Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty

Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty
	A-92 oraz A-219/M z dnia 10 maja 1974
	kaplica
Państwo	Polska
Miejscowość	Kraków
Adres	ul. św. Bronisławy 8
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Najświętszego Salwatora
Wezwanie	św. Małgorzaty i św. Judyty
Historia
Data zakończenia budowy	1689 lub 1690
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
	Położenie na mapie Krakowa Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty
	Położenie na mapie Polski Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty
	50°03′09,2″N 19°54′45,6″E/50,052556 19,912667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty – barokowa, drewniana kaplica znajdująca się w Krakowie na Salwatorze, przy ul. św. Bronisławy 8. Leży na trasie Małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Kaplica została odbudowana na miejscu poprzedniej, którą zniszczyły pożary w 1587 i 1656 roku. Powstała w XVII wieku, w latach 1689-1690, za ksieni Justyny Oraczowskiej. Konsekrowano ją pod wezwaniem św. Małgorzaty.

W XIX wieku po raz pierwszy zaczęto łączyć ją z miejscem dawnych kultów pogańskich, tak jak wcześniej kościół parafialny Najświętszego Salwatora. Od tej pory przylgnęła do niej nazwa Gontyny. Wnętrza kaplicy zdobiły niegdyś trzy ołtarze: św. Małgorzaty, św. Heleny i Justyny, patronki ksieni Justyny Oraczowskiej. /Katalog Zabytków Sztuki w Polsce/ Obrazy przedstawiające sceny z życia bł. Bronisławy i portrety jej przodków^[2]. Obecnie istniejący budynek był wielokrotnie remontowany, a badania przeprowadzone przez Pracownie Konserwacji Konstrukcji Drewnianych w Warszawie potwierdziły, że jest kaplicą XVII wieczną. /Aldona Sudacka/

Obecnie kaplica jest otwarta i udostępniona do zwiedzania w okresie letnim od maja do końca września w dniach: czwartek, piątek, sobota w godzinach od 9.00- 13.00 i od 13.30 do 18.00 w niedzielę od 12.00 do 17.00. Zwiedzanie z przewodnikiem jest darmowe./Dorota Jasińska/

W końcu 2 kwietnia 2008 r. przed kaplicą od strony ulicy uroczyście poświęcono pomnik Jana Pawła II Czesława Dźwigaja, ufundowany przez infułata Jerzego Bryłę. Pomnik stanął w miejscu, skąd według tradycji ks. Karol Wojtyła, ruszył z młodzieżą akademicką na pieszą wycieczkę do Doliny Mnikowskiej, by tam uczestniczyć w Nieszporach odśpiewanych u stóp wizerunku Matki Bożej, namalowanej na skale.

Budowa i wnętrze kaplicy[edytuj | edytuj kod]

Drewniana, o konstrukcji zrębowej wykonana na centralnym ośmiobocznym planie. Ściany zewnętrzne oszalowane są pionowymi deskami (rekonstrukcja z lat 80. XX wieku), a dach pokrywa gont. Główne wejście do kaplicy prowadzi przez portal z nadprożem wyciętym w tzw. "ośli grzbiet" i jest ozdobione zabytkowymi okuciami przy drzwiach z XVII wieku.

Wnętrze świątyni podlegało również częstym zmianom, obecnie możemy w niej zobaczyć ołtarz pochodzący z sąsiedniego kościółka Najświętszego Salwatora oraz drugi – z kościółka św. Wojciecha.

Niedaleko położone są: klasztor ss. Norbertanek wraz z kościołem św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela i kościół Najświętszego Salwatora konsekrowany w 1148 roku. Obiekty te należą do grona najstarszych zabytków w Krakowie.

Główne wejście do kaplicy i chór.
Wnętrze kaplicy.
Drugi ołtarz.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 43 [dostęp 2011-06-24] .
↑ Marek Żukow-Karczewski, Zwierzyniec - nie tylko Emaus, "Echo Krakowa", 17,18,19 III 1989 r., nr 55 (12864).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rożek M., Przewodnik po zabytkach Krakowa, wyd. WAM, Kraków 2000.

[1] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 43 [dostęp 2011-06-24] .

[2] Marek Żukow-Karczewski, Zwierzyniec - nie tylko Emaus, "Echo Krakowa", 17,18,19 III 1989 r., nr 55 (12864).

[1]

[2]