Kristjan Ilves

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kristjan Ilves
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1996
Tartu

Klub

Elva Suusaklubi

Debiut w PŚ

2.02 2013, Soczi
(41. miejsce – Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

5.01 2014, Czajkowski (30. miejsce – Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

4.02 2018, Hakuba
(2. miejsce – Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Estonia
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Liberec 2013 Sprint
brąz Ałmaty 2015 Sprint
brąz Râșnov 2016 Sprint
Puchar Świata (najlepszy skoczek)
2. miejsce
2021/2022
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2017

Kristjan Ilves (ur. 10 czerwca 1996 w Tartu) – estoński dwuboista klasyczny i skoczek narciarski, trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów w kombinacji norweskiej, zwycięzca Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się w 2011 roku podczas mistrzostw świata juniorów w Otepää. Zajął tam 48. miejsce w sprincie. W 2012 roku wystartował w kombinacji na igrzyskach olimpijskich młodzieży w Innsbrucku, gdzie zajął siódme miejsce. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Libercu, gdzie zdobył brązowy medal w sprincie. Wynik ten powtórzył na mistrzostwach świata juniorów w Ałmaty w 2015 roku oraz rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Râșnovie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 2 lutego 2013 roku w Soczi, gdzie zajął 41. miejsce w Gundersenie. Pierwsze pucharowe punkty zdobył 5 stycznia 2014 roku w Czajkowskim, zajmując 30. miejsce. W klasyfikacji generalnej sezonu 2013/2014 zajął ostatecznie 80. miejsce. Po raz pierwszy na podium zawodów pucharowych stanął 4 lutego 2018 roku w Hakubie, kończąc rywalizację na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzielił Jana Schmida z Norwegii i Japończyka Akito Watabe. W 2013 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, zajmując między innymi jedenaste miejsce w sztafecie. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Falun był dziesiąty w sztafecie i jedenasty sprincie drużynowym, a indywidualnie plasował w czwartej dziesiątce. W międzyczasie wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie na dużej skoczni zajął 34. miejsce, a na normalnym obiekcie uplasował się na 41. pozycji.

W 2017 roku został zwycięzcą klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix[1]. Ilves został pierwszym Estończykiem w historii, który wygrał ten cykl.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
41. 12 lutego 2014 Rosja Soczi Gundersen HS106/10 km 23:50,2 +3:33,6 Niemcy Eric Frenzel
34. 18 lutego 2014 Rosja Soczi Gundersen HS140/10 km 22:45,5 +2:44,0 Norwegia Jørgen Gråbak
16. 14 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gundersen HS109/10 km 24:51,4 +2:11,9 Niemcy Eric Frenzel
28. 20 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gundersen HS140/10 km 23:52,5 +3:15,8 Niemcy Johannes Rydzek
9. 15 lutego 2022 Zhangjiakou Gundersen HS140/10 km 27:13,3 +1:00,2 Norwegia Jørgen Graabak

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
48. 22 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS106/10 km 29:13,2 +4:55,2 Francja Jason Lamy Chappuis
11. 24 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Sztafeta HS106/4x5 km[2] 57:34,0 +5:18,2  Francja
39. 28 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 27:22,8 +5:09,5 Niemcy Eric Frenzel
40. 20 lutego 2015 Szwecja Falun Gundersen HS100/10 km 26:38,9 +3:36,1 Niemcy Johannes Rydzek
10. 22 lutego 2015 Szwecja Falun Sztafeta HS100/4x5 km[3] 44:20,7 +5:25,8  Niemcy
38. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Gundersen HS134/10 km 22:45,8 +3:21,8 Austria Bernhard Gruber
11. 28 lutego 2015 Szwecja Falun Sprint drużynowy HS134/2x7,5 km[4] 38:31,6 +3:36,5  Francja
23. 24 lutego 2017 Finlandia Lahti Gundersen HS100/10 km 26:19,6 +1:48,7 Niemcy Johannes Rydzek
9. 26 lutego 2017 Finlandia Lahti Sztafeta HS100/4x5 km[5] 47:57,3 +3:39,7  Niemcy
27. 1 marca 2017 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 26:41,6 +3:31,2 Niemcy Johannes Rydzek
12. 3 marca 2017 Finlandia Lahti Sprint drużynowy HS130/2x7,5 km[6] 28:45,8 +1:51,1  Niemcy
DNS 22 lutego 2019 Austria Seefeld in Tirol Gundersen HS130/10 km 23:43,0 - Niemcy Eric Frenzel
43. 28 lutego 2019 Austria Seefeld in Tirol Gundersen HS109/10 km 25:01,3 +4:07,1 Norwegia Jarl Magnus Riiber
19. 26 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS106/10 km 23:01,2 +1:46,3 Norwegia Jarl Magnus Riiber
11. 4 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 23:11,1 +2:36,2 Austria Johannes Lamparter
8. 6 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Sprint drużynowy HS137/2x7,5 km[7] 29:29,7 +4:30,6  Austria
6. 25 lutego 2023 Słowenia Planica Gundersen HS102/10 km 24:36,3 +45,1 Norwegia Jarl Magnus Riiber
4. 4 marca 2023 Słowenia Planica Gundersen HS138/10 km 23:42,6 +1:09,0 Norwegia Jarl Magnus Riiber

