławskim Teatrze Współczesnym. Występowała w kabarecie Dudek Edwarda Dziewońskiego.

Ogólnopolską rozpoznawalność zyskała dzięki roli hrabianki Niny Ponimirskiej w serialu Kariera Nikodema Dyzmy (1980)[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest żoną Alfreda Andrysa[3]. Ze związku z aktorem Jerzym Schmidtem ma syna Jarosława Szmidta (ur. 1978), operatora filmowego[3].

Ordery, odznaczenia i ważniejsze nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 1984 – Nagroda I stopnia Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji za twórczość i działalność radiową i telewizyjną; za wybitne kreacje aktorskie w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia
  • 1988 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia ze szczególnym uwzględnieniem ról w słuchowiskach współczesnych
  • 1999 – Nagroda Teatru Polskiego Radia „Wielki Splendor” za kreacje radiowe[4]
  • 2006 – podczas XI Festiwalu Gwiazd w Gdańsku odcisnęła swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd na wyspie Ołowiance
  • 2007 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[5]
  • 2007 – Złoty Mikrofon[6]
  • 2013 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury narodowej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej i działalności społecznej[7]
  • 2017 – Nagroda im. Ireny Solskiej za twórczość wywierającą znaczący wpływ na rozkwit sztuki aktorskiej[8][9]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Seriale[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Seriale[edytuj | edytuj kod]

Wybrane spektakle teatralne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kraków. Barszczewska gawędziła w Nowej Hucie – e-teatr.pl.
  2. Telerozmowa z Grażyną Barszczewską.
  3. a b c d Gwiazdy i celebryci [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  4. Teatr Polskiego Radia przyznał Wielkiego Splendora. polskieradio.pl, 2009-12-07. [dostęp 2012-11-28].
  5. Medale zasłużony kulturze „Gloria Artis” dla wybitnych polskich artystów. mkidn.gov.pl, 14 grudnia 2007. [dostęp 2012-11-28].
  6. Grażyna Barszczewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10].
  7. M.P. z 2013 r. poz. 368
  8. Barszczewska odbierze „Solską”. | AICT Polska [online], AICT Polska [dostęp 2017-11-17] (pol.).
  9. Warszawa. Grażyna Barszczewska laureatką nagrody im. Solskiej [online], e-teatr.pl [dostęp 2017-11-17].
  10. Marlena. Ostatni koncert. dziennikteatralny.pl. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-12)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Filler Witold, Piotrowski Lech, Poczet aktorów polskich. Od Solskiego do Lindy, Warszawa 1998, ISBN 83-87571-54-7, tu hasło: Grażyna Barszczewska, s. 16, 17.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]