Kuba Sienkiewicz
|
Ten artykuł należy dopracować |
Jakub Sienkiewicz (2015) | |
Data i miejsce urodzenia |
24 listopada 1961 |
---|---|
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Wydawnictwo |
Zic Zac, PolyGram Polska, Universal Music Polska, Warner Music Poland |
Powiązania | |
Zespoły | |
Elektryczne Gitary | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Jakub Wojciech Sienkiewicz (ur. 24 listopada 1961[1] w Warszawie) – polski muzyk rockowy, wokalista, gitarzysta i autor tekstów, z wykształcenia lekarz neurolog, posiadający stopień doktora nauk medycznych[2].
W latach 80. działacz Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Przewodniczący Rady Polskiej Fundacji Muzycznej[3].
Lider zespołu Elektryczne Gitary, z którym wylansował wiele przebojów oraz sprzedał ponad 1 mln płyt[4].
Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]
W 1977 wraz z Piotrem Łojkiem sformował akustyczną grupę pod prześmiewczą nazwą SPIARDL (Stowarzyszenie Piosenkarzy i Artystów Robotniczych Działaczy Ludowych); grali prawie wyłącznie w domu i nagrywali na magnetofon szpulowy. Z tego okresu (1978) pochodzi utwór „Dziki” (najstarsza piosenka Elektrycznych Gitar, napisana przez Piotra Łojka), a także piosenki: „Tatusia” (1979), „Piosenka polityczna” i „Trzecia Macocha” (najstarsze piosenki Sienkiewicza) oraz numer „Głowy Lenina” (1982). W latach 80. do duetu dołączył Mirosław Jędras, po czym – pod nazwą Zuch Kozioł – wzięli udział na przeglądzie piosenek w klubie Medyk. W tym czasie Sienkiewicz występował jako gitarzysta solowy w zespole Niepodległość Trójkątów Andrzeja Zeńczewskiego oraz w Orkiestrze Na Zdrowie Jacka Kleyffa. Ponadto występował samodzielnie w tzw. drugim obiegu, czyli w mieszkaniach oraz na strajkach studenckich. W 1987 wraz z Krzysztofem Bieniem, Piotrem Łojkiem i innymi muzykami założył zespół Miasto o stylistyce rockowej i ska, który wykonywał utwory, takie jak np. „Widmo” i „Człowiek z liściem”. Zespół ten dał dwa koncerty i przetrwał do 1989.
Od 1990 związany jest z zespołem Elektryczne Gitary, z którymi nagrywa płyty i koncertuje. Jak przyznał, do muzykowania na szerszą skalę skłoniły go problemy finansowe[5]. Do założenia zespołu przekonał go Rafał Kwaśniewski, który wówczas grał w zespole Kult[6]. Poza tym występuje solowo pod własnym nazwiskiem. Układa też muzykę i piosenki do polskich filmów i produkcji telewizyjnych. Wystąpił w krótkim filmie na podstawie opowiadania Janusza Andermanna, gdzie grał samobójcę, który wchodzi na 30. piętro Pałacu Kultury i skacze. Zagrał dwie epizodyczne role jako lekarz w komediach Olafa Lubaszenki: Chłopaki nie płaczą i Poranek kojota.
W 1994 nakładem wydawnictwa PLJ ukazała się krótka książka pt. Jestem z drowy, zawierająca teksty piosenek, które były opatrzone komentarzami autora, a także wywiady z nim na tematy muzyki, medycyny czy życia prywatnego. Teksty piosenek były również ilustrowane pracami plastyka Jarka Koziary.
W 1998 we współpracy z reżyserem Mirosławem Dembińskim stworzył film A ty co?, w którym piosenki Elektrycznych Gitar zostały zilustrowane dokumentalnymi obrazami współczesnej Polski. W ten sposób powstał film, który w zamierzeniu reżysera miał skłaniać do refleksji o Polsce końca XX wieku. W filmie wykorzystano piosenki zespołu Elektryczne Gitary z różnych lat, takie jak m.in. „Przewróciło się”, „Żądze”, „Koniec”, „A ty co”, „Dzieci wybiegły”, „Cyrk”, „Nie wiem co to sen” oraz „Basen i my”. W kilku scenach wystąpił sam Sienkiewicz. Film otrzymał Nagrodę Specjalną Festiwalu Mediów w Łodzi Człowiek w zagrożeniu.
W 1999 jego utwór znalazł się na drugiej składance Muzyka przeciwko rasizmowi, firmowanej przez Stowarzyszenie Nigdy Więcej[7].
Współpracuje ze sceną kabaretowo-muzyczną, Śmietanką Łowicką i Sceną Kabaretową Marka Majewskiego. Wielokrotnie występował na festiwalu OPPA. Jako felietonista publikował m.in. w miesięcznikach Charaktery, Sukces, Muza, kwartalniku Primum homo. W latach 2002–2006 był wiceprezesem Rady Programowej rozgłośni Radio dla Ciebie. 2 października 2010 zagrał z Elektrycznymi Gitarami na XXX-leciu Niezależnego Zrzeszenia Studentów, w którym działał w latach 80.
W 2013 został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[8].
Kariera medyczna[edytuj | edytuj kod]
W 1986 ukończył Akademię Medyczną w Warszawie. Następnie uzyskał specjalizację drugiego stopnia z neurologii. W 1995 uzyskał stopień doktora nauk medycznych na podstawie rozprawy pt. Zaburzenia gałkoruchowe w chorobie Parkinsona. Jego promotorem był Hubert Kwieciński. Pracuje jako adiunkt w Klinice Neurologii WUM[2].
Jest autorem Poradnika dla osób z chorobą Parkinsona[9].