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
48. 29 stycznia 2011 Estonia Otepää Sprint HS100/5 km 12:44,5 +3:52,7 Słowenia Marjan Jelenko
10. 23 stycznia 2013 Czechy Liberec Gundersen HS100/10 km 24:51,0 +1:20,6 Niemcy Manuel Faißt
3. 25 stycznia 2013 Czechy Liberec Sprint HS100/5 km 11:49,4 +25,2 Niemcy Manuel Faißt
8. 26 stycznia 2013 Czechy Liberec Sztafeta HS100/4x5 km[8] 47:46,9 +2:59,2  Niemcy
16. 30 stycznia 2014 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS106/10 km 29:47,1 +2:25,6 Austria Philipp Orter
7. 1 lutego 2014 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS106/5 km 13:44,2 +53,4 Austria Philipp Orter
12. 4 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gundersen HS100/10 km 25:54,2 +1:21,7 Norwegia Jarl Magnus Riiber
3. 6 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gundersen HS100/5 km 12:21,8 +48,3 Norwegia Jarl Magnus Riiber
7. 23 lutego 2016 Rumunia Râșnov Gundersen HS100/10 km 28:02,1 +3:06,6 Austria Bernhard Flaschberger
3. 25 lutego 2016 Rumunia Râșnov Gundersen HS100/5 km 11:01,5 +5,4 Czechy Tomáš Portyk
10. 26 lutego 2016 Rumunia Râșnov Sztafeta HS100/4x5 km[9] 48:41,4 +8:49,1  Austria

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 4 lutego 2018 Japonia Hakuba Gundersen HS131/10 km 25:36,5 min 2. +6,6 s Norwegia Jan Schmid
2. 15 stycznia 2022 Niemcy Klingenthal Gundersen HS140/10 km 25:18,5 min 2. +0,3 s Austria Johannes Lamparter
3. 16 stycznia 2022 Niemcy Klingenthal Gundersen HS140/10 km 25:01,6 min 2. +8,4 s Austria Johannes Lamparter
4. 11 lutego 2023 Niemcy Schonach Gundersen HS100/10 km 23:06,0 min 3. +16,8 s Norwegia Jens Lurås Oftebro
5. 25 marca 2023 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 23:58,0 min 2. +1,7 s Norwegia Jarl Magnus Riiber
6. 26 marca 2023 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 24:16,8 min 3. +5,2 s Norwegia Jarl Magnus Riiber
7. 9 lutego 2024 Estonia Otepää Start masowy HS97/10 km 134,3 pkt 2. -7,3 pkt Norwegia Jarl Magnus Riiber
8. 10 lutego 2024 Estonia Otepää Gundersen HS97/10 km 22:19,9 min 2. +0,4 s Norwegia Jarl Magnus Riiber
9. 3 marca 2024 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 23:04,9 min 3. +51,8 s Austria Johannes Lamparter
10. 10 marca 2024 Norwegia Oslo Gundersen HS134/10 km 23:49,8 min 3. +2:24,0 min Norwegia Jarl Magnus Riiber
11. 17 marca 2024 Norwegia Trondheim Gundersen HS138/10 km 22:32,0 min 3. +1:08,0 min Austria Johannes Lamparter

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 21 stycznia 2017 Estonia Otepää Gundersen HS100/10 km 22:06,8 1. - -
2. 22 stycznia 2017 Estonia Otepää Gundersen HS100/10 km 22:39,5 3. +1,1 Austria Martin Fritz
3. 11 lutego 2017 Austria Eisenerz Gundersen HS109/10 km 24:33,4 1. - -
4. 12 lutego 2017 Austria Eisenerz Gundersen HS109/10 km 24:19,8 1. - -

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Jak dotąd Ilves nie stawał na podium indywidualnych zawodów LGP.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Planica, Kristjan Ilves wins the 2017 SGP [online], Planica [dostęp 2020-06-06] (ang.).
  2. Skład drużyny: Kail Piho, Han-Hendrik Piho, Karl-August Tiirmaa, Kristjan Ilves
  3. Skład drużyny: Kail Piho, Kristjan Ilves, Karl-August Tiirmaa, Han-Hendrik Piho
  4. Skład drużyny: Kristjan Ilves, Kail Piho
  5. Skład drużyny: Kail Piho, Karl-August Tiirmaa, Han-Hendrik Piho, Kristjan Ilves
  6. Skład drużyny: Kristjan Ilves, Han-Hendrik Piho
  7. Skład drużyny: Andreas Ilves, Kristjan Ilves
  8. Skład drużyny: Kristjan Ilves, Rauno Loit, Karl Mustjõgi, Han-Hendrik Piho
  9. Skład drużyny: Andreas Ilves, Klaus Mark Kolpakov, Ivo-Niklas Hermanson, Kristjan Ilves
  10. Zgodnie z regulaminem LGP 2017 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  11. Zgodnie z regulaminem LGP 2018 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  12. Zgodnie z regulaminem LGP 2019 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  13. Zgodnie z regulaminem LGP 2021 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  14. Zgodnie z regulaminem LGP 2022 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  15. Zgodnie z regulaminem LGP 2023 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]