Koziatyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Koziatyn
Козятин
Ilustracja
Dworzec kolejowy
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 winnicki

Rejon

koziatyński

Powierzchnia

12,5 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


23 241[1]

Nr kierunkowy

+380 4342

Kod pocztowy

22100

Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Koziatyn”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Koziatyn”
Ziemia49°42′N 28°50′E/49,700000 28,833333
Strona internetowa

Koziatyn (ukr. Козятин) – miasto na Ukrainie, w obwodzie winnickim, nad rzeką Hujwą, siedziba rejonu koziatyńskiego. Historycznie leży na Podolu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1734 roku[2]. Do 1793 leżała w granicach Korony Królestwa Polskiego, po czym na skutek II rozbioru Polski została włączona do Imperium Rosyjskiego. Impulsem do rozwoju Koziatyna była budowa kolei kijowsko-bałtyckiej w drugiej połowie XIX wieku[2]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w kwietniu 1920 Koziatyn został zdobyty przez Polaków pod dowództwem gen. Jana Romera.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w drugiej połowie lipca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1800 osób. W grudniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni była niemiecka żandarmeria oraz ukraińska policja[3].

W 2006 w mieście powstała Polska Szkoła Sobotnio-Niedzielna[2], w 2007 Centrum Kultury Polskiej im. T. Padury[4], a w 2010 został zarejestrowany Rodzinny Dom Polski im. Rafała Górskiego[5].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Dworzec kolejowy
  • Wieża ciśnień
  • Gmach Szkoły nr 2

Urodzeni w Koziatynie[edytuj | edytuj kod]

Ludzie związani z miastem[edytuj | edytuj kod]

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.12
  2. a b c d Polska szkoła [online], www.polska-szkola.pl [dostęp 2017-11-24].
  3. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1535.
  4. Podolskie kwiaty z Koziatyna - Towarzystwo Miłośników Kultury Kresowej [online], www.kresowianie.info [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  5. Dom polski w Koziatyniu — Mozaika Berdyczowska [online], mozberd.com.ua [dostęp 2017-11-24] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]