Jest członkiem Movement Disorder Society.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jest żonaty i ma pięcioro dzieci[10]. Jego syn Jacek i córka Katarzyna współtworzą zespół folk-popowy Kwiat Jabłoni[11].
Jest bratankiem aktorki Krystyny Sienkiewicz[12].
W wywiadzie dla „Polityki” w 2023 potwierdził, że jest ateistą[13].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- Zobacz więcej w artykule
Albumy solowe[edytuj | edytuj kod]
- Od morza do morza (1994, Zic-Zac)
- Źródło (1998, PolyGram Polska)
- Studio szum (2000, Universal Music Polska)[14]
- Kup pan cegłę – dla Amnesty International (2001, Universal Music Polska)[15]
- Powrót brata (2003, Universal Music Polska)[16]
- Fikcja solo (2004, wyd. własne)
- Plaga (2005, wyd. własne)
- Czarny walc (2010, wyd. własne)
Wraz z grupą Trawnik[edytuj | edytuj kod]
- Czarodzieje (1995, S.P. Records)
Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]
Muzyczne
- Kuba Sienkiewicz, Jestem z drowy, Warszawa : Wydawnictwo PLJ, 1994, ISBN 83-7101-166-0.
- Jakub Sienkiewicz, Piosenki, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004.
- Kuba Sienkiewicz, Kubatura, czyli Elektryczne wagary, Warszawa : Wydawnictwo Czerwone i Czarne, 2015, ISBN 978-83-7700-176-9.
Medyczne
- Jakub Sienkiewicz, Poradnik dla osób z chorobą Parkinsona, Warszawa : Stołeczne Stowarzyszenie Osób z Chorobą Parkinsona, 1999, 2016, ISBN 83-912344-0-1, ISBN 978-83-925855-3-4.
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Kompozytor[edytuj | edytuj kod]
- 1996 – Odjazd (program TV Andrzeja Zaorskiego)
- 1997 – Pokój 107 (serial TV)
- 1997 – Kiler (film komediowy)
- 1998 – A ty co? (film średniometrażowy)
- 1998 – Spona (film komediowy, ekranizacja książki Niziurskiego)
- 1999 – Kiler-ów 2-óch (film komediowy)
- 1999 – Ja, Malinowski (serial TV)
- 1999 – Taksówka Jedynki (serial TV)
- 2002 – Kariera Nikosia Dyzmy (film komediowy)
- 2005 – Emilia (film komediowy)
Aktor (gościnnie)[edytuj | edytuj kod]
- 1999 – Chłopaki nie płaczą, jako lekarz
- 2001 – Poranek kojota, jako doktor
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leszek Gnoiński , Jan Skaradziński , Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 150, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642 .
- ↑ a b Dr Jakub Sienkiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-06-04] .[martwy link]
- ↑ Polska Fundacja Społeczna: Zespół. polskafundacjamuzyczna.blogspot.com. [dostęp 2017-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (pol.).
- ↑ Porównanie ilości przyznanych grupie złotych i platynowych płyt z ówczesnym progiem ich przyznawania, na podstawie danych ZPAV, opublikowanych na jego stronach internetowych.
- ↑ Wypowiedzi w wywiadach, np. w rozmowie z Wojciechem Gąssowskim w programie Aleja Gwiazd, w TVP1, w 1995 r.
- ↑ Wiadomości na temat działalności Rafała Kwaśniewskiego, zgromadzone przez Leszka Gnoińskiego, w książce Kult Kazika (wyd. In Rock, 2001 r.).
- ↑ Marcin Kornak: Nigdy Więcej. [dostęp 2011-05-12]. (pol.).
- ↑ ZAiKS ma 95 lat [online], mkidn.gov.pl, 24 kwietnia 2013 [dostęp 2013-04-29] .
- ↑ Jakub Sienkiewicz: Poradnik dla osób z chorobą Parkinsona. Fundacja „Żyć z chorobą Parkinsona”, 2007. ISBN 978-83-925-855-4-1.
- ↑ Tomasz Barański , Doktor z (elektryczną) gitarą [online], zyjdlugo.pl [dostęp 2017-10-08] .
- ↑ PiasecznoNews.pl, Dzieci Kuby Sienkiewicza muzyczną nadzieją Piaseczna? [online], Piaseczno News, 27 grudnia 2018 [dostęp 2019-06-14] (pol.).
- ↑ Jerzy Zawisak: Krystyna Sienkiewicz ma co robić [WYWIAD]. ksiazki.onet.pl. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).
- ↑ Katarzyna Kaczorowska , Kuba Sienkiewicz dla „Polityki”: Czasy dla Polski są słabe. Można sobie gładko pisać kolejne protest songi [online], www.polityka.pl, 2023 [dostęp 2023-02-22] (pol.).
- ↑ Studio Szum – Piosenki na zamówienie – Kuba Sienkiewicz. muzyka.interia.pl. [dostęp 2016-10-29]. (pol.).
- ↑ Kuba Sienkiewicz – „Kup pan cegłę (dla Amnesty)”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2016-10-29]. (pol.).
- ↑ Powrót brata – Kuba Sienkiewicz. muzyka.interia.pl. [dostęp 2016-10-29].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kuba Sienkiewicz w bazie Filmweb
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Absolwenci Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
- Członkowie Elektrycznych Gitar
- Polscy tekściarze
- Polscy wokaliści rockowi
- Polscy gitarzyści rockowi
- Polscy kompozytorzy muzyki filmowej
- Polscy kompozytorzy muzyki rozrywkowej
- Polscy neurolodzy
- Wykładowcy Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
- Działacze Niezależnego Zrzeszenia Studentów
- Lekarze związani z Warszawą
- Polscy aktorzy filmowi
- Polscy działacze społeczni
- Polscy publicyści
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Urodzeni w 1961